درخواست مشاوره رایگان
فلوکستین (نام تجاری: پروزاک)، نوعی داروی ضدافسردگی است که با ممانعت از بازجذب هورمون سروتونین توسط سلول های عصبی به بهبود خلق و خو در افراد مبتلا به برخی بیماری های عصبی کمک می کند. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف فلوکستین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: فلوکستین
نام تجاری: پروزاک، سارافم
از فلوکستین برای درمان افسردگی، حملات عصبی، اختلال وسواس فکری عملی، نوعی اختلال تغذیه ای (پرخوری عصبی) و نوع شدید سندرم پیش از قاعدگی (PMS) استفاده می شود. این دارو می تواند باعث بهبود خلق و خو، خواب، اشتها، سطح انرژی و علاقه مندتر شدن به زندگی روزمره شده و همچنین ترس، اضطراب، افکار ناخواسته و ناخوشایند و تعداد حملات پانیک (وحشت زدگی) را کاهش دهد. علاوه بر آن، مصرف این دارو موجب کاهش تمایل به انجام کارهای مکرر (وسواس هایی مانند شستن مداوم دست ها، شمارش و چک کردن موارد مختلف) را که در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کند، می شود.
فلوکستین می تواند علائم پیش از قاعدگی مانند تحریک پذیری و زودرنجی، افزایش اشتها و افسردگی را کاهش داده و اختلالات تغذیه ای اعم از پرخوری غیرعادی و تلاش بیش از حد برای تخلیه مواد غذایی از بدن (با استفاده از مسهل ها یا استفراغ) را بهبود بخشد.
پیش از هر بار مصرف این دارو، راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
فلوکستین بهتر است هر روز صبح و طبق دستور پزشک مصرف گردد. در صورتی که بر طبق نظر پزشک، دارو باید دو بار در روز استفاده شود بهتر است در دو وعده صبح و ظهر مصرف شود.
در مشکلات پیش از قاعدگی، معمولاً پزشک مصرف آن را به صورت روزانه یا برای دو هفته پیش از شروع قاعدگی تجویز می کند.
در نوع شربت فلوکستین، مقدار دارو باید با دقت و با استفاده از وسایل مخصوص اندازه گیری شود. از قاشق های معمول استفاده نکنید زیرا ممکن است مقدار دارو مغایر با میزان دوز تجویز شده تفاوت داشته باشد.
دوز مصرفی دارو طبق شرایط پزشکی فرد و میزان پاسخ بدن به دارو تعیین می شود. برای کاهش خطر بروز عوارض جانبی، پزشک ابتدا دارو را در مقادیر کم تجویز کرده و به تدریج مقدار آن را افزایش می دهد. از دستورالعمل های پزشک به دقت پیروی کنید. بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود؛ بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
حتی پس از بهبودی علائم نیز مصرف دارو نباید بدون مشورت با پزشک قطع شود. قطع ناگهانی دارو، می تواند باعث تشدید برخی عارضه ها شود؛ بنابراین لازم است ابتدا میزان دوز دارو به تدریج کاهش یابد.
پس از گذشت دو هفته از مصرف دارو، اثر آن مشخص می شود، ولی احتمال دارد 4 تا 5 هفته طول بکشد تا بهبودی کامل را احساس کنید.
در صورت عدم بهبود و بدتر شدن شرایط، پزشک معالج خود را در جریان امور قرار دهید.
حالت تهوع، خواب آلودگی، سرگیجه، اضطراب، اختلال خواب، از دست دادن اشتها، خستگی، تعریق یا خمیازه می تواند از عوارض فلوکستین باشند. در صورت تداوم یا بدتر شدن هر یک از عوارض، حتماً آن را با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مطرح کنید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف فلوکستین، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، از جمله تغییرات ذهنی / خلقی غیرمعمول یا شدید (مانند زودرنجی، انرژی / هیجان غیرمعمول و زیاد، افکار خودکشی)، کبودی / خونریزی آسان، ضعف / اسپاسم عضلانی یا لرز)، کاهش میل جنسی، تغییر در توانایی جنسی یا کاهش وزن غیرمعمول را بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
در صورت بروز هرکدام از این عوارض خطرناک جانبی، بلافاصله به پزشك مراجعه کنید: مدفوع خونی / سیاه و چسبنده، استفراغی شبیه به تفاله قهوه، تشنج، علائم مشکلات کلیوی (مانند تغییر در مقدار ادرار)، درد / تورم / قرمزی چشم، گشاد شدن مردمک چشم، تغییر بینایی (مانند دیدن هاله نور در اطراف چراغ ها در شب، تاری دید).
در صورت ابتلا به دیابت، این دارو می تواند بر سطح قند خون تأثیر بگذارد. قند خون خود را به طور منظم کنترل کرده و آن را با پزشک خود در میان بگذارید. در هنگام شروع مصرف این دارو، ممکن است لازم باشد پزشک داروها، رژیم غذایی و ورزش را متناسب با مقدار دارو تنظیم کند.
فلوکستین می تواند سروتونین را افزایش دهد و به ندرت باعث ایجاد بیماری بسیار خطرناکی به نام سندرم / سمیت سروتونین می شود. مصرف سایر داروهایی که باعث افزایش سروتونین می شوند، این خطر را افزایش می دهد، بنابراین تمام داروهای مصرفی خود را به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. در صورت بروز برخی از علائم زیر بلافاصله پزشک را مطلع کنید: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی و تعادل بین اندام و اعضای بدن، سرگیجه شدید، تهوع / استفراغ / اسهال شدید، تیک عضلانی، تب بی دلیل، تحریک / بی قراری غیرمعمول.
درمردان، مصرف فلوکستین به ندرت ممکن است باعث نعوظ دردناک یا طولانی مدت برای 4 ساعت یا بیشتر شود. اگر این اتفاق افتاد، استفاده از این دارو را متوقف کرده و بلافاصله به پزشک مراجعه کنید، در غیر این صورت امکان دائمی شدن اختلالات وجود دارد.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی فلوکستین را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف دارو، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف فلوکستین، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص سابقه شخصی یا خانوادگی ابتلا به اختلال دو قطبی (افسردگی / شیدایی)، سابقه شخصی یا خانوادگی اقدام به خودکشی، مشکلات کبدی، دیابت، سدیم کم در خون (مانند آن چه ممکن است هنگام مصرف "قرص آب" - ادرار آورها رخ دهد)، از دست دادن شدید آب بدن (دهیدراتاسیون)، تشنج، زخم معده / روده، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوما (آب سیاه / از نوع زاویه بسته) مطلع سازید.
فلوکستین ممکن است باعث سرگیجه شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
شکل مایع فلوکستین حاوی الکل است. در صورت ابتلا به دیابت، وابستگی به الکل یا بیماری کبدی در مصرف دارو احتیاط کنید. بعضی از داروها (مانند مترونیدازول، دی سولفیرام) در صورت ترکیب با الکل می توانند واکنش های جدی ایجاد کنند. در مورد استفاده صحیح از این محصول با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
ممکن است کودکان حساسیت بیشتری نسبت به عوارض جانبی فلوکستین، به ویژه کاهش وزن نشان دهند. وزن و قد را در کودکانی که از این دارو استفاده می کنند کنترل کنید.
افراد مسن نسبت به عوارض جانبی فلوکستین، به ویژه خونریزی و از دست دادن هماهنگی اندام های بدن، حساسیت بیشتری نشان می دهند. از دست دادن هماهنگی بین اندام و تعادل می تواند خطر افتادن در سالمندان را افزایش دهد. افراد مسن ممکن است دچار کمبود سدیم در خون شوند، به خصوص اگر آنها از " ادرار آور" استفاده کنند.
در دوران بارداری، فلوکستین باید فقط در موارد ضروری استفاده شود. این دارو می تواند به جنین آسیب برساند. همچنین، نوزادان متولد شده از مادرانی که در طول 3 ماه آخر بارداری از این دارو استفاده کرده اند، به ندرت ممکن است دچار علائم قطع مصرف دارو مانند اختلال تغذیه / تنفس، تشنج، خشکی عضلات یا گریه مداوم شوند. اگر متوجه هر یک از این علائم در نوزاد خود شدید، بلافاصله به پزشک اطلاع دهید.
از آنجا که اختلالات درمان نشده خلقی / روانی (مانند افسردگی، حملات هراس، وسواس) می تواند خطرناک باشد، مصرف داروی فلوکستین را مگر به تجویز پزشک قطع نکنید. اگر قصد بارداری دارید یا فکر می کنید باردار هستید، فوراً در مورد خطرات استفاده از این دارو در دوران بارداری با پزشک خود صحبت کنید.
فلوکستین به شیر مادر منتقل می شود و می تواند اثرات نامطلوبی بر کودک شیرخوار داشته باشد. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی فلوکستین را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
فلوکستین بعد از آخرین مصرف می تواند هفته ها در بدن باقی مانده و با بسیاری از داروهای دیگر تداخل داشته باشد. اگر در 5 هفته گذشته این دارو را مصرف کرده اید، پیش از استفاده از هر دارویی این موضوع را به پزشک یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
محصولاتی که با فلوکستین تداخل دارند عبارتند از: داروهای دیگری که می توانند باعث خونریزی و کبودی شوند (از جمله داروهای ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل، و داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن یا "رقیق کننده های خون" مانند وارفارین).
مصرف داروهای مهار کننده MAO همراه با این داروها می تواند منجر به واکنش های شدید شود. در طول درمان با این دارو از مصرف داروهای مهار کننده MAO (ایزوکاربوکسازید، لاینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانسیل پرومین) خودداری کنید.
اکثر مهارکننده های MAO نیز نباید به مدت 2 هفته قبل و حداقل 5 هفته پس از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشک خود در مورد زمان شروع یا قطع مصرف این دارو سوال کنید.
فلوکستین می تواند باعث کاهش سرعت دفع سایر داروها از بدن شود، که می تواند بر نحوه عملکرد آنها تأثیر بگذارد. از این داروها می توان به پیموزید، تیوریدازین، وینبلاستین، ضد آریتمی (مانند پروپافنون، فلکائینید)، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (مانند دسیپرامین، ایمی پرامین) و غیره اشاره کرد.
مصرف آسپیرین با این دارو خطر خونریزی را افزایش می دهد. با این حال، اگر پزشک مصرف دوز پایینی از آسپیرین را برای پیشگیری از حمله قلبی یا سکته مغزی (معمولاً در دوزهای 81 - 325 میلی گرم در روز) تجویز کرده باشد، باید تا زمانی که مد نظر پرشک است آن را ادامه دهید.
در صورت استفاده از سایر داروهای افزاینده سروتونین، خطر سندرم / سمیت سروتونین افزایش می یابد. به عنوان مثال از این دست می توان به داروهای روان گردان مانند MDMA / "اکستازی"، و برخی داروهای ضد افسردگی (از جمله سایر SSRI ها مانند سیتالوپرام / پاروکستین، SNRI ها مانند دولوکستین / ونلافاکسین)، تریپتوفان و غیره اشاره کرد. خطر بروز سندرم سروتونین هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر می باشد.
اگر از داروهایی که باعث خواب آلودگی و گیجی می شوند از جمله الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل کننده های عضلانی و مسکن های افیونی (مانند کدئین) استفاده می کنید، حتماً آن را به پزشک خود اطلاع دهید.
برچسب روی تمام داروهای خود را بررسی کنید (مانند آلرژی یا داروهای ضد سرفه و سرماخوردگی) چرا که می توانند حاوی موادی باشند که باعث خواب آلودگی می شود. از پزشک داروخانه نحوه استفاده صحیح داروها را جویا شوید.
فلوکستین می تواند بر روی نتایج برخی تست های آزمایشگاهی و پزشکی (از جمله اسکن مغزی برای بیماری پارکینسون) اثر گذاشته و احتمالا منجر به کاذب شدن نتیجه آزمایش می شود. اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاه و پزشکان از استفاده شما از این دارو مطلع هستند.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن یا دشوار شدن تنفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
علائم سوء مصرف دارو می تواند به صورت تپش قلب سریع / نامنظم، سرگیجه شدید و غش کردن باشد.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت در ظرف اصلی دارو نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
