درخواست مشاوره رایگان
سیدوفوویر (نام تجاری: ویستاید) از دسته داروهای آنتی ویروس است که معمولاً همراه با داروهای دیگر در درمان عفونت های چشمی ناشی از سایتومگالوویروس تجویز می شود. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف سیدوفوویر، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: سیدوفوویر
نام تجاری: ویستاید
از سیدوفوویر همراه با پروبنسید برای درمان نوعی عفونت ویروسی چشم (رتینیت ناشی از سایتومگالوویروس - CMV) در افراد مبتلا به ایدز استفاده می شود. این دارو خطر نابینایی و سایر مشکلات بینایی را کاهش می دهد. سیدوفوویر متعلق به گروهی از داروها است که به عنوان ضد ویروس ها شناخته می شوند. سیدوفوویر باعث توقف رشد ویروس ها می شود. سیدوفوویر روش درمانی برای رتینیت CMV نیست و بیماری ممکن است در حین و بعد از درمان تشدید شود.
_result.webp)
سیدوفوویر طبق تجویز پزشک و معمولاً در مدت زمان بیشتر از 1 ساعت به صورت داخل وریدی تزریق می شود. این دارو معمولاً هر 1 تا 2 هفته یا طبق تجویز پزشک مصرف شود. همچنین سیدوفوویر نباید به چشم تزریق شود زیرا ممکن است باعث از بین رفتن دائمی بینایی شود.
مقدار مصرف سیدوفوویر براساس عارضه پزشکی، وزن بدن و پاسخ به درمان متفاوت است. معمولاً پیش از تزریق سیدوفوویر، باید مایعات زیادی بنوشید. همچنین ممکن است پزشک قبل و بعد از مصرف سیدوفویر، استفاده از پروبنسید را تجویز کند. برای جلوگیری از بروز مشکلات کلیوی، مایعات زیادی بنوشید، مگر اینکه پزشک تجویز دیگری داشته باشد. در صورت ایجاد استفراغ یا اسهال، نوشیدن آب زیاد اهمیت زیادی دارد.
اگر این دارو را در خانه مصرف می کنید، تمام دستورالعمل های تهیه و استفاده را از متخصص بهداشت خود بیاموزید.
قبل از استفاده، وجود ذرات در دارو یا تغییر رنگ آن را بررسی کنید و در صورت مشاهده هر کدام از مشکلات مذکور از استفاده از این محلول خودداری کنید. همچنین از نحوه صحیح نگهداری یا دور ریختن لوازم پزشکی آگاهی یابید.
مصرف پروبنسید با سیدوفوویر، دقیقاً مطابق تجویز پزشک اهمیت زیادی دارد. ممکن است مصرف پروبنسید بعد از غذا، از تهوع و استفراغ ناشی از آن جلوگیری کند. همچنین پزشک ممکن است داروی دیگری نیز برای جلوگیری از حالت تهوع و یا مصرف داروهای آنتی هیستامین (مانند دیفن هیدرامین) و یا استامینوفن را برای جلوگیری از واکنش های آلرژیک به پروبنسید تجویز کند.
بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. تمام قرار ملاقات های پزشکی خود را به خاطر بسپارید. می توانید برای جلوگیری از فراموشی، آنها را در یک تقویم علامت گذاری کنید.
از سیدوفوویر (یا داروهای HIV) بیشتر یا کمتر از مقدار تجویز شده استفاده نکنید و مصرف آن را حتی برای مدتی کوتاه نیز متوقف نکنید، مگر اینکه پزشک چنین تجویزی کند؛ زیرا با این کار ممکن است مقدار ویروس افزایش یافته، درمان عفونت دشوارتر شده (ویروس مقاومت یابد) و یا عوارض جانبی آن تشدید شود.
از تماس مستقیم این دارو با پوست / چشم / دهان خودداری کنید. در صورت تماس، محل تماس را به خوبی با آب و صابون بشویید. همچنین در صورت تماس با چشم ها، حداقل 5 دقیقه با یک جریان ثابت آب شیر آن را بشویید.
در نتیجه مصرف سیدوفوویر ممکن است سردرد، حالت تهوع و استفراغ رخ دهد. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض، سریعاً به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، از جمله: ادرار تیره، تورم، بی اشتهایی، خستگی غیرمعمول / سستی، درد معده / شکم، از دست دادن عضلات، علائم عفونت (به عنوان مثال تب، گلودرد / سرفه مداوم)، اختلالات بینایی، افزایش یا ایجاد قرمزی یا سوزش چشم، افزایش یا ایجاد درد چشم، اختلالات ذهنی / خلقی (مانند گیجی)، حالت تهوع / استفراغ مداوم، زردی چشم / پوست فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی به سیدوفوویر به ندرت اتفاق می افتد. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی، خارش / تورم (به خصوص در صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید، مشکل تنفسی، فوراً به پزشک یا مراکز فوریت های پزشکی مراجعه کنید
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی سیدوفوویر را در برنمی گیرد، بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف سیدوفوویر، در صورت حساسیت به آن یا به داروهای ضد ویروس دیگر (به عنوان مثال، گانسیکلوویر)، پروبنسید، سایر داروهای سولفا (مانند سولفامتوکسازول)، یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
اگر به بیماری های خاص دیگری نیز مبتلا هستید نباید از این دارو استفاده کنید. در صورت ابتلا به بیماری شدید کلیه با پزشک خود یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
همچنین قبل از مصرف سیدوفوویر، پزشک خود یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص سابقه شخصی ابتلا به دیابت، کاشت گانسیکلوویر چشمی، بیماری کلیوی خفیف / متوسط، مطلع سازید.
این دارو ممکن است باعث ایحاد اختلالات بینایی شود، تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کنید.
عملکرد کلیه با افزایش سن کاهش می یابد. سیدوفوویر توسط کلیه ها جذب می شود. بنابراین ممکن است افراد مسن در هنگام استفاده از این دارو بیشتر در معرض آسیب کلیه باشند.
در دوران بارداری، سیدوفوویر باید فقط در موارد ضروری استفاده شود. زیرا ممکن است به جنین آسیب برساند. در مورد خطرات و فواید آن با پزشک خود صحبت کنید. تولید کننده این دارو، توصیه می کند در طول مصرف این دارو از بارداری خودداری کنید. برای جلوگیری از بارداری، مردان باید در طول تمام فعالیت های جنسی در حین درمان و حداقل 90 روز پس از قطع دارو از روش های محافظت کننده (مانند کاندوم لاتکس یا پلی اورتان) استفاده کنند. زنان نیز باید در طول درمان و حداقل 1 ماه پس از قطع دارو از روش های موثر جلوگیری از بارداری (مانند قرص های ضد بارداری و كاندوم) استفاده كنند.
انتقال این دارو به شیر مادر مشخص نیست. به دلیل خطرات احتمالی برای نوزاد و به دلیل اینکه شیر مادر می تواند ویروس HIV را منتقل کند، از شیردهی خودداری کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی سیدوفوویر را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از فرآورده هایی که ممکن است با سیدوفوویر تداخل داشته باشند عبارتند از: آسیکلوویر، مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین، اسید آمینو سالیسیلیک، باربیتورات ها (مانند فنوباربیتال)، بنزودیازپین ها (مانند تریازولام)، بومتانید، کلوفیبرات، متوترکسات، فوروزماید، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی - NSAID (مانند ایبوپروفن)، زیدوودین.
اگر از پروبنسید و یا هر یک از داروهای ذکر شده استفاده می کنید، از پزشک خود بپرسید که آیا نیاز است مصرف داروی دیگر را به طور موقت قطع کنید یا مقدار مصرف آن را کاهش دهید یا خیر؛ زیرا پروبنسید می تواند بر میزان دفع آن داروها از بدن تأثیر بگذارد. این موضوع برای زیدوودین اهمیت زیادی دارد.
اگر قبلاً از فوسکارنت استفاده کرده اید، به پزشک خود اطلاع دهید.
از مصرف سایر داروهایی که ممکن است به کلیه ها آسیب برسانند (مانند آمفوتریسین B، فوسکارنت، پنتامیدین، وانکومایسین، آمینوگلیکوزیدها از جمله توبرامایسین، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی - NSAID ها از جمله ایبوپروفن) در طی 7 روز قبل و در طول درمان با این دارو خودداری کنید. در برخی موارد، آسیب جدی به کلیه ممکن است رخ دهد.
برچسب روی تمام داروهای خود را بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی NSAID باشند (مانند ایبوپروفن و ناپروکسن). از پزشک داروخانه درباره نحوه مصرف ایمن آنها بپرسید.
در صورت مصرف بیش از حد سیدوفوویر و بروز علائم جدی مانند غش کردن یا اختلال در تنفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
علائم سوء مصرف دارو می تواند به صورت تغییر در مقدار ادرار باشد.
بهتر است آزمایش های تشخیصی / پزشکی (مانند معاینات چشم) به صورت دوره ای انجام شود تا میزان بهبودی یا بروز عوارض جانبی بررسی شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود صحبت کنید.
برای کاهش خطر سرایت بیماری HIV به دیگران، همیشه در حین انجام فعالیت های جنسی، از یک روش محافظت کننده موثر (مانند کاندوم لاتکس یا پلی اورتان / سد دندانی) استفاده کنید. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود و یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
مصرف هر دوز از این دارو طبق برنامه اهمیت زیادی دارد. اگر یک دوز را فراموش کردید، بلافاصله از پزشک خود یا پزشک داروخانه بخواهید یک برنامه دوز جدید برای شما تهیه کند. برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید. اگر دوز مصرفی را فراموش کردید، بلافاصله به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید؛ زیرا ممکن است نیاز به تنظیم مجدد دوز مصرفی سیدوفوویر باشد.
داروی سیدوفوویر را در دمای اتاق (20 الی 25 درجه سانتی گراد) نگهداری کنید. دارو را در بسته بندی محصول و به دور از نور و رطوبت قرار دهید.
از نگهداری دارو ها در حمام و دستشویی خودداری کنید و همواره به خاطر داشته باشید که تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
داروها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
