آلرژی های غذایی

آلرژی های غذایی، واکنش های ناخواسته بدن به مواد به ظاهر بی ضرر هستند که می توانند از یک ناراحتی خفیف تا یک وضعیت خطرناک متغیر باشند. درک پیچیدگی های این نوع حساسیت برای مدیریت مؤثر و حفظ کیفیت زندگی ضروری است. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل بروز آلرژی غذایی، نحوه تشخیص و درمان آن ارائه می شود.

آلرژی غذایی چیست؟

آلرژی غذایی پاسخی از سیستم ایمنی بدن است که بلافاصله پس از مصرف یک ماده غذایی خاص رخ می دهد. حتی مقادیر اندک از غذای آلرژی زا می تواند علائمی نظیر کهیر، تورم مجاری تنفسی و مشکلات گوارشی را به دنبال داشته باشد. در برخی افراد، آلرژی غذایی می تواند واکنش های شدید یا حتی یک واکنش تهدیدکننده زندگی به نام شوک آنافیلاکسی ایجاد کند.

تخمین زده می شود که آلرژی غذایی حدود 8 درصد از کودکان زیر 5 سال و تا 4 درصد از بزرگسالان را درگیر می کند. اگرچه درمان قطعی برای آن وجود ندارد، اما حساسیت به مواد غذایی در برخی کودکان با افزایش سن از بین می رود.

تشخیص و افتراق آلرژی غذایی از عدم تحمل غذایی که یک واکنش بسیار شایع تر اما کم خطرتر است و سیستم ایمنی را درگیر نمی کند، اهمیت دارد.

علائم آلرژی غذایی

واکنش آلرژیک به یک غذای خاص می تواند در برخی افراد تنها ناراحت کننده باشد، اما در برخی دیگر بسیار ترسناک و حتی تهدیدکننده زندگی است. علائم آلرژی غذایی معمولاً بین چند دقیقه تا دو ساعت پس از مصرف غذای آلرژی زا ظاهر می شوند. در موارد نادر، ممکن است علائم با چند ساعت تاخیر بروز کنند.

شایع ترین علائم آلرژی غذایی عبارتند از:

• خارش یا سوزش در دهان
• کهیر، خارش یا اگزما
• تورم لب ها، صورت، زبان، گلو یا سایر قسمت های بدن
• دل درد، اسهال، تهوع یا استفراغ
• خس خس سینه، گرفتگی بینی یا مشکل در تنفس
• سرگیجه، سبکی سر یا غش کردن

آنافیلاکسی: یک واکنش آلرژیک جدی

در برخی افراد، آلرژی غذایی می تواند منجر به یک واکنش آلرژیک شدید به نام آنافیلاکسی شود. این واکنش می تواند علائم تهدیدکننده زندگی ایجاد کند، از جمله:

• تنگی و انقباض راه های هوایی
• تورم گلو یا احساس وجود توده در گلو که تنفس را دشوار می کند
• افت شدید فشار خون و ایجاد شوک
• ضربان قلب سریع
• سرگیجه، سبکی سر یا از دست دادن هوشیاری

آنافیلاکسی یک وضعیت اورژانسی است و نیاز به درمان فوری دارد. عدم درمان آنافیلاکسی می تواند کشنده باشد.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر مدت کوتاهی پس از مصرف غذا، علائم آلرژی غذایی را تجربه کردید، به پزشک عمومی یا متخصص آلرژی مراجعه کنید. در صورت امکان، در زمان بروز واکنش آلرژیک به پزشک مراجعه کنید، زیرا مشاهده مستقیم علائم می تواند به تشخیص دقیق تر کمک کند.

در صورت بروز هر یک از علائم آنافیلاکسی، فوراً به دنبال درمان اورژانسی باشید:

• تنگی نفس به دلیل انقباض راه های هوایی
• شوک ناشی از افت شدید فشار خون
• ضربان قلب سریع
• سرگیجه یا سبکی سر

علل بروز آلرژی غذایی

هنگامی که به آلرژی غذایی مبتلا هستید، سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه یک غذای خاص یا ماده ای در غذا را به عنوان ماده ای مضر شناسایی می کند. در پاسخ به این اشتباه، سیستم ایمنی، سلول ها را تحریک می کند تا آنتی بادی به نام ایمونوگلوبولین ای (IgE) تولید کنند. IgE وظیفه شناسایی غذای آلرژی زا یا ماده موجود در آن (آلرژن) را بر عهده دارد.

دفعه بعد که حتی کوچک ترین مقدار از آن غذا را مصرف می کنید، آنتی بادی های IgE آن را تشخیص می دهند. سپس به سیستم ایمنی سیگنال می فرستند تا ماده شیمیایی به نام هیستامین و همچنین سایر مواد شیمیایی را در جریان خون آزاد کند. این مواد شیمیایی باعث بروز علائم آلرژی می شوند.

بیشتر آلرژی های غذایی ناشی از پروتئین های خاص موجود در غذاهای زیر هستند:

• صدف های سخت پوست، مانند میگو، خرچنگ و لابستر
• بادام زمینی
• آجیل درختی، مانند گردو و پیکن
• ماهی
• تخم مرغ
• شیر گاو
• گندم
• سویا

سندرم آلرژی غذایی ناشی از گرده (Pollen-Food Allergy Syndrome)

سندرم آلرژی غذایی ناشی از گرده، که به عنوان سندرم آلرژی دهانی نیز شناخته می شود، بسیاری از افراد مبتلا به تب یونجه را تحت تأثیر قرار می دهد. در این وضعیت، مصرف برخی از میوه ها و سبزیجات تازه، یا آجیل و ادویه می تواند باعث واکنش آلرژیک شود که به صورت سوزش یا خارش در دهان بروز می کند. در موارد جدی تر، این واکنش ممکن است منجر به تورم گلو یا حتی آنافیلاکسی شود.

علت این واکنش، پروتئین های موجود در برخی میوه ها، سبزیجات، آجیل و ادویه ها است که ساختاری مشابه پروتئین های آلرژی زای موجود در برخی از گرده ها دارند. این پدیده نمونه ای از واکنش متقاطع است.

علائم این سندرم معمولاً پس از خوردن این غذاها به صورت تازه و خام ایجاد می شوند. با این حال، پختن این مواد غذایی ممکن است باعث کاهش علائم شود.

جدول ارتباط بین آلرژی به گرده و سندرم آلرژی غذایی ناشی از گرده:

آلرژی غذایی ناشی از ورزش

در برخی افراد، مصرف غذاهای خاص ممکن است باعث شود بلافاصله پس از شروع ورزش احساس خارش و سبکی سر کنند. موارد جدی تر می تواند شامل کهیر یا حتی آنافیلاکسی باشد. عدم مصرف غذا به مدت چند ساعت قبل از ورزش و اجتناب از برخی غذاهای خاص ممکن است به پیشگیری از این مشکل کمک کند.

عدم تحمل غذایی و سایر واکنش ها

عدم تحمل غذایی یا واکنش به ماده دیگری که مصرف کرده اید ممکن است علائمی مشابه آلرژی غذایی ایجاد کند، از جمله تهوع، استفراغ، گرفتگی عضلات و اسهال.

بسته به نوع عدم تحمل غذایی، ممکن است بتوانید مقادیر کمی از غذاهای مشکل ساز را بدون واکنش مصرف کنید. در مقابل، اگر واقعاً به آلرژی غذایی مبتلا هستید، حتی مقدار کمی از آن غذا ممکن است باعث واکنش آلرژیک شود.

یکی از جنبه های دشوار تشخیص عدم تحمل غذایی این است که برخی از افراد نه به خود غذا، بلکه به یک ماده یا ماده تشکیل دهنده مورد استفاده در تهیه غذا حساس هستند.

بیماری های شایعی که می توانند علائمی شبیه به آلرژی غذایی ایجاد کنند عبارتند از:

• کمبود آنزیم مورد نیاز برای هضم کامل غذا: ممکن است به اندازه کافی از برخی آنزیم های مورد نیاز برای هضم برخی غذاها نداشته باشید. برای مثال، مقادیر ناکافی از آنزیم لاکتاز، توانایی شما برای هضم لاکتوز (قند اصلی موجود در محصولات لبنی) را کاهش می دهد. عدم تحمل لاکتوز می تواند باعث نفخ، گرفتگی عضلات، اسهال و گاز اضافی شود.
• مسمومیت غذایی: گاهی اوقات مسمومیت غذایی می تواند علائم واکنش آلرژیک را تقلید کند. باکتری های موجود در ماهی تن فاسد و سایر ماهی ها نیز می توانند سمی تولید کنند که باعث واکنش های شدید می شود.
• حساسیت به افزودنی های غذایی: برخی از افراد پس از مصرف برخی افزودنی های غذایی، واکنش های گوارشی و سایر علائم را تجربه می کنند. به عنوان مثال، سولفیت ها که برای نگهداری میوه های خشک، غذاهای کنسرو شده و شراب استفاده می شوند، می توانند در افراد حساس به افزودنی های غذایی، حملات آسم را تحریک کنند.
• سمیت هیستامین: برخی از ماهی ها، مانند ماهی تن یا ماهی خال مخالی، اگر به درستی نگهداری نشوند و حاوی مقادیر زیادی باکتری هستند، ممکن است حاوی سطوح بالایی از هیستامین باشند که علائمی مشابه علائم آلرژی غذایی را تحریک می کنند. به این وضعیت سمیت هیستامین یا مسمومیت اسکامبروئید می گویند.
• بیماری سلیاک: در حالی که بیماری سلیاک گاهی اوقات به عنوان آلرژی به گلوتن شناخته می شود، اما منجر به آنافیلاکسی نمی شود. بیماری سلیاک مانند آلرژی غذایی، شامل پاسخ سیستم ایمنی است، اما یک واکنش منحصر به فرد است که پیچیده تر از یک آلرژی غذایی ساده است. این بیماری گوارشی مزمن با خوردن گلوتن، پروتئینی که در نان، پاستا، کلوچه و بسیاری از غذاهای دیگر حاوی گندم، جو یا چاودار یافت می شود، تحریک می شود. اگر به بیماری سلیاک مبتلا هستید و غذاهای حاوی گلوتن مصرف می کنید، یک واکنش ایمنی رخ می دهد که باعث آسیب به سطح روده کوچک شما می شود و منجر به عدم توانایی جذب برخی مواد مغذی می گردد.

عوامل خطر

عوامل زیر می توانند خطر ابتلا به آلرژی غذایی را افزایش دهند:

• سابقه خانوادگی: اگر در خانواده شما سابقه آسم، اگزما، کهیر یا سایر آلرژی ها مانند تب یونجه شایع باشد، احتمال ابتلا به آلرژی غذایی در شما بیشتر است.
• سایر آلرژی ها: اگر به یک نوع غذا آلرژی دارید، احتمال بروز آلرژی به غذاهای دیگر نیز در شما افزایش می یابد. به طور مشابه، ابتلا به سایر واکنش های آلرژیک مانند تب یونجه یا اگزما، خطر آلرژی غذایی را بیشتر می کند.
• سن: آلرژی های غذایی در کودکان، به ویژه نوزادان و کودکان نوپا، شایع تر است. با رشد کودکان، سیستم گوارش آن ها بالغ تر شده و بدنشان کمتر به اجزای غذایی آلرژی زا واکنش نشان می دهد. خوشبختانه، آلرژی به شیر، سویا، گندم و تخم مرغ معمولاً در دوران کودکی برطرف می شود، در حالی که آلرژی های شدید و آلرژی به آجیل و صدف احتمال بیشتری دارد که مادام العمر باقی بمانند.
• آسم: آسم و آلرژی غذایی اغلب با هم رخ می دهند و در این صورت، هم علائم آلرژی غذایی و هم علائم آسم احتمال بیشتری دارد که شدید باشند.

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به واکنش آنافیلاکسی را افزایش دهند:

• داشتن سابقه آسم
• نوجوان بودن
• تأخیر در استفاده از اپی نفرین برای درمان علائم آلرژی غذایی

عوارض آلرژی غذایی

عوارض آلرژی غذایی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• آنافیلاکسی: یک واکنش آلرژیک تهدیدکننده زندگی.
• درماتیت آتوپیک (اگزما): آلرژی غذایی ممکن است باعث بروز یا تشدید واکنش های پوستی مانند اگزما شود.

پیشگیری از آلرژی غذایی

قرار گرفتن زودهنگام در معرض آلرژن ها

مطالعات نشان داده اند که قرار گرفتن زودهنگام نوزادان در معرض محصولات بادام زمینی می تواند خطر ابتلا به آلرژی به بادام زمینی را کاهش دهد. در یک مطالعه مهم، نوزادان در معرض خطر بیشتر (مانند نوزادان مبتلا به درماتیت آتوپیک یا آلرژی به تخم مرغ یا هر دو) از 4 تا 6 ماهگی تا 5 سالگی به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: گروهی که محصولات بادام زمینی مصرف می کردند و گروهی که از مصرف آن اجتناب می کردند.

محققان دریافتند کودکانی که به طور منظم پروتئین بادام زمینی، مانند کره بادام زمینی یا میان وعده های طعم دار شده با بادام زمینی، مصرف می کردند، حدود 80 درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به آلرژی به بادام زمینی قرار داشتند.

قبل از معرفی غذاهای آلرژی زا به نوزاد، حتماً با پزشک کودک خود در مورد بهترین زمان و نحوه ارائه آن ها مشورت کنید.

رعایت اقدامات احتیاطی

پس از تشخیص آلرژی غذایی، مؤثرترین راه برای جلوگیری از واکنش آلرژیک، شناسایی دقیق و اجتناب کامل از مصرف غذاهایی است که باعث بروز علائم می شوند. این کار برای برخی افراد نسبتاً ساده است، اما برای برخی دیگر می تواند بسیار چالش برانگیز باشد.

اگر می دانید به آلرژی غذایی مبتلا هستید، اقدامات زیر را جدی بگیرید:

• بدانید چه می خورید و می نوشید: همواره برچسب های مواد غذایی را با دقت بخوانید و از ترکیبات تشکیل دهنده آن ها آگاه باشید.
• در صورت سابقه واکنش شدید: یک دستبند یا گردنبند هشدار پزشکی که نوع آلرژی غذایی شما را مشخص می کند، به همراه داشته باشید. این کار در مواقعی که قادر به برقراری ارتباط نیستید، دیگران را از وضعیت شما آگاه می سازد.
• مشورت با پزشک در مورد همراه داشتن قلم اپی نفرین: اگر در معرض خطر واکنش آلرژیک شدید (آنافیلاکسی) هستید، پزشک ممکن است همراه داشتن تزریق خودکار اپی نفرین را توصیه کند تا در مواقع اضطراری از آن استفاده کنید. نحوه استفاده صحیح از این قلم را به دقت بیاموزید و همیشه آن را همراه خود داشته باشید.
• احتیاط در رستوران ها: هنگام سفارش غذا در رستوران، حتماً به پیشخدمت یا سرآشپز اطلاع دهید که به یک ماده غذایی خاص آلرژی دارید و تأکید کنید که نباید هیچ مقداری از آن در غذای شما وجود داشته باشد. همچنین، اطمینان حاصل کنید که غذای شما بر روی سطوح یا در ظروفی که قبلاً با ماده آلرژی زای شما تماس داشته اند، تهیه نشده باشد. از پرسیدن در مورد ترکیبات و نحوه تهیه غذا خجالت نکشید. کارکنان رستوران معمولاً در صورت درک واضح نیاز شما، خوشحال می شوند که به شما کمک کنند.
• برنامه ریزی وعده ها و میان وعده ها قبل از خروج از خانه: در صورت لزوم، هنگام سفر یا رفتن به مهمانی ها و رویدادها، یک خنک کننده حاوی غذاها و میان وعده های بدون آلرژن همراه خود ببرید. اگر شما یا فرزندتان نمی توانید کیک یا دسر ارائه شده در یک مهمانی را میل کنید، یک خوراکی مورد تأیید خود را همراه داشته باشید تا احساس بدی نداشته باشید.

اگر فرزند شما آلرژی غذایی دارد، برای اطمینان از ایمنی او، اقدامات احتیاطی زیر را انجام دهید:

• اطلاع رسانی به افراد کلیدی: مراقبان کودک، کارکنان مدرسه، والدین دوستان فرزندتان و سایر بزرگسالانی که به طور منظم با فرزند شما در ارتباط هستند را از آلرژی غذایی او آگاه کنید. تأکید کنید که یک واکنش آلرژیک می تواند تهدیدکننده زندگی باشد و نیاز به اقدام فوری دارد. اطمینان حاصل کنید که فرزندتان نیز می داند که در صورت بروز واکنش به غذا، بلافاصله درخواست کمک کند.
• توضیح علائم آلرژی غذایی: به بزرگسالانی که با فرزندتان وقت می گذرانند، آموزش دهید که چگونه علائم و نشانه های یک واکنش آلرژیک را تشخیص دهند.
• تهیه برنامه عملیاتی: یک برنامه مدون که نحوه مراقبت از فرزندتان را در هنگام بروز واکنش آلرژیک به غذا شرح می دهد، تهیه کنید. یک نسخه از این طرح را به مدیر بهداشت مدرسه فرزندتان و سایر افرادی که از او مراقبت می کنند، ارائه دهید. این برنامه باید شامل علائم هشداردهنده، نحوه استفاده از اپی نفرین (در صورت تجویز) و اطلاعات تماس اضطراری باشد.
• استفاده از دستبند یا گردنبند هشدار پزشکی: از فرزندتان بخواهید که یک دستبند یا گردنبند هشدار پزشکی که نوع آلرژی او را مشخص می کند و نحوه کمک رسانی در مواقع اضطراری را توضیح می دهد، به همراه داشته باشد.

تشخیص آلرژی غذایی

هیچ آزمایش واحد و کاملی برای تأیید یا رد قطعی آلرژی غذایی وجود ندارد. پزشک یا تیم درمان شما برای تشخیص، عوامل متعددی را در نظر خواهد گرفت. این عوامل عبارتند از:

• علائمی که تجربه کرده اید: شرح دقیق و کامل علائمی که تجربه کرده اید یا فرزندتان تجربه کرده است، از جمله نوع غذا، مقدار مصرف شده و زمان بروز علائم پس از مصرف.
• سابقه خانوادگی آلرژی: اطلاعات مربوط به سابقه آلرژی در اعضای خانواده خود را با پزشک در میان بگذارید.
• معاینه جسمی: یک معاینه کامل می تواند به شناسایی یا رد سایر مشکلات پزشکی احتمالی کمک کند.
• تست پوستی (تست خراش): در این آزمایش، مقدار کمی از غذای مشکوک بر روی پوست ساعد یا کمر قرار داده شده و سپس پوست خراشیده می شود تا ماده به زیر سطح پوست نفوذ کند. اگر به ماده آزمایش شده آلرژی داشته باشید، یک برجستگی یا واکنش موضعی ایجاد می شود. با این حال، نتیجه مثبت این آزمایش به تنهایی برای تأیید آلرژی غذایی کافی نیست.
• آزمایش خون: این آزمایش با اندازه گیری سطح آنتی بادی ایمونوگلوبولین ای (IgE) که مرتبط با آلرژی است، پاسخ سیستم ایمنی بدن شما به غذاهای خاص را ارزیابی می کند. نمونه خون گرفته شده به آزمایشگاه ارسال شده و برای غذاهای احتمالی آلرژی زا بررسی می شود.
• رژیم غذایی حذفی: پزشک ممکن است از شما بخواهد تا غذاهای مشکوک را برای یک یا دو هفته از رژیم غذایی خود حذف کنید و سپس به تدریج آن ها را یکی یکی دوباره وارد رژیم غذایی کنید تا ارتباط بین علائم و غذاهای خاص مشخص شود. با این حال، رژیم های غذایی حذفی همیشه دقیق نیستند و نمی توانند نوع واکنش (آلرژی واقعی یا حساسیت) را مشخص کنند. همچنین، در صورت سابقه واکنش شدید به یک غذا، این روش ممکن است ایمن نباشد.
• چالش غذایی خوراکی: این آزمایش که تحت نظارت پزشک در مطب انجام می شود، شامل مصرف مقادیر کم اما فزاینده از غذای مشکوک است. واکنش های احتمالی در طول آزمایش به دقت بررسی می شوند. اگر در طول این آزمایش هیچ واکنشی نشان ندهید، ممکن است بتوانید آن غذا را دوباره به رژیم غذایی خود اضافه کنید. این آزمایش دقیق ترین روش تشخیص آلرژی غذایی در نظر گرفته می شود، اما برای همه غذاها یا همه افراد مناسب نیست، به ویژه کسانی که سابقه واکنش های شدید دارند.

درمان حساسیت غذایی

یکی از اساسی ترین راه های مدیریت آلرژی غذایی، اجتناب کامل از مصرف غذاهایی است که باعث بروز علائم می شوند. با این حال، علی رغم تمام تلاش ها، ممکن است به طور ناخواسته با غذای آلرژی زا تماس پیدا کنید.

درمان واکنش های آلرژیک:

• واکنش های خفیف: برای واکنش های آلرژیک خفیف، داروهای آنتی هیستامین که با نسخه یا بدون نسخه در دسترس هستند، می توانند به کاهش علائمی مانند خارش و کهیر کمک کنند. این داروها را می توان پس از مواجهه با غذای آلرژی زا برای تسکین علائم مصرف کرد. با این حال، آنتی هیستامین ها قادر به درمان یک واکنش آلرژیک شدید نیستند.
• واکنش های شدید (آنافیلاکسی): برای یک واکنش آلرژیک شدید، نیاز به تزریق اضطراری اپی نفرین و مراجعه فوری به اورژانس دارید. بسیاری از افراد مبتلا به آلرژی های شدید، یک دستگاه تزریق خودکار اپی نفرین همراه خود دارند. این دستگاه شامل یک سرنگ و سوزن پنهان است که با فشار دادن روی ران، یک دوز مشخص از دارو را تزریق می کند.

اگر برای شما دستگاه تزریق خودکار اپی نفرین تجویز شده است:

• نحوه استفاده را بیاموزید: اطمینان حاصل کنید که نحوه استفاده صحیح از دستگاه تزریق خودکار را می دانید. همچنین، به افراد نزدیک خود نیز آموزش دهید که چگونه در صورت بروز واکنش آنافیلاکسی و ناتوانی شما در تزریق، دارو را تزریق کنند. این اقدام می تواند در شرایط اضطراری جان شما را نجات دهد.
• همیشه همراه داشته باشید: دستگاه تزریق خودکار اپی نفرین را همیشه و در همه جا همراه خود داشته باشید. نگهداری یک دستگاه اضافی در ماشین یا محل کار نیز می تواند ایده خوبی باشد.
• تاریخ انقضا را بررسی کنید: همواره مطمئن شوید که اپی نفرین قبل از رسیدن به تاریخ انقضا تعویض شده است، در غیر این صورت ممکن است به درستی اثر نکند.

درمان های جدید

تحقیقات برای یافتن درمان های مؤثرتر جهت کاهش علائم آلرژی غذایی و پیشگیری از حملات آلرژیک به طور مداوم ادامه دارد. با این حال، در حال حاضر هیچ درمان قطعی و اثبات شده ای برای پیشگیری کامل یا تسکین دائمی علائم وجود ندارد.

• امالیزوماب (زولیر): سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) اخیراً داروی امالیزوماب را برای کمک به کاهش واکنش های آلرژیک به چندین غذا تأیید کرده است. امالیزوماب یک آنتی بادی مونوکلونال است و برای برخی از بزرگسالان و کودکان بالای یک سال تأیید شده است. این دارو به طور کامل از تمام واکنش های آلرژیک به غذا جلوگیری نمی کند و مشخص نیست که آیا افراد مبتلا به آلرژی غذایی می توانند با مصرف این دارو، آلرژن های غذایی را به رژیم غذایی خود اضافه کنند یا خیر. به نظر می رسد امالیزوماب بیشتر به عنوان یک اقدام پیشگیرانه عمل می کند و تزریق منظم آن ممکن است شدت واکنش های آلرژی غذایی را در صورت مصرف تصادفی آلرژن کاهش دهد.
• پودر آلرژن بادام زمینی (پالفورزیا): اولین داروی ایمونوتراپی خوراکی برای درمان آلرژی به بادام زمینی، پودر آلرژن بادام زمینی، نیز برای کودکان 4 تا 17 ساله مبتلا به آلرژی تأیید شده به بادام زمینی مورد تأیید FDA قرار گرفته است. این دارو برای افراد مبتلا به آسم کنترل نشده یا بیماری خاصی مانند ازوفاژیت ائوزینوفیلیک توصیه نمی شود.

درمان های در حال مطالعه:

درمان های دیگری که در حال حاضر به عنوان روش های بالقوه برای آلرژی غذایی مورد مطالعه قرار می گیرند عبارتند از:

• ایمونوتراپی خوراکی: در این روش، بیمار تحت نظارت پزشکی در معرض دوزهای بسیار کم از آلرژن غذایی خود قرار می گیرد و به تدریج دوز افزایش می یابد. هدف از این درمان، ایجاد تحمل در بدن نسبت به آلرژن است.
• ایمونوتراپی زیر زبانی: مشابه ایمونوتراپی خوراکی است، با این تفاوت که دوزهای کم آلرژن زیر زبان قرار داده شده و به مرور جذب می شوند.

توجه داشته باشید که این درمان های نوظهور هنوز در مراحل تحقیقاتی هستند و ممکن است برای همه افراد مبتلا به آلرژی غذایی مناسب نباشند. تصمیم گیری در مورد استفاده از این درمان ها باید با مشورت و نظر مستقیم پزشک متخصص صورت گیرد.

سبک زندگی و درمان های خانگی

کلید اصلی در پیشگیری از واکنش آلرژیک، اجتناب دقیق و کامل از مصرف غذایی است که باعث بروز علائم شما می شود.

• فرض نکنید، برچسب ها را بخوانید: حتی اگر فکر می کنید از محتویات یک غذا آگاه هستید، باز هم برچسب مواد غذایی آن را به دقت بررسی کنید. ترکیبات تشکیل دهنده محصولات غذایی ممکن است تغییر کنند. برچسب های مواد غذایی موظف به ذکر واضح وجود هرگونه آلرژن غذایی رایج هستند. هنگام بررسی برچسب ها، به دنبال شایع ترین منابع آلرژن های غذایی باشید: شیر، تخم مرغ، بادام زمینی، آجیل، ماهی، صدف، سویا و گندم.
• در صورت شک و تردید، نه بگویید: در رستوران ها و اجتماعات، همیشه خطر مصرف ناخواسته غذایی که به آن آلرژی دارید وجود دارد. بسیاری از افراد جدیت واکنش آلرژیک غذایی را درک نمی کنند و ممکن است متوجه نباشند که حتی مقدار کمی از یک ماده غذایی می تواند باعث یک واکنش شدید در افراد حساس شود. اگر کوچک ترین تردیدی دارید که یک غذا ممکن است حاوی ماده آلرژی زای شما باشد، از مصرف آن خودداری کنید.
• همکاری با مراقبان: اگر فرزندتان آلرژی غذایی دارد، از اقوام، پرستاران کودک، معلمان و سایر مراقبان کمک بگیرید. اطمینان حاصل کنید که آن ها اهمیت اجتناب فرزندتان از غذای آلرژی زا را درک می کنند و می دانند در مواقع اضطراری چه اقداماتی باید انجام دهند. همچنین، به مراقبان اطلاع دهید که چه اقداماتی می توانند برای پیشگیری از واکنش در وهله اول انجام دهند، مانند شستن دقیق دست ها و تمیز کردن سطوحی که ممکن است با غذای آلرژی زا در تماس باشند.

مقابله و حمایت

آلرژی غذایی می تواند یک نگرانی دائمی باشد و بر جنبه های مختلف زندگی در خانه، مدرسه و محل کار تأثیر بگذارد. فعالیت های روزمره ای که برای اکثر خانواده ها آسان است، مانند خرید مواد غذایی و تهیه غذا، می تواند برای خانواده ها و مراقبانی که با آلرژی های غذایی زندگی می کنند، به موقعیت هایی پراسترس تبدیل شود.

برای کمک به مدیریت استرس مرتبط با آلرژی غذایی خود یا فرزندتان، این استراتژی ها را در نظر بگیرید:

• آموزش اطرافیان: اطمینان حاصل کنید که خانواده و مراقبان، از جمله پرستاران کودک و کارکنان مدرسه، درک کاملی از آلرژی غذایی فرزند شما دارند.
• مقابله با قلدری: کودکان مبتلا به آلرژی غذایی ممکن است در مدرسه مورد قلدری قرار بگیرند. بحث در مورد آلرژی فرزندتان با پرسنل مدرسه می تواند تا حد زیادی خطر هدف قرار گرفتن او را کاهش دهد.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

از آنجایی که زمان ملاقات با پزشک ممکن است محدود باشد و نکات زیادی برای بررسی وجود داشته باشد، آمادگی قبلی می تواند بسیار مفید باشد. در اینجا راهنمایی برای آماده شدن و انتظاراتی که می توانید داشته باشید، آورده شده است.

یادداشت علائم: تمام علائمی که تجربه کرده اید را یادداشت کنید، حتی اگر به نظرتان با موضوع اصلی مراجعه مرتبط نیستند.

اطلاعات شخصی کلیدی: اطلاعات مهم شخصی، از جمله هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر در زندگی خود را یادداشت کنید.

لیست داروها: فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.

همراه داشتن یک نفر: در صورت امکان، یک عضو خانواده یا دوست را همراه خود ببرید تا در یادآوری اطلاعات کمک کند.

تهیه سؤالات: سؤالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید را از قبل یادداشت کنید و آن ها را از مهم ترین به کم اهمیت ترین اولویت بندی کنید.

برخی از سؤالات اساسی که بهتر است بپرسید:

• آیا احتمال دارد وضعیت من ناشی از آلرژی غذایی باشد یا واکنش دیگری؟
• چه نوع آزمایش هایی نیاز دارم؟
• آیا وضعیت من موقتی است یا طولانی مدت؟
• چه نوع درمان هایی در دسترس است و کدام یک را توصیه می کنید؟
• جایگزین های رویکرد اصلی که پیشنهاد می دهید چیست؟
• بیماری های دیگری نیز دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم به بهترین نحو مدیریت کنم؟
• آیا محدودیت های غذایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• آیا مطالب چاپی یا وب سایت های مفیدی برای مطالعه بیشتر پیشنهاد می کنید؟

اگر فرزند شما به دلیل آلرژی غذایی باید پزشک مراجعه کند:

• آیا احتمال دارد فرزندم با گذشت زمان این آلرژی را پشت سر بگذارد؟
• آیا جایگزین هایی برای غذا یا غذاهایی که علائم آلرژی فرزندم را تحریک می کنند وجود دارد؟
• چگونه می توانم به حفظ ایمنی فرزندم که آلرژی غذایی دارد در مدرسه کمک کنم؟

علاوه بر سؤالات آماده شده، در طول ملاقات در پرسیدن سؤالاتی که برایتان پیش آمده است تردید نکنید.

انتظاراتی که از پزشک خود می توانید داشته باشید

پزشک احتمالاً سؤالاتی در مورد علائم و سابقه شما خواهد پرسید. آماده بودن برای پاسخ دادن به این سؤالات می تواند به صرفه جویی در زمان کمک کند:

• چه زمانی شروع به تجربه علائم کردید؟
• شدت علائم شما چقدر بوده است؟
• چه مدت طول کشید تا علائم پس از خوردن غذای مشکوک ظاهر شوند؟
• آیا داروهای آلرژی بدون نسخه مصرف کرده اید و آیا مؤثر بوده اند؟
• آیا به نظر می رسد واکنش شما همیشه توسط یک غذای خاص تحریک می شود؟
• قبل از واکنش، چه مقدار از غذای مشکوک را مصرف کردید؟
• آیا غذای واکنش زا پخته شده بود یا خام؟
• آیا از نحوه تهیه غذای واکنش زا اطلاع دارید؟
• چه عواملی به نظر می رسد علائم شما را بهبود می بخشد؟
• چه عواملی به نظر می رسد علائم شما را بدتر می کند؟

کاری که می توانید در این بین انجام دهید

اگر مشکوک به آلرژی غذایی هستید، تا زمان ملاقات با پزشک، از مصرف غذای مشکوک خودداری کنید. اگر پس از مصرف غذا واکنش خفیفی داشتید، آنتی هیستامین های بدون نسخه ممکن است به تسکین علائم کمک کنند. در صورت بروز واکنش شدید و علائم آنافیلاکسی، فوراً به دنبال کمک اورژانسی باشید.