درخواست مشاوره رایگان
فلووکسامین (نام تجاری: لووکس)، از داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین است که در کنترل اختلال وسواس اجباری (OCD) در افراد بالای 8 سال کاربرد دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف فلووکسامین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: فلووکسامین
نام تجاری: لُووکس، لُووکس سی آر
فلووکسامین برای درمان اختلال وسواس فکری عملی (OCD) مصرف می شود. این دارو، افکار مداوم / ناخواسته (وسواس) و اصرار به انجام کارهای مکرر اجباری (مانند شستن دست، شمارش، چک کردن) که در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کنند را کاهش می دهد. فلووکسامین به عنوان نوعی مهار کننده انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI) شناخته می شود. این دارو با کمک به ترمیم تعادل یک ماده طبیعی خاص (سروتونین) در مغز کار می کند.
پیش از شروع مصرف فلووکسامین و در هر بار شروع مجدد آن، برگه راهنما دارو را مطالعه نمایبد. در صورت داشتن هرگونه سوالی، آن را از پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه بپرسید.
این دارو، طبق دستور پزشک، همراه با غذا یا بدون آن، معمولاً یک بار در روز و در هنگام خواب یا دو بار در روز (یک بار در روز و یک بار هنگام خوابیدن) مصرف می شود. اگر دو بار در روز از این دارو استفاده می کنید و دوزهای آن برابر نیست، باید بیشتر از 2 دوز را قبل از خواب مصرف کنید.
دوز مصرفی دارو بر اساس شرایط پزشکی فرد بیمار، میزان پاسخ دهی بدن به درمان، سن و سایر داروهای مصرفی، تعیین خواهد شد. حتماً نام تمامی داروهای مصرفی تان (داروهای با نسخه، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) را به اطلاع پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه برسانید. پزشک برای کاهش خطر ابتلا به عوارض جانبی، به بیماران شروع مصرف دارو با دوز کم را تجویز می کند و سپس مقدار آن را افزایش می دهد. از دستورالعمل های پزشک خود با دقت پیروی کنید.
دوز و مقدار مصرفی دارو را افزایش ندهید و آن را طولانی تر از زمان تجویز شده، مصرف نکنید. با انجام این کار نه تنها بیماری سریع تر بهبود نخواهد یافت بلکه خطر ابتلا به عوارض جانبی افزایش می یابد. بیشترین اثرگذاری فلووکسامین، در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. برای کمک به یادآوری این امر، دارو را هر روز و در یک زمان خاص مصرف کنید.
حتی اگر احساس بهبودی پیدا کرده اید نیز همچنان مصرف فلووکسامین را ادامه دهید و بدون مشورت با پزشک مصرف آن را قطع نکنید؛ زیرا با قطع ناگهانی مصرف این دارو، برخی از عوارض تشدید خواهند شد. همچنین ممکن است علائمی مانند نوسانات خلقی، سردرد، خستگی، تغییرات در خواب و احساسات کوتاه مدت مانند شوک الکتریکی را تجربه کنید. اگر قصد قطع مصرف فلووکسامین را دارید، پزشک برای جلوگیری از این علائم، به تدریج دوز دارو را کاهش می دهد. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مشورت کنید. در صورت ایجاد علائم جدید یا تشدید علائم قبلی، فوراً پزشکتان را مطلع سازید.
اثربخشی کامل این دارو ممکن است بعد از چندین هفته خود را نشان دهد، در صورت عدم بهبودی بیماری یا تشدید آن، فوراً پزشکتان را مطلع سازید.
حالت تهوع، استفراغ، خواب آلودگی، سرگیجه، از دست دادن اشتها، مشکلات خواب، ضعف و تعریق ممکن است رخ دهد. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض، فوراً پزشک معالج یا پزشک داروخانه را مطلع سازید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برایتان تجویز کرده است چرا که بر این باور است که منافع این دارو از عوارض آن بیشتر است. بیشتر مصرف کنندگان فلووکسامین، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت وقوع هر یک از عوارض جانبی جدی: کبودی / خونریزی آسان، لرزش، کاهش میل / توانایی جنسی فوراً پزشکتان را مطلع سازید.
در صورت وقوع هر یک از عوارض جانبی بسیار جدی: غش کردن، مدفوع سیاه، استفراغی شبیه به تفاله قهوه، تشنج، درد / تورم / قرمزی چشم، گشاد شدن مردمک چشم، تغییرات بینایی (مانند دیدن هاله نور در اطراف چراغ های روشن در شب، تاری دید) به دنبال امدادهای فوری پزشکی باشید.
این دارو ممکن است سروتونین را افزایش دهد و بندرت باعث ایجاد بیماری بسیار جدی به نام سندرم / سمیت سروتونین شود. همچنین اگر در حال مصرف سایر داروهای افزایش دهنده سروتونین هستید، این خطر افزایش خواهد یافت. بنابراین نام تمام داروهای مصرفی تان را به اطلاع پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه برسانید. در صورت وقوع هر یک از علائم: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، حالت تهوع / استفراغ / اسهال، کشیدگی عضلات، تب با علت ناشناخته و بی قراری غیر عادی به دنبال امدادهای فوری پزشکی باشید.
مردها بندرت ممکن است نعوظ دردناک یا طولانی مدت به مدت 4 ساعت یا بیشتر داشته باشند. در صورت وقوع این اتفاق، مصرف فلووکسامین را متوقف کنید و به دنبال امدادهای فوری پزشکی باشید. در غیر این صورت مشکلات دائمی رخ خواهد داد.
واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی از جمله: : راش، خارش یا تورم (به خصوص در صورت، زبان یا گلو)، سرگیجه شدید و مشکل تنفسی، به پزشک مراجعه نمایید.
البته موارد مذکور، تمامی عوارض جانبی احتمالی فلووکسامین را در بر نمی گیرد. در صورت مشاهده علائمی به غیر از موارد بالا، با پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
پیش از مصرف فلووکسامین، در صورت داشتن حساسیت به آن و یا هرگونه حساسیت دیگری، پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه را مطلع سازید. این محصول حاوی اجزا غیرفعالی می باشد که می تواند منجر به ایجاد واکنش های آلرژیک یا سایر مشکلات شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
پیش از مصرف این دارو، پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود مخصوصاً: داشتن سابقه خانوادگی یا شخصی از اختلال دو قطبی / جنون ادواری / تلاش برای خودکشی / گلوکوم (نوع بسته شدن زاویه)، بیماری های کبدی، تشنج، کاهش سدیم در خون، زخم روده / خونریزی (بیماری زخم معده) یا مشکلات خونریزی مطلع سازید.
مصرف فلووکسامین باعث گیجی یا خواب آلودگی می شود. الکل یا ماری جوانا (شاهدانه) این سرگیجه یا خواب آلودگی را تشدید خواهند کرد. تا زمانی که نتوانسته اید فعالیت هایی مانند رانندگی، کار با ماشین آلات و سایر فعالیت هایی که نیاز به هوشیاری دارند را با خیال راحت انجام دهید، از انجامشان خودداری نمایید. از مصرف نوشیدنی های الکلی اجتناب کنید. در صورت استفاده از ماری جوانا (شاهدانه) با پزشک خود صحبت کنید.
فلووکسامین باعث ایجاد بیماری های تاثیرگذار بر ریتم قلب نیز خواهد شد (طولانی شدن QT). طولانی شدن QT به ندرت می تواند باعث سریع / نامنظم شدن ضربان قلب و علائم دیگری (مانند سرگیجه شدید، غش کردن) شود. در صورت بروز این علائم، به دنبال امدادهای فوری پزشکی باشید.
در صورت ابتلا به بیماری های خاص و یا مصرف داروهای به خصوصی، خطر ابتلا به بیماری طولانی شدن QT افزایش خواهد یافت. پیش از مصرف فلووکسامین، نام تمامی داروهای مصرفی تان را به اطلاع پزشک معالج یا پزشک داروخانه برسانید و همچنین در صورت ابتلا به هر یک از بیماری های: مشکلات قلبی خاصی (نارسایی قلبی، ضربان قلب آهسته، طولانی شدن QT در نوار قلب)، داشتن سابقه خانوادگی از برخی از مشکلات قلبی، طولانی شدن موج QT در الکتروکاردیوگرام و ایست ناگهانی قلب پرشک معالج را مطلع سازید.
سطح پایین پتاسیم یا منیزیم در خون نیز خطر طولانی شدن QT را افزایش خواهد داد. این خطر در صورت مصرف داروهای خاص (مانند داروهای ادرار آور، " قرص های آب ") یا وجود عوارضی مانند تعریق شدید، اسهال یا استفراغ افزایش می یابد. در مورد مصرف ایمن فلووکسامین با پزشکتان صحبت کنید.
پیش از انجام هرگونه عمل جراحی، نام تمامی داروهای مصرفی تان (داروهای با نسخه، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) را به اطلاع پزشک یا دندانپزشک خود برسانید.
افراد مسن نسبت به عوارض جانبی فلووکسامین مخصوصاً خونریزی، از دست دادن هماهنگی، طولانی شدن QT، نوعی عدم تعادل نمک (هیپوناترمی) حساسیت بیشتری دارند، مخصوصاً اگر در حال مصرف "قرص های آب" (ادرار آورها) نیز باشند. از دست دادن هماهنگی، خطر سقوط را افزایش خواهد داد.
کودکان نسبت به عوارض جانبی این دارو، مخصوصاً کاهش اشتها و وزن حساسیت بیشتری نشان دهند. نظارت بر وزن و قد کودکان در طول مصرف این دارو ضروری است.
در دوران بارداری، فلووکسامین تنها در مواقع ضروری مصرف می شود زیرا ممکن است به جنین آسیب برساند. همچنین نوزادان متولد شده از مادرانی که در طول 3 ماه آخر بارداری این دارو را مصرف کرده اند، به ندرت دچار علائم ترک اعتیاد مانند مشکلات تغذیه / تنفس، تشنج، سفتی عضلات یا گریه مداوم شوند. اگر در نوزاد تازه متولد شده خود متوجه هر یک از این علائم شدید، فوراً پزشکتان را مطلع سازید.
از آنجا که مشکلات ذهنی / خلقی درمان نشده (مانند افسردگی، وسواس فکری، اختلال استرس پس از سانحه) می توانند نوعی بیماری جدی باشند نباید مصرف این دارو را قطع کنید مگر اینکه پزشک تجویز کرده باشد. اگر قصد بارداری دارید یا فکر می کنید باردار هستید، فوراً با پزشک خود در مورد فواید و خطرات مصرف این دارو در دوران بارداری صحبت کنید
فلووکسامین می تواند به شیر مادر منتقل شود و اثرات نامطلوبی بر نوزاد شیرخوار بگذارد. پیش از شیردهی با پزشکتان مشورت کنید.
تداخلات دارویی نحوه عملکرد داروها را تغییر می دهند و یا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش خواهند دهد. این یادداشت حاوی همه تداخلات دارویی احتمالی فلووکسامین نیست. لیستی از تمامی داروهای مصرفی تان (داروهای با نسخه، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) بنویسید و آن را در اختیار پزشک معالج یا پزشک داروخانه برسانید. بدون تأیید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید و همچنین دوز آنها را نیز تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که با فلووکسامین تداخل دارند عبارتند از: داروهایی که می توانند باعث خونریزی / کبودی شوند (از جمله داروهای ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن، "داروهای رقیق کننده خون " مانند وارفارین).
در صورت مصرف هم زمان آسپیرین با این دارو، خطر خونریزی افزایش خواهد یافت. با این وجود، اگر پزشک مصرف آسپیرین با دوز کم را برای حمله قلبی یا پیشگیری از سکته مغزی تجویز کرده است (معمولاً در دوزهای 81 - 325 میلی گرم در روز) باید مصرف آن را ادامه دهید مگر اینکه پزشک تجویز دیگری کرده باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
علاوه بر فلووکسامین برخی از داروهای دیگر نیز بر ریتم قلب (طولانی شدن QT) تاثیر می گذارند. این داروها عبارتند از: پیموزاید، تیوریدازین و غیره.
فلووکسامین باعث کاهش سرعت دفع برخی از داروها از بدن و عدم عملکرد مناسب آنها می شود. این داروها عبارتند از: آلوسترون، کلوزاپین، متادون، ملاتونین، راملتئون، تاکرین، تیزانیدین، برخی بنزودیازپین ها مانند آلپرازولام / دیازپام / تریازولام، برخی مسدود کننده های بتا مانند متوپرولول / پروپرانولول، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مانند ایمی پرامین و غیره.
مصرف داروهای مهار کننده مونو آمین اکسیداز همراه با این دارو باعث ایجاد تداخلات دارویی جدی می شود. از مصرف مهار کننده های مونو آمین اکسیداز (ایزوکاربوکسازید، لینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، سافینامید، راساژیلین، سلژیلین، ترانیل سیپرومین) در طول درمان با این دارو، اجتناب کنید. اکثر این داروها نباید به مدت دو هفته قبل و بعد از درمان با فلووکسامین مصرف شوند. از پزشک خود در مورد زمان شروع یا قطع مصرف این دارو سوال کنید.
در صورت مصرف داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می شوند، خطر سندرم / سمیت سروتونین افزایش خواهد یافت. به عنوان مثال می توان به داروهای اعتیاد آور مانند "اکستازی"، گل راعی، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله بازدارنده های انتخابی بازجذب سروتونین مانند فلوکستین / پاروکستین، مهار کننده های بازجذب نور اپی نفرین و سروتونین مانند دولوکستین / ونلافاکسین)، تریپتوفان و سایر موارد اشاره کرد. خطر ابتلا به سندرم سروتونین / مسمومیت ممکن است هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر باشد.
این دارو، اثرات کافئین را افزایش خواهد داد. از نوشیدن مقدار زیادی نوشیدنی حاوی کافئین (قهوه، چای، کولا) یا خوردن مقدار زیادی شکلات یا مصرف محصولات بدون نسخه که حاوی کافئین هستند خودداری نمایید.
در صورت استفاده از سایر محصولات خواب آور از جمله نوشیدنی های الکلی، ماری جوانا (شاهدانه)، آنتی هیستامین ها (مانند ستریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم) شل کننده های عضلانی و مسکن ها (مانند کدئین)، پزشک معالج یا پزشک داروخانه را مطلع سازید.
برچسب روی تمامی داروهای مصرفی تان را (مانند داروهای آلرژی یا محصولات سرفه و سرماخوردگی) بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی اجزای خواب آور باشند. نحوه مصرف امن این دارو را از پزشک داروخانه بپرسید.
سیگار کشیدن سطح این دارو را در خون کاهش می دهد. اگر سیگار می کشید یا اخیراً سیگار را ترک کرده اید، پزشکتان را مطلع سازید.
مصرف فلووکسامین ممکن است در برخی از آزمایش های پزشکی / تشخیصی (از جمله اسکن مغزی برای بیماری پارکینسون) اختلال ایجاد کند و احتمالاً باعث عدم صحت نتایج آزمایش شود. اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاه و کلیه پزشکان از استفاده شما از این دارو مطلع هستند.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن یا اختلال در تنفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. سایر علائم سوء مصرف فلووکسامین عبارتند از: ضربان قلب سریع / آهسته / نامنظم، دشواری در تنفس و تشنج.
هرگز این دارو را بصورت سر خود به دیگران تجویز نکنید. تمام قرارهای منظم پزشکی و روانپزشکی را به خاطر داشته باشید
در صورت فراموشی مصرف یک دوز از این دارو، به محض به یادآوردن، آن را مصرف کنید. اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را در به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
دارو را در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگه دارید. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
داروها را در داخل توالت یا چاه فاضلاب نیندازید مگر اینکه در دستورالعمل مصرف آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن محصول و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب، آن را دور بیندازید.
