پره اکلامپسی یک عارضه جدی در دوران بارداری است که با فشار خون بالا و معمولاً وجود پروتئین در ادرار مشخص می شود. این وضعیت می تواند برای مادر و جنین خطرناک باشد و نیاز به مراقبت های پزشکی دقیق دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل بروز پره اکلامپسی، نحوه تشخیص و درمان آن ارائه می شود.
پره اکلامپسی چیست؟
پره اکلامپسی یک عارضه حین بارداری است که با فشار خون بالا و نشانه های آسیب به سایر اندام های بدن، به ویژه کبد و کلیه ها، مشخص می شود. این عارضه معمولاً پس از هفته بیستم بارداری آغاز می شود.
اگر پره اکلامپسی درمان نشود، می تواند عوارض جدی و حتی تهدیدکننده ای برای مادر و نوزاد به همراه داشته باشد. مؤثرترین درمان برای پره اکلامپسی، زایمان است. با این حال، بهبودی کامل مادر حتی پس از زایمان نیز ممکن است مدتی طول بکشد.
در صورتی که پره اکلامپسی در اوایل بارداری رخ دهد، مادر و پزشک برای به دنیا آوردن نوزاد با چالش بزرگی روبرو خواهند شد. نوزاد به زمان بیشتری برای تکامل نیاز دارد، اما باید از قرار دادن مادر و نوزاد در معرض عوارض جدی این بیماری اجتناب شود.
به ندرت، پره اکلامپسی پس از زایمان نیز رخ می دهد که به آن پره اکلامپسی پس از زایمان گفته می شود.
علائم پره اکلامپسی
پره اکلامپسی گاهی بدون هیچ علامتی ایجاد می شود. افزایش فشار خون ممکن است به تدریج یا به طور ناگهانی آغاز شود. اندازه گیری منظم فشار خون بخش مهمی از مراقبت های دوران بارداری است، زیرا اولین نشانه پره اکلامپسی معمولاً افزایش فشار خون است. فشار خون 140/90 میلی متر جیوه یا بالاتر که در دو نوبت و با فاصله حداقل چهار ساعت ثبت شود، غیرطبیعی تلقی می شود.
سایر علائم و نشانه های پره اکلامپسی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- وجود پروتئین اضافی در ادرار (پروتئینوری) یا نشانه های دیگر مشکلات کلیوی.
- سردرد شدید و مداوم.
- تغییرات در بینایی، مانند از دست دادن موقت بینایی، تاری دید یا حساسیت غیرمعمول به نور.
- درد در قسمت بالای شکم، معمولاً زیر دنده های سمت راست.
- حالت تهوع یا استفراغ.
- کاهش میزان ادرار.
- کاهش سطح پلاکت های خون (ترومبوسیتوپنی).
- اختلال در عملکرد کبد.
- تنگی نفس، ناشی از تجمع مایع در ریه ها.
- افزایش وزن ناگهانی و تورم، به ویژه در صورت و دست ها، ممکن است همراه با پره اکلامپسی رخ دهد. با این حال، این علائم در بسیاری از بارداری های طبیعی نیز دیده می شوند و به تنهایی برای تشخیص قطعی پره اکلامپسی قابل اعتماد نیستند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
برای اطمینان از سلامت خود و جنین، حتماً در تمام ویزیت های دوران بارداری شرکت کنید تا پزشک یا ماما بتواند فشار خون شما را به طور منظم کنترل کند. در صورت بروز هر یک از علائم زیر، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید یا به نزدیک ترین مرکز اورژانس مراجعه کنید:
- سردرد شدید و مداوم
- تاری دید یا سایر اختلالات بینایی ناگهانی
- درد شدید در ناحیه شکم
- تنگی نفس شدید
از آنجا که سردرد، حالت تهوع و درد می توانند از علائم طبیعی بارداری باشند، تشخیص و افتراق این که آیا این علائم ناشی از یک مشکل جدی هستند یا خیر، به ویژه در اولین بارداری، ممکن است دشوار باشد. اگر در مورد هر یک از علائم خود نگران هستید، حتماً با پزشک یا مامای خود تماس بگیرید و نگرانی های خود را مطرح کنید. پیگیری و مشورت زودهنگام می تواند به تشخیص و درمان به موقع هرگونه عارضه احتمالی کمک کند.
علل ابتلا به پره اکلامپسی
علت دقیق پره اکلامپسی پیچیده است و عوامل متعددی در آن نقش دارند. متخصصان معتقدند که این بیماری از جفت -اندامی که در طول بارداری وظیفه تغذیه جنین را بر عهده دارد- آغاز می شود. در اوایل بارداری، رگ های خونی جدید تشکیل و تکامل می یابند تا خون را به طور مؤثر به جفت برسانند.
در زنان مبتلا به پره اکلامپسی، به نظر می رسد که این رگ های خونی به درستی رشد نکرده و عملکرد مطلوبی ندارند. آن ها باریک تر از رگ های خونی طبیعی هستند و واکنش متفاوتی به سیگنال های هورمونی نشان می دهند که میزان خون عبوری از آن ها را محدود می کند.
علل این تکامل غیرطبیعی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- جریان خون ناکافی به رحم.
- آسیب به عروق خونی.
- مشکل در سیستم ایمنی بدن.
- ژن های خاص.
سایر اختلالات فشار خون در دوران بارداری:
پره اکلامپسی به عنوان یکی از چهار نوع اختلال فشار خون بالا که می تواند در دوران بارداری رخ دهد، طبقه بندی می شود. سه نوع دیگر عبارتند از:
- فشار خون بارداری: در این حالت، زنان فشار خون بالا دارند اما پروتئین اضافی در ادرار یا سایر علائم آسیب به اندام ها را نشان نمی دهند. برخی از زنان مبتلا به فشار خون بارداری در نهایت به پره اکلامپسی مبتلا می شوند.
- فشار خون مزمن بالا: این وضعیت قبل از بارداری وجود داشته یا قبل از هفته بیستم بارداری تشخیص داده می شود. از آنجا که فشار خون بالا معمولاً علائمی ندارد، تعیین زمان دقیق شروع آن دشوار است.
- فشار خون مزمن همراه با پره اکلامپسی: این وضعیت در زنانی رخ می دهد که فشار خون مزمن آن ها قبل از بارداری تشخیص داده شده است، اما در طول بارداری دچار افزایش ناگهانی فشار خون و وجود پروتئین در ادرار یا سایر عوارض می شوند.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
پره اکلامپسی منحصراً به عنوان یک عارضه بارداری رخ می دهد. عوامل زیر می توانند خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهند:
- سابقه پره اکلامپسی: داشتن سابقه شخصی یا خانوادگی ابتلا به پره اکلامپسی، خطر بروز آن را در بارداری های بعدی به طور قابل توجهی افزایش می دهد.
- فشار خون بالای مزمن: زنانی که قبل از بارداری دچار فشار خون بالا هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به پره اکلامپسی قرار دارند.
- اولین بارداری: خطر ابتلا به پره اکلامپسی در اولین بارداری بیشتر است.
- شریک جدید: بارداری با یک شریک جدید در مقایسه با بارداری دوم یا سوم با شریک قبلی، خطر بیشتری برای ابتلا به پره اکلامپسی به همراه دارد.
- سن: زنان باردار بسیار جوان و همچنین زنانی که بالای 35 سال سن دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به پره اکلامپسی هستند.
- نژاد: زنان سیاه پوست در مقایسه با زنان با نژادهای دیگر، بیشتر در معرض خطر ابتلا به پره اکلامپسی قرار دارند.
- چاقی: اضافه وزن یا چاقی قبل از بارداری، خطر ابتلا به پره اکلامپسی را افزایش می دهد.
- بارداری چند قلویی: احتمال بروز پره اکلامپسی در زنانی که دوقلو، سه قلو یا چند قلو باردار هستند، بیشتر است.
- فاصله بین بارداری ها: داشتن فاصله کمتر از دو سال یا بیشتر از ده سال بین بارداری ها، خطر ابتلا به پره اکلامپسی را افزایش می دهد.
- سابقه شرایط خاص: داشتن برخی بیماری ها قبل از بارداری، از جمله فشار خون بالا، میگرن، دیابت نوع 1 یا 2، بیماری کلیوی، سابقه ایجاد لخته خون یا لوپوس، خطر ابتلا به پره اکلامپسی را افزایش می دهد.
- لقاح آزمایشگاهی (IVF): بارداری هایی که از طریق لقاح آزمایشگاهی صورت گرفته اند، با خطر بیشتری برای ابتلا به پره اکلامپسی همراه هستند.
عوارض بیماری
هرچه پره اکلامپسی شدیدتر باشد و در اوایل بارداری رخ دهد، خطرات برای مادر و نوزاد بیشتر خواهد بود. پره اکلامپسی ممکن است منجر به تصمیم گیری برای ختم بارداری از طریق زایمان شود.
در صورت وجود شرایط پزشکی که نیاز به زایمان سریع باشد، ممکن است زایمان به روش سزارین ضروری باشد. در غیر این صورت، پزشک ممکن است زایمان طبیعی را برنامه ریزی کند.
عوارض پره اکلامپسی می تواند شامل موارد زیر باشد:
- کاهش رشد جنین: پره اکلامپسی بر عروق خونی که خون را به جفت می رسانند، تأثیر می گذارد. در نتیجه خون رسانی ناکافی به جفت، ممکن است نوزاد اکسیژن، مواد مغذی و خون کافی دریافت نکند. این امر می تواند منجر به رشد آهسته جنین، وزن کم هنگام تولد یا زایمان زودرس شود.
- زایمان زودرس: اگر مادر به پره اکلامپسی با علائم شدید مبتلا باشد، برای نجات جان مادر و نوزاد، ممکن است نیاز به زایمان زودتر از موعد مقرر باشد. نارس بودن نوزاد می تواند منجر به مشکلات تنفسی و سایر عوارض برای او شود. پزشک متخصص در تعیین بهترین زمان برای زایمان به مادر کمک خواهد کرد.
- جدا شدن جفت: پره اکلامپسی خطر جدا شدن زودرس جفت از دیواره داخلی رحم قبل از زایمان را افزایش می دهد. جدا شدن جفت می تواند باعث خونریزی شدید شود که جان مادر و نوزاد را تهدید می کند.
- سندرم HELLP: این سندرم مخفف همولیز (تخریب گلبول های قرمز خون)، افزایش آنزیم های کبدی و کاهش تعداد پلاکت ها است و یک شکل شدید از پره اکلامپسی محسوب می شود که می تواند به سرعت جان مادر و نوزاد را به خطر بیندازد. علائم سندرم HELLP شامل تهوع و استفراغ، سردرد و درد در قسمت بالای شکم است. این سندرم بسیار خطرناک است زیرا نشان دهنده آسیب به چندین سیستم اندامی است و گاهی اوقات ممکن است به طور ناگهانی، حتی قبل از تشخیص فشار خون بالا یا بدون هیچ علامت هشداردهنده ای، ایجاد شود.
- اکلامپسی: در صورتی که پره اکلامپسی کنترل نشود، می تواند به اکلامپسی تبدیل شود که در واقع همان پره اکلامپسی همراه با تشنج است. پیش بینی اینکه کدام بیماران مبتلا به پره اکلامپسی شدید، دچار اکلامپسی می شوند، بسیار دشوار است. اغلب اوقات، هیچ علامت یا نشانه هشداردهنده ای برای پیش بینی اکلامپسی وجود ندارد. از آنجا که اکلامپسی می تواند عواقب جدی برای مادر و نوزاد به همراه داشته باشد، صرف نظر از طول بارداری، زایمان فوری ضروری است.
- آسیب به سایر اندام ها: پره اکلامپسی ممکن است به کلیه ها، کبد، ریه ها، قلب یا چشم ها آسیب برساند و منجر به سکته مغزی یا سایر آسیب های مغزی شود. میزان آسیب به سایر اندام ها به شدت پره اکلامپسی بستگی دارد.
- بیماری های قلبی و عروقی: ابتلا به پره اکلامپسی ممکن است خطر ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی را در آینده افزایش دهد. اگر مادر بیش از یک بار دچار پره اکلامپسی شده باشد یا زایمان زودرس داشته باشد، این خطر بیشتر می شود. برای به حداقل رساندن این خطر، پس از زایمان تلاش کنید وزن ایده آل خود را حفظ کنید، از میوه ها و سبزیجات متنوع استفاده کنید، به طور منظم ورزش کنید و از مصرف سیگار خودداری نمایید.
پیشگیری از بروز بیماری
محققان همچنان در حال بررسی روش های پیشگیری از پره اکلامپسی هستند، اما تاکنون هیچ استراتژی قطعی برای پیشگیری از آن ارائه نشده است. کاهش مصرف نمک، تغییر سطح فعالیت، محدود کردن کالری یا مصرف سیر یا روغن ماهی خطر ابتلا را کاهش نمی دهد. فواید افزایش مصرف ویتامین های C و E نیز ثابت نشده است.
برخی مطالعات ارتباطی بین کمبود ویتامین D و افزایش خطر ابتلا به پره اکلامپسی گزارش کرده اند. در حالی که برخی پژوهش ها نشان داده اند مصرف مکمل های ویتامین D ممکن است خطر پره اکلامپسی را کاهش دهد، برخی دیگر نتوانسته اند چنین ارتباطی را تأیید کنند.
با این حال، در موارد خاص، ممکن است بتوان با اقدامات زیر خطر ابتلا به پره اکلامپسی را کاهش داد:
- آسپیرین با دوز پایین: اگر مادر دارای برخی عوامل خطرزا، از جمله سابقه پره اکلامپسی، بارداری چند قلویی، فشار خون مزمن بالا، بیماری کلیوی، دیابت یا بیماری خودایمنی باشد، پزشک ممکن است مصرف روزانه دوز پایین آسپرین (81 میلی گرم) را از حدود هفته دوازدهم بارداری تجویز کند.
- مکمل های کلسیم: در برخی جوامع، زنانی که قبل از بارداری دچار کمبود کلسیم هستند و در طول بارداری نیز کلسیم کافی از طریق رژیم غذایی دریافت نمی کنند، ممکن است از مصرف مکمل های کلسیم برای پیشگیری از پره اکلامپسی سود ببرند. با این حال، احتمال کمبود کلسیم در زنان ساکن ایالات متحده یا سایر کشورهای پیشرفته به حدی که مصرف مکمل ها مفید باشد، پایین است.
مهم: بدون مشورت قبلی با پزشک خود، از مصرف هرگونه دارو، ویتامین یا مکمل خودداری کنید.
قبل از بارداری، به ویژه اگر سابقه ابتلا به پره اکلامپسی را دارید، بهتر است از سلامت کافی برخوردار باشید. در صورت نیاز وزن کم کنید و اطمینان حاصل کنید که بیماری های زمینه ای مانند دیابت به خوبی کنترل شده اند. پس از بارداری نیز، با مراقبت های زودهنگام و منظم دوران بارداری، از خود و کودکتان مراقبت کنید. تشخیص زودهنگام پره اکلامپسی به شما و پزشکتان این امکان را می دهد تا با همکاری یکدیگر از بروز عوارض جلوگیری کرده و بهترین تصمیم را برای خود و کودکتان اتخاذ نمایید.
تشخیص پره اکلامپسی
تشخیص پره اکلامپسی بر اساس وجود فشار خون بالا و یک یا چند مورد از عوارض زیر پس از هفته بیستم بارداری صورت می گیرد:
- وجود پروتئین در ادرار (پروتئینوری)
- کاهش تعداد پلاکت ها
- اختلال در عملکرد کبد
- علائم مشکلات کلیوی غیر از پروتئین در ادرار
- تجمع مایع در ریه ها (ادم ریوی)
- بروز سردردهای جدید یا اختلالات بینایی
پیش از این، تشخیص پره اکلامپسی تنها در صورت وجود فشار خون بالا و پروتئین در ادرار مطرح می شد. با این حال، متخصصان اکنون می دانند که پره اکلامپسی ممکن است بدون وجود پروتئین در ادرار نیز رخ دهد.
فشار خون 140/90 میلی متر جیوه یا بالاتر در دوران بارداری غیرطبیعی تلقی می شود. با این وجود، تنها یک بار اندازه گیری فشار خون بالا به معنای ابتلا به پره اکلامپسی نیست. اگر فشار خون شما در محدوده غیرطبیعی باشد یا به طور قابل توجهی از میزان معمول آن بالاتر باشد، پزشک ارزیابی های تکمیلی را انجام خواهد داد.
اندازه گیری مجدد فشار خون چهار ساعت پس از اولین آزمایش و غیرطبیعی بودن نتیجه، ممکن است ظن پزشک به پره اکلامپسی را تقویت کند. در این صورت، پزشک ممکن است اندازه گیری های مکرر فشار خون، آزمایش خون و ادرار را تجویز نماید.
آزمایش هایی که ممکن است لازم باشد:
در صورت شک پزشک به پره اکلامپسی، ممکن است آزمایش های خاصی تجویز شوند، از جمله:
- آزمایش خون: پزشک آزمایش هایی برای بررسی عملکرد کبد و کلیه ها و همچنین اندازه گیری تعداد پلاکت ها (سلول های دخیل در لخته شدن خون) درخواست خواهد کرد.
- آنالیز ادرار: پزشک از شما می خواهد تا برای اندازه گیری میزان پروتئین در ادرار، نمونه ادرار 24 ساعته جمع آوری کنید. همچنین، می توان از یک نمونه ادرار واحد که نسبت پروتئین به کراتینین (یک ماده شیمیایی ثابت در ادرار) را اندازه گیری می کند، برای تشخیص استفاده کرد.
- سونوگرافی جنین: پزشک ممکن است برای بررسی دقیق رشد جنین، سونوگرافی های منظم را تجویز کند. تصاویر سونوگرافی به پزشک امکان تخمین وزن جنین و میزان مایع آمنیوتیک (مایع اطراف جنین) را می دهد.
- تست بدون استرس (NST) یا پروفایل بیوفیزیکی (BPP): تست بدون استرس روشی ساده برای بررسی واکنش ضربان قلب جنین به حرکات او است. در پروفایل بیوفیزیکی از سونوگرافی برای اندازه گیری تنفس، تون عضلانی، حرکات بدن و حجم مایع آمنیوتیک جنین استفاده می شود.
درمان پره اکلامپسی
مؤثرترین درمان برای پره اکلامپسی، زایمان نوزاد است. تا زمانی که فشار خون مادر کاهش نیابد، خطر بروز حملات تشنج، جدا شدن جفت، سکته مغزی و خونریزی شدید وجود دارد. البته، اگر پره اکلامپسی در اوایل بارداری رخ دهد، زایمان ممکن است بهترین گزینه نباشد.
در صورت ابتلا به پره اکلامپسی، پزشک تعداد ویزیت های دوران بارداری را افزایش خواهد داد و آزمایش های مکرر خون، سونوگرافی و تست های جنینی (NST یا BPP) بیشتر از بارداری های بدون عارضه مورد نیاز خواهد بود.
داروها:
درمان دارویی احتمالی برای پره اکلامپسی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- داروهای کاهنده فشار خون (ضد فشار خون): این داروها در صورت افزایش خطرناک فشار خون برای کاهش آن استفاده می شوند. فشار خون در محدوده 140/90 میلی متر جیوه معمولاً نیازی به درمان دارویی ندارد. اگرچه داروهای ضد فشار خون متنوعی وجود دارند، اما استفاده از برخی از آن ها در دوران بارداری بی خطر نیست. در مورد استفاده از داروی ضد فشار خون مناسب برای کنترل فشار خون خود با پزشک مشورت کنید.
- کورتیکواستروئیدها: در صورت ابتلا به پره اکلامپسی شدید یا سندرم HELLP، داروهای کورتونی می توانند به طور موقت عملکرد کبد و پلاکت ها را بهبود بخشیده و به طولانی تر شدن بارداری کمک کنند. کورتیکواستروئیدها همچنین می توانند به بلوغ ریه های نوزاد در کمتر از 48 ساعت کمک کنند که یک مرحله حیاتی در آماده سازی نوزاد نارس برای زندگی خارج از رحم است.
- داروهای ضد تشنج: در صورت شدید بودن پره اکلامپسی، پزشک ممکن است داروی ضد تشنج مانند سولفات منیزیم را برای پیشگیری از تشنج تجویز کند.
- استراحت: استراحت معمولاً به زنان مبتلا به پره اکلامپسی توصیه می شود. با این حال، تحقیقات نشان داده اند که استراحت مطلق در بستر فایده ای ندارد و حتی می تواند خطر لخته شدن خون را افزایش داده و بر زندگی اجتماعی و اقتصادی فرد تأثیر منفی بگذارد. بنابراین، استراحت مطلق در بستر دیگر به طور معمول تجویز نمی شود.
بستری شدن در بیمارستان:
پره اکلامپسی شدید ممکن است نیازمند بستری شدن در بیمارستان باشد. در بیمارستان، پزشک می تواند آزمایش های منظم جنینی (NST یا BPP) را برای نظارت بر سلامت نوزاد و اندازه گیری حجم مایع آمنیوتیک انجام دهد. کاهش مایع آمنیوتیک می تواند نشانه ای از خون رسانی ناکافی به نوزاد باشد.
زایمان:
اگر در اواخر بارداری به پره اکلامپسی مبتلا شوید، پزشک ممکن است زایمان فوری را توصیه کند. آمادگی دهانه رحم (شروع به باز شدن، نازک شدن و نرم شدن) نیز در تعیین زمان زایمان نقش دارد. در موارد شدید، ممکن است سن بارداری نوزاد یا آمادگی دهانه رحم در نظر گرفته نشود و در صورت عدم امکان صبر کردن، پزشک ممکن است فوراً القای زایمان یا سزارین را تجویز کند. در طول زایمان، ممکن است برای پیشگیری از تشنج، سولفات منیزیم به صورت وریدی تجویز شود.
پس از زایمان، ممکن است مدتی طول بکشد تا فشار خون بالا و سایر علائم پره اکلامپسی برطرف شوند. در صورت نیاز به داروی تسکین دهنده درد پس از زایمان، در مورد داروهای مناسب با پزشک خود مشورت کنید، زیرا برخی داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم می توانند فشار خون را افزایش دهند.
راهکارهایی برای کنار آمدن با بیماری
درک اینکه به طور بالقوه به یک عارضه جدی بارداری مبتلا شده اید، می تواند بسیار نگران کننده باشد. اگر در اواخر بارداری دچار پره اکلامپسی شوید، ممکن است از شنیدن اینکه باید فوراً زایمان کنید، شوکه شوید. اگر در اوایل بارداری به این عارضه مبتلا شوید، ممکن است هفته های طولانی را با نگرانی در مورد سلامت نوزادتان سپری کنید.
در این شرایط، کسب اطلاعات دقیق در مورد وضعیت خود می تواند کمک کننده باشد. علاوه بر صحبت با پزشک، در مورد پره اکلامپسی تحقیق کنید. مطمئن شوید که می دانید چه زمانی باید با پزشک خود تماس بگیرید، چگونه باید وضعیت خود و نوزادتان را تحت نظر داشته باشید. همچنین، سعی کنید فعالیت های دیگری پیدا کنید تا ذهن خود را مشغول نگه دارید و زمان کمتری را با نگرانی سپری کنید.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
احتمالاً پره اکلامپسی در طی یک معاینه معمول دوران بارداری تشخیص داده خواهد شد. پس از تشخیص، به احتمال زیاد نیاز به ویزیت های مکررتری با متخصص زنان و زایمان خود خواهید داشت.
در اینجا اطلاعاتی برای کمک به شما در آماده شدن برای این ملاقات ها و آنچه می توانید از پزشک خود انتظار داشته باشید، آورده شده است.
آنچه می توانید انجام دهید
قبل از مراجعه به پزشک، اقدامات زیر را انجام دهید:
- تمام علائمی که تجربه می کنید را یادداشت کنید، حتی اگر فکر می کنید این علائم بخشی از بارداری طبیعی هستند.
- فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
- سؤالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید را بنویسید. آن ها را به ترتیب اهمیت فهرست کنید تا در صورت کمبود وقت، مهم ترین سؤالات پرسیده شوند.
برخی از سؤالات اساسی در مورد پره اکلامپسی که می توانید از پزشک بپرسید عبارتند از:
- آیا این وضعیت بر نوزاد من تأثیر گذاشته است؟
- آیا ادامه بارداری برای من و نوزادم بی خطر است؟
- چه علائمی را باید جدی بگیرم و در چه زمانی باید با شما تماس بگیرم؟
- هر چند وقت یک بار باید برای معاینه مراجعه کنم؟ شما چگونه سلامت نوزاد من را تحت نظر خواهید داشت؟
- چه روش های درمانی برای من وجود دارد و کدام یک را توصیه می کنید؟
- بیماری های زمینه ای دیگری نیز دارم. چگونه می توانم این شرایط را به بهترین نحو در کنار پره اکلامپسی مدیریت کنم؟
- آیا محدودیت های خاصی در فعالیت هایم وجود دارد که باید رعایت کنم؟
- آیا به زایمان سزارین نیاز خواهم داشت؟
- آیا بروشور یا مطالب آموزشی چاپ شده ای در مورد پره اکلامپسی دارید که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را برای کسب اطلاعات بیشتر پیشنهاد می کنید؟
علاوه بر سؤالاتی که از قبل آماده کرده اید، در طول ملاقات از پرسیدن سؤالات دیگری که برایتان پیش می آید، تردید نکنید.
از پزشک چه انتظاری می رود
پزشک احتمالاً سؤالات زیر را از شما خواهد پرسید:
- آیا این اولین بارداری شماست یا اولین بارداری شما با پدر این نوزاد است؟
- آیا اخیراً علائم غیرمعمولی مانند تاری دید یا سردرد داشته اید؟
- آیا در قسمت بالای شکم خود دردی احساس می کنید که به نظر نمی رسد مربوط به حرکات نوزاد باشد؟
- آیا سابقه فشار خون بالا در گذشته داشته اید؟
- آیا در بارداری قبلی دچار پره اکلامپسی شده اید؟
- آیا در بارداری های قبلی عارضه ای داشته اید؟
- به چه بیماری های زمینه ای دیگری مبتلا هستید؟
ثبت دیدگاه
دیدگاه خود را درباره این مطلب بنویسید.