درخواست مشاوره رایگان
در ایمونوتراپی سرطان، از سیستم ایمنی بدن برای یافتن و از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. چندین نوع مختلف ایمونوتراپی وجود دارد اما تمام انواع آن ها بر سیستم ایمنی بدن، متمرکز هستند. ایمونوتراپی می تواند به برخی از افراد مبتلا به سرطان کمک کند تا عمر طولانی تری و کیفیت زندگی بهتری داشته باشند.
ایمونوتراپی، نوعی درمان سرطان است که به سیستم ایمنی بدن کمک می کند تا با سرطان مبارزه کند. پزشکان معمولاً ایمونوتراپی را برای کنترل و درمان سرطان پیشرفته (سرطانی که به درمان های دیگر پاسخ نمی دهد و سرطانی که عود کرده است) تجویز می کنند. پنج نوع ایمونوتراپی وجود دارد: مهارکننده های ایست بازرسی سلولی، سلول درمانی، واکسن های سرطان، آنتی بادی های منوکلونال و تعدیل کننده های سیستم ایمنی.
ایمونوتراپی، یکی از روش های مورد استفاده در درمان برخی بیماری ها به خصوص درمان سرطان است که از سیستم ایمنی بدن برای یافتن و از میان بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. سیستم ایمنی بدن، عوامل بیگانه از جمله سلول های سرطانی را شناسایی کرده و از بین می برد. ایمونوتراپی، با تقویت سیستم ایمنی به یافتن و از میان بردن سلول های سرطانی کمک می کند.
ایمونوتراپی سرطان، درمانی بسیار مؤثر است که می تواند به برخی از افراد مبتلا به سرطان کمک کند تا عمر طولانی تری داشته باشند. در حال حاضر، محققان پزشکی، در حال توسعه داروهای ایمونوتراپی جدید برای درمان انواع بیشتری از سرطان هستند.
وظیفه روزمره سیستم ایمنی، محافظت از بدن در برابر عوامل مزاحم، از آلرژی ها و ویروس ها گرفته تا سلول های آسیب دیده ای که می توانند سرطانی شوند، می باشد. در واقع، سلول های ایمنی، سلول های خاصی در بدن می باشند که دائماً در بدن برای پیدا کردن و شناسایی موارد مشکوک، در حرکت هستند و چنانچه سلول آسیب دیده یا سرطانی پیدا کنند، آن را از بین خواهند برد و به این صورت از ایجاد و رشد تومورهای سرطانی جلوگیری می کند؛ اما سلول های سرطانی برای این سلول های نگهبان، هدف متحرکی هستند چرا که دائماً به دنبال راه هایی برای فرار کردن از دفاع سیستم ایمنی هستند. ایمونوتراپی به اشکال زیر در بدن اثر خود را می گذارد:
پزشکان، ایمونوتراپی را خط اول برای بسیاری از انواع سرطان متاستاتیک یا سرطانی که در حال گسترش است، در نظر می گیرند. البته ممکن است ایمونوتراپی همزمان با شیمی درمانی، درمان هدفمند یا سایر درمان های سرطان انجام شود. پزشکان درواقع از انواع مختلف ایمونوتراپی برای درمان بسیاری از انواع سرطان استفاده می کنند. هر نوع ایمونوتراپی، عناصر مختلفی از سیستم ایمنی بدن را تحت تأثیر قرار می دهد.
انواع ایمونوتراپی:
سیستم ایمنی بدن، سیستم دفاعی بسیار قدرتمندی در بدن است. بدن، دارای نقاط بازرسی است تا سیستم ایمنی را از واکنش بیش از حد به عوامل بیگانه و آسیب رساندن به سلول های سالم، حفظ کند.
به عنوان مثال، مغز استخوان، گلبول های سفید خونی به نام لنفوسیت های T یا سلول های T می سازد. سلول های T، از بدن در برابر عفونت ها محافظت کرده و با سلول های سرطانی مقابله می کنند. این نقاط بازرسی به پروتئین هایی روی سطح سلول های T، متصل می شوند.
پروتئین های نقطه بازرسی و سایر پروتئین ها، جریان محرک ها را به سلول های T مدیریت می کنند و به سلول ها دستور می دهند که چه زمانی خاموش و روشن شوند. (به افرادی فکر کنید که با تغییر رنگ چراغ های راهنمایی، جریان ترافیک را مدیریت می کنند.) سلول های T، برای کشتن سلول های سرطانی، روشن می شوند اما در مواقع لزوم نیز خاموش می شوند تا به سلول های طبیعی آسیبی نرسانند.
داروهای ایمونوتراپی با شکستن ارتباط بین پروتئین های نقطه بازرسی و سایر پروتئین ها، اثر می کنند. در واقع، این قطع اتصال، باعث می شود که سلول های پروتئینی به سلول های T، دستور خاموش شدن را ندهند و به این ترتیب، سلول های T به کشتن سلول های سرطانی ادامه می دهند.
پزشکان معمولاً داروهای مهارکننده ایست بازرسی سلولی برای درمان انواع مختلف سرطان را تجویز می کنند. به طور کلی، پزشکان از مهارکننده های ایست بازرسی برای درمان سرطان پیشرفته، سرطانی که گسترش یافته (متاستاتیک)، سرطانی که با جراحی قابل درمان نیست یا سرطانی که به درمان های دیگر پاسخ نداده است، استفاده می کنند. همچنین ممکن است این داروها را در ترکیب با درمان های دیگر از جمله شیمی درمانی یا درمان هدفمند نیز تجویز کنند. در زیر سرطان هایی که ایمونوتراپی در آن ها کاربرد دارد ارائه شده است، پیش بینی می شود با یافتن روش هایی برای استفاده از ایمونوتراپی برای درمان بسیاری از انواع سرطان، فهرست زیر افزایش یابد:
این درمان، توانایی سیستم ایمنی را برای از میان بردن سلول های سرطانی بهبود می بخشد. در واقع پزشکان در این درمان، سلول های ایمنی فرد بیمار را گرفته و آنها را در آزمایشگاه، رشد می دهند. هنگامی که این سلول ها، رشد کردند مجدداً آنها را وارد بدن فرد بیمار می کنند تا سلول های سرطانی را از بین ببرند. درمان به وسیله سلول T با گیرنده آنتی ژن کایمریک (CAR) و استفاده از لنفوسیت ها نفوذ کننده به تومور، دو نوع درمان اصلی انتقال سلول T هستند.
درمان سلول T با گیرنده آنتی ژن کایمریک (CAR)، با تبدیل لنفوسیت های T یا سلول های T به عوامل کارآمدتری برای مبارزه با سرطان صورت می گیرد. سلول های T، در واقع گلبول های سفید خون در سیستم ایمنی بدن هستند و با ردیابی پروتئین هایی به نام آنتی ژن که روی سطح سلول های مزاحم قرار دارند، سیستم ایمنی بدن را از نظر وجود عوامل بیگانه مانند سلول های سرطانی، ارزیابی می کند. به طور کلی، سیستم ایمنی، برای ردیابی و از میان بردن عوامل بیگانه، به سلول های T متکی است.
روی سلول های T، پروتئین های خاصی به نام گیرنده وجود دارد. گیرنده ها مانند نرم افزارهای ضد ویروس کامپیوتر هستند. هنگامی که تیم امنیتی سلول T، آنتی ژن های مزاحم را تشخیص می دهد، از گیرنده های آنها برای دستگیری مهاجمان استفاده می کند. بیشتر از آن، سلول های T می توانند عوامل بیگانه را از بین ببرند اما آنتی ژن ها، شکل حفاظتی خاص خود را دارند به گونه ای که می توانند خود را مخفی کنند تا از دید سلول های T، پنهان شوند. درمان با سلول T CAR، تضمین می کند که سلول های T فرد بیمار، فریب آنتی ژن های پنهان را نخورند.
درمان با سلول T CAR به درمان برخی سرطان های خون از جمله برخی از انواع لوسمی، لنفوم و مالتیپل میلوما کمک می کند. درحال حاضر، محققان پزشکی، در حال بررسی درمان با سلول T CAR به عنوان راهی برای درمان سرطان پستان و سرطان مغز نیز هستند.
لنفوسیت های نفوذ کننده به تومور (TIL) مانند گروه کوچکی از سربازان شناسایی در قلمرو دشمن عمل می کنند. سلول های TIL می توانند به تومورهای سرطانی نزدیک شده یا به داخل آنها نفوذ کنند اما نمی توانند مبارزه مؤثری با آنها انجام دهند، زیرا تعداد سلول های سرطانی بیشتر است.
در درمان TIL، سلول های TIL بزرگ تر و قوی تر می شوند. در واقع آنها، سلول های TIL را از تومورها بر می دارند و در شرایط خاصی قرار می دهند تا رشد کنند. هنگامی که سلول های جدید TIL به تومورهای سرطانی بازگردانده شوند، آن ها قدرت آن را دارند که سلول های سرطانی را از بین برده و سیگنال های سرکوب کننده سیستم ایمنی را مختل سازند.
سازمان غذا و دارویی درمان با TIL را به عنوان یک درمان استاندارد سرطان تایید نکرده است. محققان در حال مطالعه TIL به عنوان راهی برای درمان ملانوما، کارسینوم سنگفرشی دهانه رحم و کلانژیوکارسینوما (سرطان مجرای صفراوی) هستند.
هنگامی که سیستم ایمنی بدن، عامل بیگانه را تشخیص دهد از آنتی بادی ها به عنوان بخشی از اولین خط دفاعی، استفاده می کند. آنتی بادی ها، پروتئین هایی هستند که با علامت گذاری روی عوامل بیگانه، با عفونت مبارزه می کنند تا در نهایت سیستم ایمنی، آن ها را از بین ببرد. درمان آنتی بادی مونوکلونال برای سرطان شامل آنتی بادی های تولید شده در آزمایشگاه است که می توانند از آنتی بادی های موجود در بدن فرد بیمار، پشتیبانی کرده یا خود به نیروی تازه نفسی برای حمله به سلول های بیگانه بدل شوند.
آنتی بادی های ساخته شده در آزمایشگاه می توانند به بخش هایی از یک سلول سرطانی حمله کنند. به عنوان مثال، آنها ممکن است پروتئین های غیر طبیعی را در سلول های سرطانی مسدود کنند. (به طور معمول، درمان آنتی بادی منوکلونال، نوعی درمان هدفمند در نظر گرفته می شود، در درمان هدفمند، ژن های خاص سرطان و پروتئین ها یا بافت هایی که تومورها در آن رشد می کنند هدف قرار گرفته می شود.)
FDA، بیش از 60 داروی مختلف آنتی بادی منوکلونال را تایید کرده است که طیف وسیعی از سرطان ها را درمان می کنند. انواع رایج سرطان که توسط آنتی بادی های مختلف منوکلونال درمان می شوند عبارت اند از:
واکسن ها از بدن در برابر برخی بیماری ها، محافظت می کنند. برخی از واکسن ها، مانند واکسن علیه ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، از یک بیماری عفونی که با سرطان مقعد، سرطان گلو و سرطان آلت تناسلی مرتبط است، محافظت می کند. این واکسن ها همچنین از ابتلا به عفونتی که بعداً می تواند منجر به سرطان شود نیز جلوگیری خواهند کرد. واکسن های سرطان از سرطان پیشگیری نمی کنند اما اگر فردی به سرطان مبتلا شود، بدن او را برای مبارزه با بیماری آموزش خواهند داد.
واکسن هایی که از فرد مبتلا به سرطان، محافظت می کنند، با کمک به سیستم ایمنی بدن، آنتی ژن های موجود در سلول های سرطانی را شناسایی می کنند. واکسن های سرطان درست مانند انواع دیگر واکسن ها، از تمام یا بخشی از سلول های سرطانی برای شناسایی تومور در بدن فرد بیمار، استفاده می کنند.
هم اکنون، پزشکان محقق، در حال ارزیابی روش های مختلفی برای ساخت واکسن سرطان هستند. سازمان غذا و دارو، واکسن سرطانی که از نوعی سلول ایمنی استفاده می کند که به آنتی ژن های خاص روی سلول های سرطان پروستات پاسخ می دهد را تایید کرده است.
تعدیل کننده های ایمنی، موادی هستند که پاسخ بدن فرد بیمار را به سرطان افزایش می دهند. تعدیل کننده های سیستم ایمنی شامل سیتوکین ها، BCG و داروهای خاصی می باشند.
سیتوکین ها، پروتئین هایی هستند که پاسخ سیستم ایمنی بدن فرد بیمار به عوامل بیگانه از جمله سلول های سرطانی را مدیریت می کنند. سیتوکین ها به کنترل رشد و فعالیت سلول های ایمنی و سلول های خونی کمک می کنند.
به عنوان مثال، سیتوکین ها به سیستم ایمنی، سیگنال می دهند که زمان مقابله با عوامل بیگانه مانند سلول های سرطانی، فرا رسیده است. آنها همچنین ارتباط بین سلول های سیستم ایمنی و سلول های سرطانی را هدایت می کنند.
سیتوکین ها می توانند حملات به اهداف سرطانی خاصی را هماهنگ کنند. به علاوه آنها با ارسال سیگنال هایی که ممکن است به سلول های سالم کمک کند تا عمر طولانی تری داشته باشند و سلول های سرطانی را از بین ببرند و به تخریب سلول های سرطانی کمک می کنند. پزشکان، سرطان را با دو سیتوکین مختلف درمان می کنند:
داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی که اصلاح کننده های پاسخ بیولوژیکی نیز نامیده می شوند، داروهایی هستند که سیستم ایمنی فرد بیمار را تقویت می کنند. برخی از این داروها، تومورهای سرطانی را از ایجاد رگ های خونی جدید باز می دارند. پزشکان ممکن است این داروها را برای درمان افراد مبتلا به انواع خاصی از لنفوم های پیشرفته تجویز کنند. داروهای تعدیل کننده ایمنی شامل داروهای زیر می باشند:
تالیدوماید، لنالیدوماید و پومالیدوماید باعث می شوند سلول ها، سیتوکین IL-2 را آزاد کنند. IL-2 در بدن کمک می کند تا گلبول های سفید بیشتری برای مبارزه با سرطان ساخته شود. این سه دارو همچنین به توقف رشد تومورهای سرطانی کمک می کنند. آنها این کار را با جلوگیری از ایجاد رگ های خونی جدید در تومورها انجام می دهند. داروی تعدیل کننده ایمنی دیگر، ایمیکویماد، سلول ها را وادار می کند تا سیتوکین ها را آزاد کنند.
تالیدوماید و لنالیدوماید برای درمان افرادی تایید شده اند که به تازگی مبتلا به سرطان شده اند. لنالیدوماید و پومالیدوماید نیز برای درمان عود میلوما مؤثر هستند. این داروها سیستم ایمنی بدن را تحریک می کنند. این داروها برای درمان سرطان های متاستاتیک نیز کاربرد دارند.
ایمونوتراپی نیز مانند بسیاری از درمان های سرطان، عوارض جانبی مختلفی ایجاد می کند که می تواند زندگی روزمره فرد بیمار را تحت تأثیر قرار دهد. سیستم ایمنی از کل بدن، محافظت می کند. ایمونوتراپی، سیستم ایمنی بدن را اصلاح می کند؛ بنابراین یک فرآیند مؤثرتر برای مبارزه با سرطان است.
با این وجود، سلول های ایمنی ممکن است به سلول های سالم هم حمله کنند و باعث التهاب در بافت سالم شوند که این امر، یک اثر نامطلوب ناشی از فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی است. حدود 20 درصد از افرادی که ایمونوتراپی دریافت می کنند، دچار این عارضه می شوند. عوارض جانبی عبارت اند از:
چه زمانی باید با پزشک خود تماس بگیرید
عوارض جانبی ایمونوتراپی در اغلب اوقات، خفیف است اما برخی از عوارض جانبی نیاز به درمان فوری پزشکی دارند. هر زمان که عوارض جانبی ایمونوتراپی شدیدتر از حد معمول داشتید حتماً با پزشک خود تماس بگیرید.
ایمونوتراپی به طور معمول به صورت تزریق وریدی انجام می شود. همچنین ممکن است ایمونوتراپی به صورت روزانه، هفتگی، ماهانه یا به صورت دوره ای انجام شود. با ایمونوتراپی دوره ای، فرد پس از درمان، یک دوره استراحت خواهد داشت. استراحت به بدن فرد بیمار زمان می دهد تا سلول های سالم تولید کند. طول درمان بستگی به موارد زیر دارد:
ایمونوتراپی می تواند یک درمان مؤثر برای سرطان هایی باشد که به درمان های معمول پاسخ نداده اند یا بیماری آن ها پس از درمان سنتی، مجدداً عود کرده است.
ایمونوتراپی، بر روی همه انواع سرطان تأثیر ندارد و ممکن است برای هر فردی که تحت درمان قرار می گیرد، کارساز نباشد. بسیاری از داروهای ایمونوتراپی عوارض جانبی مختلفی را ایجاد می کنند. چنانچه پزشک ایمونوتراپی را توصیه کند، عوارض جانبی خاص درمان و راه هایی که به شما در مدیریت آن عوارض جانبی کمک می کنند را توضیح خواهد داد.
درمان قطعی و صد در صد، خیر. اما ایمونوتراپی می تواند سرطان را کنترل کرده تا افراد عمر طولانی تر و کیفیت زندگی بهتری داشته باشند، به علاوه در برخی موارد رشد سرطان را نیز کند می سازد. در موارد دیگر، ممکن است تومورهای سرطانی را کوچک کند.
