درخواست مشاوره رایگان
ایبوپروفن (نام تجاری: ژلوفن)، از داروهای ضدالتهابی ضد استروئیدی است که با کاهش میزان هورمون های عامل التهاب، به کاهش درد کمک می کند. این دارو یکی از پرکاربردترین داروها در کاهش درد ناشی از پریود و دندان درد می باشد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف ایبوپروفن، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: ایبوپروفن
نام تجاری: ادویل، ژلوفن
از ایبوپروفن به منظور تسکین درد ناشی از شرایط مختلف مانند سردرد، دندان درد، دردهای قاعدگی، دردهای عضلانی یا آرتروز استفاده می شود. همچنین جهت کاهش تب و تسکین دردهای جزئی و دردهای ناشی از سرماخوردگی یا آنفولانزا کاربرد دارد. ایبوپروفن یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی NSAID است. این دارو با جلوگیری از تولید برخی مواد طبیعی که باعث التهاب در بدن می شوند، عمل می کند. این اثر به کاهش تورم، درد یا تب کمک می کند.
در صورت درمان یک بیماری مزمن مانند آرتروز، از پزشک خود در مورد درمان های غیر دارویی و یا استفاده از داروهای دیگر برای درمان درد سوال کنید. به بخش هشدار نیز متوجه کنید.
مواد تشکیل دهنده روی برچسب محصول را بررسی کنید حتی اگر قبلا از محصول استفاده کرده باشید. زیرا ممکن است شرکت سازنده دارو، مواد تشکیل دهنده را تغییر داده باشد. همچنین، محصولاتی با نام های مشابه می توانند حاوی مواد مختلفی باشند که برای اهداف مختلفی به کار می روند. مصرف محصول اشتباه، می تواند به شما آسیب برساند.
در صورت مصرف داروی بدون نسخه، قبل از مصرف ایبوپروفن (ژلوفن)، تمام دستورالعمل های موجود در بسته بندی محصول را مطالعه کنید. اگر پزشک این دارو را تجویز کرده باشد، قبل از شروع مصرف ایبوپروفن و هر بار مصرف مجدد آن، بروشور راهنمایی استفاده از این دارو را، از داروساز دریافت و آن رامطالعه کنید. در صورت داشتن هرگونه سوالی، از پزشک یا داروساز سوال کنید.
ایبوپروفن (ژلوفن) را به صورت خوراکی، معمولا هر 4 تا 6 ساعت با یک لیوان آب کامل (240 میلی لیتر)، مصرف کنید مگر اینکه پزشک دستور دیگری داده باشد. بعد از مصرف این دارو حداقل تا 10 دقیقه دراز نکشید. اگر هنگام مصرف این دارو دچار ناراحتی معده شدید، آن را همراه با غذا، شیر یا داروی ضد اسید معده مصرف کنید.
دوز مصرفی به شرایط پزشکی و پاسخ به درمان بستگی دارد. به منظور کاهش خطر خونریزی معده و سایر عوارض جانبی، این دارو را در کمترین دوز موثره و در کمترین زمان ممکن مصرف کنید. دوز مصرفی خود را افزایش ندهید و این دارو را بیش از دستور پزشک یا دستور العمل روی برچسب بسته، مصرف نکنید. در مورد شرایط مداوم مانند آرتروز، مطابق دستور پزشک، مصرف این دارو را ادامه دهید.
هنگامی که ایبوپروفن توسط کودکان استفاده می شود، دوز دارو براساس وزن کودک محاسبه می شود. دستورالعمل های بسته را مطالعه کنید تا دوز مناسب وزن کودک خود را بیابید. در صورت داشتن هرگونه سوال یا نیاز به کمک در انتخاب یک داروی بدون نسخه مناسب، با داروساز یا پزشک مشورت کنید.
در برخی شرایط خاص (مانند آرتروز)، با مصرف منظم این دارو ممکن است تا دو هفته زمان ببرد تا نتیجه مطلوب حاصل شود.
اگر این دارو را "در صورت نیاز" مصرف می کنید (طبق برنامه منظم نیست)، به یاد داشته باشید که داروهای مسکن در صورتی بهترین نتیجه را دارند که با بروز اولین علائم درد، مصرف شوند. اگر تا شدیدتر شدن درد صبر کنید، ممکن است دارو موثر نباشد.
در صورت تداوم وضعیت یا وخیم تر شدن آن، یا اگر فکر می کنید به یک بیماری جدی مبتلا هستید، فورا از کمک های پزشکی استفاده کنید. اگر از داروی بدون نسخه برای درمان تب یا درد در خود یا فرزندتان استفاده می کنید، در صورت تشدید یا تداوم تب بیش از 3 روز، یا در صورت تشدید یا تداوم درد تا بیش از 10 روز، سریعا با پزشک مشورت کنید.
امکان بروز ناراحتی معده، حالت تهوع، استفراغ، سردرد، اسهال، یبوست، سرگیجه یا خواب آلودگی وجود دارد. در صورت تداوم یا وخیم تر شدن هر یک از این عوارض، بلافاصله به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
به خاطر داشته باشید که پزشک این دارو را برای شما تجویز کرده است چراکه بر این باور است منافع این دارو بیشتر از عوارض جانبی آن است. بسیاری از افرادی که ایبوپروفن (ژلوفن) مصرف می کنند، عوارض جانبی جدی ندارند.
ایبوپروفن قادر است فشار خون را افزایش دهد. فشار خون خود را مرتبا بررسی کنید و در صورت بالا بودن نتایج به پزشک اطلاع دهید.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی جدی زیر، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید:
ایبوپروفن به ندرت می تواند باعث بیماری جدی کبدی شود. در صورت مشاهده علائم آسیب کبدی، از جمله: ادرار تیره، تهوع مداوم، استفراغ، از دست دادن اشتها، درد در معده و شکم، زردی چشم یا پوست، بلافاصله از اقدامات پزشکی کمک بگیرید.
واکنش جدی آلرژیک به این محصول به ندرت رخ می دهد. با این حال، در صورت مشاهده علائمی همچون عارضه های پوستی، خارش، تورم (به خصوص در صورت، زبان، گلو)، سرگیجه شدید، مشکل در تنفس، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی ایبوپروفن (ژلوفن) را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
قبل از مصرف ایبوپروفن، در صورت داشتن حساسیت به آن یا آسپیرین یا سایر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (مانند ناپروکسن، سلکوکسیب)، یا داشتن هرگونه حساسیت دیگری، پزشک یا داروساز خود را مطلع کنید. این محصول می تواند حاوی مواد غیرفعالی، که باعث بروز واکنش های آلرژیک یا سایر مشکلات می شوند، باشد. جهت اطلاع از جزئیات بیشتر، با داروساز خود صحبت کنید.
قبل از مصرف این دارو، پزشک یا داروساز را از سوابق پزشکی خود آگاه کنید، به خصوص ابتلا به: آسم (از جمله داشتن سابقه بدتر شدن تنفس پس از مصرف آسپیرین یا سایر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی)، اختلالات خونی (مانند کم خونی، مشکلات خونریزی یا انعقاد خون)، رشد غیر طبیعی سلول ها در بینی (پولیپ بینی)، بیماری های قلبی (مانند سایقه حمله قلبی)، فشار خون بالا، بیماری کبدی، سکته مغزی، مشکلات در گلو، معده یاروده (مانند خونریزی، سوزش معده، زخم).
گاهی اوقات با مصرف داروهای غیر استروئیدی، از جمله ایبوپروفن (ژلوفن)، امکان بروز مشکلات کلیوی وجود دارد. این مشکلات در صورت دهیدراته بودن (کمبود آب بدن)، ابتلا به نارسایی قلبی یا بیماری کلیوی، بالا بودن سن یا استفاده از داروهای خاص، محتمل تر هستند. به منظور جلوگیری از کمبود آب بدن، طبق دستور پزشک مایعات زیادی بنوشید و در صورت تغییر در مقدار ادرار، فورا به پزشک مراجعه کنید.
ایبوپروفن می تواند حالت گیجی یا خواب آلودگی ایجاد کند. الکل یا ماری جوانا (شاهدانه) می توانند سرگیجه را تشدید کنند. از انجام فعالیت هایی که به هوشیاری و دقت نیاز دارند، تا زمانی که از داشتن آمادگی لازم جهت انجام آن ها اطمینان کسب نکرده اید، بپرهیزید. مصرف نوشیدنی های الکلی را محدود کنید. در صورت استفاده از ماری جوانا (شاهدانه) با پزشک خود صحبت کنید.
ایبوپروفن می تواند باعث خونریزی معده شود. استفاده روزانه از الکل و تنباکو، به خصوص در صورت مصرف همزمان با این دارو، خطر خونریزی معده را افزایش می دهد. مصرف الکل را محدود کرده و سیگار را ترک کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.
ایبوپروفن می تواند حساسیت شما را نسبت به آفتاب بیشتر کند. کمتر زیر آفتاب قرار گیرید. از سولاریوم و چراغ های آفتابی جهت برنزه کردن خودداری کنید. در فضای باز از ضد آفتاب استفاده کنید و لباس محافظ بپوشید. در صورت آفتاب سوختگی یا تاول های پوستی یا قرمزی فورا به پزشک خود اطلاع دهید.
قبل از انجام جراحی، پزشک یا دندانپزشک را از تمامی محصولات مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه یا بدون نسخه و محصولات گیاهی) مطلع سازید.
افراد مسن هنگام مصرف ایبوپروفن بیشتر در معرض خونریزی معده یا روده، مشکلات کلیوی، حمله قلبی و سکته قرار دارند.
قبل از مصرف این دارو، خانم های در سنین باروری باید با پزشک (پزشکان) خود در مورد فواید و عوارض این دارو (از جمله سقط جنین، مشکل در بارداری) صحبت کنند. در صورت باردار بودن یا داشتن قصد بارداری، پزشک خود را مطلع کنید. در دوران بارداری، این دارو باید فقط در موارد لزوم استفاده شود. مصرف این دارو در سه ماهه اول و آخر بارداری به دلیل آسیب احتمالی به جنین و اختلال در زایمان توصیه نمی شود.
ایبوپروفن به شیر مادر وارد نمی شود و آسیب رسانی آن به نوزاد شیرخوار دور از انتظار است. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی ایبوپروفن را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولات که با ایبوپروفن تداخل دارند عبارتند از: آلیسکیرن، مهار کننده های آنزیم ACE (از جمله کاپتوپریل، لیزینوپریل)، مسدود کننده های گیرنده های آنژیوتانسین 2 (از جمله لوزارتان، والسارتان)، سیدوفوویر، داروهای کورتونی (از جمله پردنیزون)، لیتیوم، داروهای ادرار آور(مدرها از جمله فروزماید)
در صورت مصرف این دارو با سایر داروها، خطر خونریزی افزایش می یابد. به عنوان مثال می توان به داروهای ضد پلاکتی مانند کلوپیدوگرل، داروهای رقیق کننده خون مانند دبیگاتران، انوکساپارین، وارفارین و سایر موارد اشاره کرد.
برچسب های تمام داروهای با نسخه و بدون نسخه را به دقت بررسی کنید زیرا بسیاری از داروها حاوی مسکن یا کاهش دهنده تب (از جمله آسپیرین ، ضد التهاب های غیر استروئیدیها مانند سلکوکسیب، کتورولاک یا ناپروکسن) هستند. این داروها مشابه ایبوپروفن هستند و در صورت مصرف همزمان می توانند خطر بروزعوارض جانبی را افزایش دهند.
با این حال، اگر پزشک مصرف آسپیرین با دوز کم را به منظور جلوگیری از حمله قلبی یا سکته مغزی (معمولاً با دوزهای 81-325 میلی گرم در روز) تجویز کرده باشد، باید مصرف آسپیرین را ادامه دهید. استفاده روزانه از ایبوپروفن می تواند توانایی آسپیرین را در جلوگیری از حمله قلبی یا سکته مغزی کاهش دهد. در مورد استفاده از دارویی دیگر (مانند استامینوفن) برای درمان درد یا تب، با پزشک خود صحبت کنید. در صورت لزوم مصرف ایبوپروفن، در مورد مصرف آسپیرین سریع الاثر، با پزشک خود صحبت کنید. ایبوپروفن را حداقل 8 ساعت قبل یا حداقل 2 ساعت بعد از دوز آسپیرین مصرف کنید. دوز روزانه آسپیرین خود را افزایش ندهید و روش مصرف آسپیرین یا سایر داروها را بدون تأیید پزشک تغییر ندهید.
در صورت مصرف بیش از حد ایبوپروفن و بروز علائم جدی ای مانند غش کردن و یا دشواری در تنفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
علائم ناشی از سوء مصرف دارو عبارتند از: درد شدید معده، مشکل درتنفس، خواب آلودگی شدید.
از تجویز سرخود این دارو به دیگران پرهیز کنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید.
همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
ایبوپروفن (ژلوفن) را در دمای محیط و به دور از نور و رطوبت نگه دارید و از نگهداری دارو در دستشویی یا حمام خودداری کنید.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
