سرطان پروستات

سرطان پروستات شایع ترین سرطان در بین مردان است (بعد از سرطان پوست) که میزان موفقیت درمان این بیماری بسیار بالاست. اگر مبتلا به سرطان پروستات هستید یا به فرد مبتلا به سرطان پروستات نزدیک هستید، دانستن این که باید انتظار چه چیزی را داشته باشید می تواند به شما در مقابله با این بیماری کمک کند. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل بروز سرطان پروستات و نحوه تشخیص و درمان آن آورده شده است.

سرطان پروستات چیست؟

سرطان پروستات، سرطانی است که در غده پروستات ایجاد می شود. پروستات غده ای کوچک و گردویی شکل در مردان است که مایعی برای تغذیه و حرکت اسپرم ها را ترشح می کند. این نوع سرطان یکی از شایع ترین سرطان ها در دنیا می باشد. در بیشتر موارد سرطان پروستات به آرامی رشد می کند و در آغاز تنها محدود به پروستات بوده و باعث ایجاد صدمات جدی نمی شود. انواعی از این سرطان به آهستگی رشد می کنند و نیاز به درمان اندکی دارند و حتی در برخی از موارد نیاز به درمان هم ندارند اما انواع دیگری از سرطان های پروستات بسیار تهاجمی هستند و به سرعت گسترش پیدا می کنند.

احتمال موفقیت آمیز بودن درمان سرطان های پروستات در مواردی که زود تشخیص داده می شود (هنگامی که تنها غده های پروستات را درگیر کرده است) بسیار بیشتر است.

علائم سرطان پروستات

سرطان پروستات در مراحل اولیه علائم و نشانه خاصی ندارد. اما علائم و نشانه های سرطان پروستات پیشرفته عبارتند از:

• مشکل در ادرار کردن
• کاهش جریان ادرار
• خون در ادرار
• وجود خون در منی
• کاهش بی دلیل وزن
• احساس درد در ناحیه لگنی
• استخوان درد
• اختلال نعوظ

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت بروز مشکلات ادراری باید به پزشک مراجعه کرد، حتی اگر این علائم جدی نباشند باید بررسی شده و علت آن شناسایی شود. اگر دچار علامت و نشانه نگران کننده یا مداومی شدید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

علل ابتلا به پروستات

هنوز مشخص نشده است که علل ایجاد سرطان پروستات چه هست.

پزشکان می دانند که سرطان پروستات زمانی اتفاق می افتد که DNA (دی ان ای) در سلول های پروستات تغییر کرده و غیر عادی شود. جهش در دی ان ای این سلول ها موجب رشد و تقسیم بیش از حد آنها می شود. این سلول های غیر عادی حتی زمانی که سایر سلول ها بمیرند نیز به بقا ادامه می دهند.

تجمع این سلول های غیر عادی منجر به ایجاد تومور شده که می تواند بافت های مجاور را نیز درگیر کند. گاهی، برخی از این سلول های غیرعادی از تومور جدا شده و به سایر قسمت های بدن منتشر می شوند (متاستاز).

عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)

عواملی که خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش می دهند عبارتند از:

• افزایش سن: با افزایش سن خطر ابتلا به سرطان پروستات افزایش پیدا می کند. این خطر در افراد بالای 50 سال بیشتر است.
• نژاد: بنابر دلایلی که هنوز مشخص نشده است، مردان سیاه پوست بیشتر از نژاد های دیگر، در خطر ابتلا به سرطان پروستات قرار دارند. همچنین اغلب در این مردان، سرطان پروستات، پیشرفته تر و تهاجمی تر است.
• سابقه خانوادگی: اگر یکی از خویشاوندان خونی، مانند والدین، برادر یا فرزند، مبتلا به سرطان پروستات تشخیص داده شده باشد، احتمال ابتلا به این بیماری بیشتر است. همچنین دارا بودن ژن هایی که خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهند (BRCA1 یا BRCA2)، باعث می شود خطر ابتلا به سرطان پروستات بالا رود.
• چاقی: احتمال ابتلا به سرطان پروستات در افرادی که چاق هستند در مقایسه با افرادی که وزن متعادلی دارند بیشتر است. مشاهده شده است که معمولاً سرطان در افراد چاق، تهاجمی تر است و احتمال عود بیشتر است.

عوارض سرطان پروستات

عوارض سرطان پروستات و درمان آن عبارتند از:

• گسترش سرطان (متاستاز): سرطان پروستات می تواند سایر اندام های نزدیک به پروستات مانند مثانه را نیز درگیر کرده و یا از طریق جریان خون و سیستم لنفاوی، به استخوان ها و اندام های دیگر بدن منتشر شود. گسترش سرطان پروستات به استخوان ها، باعث درد و شکستگی آنها می شود. حتی در صورت انتشار سرطان پروستات به سایر قسمت های بدن، همچنان امکان کنترل سرطان و پاسخ دهی مثبت به درمان وجود خواهد داشت اما علاج قطعی آن بعید است.
• بی اختیاری ادراری: سرطان پروستات و درمانش هر دو می توانند کنترل ادرار را با مشکل مواجه کنند. درمان بی اختیاری، به نوع و شدت بیماری و احتمال بهبودی آن با گذر زمان بستگی دارد. گزینه های درمانی شامل مصرف دارو، استفاده از سوند و عمل های جراحی می باشد.
• اختلال نعوظ: اختلال نعوظ به دلیل سرطان پروستات یا درمان های آن مانند جراحی، رادیوتراپی (پرتو درمانی) یا هورمون درمانی، ایجاد می شود. داروها، دستگاه های مخصوصی که به نعوظ کمک می کنند و جراحی، برای درمان این اختلال به کار می روند.

پیشگیری از بروز سرطان پروستات

انجام موارد زیر می تواند خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش دهد و برای پیشگیری از سرطان پروستات موثر باشد:

• انتخاب یک رژیم غذایی سالم غنی از میوه و سبزیجات: از مصرف غذاهای پرچرب خودداری کرده و در عوض انواع میوه ها و سبزیجات و غلات کامل را مصرف کنید. میوه ها و سبزیجات حاوی مقادیر زیادی مواد مغذی و ویتامین هستند که می توانند به سلامت بدن کمک کنند.اینکه آیا می توان با داشتن رژیم غذایی از ابتلا به سرطان پروستات جلوگیری کرد یا خیر، هنوز به طور قطعی اثبات نشده است. اما آن چه مشخص است این است که داشتن رژیم غذایی غنی از میوه ها و سبزیجات سلامت کلی بدن را بهبود می بخشد.
• انتخاب غذاهای سالم به جای استفاده از مکمل ها: مطالعه ای نشان نداده است که مکمل ها نقشی در کاهش خطر ابتلا به سرطان پروستات ایفا می کنند. بنابراین بهتر است در عوض از مواد غذایی استفاده نمود که غنی از ویتامین ها و مواد مغذی هستند. کافی بودن سطح ویتامین ها و مواد معدنی در بدن به حفظ سلامتی آن کمک می کند.
• ورزش کردن در بیشتر روزهای هفته: ورزش سلامت عمومی بدن را بهبود می بخشد، وزن را متعادل نگه داشته و روحیه را بهتر می کند. سعی کنید در بیشتر روزهای هفته ورزش کنید. اگر تازه شروع به ورزش کرده اید، به آرامی زمان آن را افزایش دهید و سعی کنید به صورت روزانه آن را انجام دهید.
• حفظ وزن ایده آل: اگر وزن مناسبی دارید سعی کنید با ورزش کردن در بیشتر روزهای هفته آن را حفظ نمایید. اگر نیاز به کم کردن وزن دارید، تمرین ورزشی بیشتری انجام دهید و میزان کالری دریافتی را نیز کاهش دهید. از پزشک خود بخواهید که یک برنامه مناسب برای کاهش وزن به شما ارائه دهد.
• درباره عوامل افزاینده خطر ابتلا به سرطان پروستات، با پزشک صحبت کنید: ممکن است برای آقایانی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان پروستات قرار دارند نیاز به استفاده از دارو و درمان های دیگر برای پیشگیری دارند. برخی از مطالعات نشان داده است که استفاده از مهار کننده های ۵ آلفا ریداکتاز (از جمله فیناستراید و دوتاستراید)، خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش می دهد. از این داروها برای کنترل بزرگ شدن غده پروستات و ریزش مو در مردان نیز استفاده می شود.اگرچه برخی از تحقیقات نشان داده است که مردانی که از این دارو استفاده می کنند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به نوع خطرناک تر سرطان پروستات (نوع گرید / درجه بالا) قرار دارند. اگر درباره این موضوع نگران هستید، حتماً با پزشک صحبت کنید.

غربالگری و تشخیص سرطان پروستات

این موضوع که آیا مردان سالم و بدون هیچ علامتی باید آزمایش های غربالگری سرطان پروستات را انجام بدهند یا خیر، یک مسئله بحث برانگیز است. برخی از پزشکان با این مسئله موافق نیستد و فواید غربالگری را کافی نمی دانند.

اما بیشتر پزشکان بر این عقیده اند مردانی که ۵۰ سال دارند باید این غربالگری را انجام دهند و مردانی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان پروستات قرار دارند در سنین کمتر باید آن را انجام دهند. پزشک با توجه به شرایط خاص و فواید و ضررهای غربالگریبه هر فرد توصیه می کند که غربالگری را انجام دهید یا خیر.

• معاینه انگشتی مقعد (توش رکتال): در این روش پزشک از طریق مقعد (راست روده چسبیده به پروستات می باشد) پروستات را لمس و معاینه می کند. اگر پزشک متوجه هرگونه علائم غیرعادی در بافت، ساختار و اندازه غده پروستات شود، آزمایش های بیشتری را توصیه می کند.
• آزمایش آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA): برای انجام این آزمایش یک نمونه خون از ورید دست گرفته می شود و سپس میزان این آنتی ژن که توسط غدد پروستات و به صورت طبیعی تولید می شود، در خون اندازه گیری می شود. کمی PSA در در جریان خون طبیعی است. با این حال، افزایش غیرطبیعی آن می تواند نشان دهنده عفونت، التهاب، بزرگی یا سرطان باشد.

اگر آزمایش های غربالگری که در بالا ذکر شد، موارد غیرعادی را تشخیص دادند، پزشک ممکن است آزمایش های زیر را برای تشخیص قطعی سرطان پروستات، توصیه کند:

• سونوگرافی: برای سونوگرافی ترانس رکتال یک پروب (کاوشگر) کوچک، تقریباً به شکل و اندازه یک سیگار وارد مقعد می شود و سپس با استفاده از امواج صوتی تصویری از غده پروستات، ایجاد خواهد کرد.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): در برخی موارد، پزشک ممکن است اسکن MRI از پروستات را برای داشتن تصویری دقیق تر از آن توصیه کند. تصاویر MRI می توانند به پزشک در تعیین روش برداشتن نمونه های بافت پروستات کمک کند.
• نمونه گیری از بافت پروستات (بیوپسی): برای تشخیص قطعی سرطان پروستات، پزشک نمونه برداری از آن را توصیه خواهد کرد.نمونه برداری از پروستات اغلب با استفاده از یک سوزن باریک انجام می شود و سپس این نمونه ها به آزمایشگاه فرستاده می شوند تا به صورت قطعی مشخص شود که آیا درون پروستات سلول های سرطانی وجود دارند یا خیر.

تعیین تهاجمی بودن سرطان پروستات

قدم بعدی پس از انجام نمونه برداری، تعیین مرحله و گرید (درجه) سرطان است. یک متخصص در آزمایشگاه، سلول های سرطانی نمونه را بررسی می کند تا متوجه شود که چقدر با سلول های سالم تفاوت دارند. گرید بالاتر، به معنای تهاجمی تر بودن سرطان و احتمال بیشتر گسترش آن در بدن است.

راه هایی که برای تخمین میزان تهاجمی بودن سرطان استفاده می شوند، عبارتند از:

• نمره گلیسون: رایج ترین معیار سنجش شدت سرطان پروستات، نمره گلیسون نامیده می شود. نمره گلیسون ترکیبی از دو عدد است و از عدد 2 (غیر تهاجمی ترین سرطان) شروع می شود و تا عدد 10 (تهاجمی ترین سرطان) ادامه پیدا می کند. در اغلب اوقات، پایین ترین بخش این طیف اعداد، استفاده نمی شود.برای بیشتر سرطان های پروستات، از اعداد بین ۶ تا ۱۰ استفاده می شود. نمره ۶ نشان دهنده سرطان پروستات گرید پایین (شدت / درجه پایین)، نمره ۷ سرطان پروستات گرید متوسط و نمره های ۸ تا ۱۰ نشان دهندۀ سرطان پروستات گرید بالا است.
• آزمایش ژنومیک: آزمایش ژنومیک سلول های سرطان پروستات را برای تشخیص نوع جهش ژنی آنالیز می کنند. این نوع آزمایش می تواند اطلاعات بیشتری در مورد پیش آگهی بیماری ارائه بدهد. آزمایش ژنومی برای همه افراد مبتلا به سرطان پروستات ضروری نیست، اما می توانند در شرایط خاصی اطلاعات بیشتری را برای تصمیم گیری در مورد درمان ارائه دهند.

تعیین گسترش و انتشار سرطان پروستات در بدن

زمانی که سرطان پروستات تشخیص داده می شود، پزشک، مرحله و درجه آن را نیز تعیین می کند. اگر پزشک شک کند که سرطان به خارج از پروستات گسترش پیدا کرده است، انجام یک یا تعداد بیشتری از این آزمایش ها را توصیه خواهد کرد:

• اسکن استخوان
• سونوگرافی
• سی تی اسکن (CT Scan)
• ام آرآی (MRI)
• مقطع نگاری با نشر پوزیترون (PET Scan/پت اسکن)

هر فردی لزوماً نباید تمامی آزمایش های مذکور را انجام دهد. پزشک تعیین می کند که کدام یک از این آزمایش ها برای بیمار مناسب است.

پزشک باتوجه به نتایج این آزمایش ها، مرحله سرطان را تعیین می کند. مرحله سرطان پروستات با ارقام رومی I تا IV نمایش داده می شود. پایین ترین سطح نشان دهنده این است که سرطان محدود به پروستات است. سطح IV نشان می دهد که سرطان به خارج از پروستات نیز گسترش یافته و سایر قسمت های بدن را نیز درگیر کرده است.

درمان سرطان پروستات

درمان سرطان پروستات به عوامل مختلفی مانند سرعت رشد سرطان، میزان پراکندگی سرطان و سلامت عمومی بدن و همچنین فواید و عوارض جانبی درمان بستگی دارد.

نظارت فعال: گاهی درمان فوری لازم نیست

گاهی برای مردان مبتلا به سرطان پروستات با گرید پایین، لازم نیست درمان فوراً آغاز شود. برخی از مردان نیز کلاً نیازی به درمان نخواهند داشت؛ در عوض پزشک به طور مرتب شرایط آن ها را تحت نظر خواهد داشت.

در نظارت فعال، به منظور بررسی میزان پیشرفت بیماری، آزمایش خون، معاینه مقعدی و نمونه برداری انجام خواهد شد. در صورتی که نتایج آزمایش پیشرفت سرطان را نشان دهند، به احتمال زیاد بیمار، تحت درمان های استاندارد سرطان پروستات مانند جراحی یا پرتودرمانی قرار می گیرد.

نظارت فعال می تواند گزینه مناسبی برای سرطان های بدون علامت، با رشد بسیار آهسته و محدود به قسمت کوچکی از پروستات باشد. این نوع درمان همچنین برای شخصی که مبتلا به بیماری خطرناک دیگری بوده یا در یک سن حساس که درمان سرطان را مشکل تر می کند، قرار دارد، مناسب است.

جراحی برای برداشتن پروستات (پروستاتکتومی)

در این جراحی، غده پروستات، برخی از بافت های مجاور آن و تعدادی از گره های لنفاوی، برداشته می شوند.

جراحی یکی از راه های درمان در مواردی که سرطان محدود به پروستات است، می باشد. در موارد پیشرفته بیماری از ترکیب جراحی با سایر روش های درمانی کمک گرفته می شود.

این جراحی با روش های مختلفی انجام می شود:

• استفاده از یک روبات برای کمک به جراحی: در طول این جراحی، ابزار جراحی متصل به یک دستگاه (روبات) از طریق شکاف های کوچکی که بر روی شکم ایجاد شده است وارد ناحیه شکمی می شود. همزمان، جراح پشت دستگاه فرمان (کنسول) نشسته است و با استفاده از دست هایش روبات را کنترل و هدایت می کند. این جراحی به جراح این اجازه را می دهد که با دقت بسیار زیاد جراحی را انجام دهد. امروزه بیشتر جراحی های پروستات به این روش انجام می شوند.
• ایجاد شکافی بزرگ در ناحیه شکمی: در طول این جراحی (جراحی رتروپوبیک)، پزشک برش بزرگی در قسمت پایینی شکم و از طریق آن غده پروستات را خارج می کند. این روش امروزه کمتر انجام شده اما در مواردی ضروری می باشد.

رادیوتراپی سرطان پروستات (پرتودرمانی)

در پرتودرمانی پروستات از امواج پرقدرت برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. پرتودرمانی پروستات به یکی از دو روش زیر انجام می شود:

• رادیوتراپی خارجی پروستات (پرتودهی از خارج بدن انجام می شود): در این روش بیمار بر روی یک تخت درمانی مخصوص دراز کشیده و در همین حال دستگاهی دور بدن به حرکت در می آید. این ماشین امواج قدرتمندی مانند اشعه ایکس یا پروتون را به ناحیه مورد نظر (در این جا محل تومور پروستات) می تاباند. معمولاً این درمان ۵ روز در هفته و برای چندین هفته متوالی انجام می شود.رادیوتراپی خارجی گزینه ای برای درمان سرطان محدود به پروستات است. همچنین در مواردی، پس از جراحی، و به منظور از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده (در صورت احتمال به گسترش یا عود سرطان) رادیوتراپی انجام می شود. اگر سرطان پروستات به سایر نواحی بدن مانند استخوان ها گسترش یافته باشد، پرتودرمانی می تواند به کند کردن رشد سرطان و تسکین علائمی مانند درد کمک کند.
• رادیوتراپی داخلی پروستات (براکی تراپی - پرتودهی از داخل بدن انجام می شود): در این روش تعداد زیادی منبع کوچک رادیواکتیو در داخل پروستات قرار داده می شود. این منابع رادیواکتیو، به اندازه دانه برنج بوده و از خود دوز کمی پرتو را در یک زمان طولانی ساطع می کنند. پرتودهی این دانه ها به مرور کاهش یافته و قطع می شود و نیازی به خارج کردن آنها نیست. براکی تراپی می تواند گزینه دیگری در درمان سرطان محدود به پروستات باشد.

گاهی پزشک ترکیبی از هخر دو روش را توصیه می کند.

منجمد یا داغ کردن بافت پروستات

درمان های تخریبی، بافت پروستات را با استفاده از سرما یا گرما از بین می برند. گزینه های درمانی عبارتند از:

• منجمد کردن بافت پروستات: کرایوآبلیشن یا کرایوتراپی برای سرطان پروستات به صورت استفاده از گاز بسیار سرد برای انجماد بافت پروستات است. پس از آن مدتی به بافت زمان داده می شود تا ذوب شود و دوباره این روش تکرار می شود. چرخه انجماد و ذوب، سلول های سرطانی و برخی بافت های سالم اطراف را از بین می برد.
• گرم کردن بافت پروستات: در درمان با استفاده از امواج متمرکز اولتراسوند با شدت بالا (هایفو-HIFU) از انرژی متمرکز ماوراصوت برای گرم کردن بافت پروستات و مرگ آن استفاده می کند.

در زمانی که جراحی امکان پذیر نباشد، این روش ها را می توان برای درمان تومورهای بسیار کوچک پروستات در نظر گرفت. اگر درمان های دیگر مانند پرتودرمانی نیز کمکی نکرده باشد، ممکن است برای درمان سرطان های پیشرفته پروستات نیز استفاده شود.

محققان در حال بررسی هستند که آیا می توان در مواردی که سرطان محدود به پروستات است، کرایوتراپی یا هایفو می تواند به عنوان گزینه ای برای درمان مطرح شود. این استراتژی که از آن به عنوان "درمان کانونی" یاد می شود، ناحیه ای از پروستات را که حاوی تهاجمی ترین سلول های سرطانی است شناسایی کرده و فقط آن ناحیه را تحت درمان قرار می دهد. مطالعات نشان داده اند که درمان کانونی خطر و شدت عوارض جانبی را کاهش می دهد.

هورمون درمانی

در این روش، تولید هورمون های مردانه (تستوسترون) توسط بدن متوقف می شود. سلول های سرطانی پروستات برای رشد و تکثیر به تستوسترون نیاز دارند. توقف تولید این هورمون ها می تواند به از بین رفتن سلول های سرطانی یا رشد آهسته تر آن ها منجر شود.

هورمون درمانی به روش های زیر انجام می شود:

• داروهایی که مانع تولید تستوسترون توسط بدن می شوند: برخی داروها – که به عنوان آگونیست ها و آنتاگونیست های هورمون آزاد کننده هورمون لوتئینی (LHRH) یا هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) شناخته می شوند – مانع رسیدن دستور ساخت تستوسترون به سلول های بدنمی شوند. در نتیجه، بیضه ها تولید تستوسترون را متوقف می کنند.
• داروهایی که از رسیدن تستوسترون به سلول های سرطانی جلوگیری می کند: این داروها که به عنوان آنتی آندروژن شناخته می شوند، معمولاً همراه با آگونیست های LHRH تجویز می شوند. چرا که آگونیست های LHRH می توانند پیش از کاهش سطح تستوسترون، به طور موقت میزان آن را افزایش دهند.
• زمانی که هورمون درمانی های دیگر برای طولانی مدت موثر واقع نمی شوند از داروی انزولوتامید استفاده می شود.
• جراحی برای برداشتن بیضه (ارکیکتومی): با انجام این جراحی سطح تستوسترون در بدن کاهش می یابد. برخلاف درمان های دارویی این روش دائمی و غیر قابل بازگشت می باشد.

هورمون درمانی اغلب برای کوچک کردن تومور و کاهش رشد آن در سرطان پیشرفته پروستات پیشرفته انجام می شود. هورمون درمانی پیش از پرتودرمانی در مواردی که تومور محدود به پروستات می باشد نیز انجام می شود و می تواند احتمال موفقیت پرتودرمانی را افزایش دهد.

شیمی درمانی

شیمی درمانی استفاده از داروها برای جلوگیری از رشد سلول های سرطانی و کشتن آنها است. این داروها می توانند به صورت وریدی یا خوراکی باشند.

شیمی درمانی می تواند به عنوان گزینه ای در درمان مواردی که سرطان به قسمت های دیگر بدن نیز گسترش یافته و یا هورمون درمانی نتیجه ای نداده است، در نظر گرفته شود.

ایمونوتراپی (ایمنی درمانی)

در ایمنی درمانی از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سلول های سرطانی استفاده می شود. سیستم ایمنی بدن ممکن است به سرطان حمله نکند زیرا سلول های سرطانی پروتئین هایی تولید می کنند که به آنها کمک می کند از دید سلول های سیستم ایمنی پنهان شوند. ایمونوتراپی با تداخل در این فرآیند به شناسایی سلول های سرطانی توسط سیستم ایمنی بدن کمک می کند.

ایمونوتراپی سرطان پروستات عبارت است از:

• مهندسی سلول های خود برای مبارزه با سرطان: در درمان سیپولوسل-تی (پروونج)، سلول های ایمنی بدن بیمار گرفته شده و در آزمایشگاه به روش مهندسی ژنتیک بر روی آنها تغییراتی اعمال می شود تا بتوانند با سلول های سرطانی مبارزه کنند، پس از آن این سلول های از طریق وریدی به بدن بازگردانده می شوند. این یک گزینه برای درمان سرطان پیشرفته پروستات است که دیگر به هورمون درمانی پاسخ نمی دهد.
• کمک به سلول های سیستم ایمنی بدن برای شناسایی سلول های سرطانی: داروهای ایمونوتراپی به سلول های سیستم ایمنی کمک می کنند تا سلول های سرطانی را شناسایی کرده و به آنها حمله کنند. این دارو ها گزینه ای برای درمان سرطان پیشرفته پروستات هستند که دیگر به هورمون درمانی پاسخ نمی دهد.

تارگتد تراپی (درمان هدفمند)

درمان های دارویی هدفمند بر روی ناهنجاری های خاص موجود در سلول های سرطانی تمرکز دارند. داروهای هدفمند می توانند با مسدود کردن این ناهنجاری ها، باعث مرگ سلول های سرطانی شوند. اگر هورمون درمانی مؤثر نباشد، می توان درمان هدفمند را به عنوان گزینه ای در درمان نوع پیشرفته یا عود سرطان پروستات توصیه نمود.

برخی از درمان های هدفمند فقط روی جهش های ژنتیکی خاص از سلول های سرطانی می باشند. به همین دلیل ممکن است پیش از شروع درمان، سلول های سرطانی در آزمایشگاه آزمایش شوند تا بتوان تعین کرد آیا این داروها کمک کننده خواهند بود یا خیر.

درمان های جایگزین

هیچ گونه درمان جایگزینی برای از بین بردن سرطان پروستات وجود ندارد. با این حال روش هایی وجود دارد که می تواند به مبتلایان کمک کنند تا با سرطان کنار آمده و یا عوارض جانبی ناشی از آن را بهبود می بخشند. تقریباً هر شخصی که به سرطان مبتلا می شود استرس هایی را متحمل می شود. ممکن است احساس خشم، عصبانیت یا اضطراب داشته باشد. ممکن است که سخت به خواب برود و بصورت مداوم به بیماری خود فکر کند.

تکنیک های زیر برای کنار آمدن با سرطان و کاهش استرس ناشی از آن مفید واقع خواهند شد:

• هنر درمانی
• رقص یا حرکت درمانی
• ورزش
• مدیتیشن
• موزیک درمانی
• تکنیک ها و روش های آرام سازی
• معنویت

احساسات و اضطراب خود را با پزشک در میان بگذارید. گاهی اوقات مصرف دارو لازم است.

راهکارهایی برای کنار آمدن با بیماری

با گذر زمان هر شخص متوجه می شود که چگونه خودش را با این بیماری وفق دهد.

تا آن زمان استفاده از روش های زیر می تواند کمک کننده باشد:

• به اندازه کافی درباره سرطان پروستات بیاموزید تا بتوانید بهترین تصمیم را برای انتخاب روش درمان، بگیرید. یادبگیرید که باید چه انتظاراتی از درمان و زندگی پس از درمان داشته باشید
• اعضای خانواده و دوستانتان را نزدیک به خود نگه دارید. آنها می توانند در طول درمان یا پس از آن از شما حمایت بکنند.
• مراقبت از خود. در حین درمان با داشتن رژیم غذایی غنی از میوه ها و سبزیجات، از خود مراقبت کنید. سعی کنید که بیشتر روزهای هفته ورزش کنید و به اندازه کافی بخوابید و استراحت کنید.
• می توان به فعالیت های جنسی ادامه داد. اگرچه درمان سرطان پروستات ممکن است که باعث اختلال در نعوظ شده باشد و واکنش طبیعی این باشد که تمایلی به فعالیت های جنسی وجود نداشته باشد.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

اگر متوجه وجود علائم و نشانه های نگران کننده ای شده اید، به پزشک مراجعه نمایید. اگر پزشک تشخیص دهد که مشکلی در پروستات وجود دارد شما را به یک متخصص مجاری ادراری ارجاع خواهد داد و اگر این متخصص وجود سرطان را تشخیص دهد، شما را به یک پزشک متخصص در زمینه سرطان ارجاع می دهد.

به دلیل اینکه زمان های ملاقات با پزشک محدود است در این جا اطلاعاتی آورده شده است که با کمک آنها می توانید برای ملاقات با پزشک آماده شوید:

آنچه می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت های پیش از قرار ملاقات آگاه باشید. هنگام گرفتن وقت از پزشک مطمئن شوید که آیا باید محدودیت غذایی خاصی را رعایت کنید یا خیر.
• تمام علائمی که تجربه کرده اید را یادداشت نمایید. حتی آن دسته علائمی که به نظر نامربوط هستند.
• یادداشت کردن اطلاعات کلیدی. مانند استرس های شدید یا تغییراتی که اخیراً در زندگی تان ایجاد شده است.
• تهیه لیستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل های مصرفی.

یکی از اعضای خانواده یا دوستانتان را همراه با خود ببرید. گاهی اوقات به خاطر سپردن همه اطلاعات در یک ملاقات کار دشواری است. بهتر است که شخصی را همراه با خود ببرید تا اطلاعاتی که شما فراموش کرده اید را به خاطر داشته باشد.

تمام سوالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید را یادداشت کنید.

زمان ملاقات با پزشک محدود است بنابراین بهتر است سوالاتی که می خواهید از او بپرسید را یادداشت نمایید تا بتوانید زمان مفیدتری را با پزشک سپری کنید.

برای بیماری سرطان پروستات سوال های اساسی که باید پرسیده شوند عبارتند از:

• آیا به سرطان پروستات مبتلا هستم؟
• این سرطان چقدر بزرگ است؟
• آیا این سرطان به خارج از پروستات هم منتشر شده است؟
• آیا نیاز به آزمایش های بیشتری است؟
• چه گزینه های درمانی برای من موجود است؟
• به نظر شما کدام یک از آنها برای من مناسب تر است؟
• آیا باید فوراً به درمان سرطان بپردازم یا صبر کنم؟
• عوارض جانبی هر یک از این گزینه های درمانی چه هست؟
• آیا امکان درمان کامل سرطان پروستات در من وجود خواهد داشت؟
• آیا باید به ملاقات یک متخصص بروم؟ در این صورت آیا ببمه من هزینه های آن را متقبل می شود؟
• آیا بروشوری دارید که همراه با خود ببرم؟ چه وبسایتی را برای کسب اطلاعات بیشتر توصیه می کنید؟

علاوه بر سوالات بالا ممکن است سوال های دیگری نیز داشته باشید. در پرسیدن آن ها تردید نکنید.

از پزشک چه انتظاری می رود

پزشکتان احتمالاً سوالاتی از شما خواهد پرسید. آماده پاسخ به آنها باشید. این گونه زمان بیشتری برای صحبت کردن با پزشک خواهید داشت. این سؤالات عبارتند از:

• چه زمانی برای اولین بار متوجه علائم خود شدید؟
• علائم دائمی هستند یا گاه و بی گاه؟
• شدت علائم در چه حد است؟
• آیا عواملی باعث بهبود علائم می شوند؟
• آیا عواملی باعث تشدید علائم می شوند؟