زایبرون (آبیراترون)

ابیراترون (نام تجاری: زایبرون) تولید آندروژن را در بدن کاهش می دهد. آندروژن ها، هورمون های مردانه ای هستند که می توانند محرک رشد تومور در غده پروستات باشند. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف داروی زایبرون (آبیراترون)، عوارض جانبی و تداخلات دارویی زایبرون (آبیراترون) آن ارائه می شود.

نام عمومی: آبیراترون

نام تجاری: زایتیگا

موارد مصرف زایبرون

داروی زایبرون (Zytiga) در درمان سرطان پروستات استفاده می شود. زایبرون به دسته ای از داروها که به عنوان ضد آندروژن (ضد تستوسترون) شناخته می شوند، تعلق دارد. تستوسترون، یک هورمون طبیعی است که محرک رشد و گسترش سرطان پروستات می باشد. زایبرون از تولید تستوسترون جلوگیری کرده و در نتیجه سرعت رشد و گسترش سرطان پروستات را آهسته می کند.

این دارو نباید برای زنان یا کودکان تجویز شود.

اَشکال دارویی

قرص خوراکی (125 میلی گرم؛ 250 میلی گرم؛ 500 میلی گرم)

زمان و نحوه مصرف زایبرون

پیش از هر بار مصرف دارو راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.

ممکن است برندهای مختلف داروی زایبرون دوزهای مختلفی داشته باشند. بدون دستور پزشک برند های این دارو را تغییر ندهید.

این دارو باید طبق دستور پزشک، معمولاً یک بار در روز، با معده خالی (حداقل 1 ساعت قبل یا 2 ساعت بعد از غذا) مصرف گردد، مصرف زایبرون همراه با غذا میزان آزاد شدن این دارو و خطر عوارض جانبی را در بدن بسیار افزایش می دهد.

دارو را به صورت کامل ببلعید. از له کردن یا جویدن دارو خودداری کنید. در صورت بارداری یا احتمال باردار بودن از تماس با داروی شکسته یا خرد شده بدون دستکش باید جلوگیری شود و نباید حتی گرد و غبار آن تنفس شود.

دوز مصرفی دارو طبق شرایط پزشکی فرد، نتایج آزمایش و میزان پاسخ بدن به دارو تعیین می شود. حتماً تمام داروهای مورد استفاده خود (از جمله داروهای تجویز شده، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) را به پزشک و داروساز خود بگویید.

 بیشترین اثربخشی زایبرون (آبیراترون) در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید. حتی پس از بهبودی علائم نیز مصرف دارو نباید قطع شود مگر این که پزشک گفته باشد. توقف مصرف دارو باعث می شود سرطان با سرعت بیشتری گسترش یابد.

در صورت تداوم یا بدتر شدن وضعیت (مانند دشوارتر شدن ادرار، افزایش درد استخوان) به پزشک خود اطلاع دهید.

عوارض جانبی زایبرون

سردرد، گرگرفتگی، درد مفاصل، دل درد یا علائم شبیه سرماخوردگی ممکن است رخ دهد. در صورت تداوم یا بدتر شدن هر یک از این عوارض، سریعاً به پزشک یا داروساز خود بگویید.

به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.

داروی زایبرون ممکن است فشار خون را افزایش دهد. فشار خون خود را مرتباً بررسی کنید و در صورت بالا بودن نتایج به پزشک اطلاع دهید. پزشک ممکن است لازم ببیند فشار خون را با دارو کنترل کند.

در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، از جمله: افزایش ادرار، دفع دردناک ادرار، گرفتگی / ضعف عضلات، درد پا، تورم در پا / ساق پا، شکستگی استخوان، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی بسیار جدی، از جمله: درد قفسه سینه، احساس تنگی نفس در حالت استراحت، ضربان قلب سریع / نامنظم، سرگیجه شدید، غش کردن، علائم بیماری کبد (مانند حالت تهوع / استفراغ مداوم، کاهش اشتها، درد معده / شکم، زردی چشم / پوست، ادرار تیره) بلافاصله از کمک پزشکی استفاده کنید.

واکنش جدی آلرژیک به این محصول به ندرت رخ می دهد. با این حال، در صورت مشاهده علائمی همچون عارضه های پوستی، خارش، تورم (به خصوص در صورت، زبان و گلو)، سرگیجه شدید، دشواری در تنفس، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

موارد مذکور، تمام عوارض جانبی داروی زایبرون را در برنمی گیرد، بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.

موارد احتیاطی و منع مصرف

پیش از مصرف داروی زایبرون، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.

قبل از استفاده از این دارو، سابقه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز اطلاع دهید، خصوصاً: سکته قلبی پیشین، فشار خون بالا، مشکلات کبدی.

داروی زایبرون (آبیراترون) ممکن است شرایطی ایجاد کند که بر ریتم قلب تأثیر بگذارد (طولانی شدن QT). طولانی شدن QT به ندرت می تواند باعث ضربان قلب سریع / نامنظم جدی و سایر علائم (مانند سرگیجه شدید، غش کردن) شود که بلافاصله به مراقبت پزشکی نیاز دارد.

در صورت ابتلا به برخی بیماری ها یا مصرف داروهای دیگری که ممکن است باعث طولانی شدن زمان QT شود، خطر طولانی شدن QT افزایش می یابد. قبل از استفاده از آبیراترون، تمام داروهای مصرفی خود را به پزشک یا داروساز خود بگویید و ابتلا به هر یک از بیماری های زیر را با پزشک در میان بگذارید: برخی مشکلات قلبی (نارسایی قلبی، ضربان قلب آهسته، طولانی شدن QT در EKG)، سابقه خانوادگی ابتلا به برخی مشکلات قلبی (طولانی شدن QT در EKG، مرگ ناگهانی قلب).

سطح پایین پتاسیم یا منیزیم در خون نیز ممکن است خطر طولانی شدن QT را افزایش دهد. این خطر ممکن است در صورت استفاده از داروهای خاصی (مانند داروهای ادرار آور / "قرص های آب") یا تعریق شدید، اسهال یا استفراغ افزایش یابد. با پزشک خود در مورد استفاده بی خطر از آبیراترون صحبت کنید.

استفاده طولانی مدت از داروهای کورتیکواستروئید به همراه آبیراترون می تواند پاسخ به فشارهای جسمی را برای بدن دشوارتر کند. بنابراین، پیش از جراحی یا هر درمان اضطراری، یا اگر دچار بیماری / جراحت جدی شده اید، به پزشک یا دندانپزشک بگویید که داروی زایبرون استفاده می کنید و یا طی 12 ماه گذشته از این دارو استفاده کرده اید. در صورت بروز خستگی غیرمعمول / شدید یا کاهش وزن، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید. اگر به مدت طولانی از این دارو استفاده می کنید، یک کارت هشدار یا دستبند شناسه پزشکی همراه داشته باشید که استفاده شما از این دارو را بیان می کند.

قبل از جراحی، کلیه داروهای مورد استفاده خود (از جمله داروهای تجویز شده، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) را به پزشک یا دندانپزشک خود بگویید.

افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی داروی زایبرون، به ویژه طولانی شدن QT، حساسیت بیشتری نشان دهند.

به دلیل خطر آسیب به جنین، مصرف این دارو در حین بارداری توصیه نمی شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.

هنوز مشخص نیست که آیا داروی زایبرون از طریق شیر به نوزاد منتقل می شود یا خیر، به همین دلیل حتماً قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

از آنجا که مشخص نیست که آیا آبیراترون به مایع منی منتقل می شود یا خیر، مردانی که از این دارو استفاده می کنند و با زنان باردار رابطه جنسی برقرار می کنند، باید حتی در صورت انجام وازکتومی، از کاندوم استفاده کنند. مردانی که از این دارو استفاده می کنند و با زنانی که در سنین باروری هستند رابطه جنسی برقرار می کنند، باید در تمام رابطه های های جنسی از کاندوم لاتکس و اشکال دیگر پیشگیری از بارداری (مانند دیافراگم با اسپرم کش) استفاده کنند. تا 3 هفته پس از قطع درمان با آبیراترونباید از روش های جلوگیری از بارداری استفاده شود.

تداخلات دارویی زایبرون

تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد داروی زایتیگا را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی را افزایش دهد. بنابراین نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.

 رادیوم 223 ممکن است با زایبرون (ابیراترون) تداخل داشته باشد.

سایر داروها می توانند میزان دفع آبیراترون از بدن را تغییر داده و در نتیجه بر نحوه عملکرد زایبرون تأثیر بگذارد. از این دسته می توان به می توان به ریفامایسین ها (مانند ریفابوتین)، داروهایی که برای درمان تشنج استفاده می شود (مانند کاربامازپین، فنی توئین، فنوباربیتال، پریمیدون)، گیاه گل راعی و غیره اشاره کرد.

سوء مصرف

در صورت مصرف بیش از حد داروی زایبرون و بروز علائم جدی مانند از دست دادن تعادل یا مشکل تنفسی با مرکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.

توجه

این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.

آزمایش آزمایشگاهی و یا پزشکی (مانند فشار خون، سطح پتاسیم، آزمایش عملکرد کبد، آزمایش PSA خون) باید قبل از شروع درمان، به طور دوره ای برای کنترل وضعیت درمان یا بررسی عوارض جانبی، انجام شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.

دوز فراموش شده

در صورت فراموشی یک دوز از دارو، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.

نگهداری

دارو را در دمای محیط و به دور از نور و رطوبت نگه دارید و برای جلوگیری از رطوبت ماده خشک کننده را در بسته دارو نگاه داشته و از نگهداری دارو در دستشویی یا حمام خودداری کنید. همچنین داروها را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی قرار دهید.

دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.