درخواست مشاوره رایگان
دوستاکسل (نام تجاری: تکسوتر) یک داروی مورد استفاده در شیمی درمانی است که در کنترل و درمان انواع تومورهای متاستاتیک و غیرقابل جراحی استفاده می شود. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف داروی تکسوتر (دوستاکسل) و عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: دوستاکسل
نام تجاری: تکسوتر
داروی تکسوتر (دوستاکسل) در درمان بعضی سرطان ها (مانند سرطان پستان، ریه، پروستات، معده و سر و گردن) استفاده می شود. دوستاکسل عضوی از خانواده ی دارویی تاکسان ها است، این دارو، رشد سلول های سرطانی را کاهش می دهد.
محلول داخل وریدی (10 میلی گرم در میلی لیتر ؛20 میلی گرم در میلی لیتر)
پیش از هر بار مصرف این دارو، راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
داروی تکسوتر (دوستاکسل) توسط یک متخصص و مطابق دستور پزشک داخل ورید تزریق می شود. معمولاً دارو هر سه هفته یک بار تزریق می شود و مدت تزریق بیشتر از یک ساعت طول می کشد. دوز مصرفی دارو طبق شرایط پزشکی فرد و میزان پاسخ بدن به دارو تعیین می شود.
برای کاهش خطر بروز عوارض جانبی، مانند تورم (احتباس مایعات / ادم) و واکنش های آلرژیک، پزشک ممکن است مصرف داروهایی را پیش از درمان هایی (به عنوان مثال، کورتیکواستروئیدهایی مانند دگزامتازون) تجویز کند. مصرف این داروها معمولاً از 1 روز قبل از درمان شروع شده و برای 3 روز ادامه می یابند. از دستورالعمل های پزشک به دقت پیروی کنید. بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود، اگر مصرف داروهای پیش درمان را فراموش کرده اید، یا آن را طبق برنامه مصرف نکرده اید، پیش از شروع درمان با دوستاکسل، آن را به پزشک یا پرستار خود اطلاع دهید.
درد یا تورم در محل تزریق، حالت تهوع، استفراغ، اسهال، خستگی، سرگیجه، خواب آلودگی، احساس مستی، یبوست و از دست دادن اشتها می تواند از عوارض داروی تکسوتر (دوستاکسل) باشند. حالت تهوع و استفراغ ممکن است شدید باشد. در صورت تداوم یا بدتر شدن هر یک از عوارض، حتماً آن را با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مطرح کنید. در برخی موارد، پزشک ممکن است برای جلوگیری یا تسکین حالت تهوع و استفراغ دارو تجویز کند.
خوردن چندین وعده غذایی کم حجم، نخوردن غذا قبل از درمان یا محدود کردن فعالیت جسمانی ممکن است به کاهش برخی از این اثرات کمک کند.
ریزش مو و تغییراتی در ناخن ممکن است رخ دهد. رشد طبیعی مو و ظاهر ناخن معمولاً پس از پایان درمان باز می گردد. با این حال، ممکن است ریزش مو برای برخی از افراد دائمی باشد.
افرادی که از داروی تکسوتر (دوستاکسل) استفاده می کنند ممکن است دچار عوارض جانبی جدی شوند. با این حال به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
این دارو می تواند توانایی بدن را برای مبارزه با عفونت کاهش دهد. در صورت بروز علائم عفونت (مانند گلودرد مداوم، تب یا لرز) فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
اگرچه از دوستاکسل برای درمان سرطان استفاده می شود، اما به ندرت ممکن است خطر ابتلا به سرطان های دیگر (مانند لوسمی میلوئید حاد-AML، لنفوم غیر هوچکین، سرطان کلیه) را افزایش دهد. این عارضه ها ممکن است ماه ها تا سال ها پس از درمان رخ دهد. پزشک باید هنگام مصرف این دارو و پس از اتمام دوره درمان با آن، بیمار را تحت نظر قرار دهد.
گاهی دوستاکسل به علت تخریب سریع سلول های سرطانی می تواند منجر به بروز عوارض جانبی شود (سندرم لیز تومور). برای کاهش این خطر، پزشک ممکن است دارو یا داروهای دیگری و مصرف زیاد مایعات را تجویز کند. بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، از جمله کمردرد / درد پهلو، علائم مشکلات کلیوی (مانند ادرار دردناک، ادرار صورتی / خونی، تغییر در مقدار ادرار)، اسپاسم عضلانی و ضعف را بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
در صورت بروز هرکدام از این عوارض خطرناک جانبی، بلافاصله به پزشك مراجعه کنید: تورم دستها / پاها، افزایش وزن بدون دلیل، بی حسی یا گزگز دست و پاها، درد عضلات یا مفاصل، ضعف یا خستگی مداوم، درد چشم، ضربان قلب نامنظم، درد معده / شکم، اسهال شدید، اسهال همراه با خون یا مخاط، سردرد شدید، درد قفسه سینه، تغییرات بینایی (مانند تاری دید، کاهش بینایی، دیدن فلاش نور)، خستگی یا ضعف غیرعاد.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی داروی تکسوتر (دوستاکسل) را در برنمی گیرد، بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف دارو، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف این دارو، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص سابقه شخصی یا خانوادگی مانند ابتلا به مشکلات کبدی، مشکلات ریوی (به عنوان مثال، پلورال افیوژن -آب آوردن ریه-)، مشکلات قلبی (به عنوان مثال، نارسایی قلب)، سیستم ایمنی ضعیف (به عنوان مثال، نوتروپنی)، اختلالات خونی (مانند کم خونی، ترومبوسیتوپنی) و مشکلات فشار خون مطلع سازید.
این دارو ممکن است باعث سرگیجه شود. دوستاکسل حاوی الکل است که می تواند این علائم را افزایش داده و باعث ایجاد احساس گیجی شود. ابتلا به بیماری کبدی یا هر بیماری دیگری را که نیاز به محدود کردن یا اجتناب از مصرف الکل دارد، به پزشک خود اطلاع دهید. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
دوستاکسل می تواند احتمال ابتلا به بیماری را افزایش دهد یا ممکن است بیماری های فعلی را تشدید کند. از تماس با هر کسی که مبتلا به بیماری مسری است (مانند آبله مرغان، کووید-19، سرخک، آنفولانزا) دوری کنید. اگر در معرض عفونت قرار گرفته اید یا برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود صحبت کنید.
هنگام استفاده از اشیا تیز مانند تیغ یا ناخن گیر احتیاط کنید و از انجام فعالیت هایی مانند ورزش های پربرخورد برای کاهش احتمال زخم، کوفتگی یا آسیب دیدگی خودداری کنید.
دست های خود را به خوبی بشویید تا از انتقال عفونت جلوگیری شود. افراد مسن نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه کم خونی، سرگیجه، اسهال، عفونت، تورم، زخم های دهان و کاهش وزن. حساسیت بیشتری نشان می دهند.
در دوران بارداری، این دارو نباید استفاده شود. داروی تکسوتر (دوستاکسل) می تواند به جنین آسیب برساند. قبل از شروع مصرف این دارو، پزشک باید آزمایش بارداری تجویز کند. زنانی که از این دارو استفاده می کنند باید از اشکال قابل اطمینان پیشگیری از بارداری در طول درمان و به مدت 2 ماه پس از قطع درمان استفاده کنند. مردانی که از این دارو استفاده می کنند باید از اشکال قابل اطمینان پیشگیری از بارداری در طول درمان و 4 ماه پس از قطع درمان استفاده کنند. اگر خانمی باردار باشد، فوراً باید در مورد خطرات استفاده از این دارو توسط خود یا همسرش در دوران بارداری با پزشک صحبت کند.
مشخص نیست که این دارو به شیر مادر منتقل می شود یا خیر. به دلیل خطر احتمالی برای نوزاد، شیردهی در هنگام استفاده از این دارو و به مدت 1 هفته پس از قطع درمان توصیه نمی شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی دوستاکسل را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
محصولاتی که با این دارو تداخل دارند عبارتند از: داروهایی که ممکن است واکنش خطرناکی با الکل داشته باشند (مانند دی سولفیرام، مترونیدازول، تینیدازول.)
از داروهایی که می توانند نحوه دفع دوستاکسل از بدن را تغییر داده و بدین صورت بر روی عملکرد آن نیز تأثیر بگذارد، می توان به داروهای ضد قارچ آزول (مانند ایتراکونازول)، آنتی بیوتیک های ماکرولید (مانند اریترومایسین)، ریفامایسین ها (مانند ریفابوتین)، ریتوناویر، داروهای HIV (مانند آتازاناویر)، گیاه گل راعی و غیره اشاره کرد.
استفاده از سایر داروهایی که باعث خواب آلودگی می شوند مانند سایر داروهای حاوی الکل یا نوشیدنی های الکلی، ماری جوانا (شاهدانه)، داروهای تسکین دهنده درد یا سرفه (مانند کدئین، هیدروکدون)، داروهای خواب آور یا ضداضطراب مانند (آلپرازولام، لورازپام، زولپیدم)، شل کننده های عضلانی (مانند کاریسوپرودول، سیکلوبنزاپرین) یا آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین) را به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
برچسب روی تمام داروهای خود را بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی موادی باشند که باعث خواب آلودگی یا حساسیت شوند. از داروساز نحوه استفاده مطمئن داروها را سوال کنید.
در صورت مصرف بیش از حد داروی تکسوتر (دوستاکسل) و بروز علائم جدی مانند غش کردن و مشکلات تنفسی با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
آزمایشات آزمایشگاهی (به عنوان مثال، شمارش سلول های خونی و آزمایش عملکرد کبد) باید به صورت دوره ای انجام شود تا میزان بهبودی یا عوارض جانبی بررسی شود. برای جزئیات بیشتر با دکتر خود مشورت کنید. هیچ یک از قرارهای پزشکی برنامه ریزی شده را فراموش نکنید.
دریافت به موقع هر دوز از این دارو مهم است. اگر یک دوز را فراموش کردید، بلافاصله از پزشک یا داروساز خود یک برنامه دوز جدید دریافت کنید.
ویال های بازنشده داروی تکسوتر را می توان هم در یخچال و هم در دمای اتاق (بین 2 الی 25 درجه سانتی گراد) نگهداری کرد. این دارو را در بسته بندی محصول و به دور از نور و رطوبت نگهداری کنید.
ویال های چند بار مصرف و بازشده داروی تکسوتر را می توان به مدت 28 روز در یخچال (بین 2 الی 8 درجه سانتی گراد) نگهداری کرد. این دارو نباید یخ بزند.
فرم رقیق شده (آماده تزریق) این دارو را می توان به مدت 4 ساعت هم در یخچال و هم در دمای محیط (بین 2 الی 25 درجه سانتی گراد)، نگهداری کرد.
