درخواست مشاوره رایگان
ستیریزین (نام تجاری: لتیزن)، یکی از آنتی هیستامین های نسل دو است که برای کنترل و بهبود علائم آلرژی و آبریزش بینی ناشی از سرما خوردگی تجویز می شود. این دارو امروزه با توجه به قیمت مناسب و کم عارضه بودن بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف ستیریزین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: ستیریزین
نام تجاری: زیرتک، لتیزن، ستیریزین رازک
ستیریزین نوعی آنتی هیستامین است که برای تسکین علائم آلرژی مانند آبریزش بینی، خارش چشم و بینی، عطسه، کهیر و خارش استفاده می شود. این ماده هیستامین را که بدن هنگام واکنش آلرژیک ایجاد می کند، مسدود می کند.
ستیریزین از کهیر و واکنش های آلرژیک (مانند آنافیلاکسی) جلوگیری نمی کند. به درمان آنها هم نمی پردازد. بنابراین طبق دستور پزشک، اگر برای درمان واکنش الرژیک، اپی نفرین تجویز شده باشد، فرد همیشه باید قلم تزریق اپی نفرین را به همراه داشته باشد. از ستیریزین به جای اپی نفرین استفاده نشود.
در صورت استفاده از داروی بدون نسخه، تمام دستورالعمل های موجود در بسته محصول مطالعه شود. سؤال های پیش آمده از پزشک یا داروساز پرسیده شوند. در صورت تجویز این دارو توسط پزشک، طبق دستور که معمولاً یک بار در روز می باشد، مصرف شود.
درصورت استاده از قرص های جویدنی، هر قرص به خوبی جویده و سپس بلعیده شود. در صورت استفاده از قرص های حل شونده، قرص را روی زبان گذاشته تا حل شود سپس با آب یا بدون آب بلعیده شود. در صورت استفاده از فرم مایع این دارو، دوز با دقت توسط قاشق مخصوص، اندازه گیری شود. برای اندازه گیری از قاشق خانگی استفاده نشود زیرا ممکن است در اندازه گیری دوز مناسب، دچار خطا شوید.
دوز مصرفی براساس سن، شرایط پزشکی و پاسخ به درمان مشخص می شود. از افزایش مصرف بیش از مجاز دارو اجتناب شود.
درصورت عدم بهبودی علائم آلرژی، عدم درمان کهیر 3 روز بعد از درمان یا به طول انجامیدن کهیر بیشتر از 6 هفته، به پزشک اطلاع داده شود. در صورت وخیم تر شدن وضعیت یا وجود مشکل پزشکی (مانند واکنش الرژیک بسیار جدی یا آنافیلاکسی)، بلافاصله از امداد پزشکی استفاده شود.
خواب آلودگی، خستگی و خشکی دهان از عوارض جانبی ستیریزین می باشد. درد معده به خصوص در کودکان رخ می دهد. در صورت تداوم یا بدتر شدن هر یک از این عوارض، سریعاً به پزشک یا داروساز اطلاع داده شود.
در صورت تجویز ستیریزین توسط پزشک و بروز عوارض جانبی، فرد باید به یاد داشته باشد که مزایای مصرف این دارو بیشتر از عوارض جانبی آن خواهد بود. بسیاری از افرادی که از ستیریزین استفاده می کنند، به عوارض جانبی جدی دچار نشده اند.
در صورت بروزعوارض جانبی جدی از جمله: مشکل در ادرار و ضعف، به پزشک اطلاع داده شود.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به ستیریزین نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش (عارضه پوستی)، خارش و تورم (به خصوص صورت، زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکل تنفس، مراقبت های پزشکی انجام شوند.
موارد ذکر شده لیست کاملی از عوارض جانبی احتمالی ستیریزین نمی باشد. در صورت مشاهده سایر عوارض، با پزشک یا داروساز تماس گرفته شود.
در صورت حساسیت به ستیریزین، هیدروکسی زین، لوواستریزین یا ابتلا به آلرژی های دیگر، قبل از مصرف ستیریزین به پزشک یا داروساز گفته شود. این دارو ممکن است دارای مواد غیر فعالی باشد که باعث واکنش های آلرژیک یا سایر مشکلات شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با داروساز صحبت شود.
قبل از استفاده از ستیریزین، سابقه پزشکی به پزشک یا داروساز اطلاع داده شود، به خصوص: مشکل در ادرار (مانند بزرگ شدن پروستات)، بیماری کلیوی و بیماری کبدی.
در صورت استفاده ستیریزین برای درمان کهیر، اگر علائم دیگری بروز کردند، فوراً به پزشک گفته شود زیرا این علائم ممکن است نشان دهنده بیماری جدی تری باشند: کهیرهایی با رنگ غیر معمول، کهیرهای کبود یا تاول مانند یا کهیرهای فاقد خارش.
ستیریزین باعث خواب آلودگی می شود. الکل یا ماری جوانا خواب آلودگی را بیشتر می کنند. تا زمانی که مطمئن نشده اید میتوانید رانندگی، استفاده از ماشین آلات یا هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد را با خیال راحت و هوشیاری کامل انجام دهید، پرهیز شود. از مصرف نوشیدنی های الکلی خودداری شود. درصورت استفاده از ماری جوانا به پزشک اطلاع داده شود.
انواع مایع ستیریزین حاوی شکر می باشند. در صورت ابتلا به دیابت، این دارو باید با احتیاط مصرف شود. در مورد استفاده ایمن از دارو، از پزشک یا داروساز پرسیده شود.
قبل از انجام جراحی، تمام محصولات مورد استفاده (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) به پزشک یا دندان پزشک گفته شوند.
این دارو در دوران بارداری فقط باید در صورت نیاز شدید استفاده شود. در مورد خطرها و فواید این دارو با پزشک صحبت شود.
ستیریزین به شیر مادر منتقل می شود. قبل از شیردهی با پزشک صحبت شود.
تداخل های دارویی سبب تغییر در عملکرد داروها می شود و خطر ابتلا به عوارض جانبی را افزایش می دهد. این متن شامل تمام تداخل های دارویی ستیریزین نمی شود. لیستی از تمام داروهای مصرفی خود (از جمله دارو های با نسخه، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) را تهیه کنید و با پزشک یا داروساز به اشتراک بگذارید. بدون تأیید پزشک دوز داروها را تغییر ندهید و مصرف هیچ دارویی را شروع یا قطع نکنید.
در صورت استفاده از داروهای خواب آور مانند مسکن های درد (مانند کدئین و هیدروکدون)، الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، داروهای خواب یا اضطراب ( مانند آلپرازولام، لورازپام و زولپیدم)، شل کننده های عضلانی (مانند کاریزوپرولول و سیکلوبنزپرین) یا سایر داروهای آنتی هیستامین (مانند کلرفنیرآمین و دیفن هیدرامین)، به پزشک یا داروساز اطلاع داده شود.
برچسب روی تمام داروها بررسی شوند (مانند داروهای مربوط به آلرژی، سرفه و سرماخوردگی)، زیرا ممکن است حاوی موادی باشند که خواب آور هستند. نحوه استفاده ایمن، از داروساز پرسیده شود.
از مصرف آنتی هستامین های دیگر روی پوست (مانند کردم دیفن هیدرامین، پماد و اسپری) اجتناب شود زیرا عوارض جانبی افزایش می یابند.
ستیریزین شباهت زیادی به هیدروکسی زین و لوو استریزین دارد. هنگام مصرف ستیریزین از این داروها استفاده نشود.
این دارو در برخی آزمایش های آزمایشگاهی (از جمله آزمایش پوست آلرژی) تداخل ایجاد می کند و منجر به نتایج کاذب می شود. از مطلع بودن پرسنل آزمایشگاه و کلیه پزشکان از استفاده ی این دارو، اطمینان حاصل شود.
در صورت مصرف بیش از حد ستیریزین و ایجاد مشکل در تنفس و قطع شدن آن، با اورژانس تماس گرفته شود. علائم مصرف بیش از حد این دارو شامل موارد زیر می شود: خواب آلودگی شدید. در کودکان، قبل ازخواب آلودگی، تغییرات ذهتی و خلقی (مانند بی قراری و خشم) ایجاد می شود.
تمام قرارهای پزشکی و آزمایشگاهی به طور منظم انجام شوند.
در صورت فراموش کردن دوز مصرفی، به محض یادآوری مصرف شود. اما اگر نزدیک به زمان دوز بعدی می باشد، از دوز فراموش شده صرف نظر شود. سپس دوز بعدی در زمان معین استفاده شود. دوز مصرفی برای جبران فراموشی، دو برابر نشود.
دارو در دمای اتاق، دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از یخ زدن یا نگهداری دارو در حمام اجتناب شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
