درخواست مشاوره رایگان
فوسکارنت (نام تجاری: فوسکاویر)، از دسته داروهای آنتی ویروس است که از رشد و تکثیر ویروس در بدن جلوگیری می کند. این دارو در درمان عفونت سایتومگالوویروس در بیماران مبتلا به ایدز و هرپس کاربرد دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف فوسکارنت، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: فوسکارنت
نام تجاری: فوسکاویر
فوسکارنت برای کنترل عفونت های چشمی سایتومگالوویروس (CMV) (رتینیت CMV) در افراد مبتلا به ایدز استفاده می شود. همچنین این دارو نوعی داروی ضد ویروس است که با توقف رشد ویروس ها فعالیت می کند. کنترل رتینیت CMV می تواند به کاهش خطر کوری ناشی از عفونت کمک کند. زمانی که عفونت CMV به هیچ یک از داروهایی که به تنهایی برای درمان استفاده می شود پاسخ ندهد، گاهی اوقات برای درمان آن از ترکیب فوسکارنت با داروی ضد ویروسی دیگر و گانسیکلوویر استفاده می شود. این دارو همچنین برای درمان عفونت های تبخال (HSV) که به درمان با آسیکلوویر (مقاوم در برابر آسیکلوویر) پاسخ نمی دهند، استفاده می شود. اما از این دارو نمی توان برای درمان بیماری های CMV یا HSV استفاده کرد.
فوسکارنت توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی در بیمارستان یا کلینیک به صورت وریدی تزریق می شود. اگر از این دارو در خانه استفاده می کنید، تمام دستورالعمل های آماده سازی و استفاده را از متخصص مراقبت های بهداشتی خود و بسته محصول یاد بگیرید. همچنین اگر در مورد استفاده صحیح آن سؤالی دارید، با پزشک خود یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
همچنین قبل از استفاده، محصول را از لحاظ وجود ذرات یا تغییر رنگ آن بررسی کنید، و در صورت مشاهده هر کدام از مشکلات مذکور از مصرف این محلول خودداری کنید. معمولاً با استفاده از پمپ انفوزیون مواد به آرامی طی یک تا دو ساعت تزریق می شود. زیرا تزریق سریع فوسکارنت می تواند باعث بروز عوارض جانبی جدی شود. آن را با هیچ داروی دیگری مخلوط نکنید. دوز مصرفی در زمان شروع مصرف آن، بصورت روزانه دو تا سه دوز برای دو تا سه هفته اول درمان دریافت خواهید کرد. این دوره شروع "القاء" نامیده می شود. هنگامی که القاء کامل شد، معمولاً دوز مصرفی را بصورت یک بار در روز برای ادامه درمان تجویز می شود. دوز مصرفی بر اساس وزن، عملکرد کلیه، وضعیت پزشکی و پاسخ بدن به درمان تعیین می شود.
برای جلوگیری از آسیب کلیه، نوشیدن مقدار زیادی مایعات در حین استفاده از فوسکارنت بسیار مهم است. برای اطمینان از دریافت کافی مایعات ممکن است آن به صورت وریدی تزریق کنند.
هنگامی که مقدار دارو در بدن در حد ثابتی باشد، داروهای ضد ویروسی بهترین عملکرد را می تواند داشته باشد. بنابراین، این دارو را در فواصل یکسان استفاده کنید.
بسیار مهم است که ادامه استفاده از فوسکارنت دقیقاً طبق دستور پزشک انجام شود. زیرا توقف زودهنگام درمان ممکن است منجر به درمان بی اثر شود.
دوز مصرفی دارو را خودسرانه افزایش ندهید و این دارو را بیشتر از زمان تجویز شده مصرف نکنید. زیرا این کار نه تنها باعث افزایش بهبودی وضعیت نخواهد شد بلکه ممکن است خطر عوارض جانبی جدی را افزایش دهد.
در صورت تماس با پوست، محل را با آب فراوان بشویید. در صورت بروز هر گونه حساسیت، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
یاد بگیرید که چگونه سوزن ها، لوازم پزشکی و هر داروی استفاده نشده ای را با خیال راحت ذخیره و دور بریزید. در این مورد با پزشک داروخانه مشورت کنید. همچنین هرگز از سوزن یا سرنگ استفاده شده برای تزریق دوم استفاده نکنید.
از آنجایی که فوسکارنت در بیمارانی که از داروهای دیگر نیز استفاده می کنند استفاده می شود، بنابراین به همین دلیل ممکن است تشخیص عوارض جانبی فوسکارنت مشکل باشد. تهوع، استفراغ، سردرد، اسهال، سرگیجه، از دست دادن اشتها و افزایش تعریق می توانند از عوارض این دارو باشند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض، بلافاصله به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. زیرا بیشتر افراد با مصرف فوسکارنت، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت بروز عوارض جانبی جدی، از جمله: تغییرات روانی / خلقی (مانند افسردگی، اضطراب)، مشکلات بینایی جدید، ضربان نامنظم قلب، گرفتگی / اسپاسم عضلات، ضعف، تنفس سریع، خستگی غیرعادی، ادرار دردناک، تحریک / زخم روی آلت تناسلی، تحریک / زخم واژن، علائم عفونت (مانند تب، گلودرد مداوم)، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
همچنین در صورت وجود هر گونه عوارض جانبی بسیار جدی، از جمله: تشنج، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
ممکن است قرمزی، سوزش یا درد را در محل تزریق تجربه کنید. بنابراین اگر این اتفاق افتاد به پزشک خود اطلاع دهید. همچنین در صورت احساس گزگز یا بی حسی در دست ها یا پاها، اطراف دهان در حین یا بعد از انفوزیون به پزشک خود اطلاع دهید. زیرا پزشک ممکن است نیاز به تنظیم دوز داشته باشد.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به فوسکارنت نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی فوسکارنت را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف فوسکارنت، در صورت حساسیت به آن و یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. زیرا این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. بنابراین برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
قبل از استفاده از فوسکارنت، سابقه پزشکی خود، به خصوص در موارد: بیماری کبد، بیماری کلیوی (از جمله دیالیز بودن)، کم آبی، سطوح پایین الکترولیت (کلسیم، منیزیم، پتاسیم، فسفات)، مشکلات سیستم عصبی (مانند سابقه تشنج)، رژیم غذایی کم سدیم را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
فوسکارنت ممکن است باعث ایجاد سرگیجه شود و مصرف الکل یا ماری جوانا (شاهدانه) می تواند آن را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
پیش از جراحی تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
هنگام استفاده از فوسکارنت در کودکان احتیاط می شود زیرا ممکن است نسبت به اثرات دارو به ویژه اثرات روی رشد استخوان حساسیت بیشتری نشان دهند.
افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو به ویژه مشکلات کلیوی حساسیت بیشتری داشته باشند.
در دوران بارداری، این دارو باید فقط در صورت نیاز مصرف شود. خطرات و فواید آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
انتقال این دارو به شیر مادر هنوز مشخص نیست. به دلیل بروز آسیب احتمالی برای نوزاد، شیردهی توصیه نمی شود.
تداخلات دارویی می تواند نحوه عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی فوسکارنت را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
از برخی محصولاتی که ممکن است با فوسکارنت تداخل داشته باشند می توان: داروهایی که ممکن است به کلیه ها آسیب برساند (از جمله آمفوتریسین B، سیدوفوویر، آمینوگلیکوزیدها مانند آمیکاسین / جنتامایسین / توبرامایسین)، پنتامیدین، "قرص های آب" (ادرارآورها)، زیدوودین را نام برد.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن، تنگی نفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. علائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل: تشنج، گزگز اطراف دهان، بی حسی / گزگز در بازوها / پاها باشد.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
فوسکارنت معمولاً برای اولین بار در بیمارستان تجویز می شود که در آن وضعیت بیمار می تواند از نزدیک تحت نظر باشد. همچنین بهتر است آزمایش های تشخیصی / پزشکی (به عنوان مثال، عملکرد کلیه، سطح الکترولیت ها، شمارش کامل فاکتورهای خون، معاینه منظم چشم) باید به طور دوره ای برای نظارت بر پیشرفت شما یا بررسی عوارض جانبی انجام شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
بهتر است که این دارو را طبق دستور پزشک استفاده کنید. در صورت فراموشی یک دوز، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید تا یک برنامه دوز جدید تنظیم کند. برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و گرما نگهداری شود. در دمای زیر 104 درجه فارنهایت (40 درجه سانتیگراد) نگهداری کنید. از نگهداری در حمام خواداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
/Fostemsavir (1)_result.webp)
