کارسینوم تهاجمی لوبولار

Invasive Lobular Carcinoma

کارسینوم تهاجمی لوبولار، شایع ترین نوع سرطان های تهاجمی پستان بعد از کارسینوم مجرای شیری پستان می باشد. تشخیص زودهنگام این بیماری می تواند درمان آن را آسان تر و احتمال علاج قطعی را بیشتر کند. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل بروز کارسینوم تهاجمی لوبولار، نحوه تشخیص و درمان آن ارائه می شود.

کارسینوم تهاجمی لوبولار چیست؟

کارسینوم تهاجمی لوبولار

کارسینوم تهاجمی لوبولار نوعی سرطان پستان است که از غدد تولید کننده شیر (لوبول) پستان شروع می شود.

سرطان تهاجمی به این معنی است که سلولهای سرطانی از لوبول خارج شده و امکان گسترش به گره های لنفاوی و سایر مناطق بدن را دارند.

در حدود 10 % از موارد ابتلا به سرطان پستان در ایالات متحده از نوع سرطان لوبولار تهاجمی می باشند. شایع ترین نوع سرطان پستان از مجاری پستان آغاز می شود (کارسینوم تهاجمی مجرای پستان).

علائم کارسینوم تهاجمی لوبولار

در مراحل اولیه بیماری، کارسینوم تهاجمی لوبولار ممکن است هیچ علائم و نشانه ای ایجاد نکند. اما با رشد تومور، کارسینوم تهاجمی لوبولار ممکن است باعث ایجاد موارد زیر شود:

  • ضخیم شدن قسمتی از پستان
  • لمس ناحیه جدیدی از توده یا تورم در پستان
  • تغییر در بافت یا شکل ظاهری پوست روی پستان، مانند فرورفتگی یا ضخیم شدن آن
  • وارونه شدن نوک پستان

علائم بروز کارسینوم تهاجمی لوبولار

کارسینوم تهاجمی لوبولار نسبت به سایر اشکال سرطان پستان، کمتر باعث ایجاد یک توده سفت یا مشخص می شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر علائم و نشانه هایی دارید که باعث نگرانی شده­ اند به پزشک مراجعه کنید. پزشک معاینه را انجام می دهد و تعیین می کند که آیا به رادیوگرافی تشخیصی پستان (ماموگرافی) یا سونوگرافی پستان نیاز دارید یا خیر.

از پزشک بپرسید که چه زمانی باید آزمایش های غربالگری سرطان پستان را شروع کنید تا بیماری قبل از بروز علائم، تشخیص داده شود. آزمایش های غربالگری معمولاً شامل معاینه جسمی و ماموگرافی می باشد.

پزشک های مختلف در مورد توصیه های غربالگری نظرات متفاوتی دارند، اما بسیاری پیشنهاد می کنند زنان از 40 سالگی ماموگرافی را شروع کنند.

در صورت داشتن سابقه خانوادگی سرطان پستان یا سایر عواملی که خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهند، ممکن است پزشک شروع آزمایش غربالگری ماموگرافی یا آزمایش های دیگر را در سنین پایین تر توصیه کند.

انجام منظم آزمایش جهت تشخیص کارسینوم تهاجمی لوبولار

علل بروز کارسینوم تهاجمی لوبولار

هنوز مشخص نیست که چه عواملی باعث ایجاد کارسینوم تهاجمی لوبولار می شوند.

پزشکان می دانند که کارسینوم تهاجمی لوبولار از زمانی شروع می شود که سلول های یک یا چند غده تولید کننده شیر در پستان دچار جهش در DNA شوند. این جهش ها منجر به ناتوانی در کنترل رشد سلول ها می شود که نتیجه آن تقسیم و رشد سریع سلول ها است. بسته به میزان تهاجمی بودن نوع سرطان، سلول های سرطانی ممکن است به سایر قسمت های بدن نیز گسترش یابند.

جهش ژنی از عوامل بروز کارسینوم تهاجمی لوبولار

سلول های کارسینومای لوبولار معمولاً با پخش شدن و نه تشکیل توده ای سفت، به بافت پستان حمله می کنند. تفاوت ناحیه آسیب دیده با بافت اطراف پستان بیشتر شبیه ضخیم شدن بافت است تا یک توده.

عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به کارسینوم تهاجمی لوبولار را افزایش دهند عبارتند از:

  • زن بودن. زنان با احتمال بیشتری به سرطان پستان مبتلا می شوند، اما مردان نیز ممکن است به سرطان پستان مبتلا شوند.
  • افزایش سن. خطر ابتلا به سرطان پستان با افزایش سن افزایش می یابد. معمولاً زنان مبتلا به کارسینوم تهاجمی لوبولار، مسن تر از زنان مبتلا به سایر سرطان های پستان هستند.
  • کارسینوم درجای لوبولار (LCIS). در صورت تشخیص کارسینوم درجای لوبولار، خطر ابتلا به سرطان تهاجمی در هر دو پستان افزایش می یابد. LCIS ​​سرطان نیست، اما نشانه ای از افزایش خطر هر نوع سرطان پستان می باشد.
  • استفاده از هورمون بعد از یائسگی. مشاهده شده است که استفاده از هورمون های زنانه استروژن و پروژسترون در دوران یائسگی و پس از آن، خطر ابتلا به سرطان مهاجم لوبولار را افزایش می دهد.
  • سندرم های سرطانی ژنتیکی-ارثی. برخی بیماری های ژنتیکی خطر ابتلا به کارسینوم تهاجمی لوبولار را افزایش می دهند.

عوامل خطرساز کارسینوم تهاجمی لوبولار

ژن های ارثی خاصی می توانند خطر ابتلا به سرطان های پستان و تخمدان را افزایش دهند.

پیشگیری از بروز بیماری

برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان، سعی کنید:

  • درباره مزایا و خطرات هورمون درمانی برای یائسگی با پزشک خود مشورت کنید. هورمون درمانی ترکیبی می تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد. برخی از زنان در دوران یائسگی به حدی علائم و نشانه های آزار دهنده را تجربه می کنند که برای آن ها تسکین علائم و نشانه های یائسگی به قیمت افزایش خطر سرطان پستان نیز ممکن است قابل قبول باشد. برای کاهش خطر سرطان پستان بهتر است از کمترین دوز هورمون درمانی ممکن در کمترین زمان استفاده کنید.
  • اگر می خواهید الکل بنوشید، این کار را با اعتدال انجام دهید. برای بزرگسالان سالم، این به معنای حداکثر یک لیوان نوشیدنی (با درجه کم الکل) در روز برای زنان در هر سنی و مردان بالاتر از 65 سال و تا دو لیوان نوشیدنی (با درجه کم الکل) در روز برای مردان 65 ساله و کمتر است.
  • بیشتر روزهای هفته ورزش کنید. در بیشتر روزهای هفته حداقل 30 دقیقه ورزش کنید. اگر اخیراً فعالیتی نداشته اید، از پزشک خود بپرسید که آیا ورزش خوب است یا خیر و در صورت تایید به آرامی شروع کنید.
  • حفظ وزن در محدوده سالم. اگر وزن فعلی شما مناسب است، برای حفظ آن تلاش کنید.

در صورت نیاز به کاهش وزن، از پزشک خود در مورد روش های صحیح کاهش وزن سوال کنید. تعداد کالری هایی را که روزانه مصرف می کنید کاهش و به آرامی میزان ورزش را افزایش دهید.

پیشگیری از کارسینوم تهاجمی لوبولار با کاهش مصرف الکل

تشخیص کارسینوم تهاجمی لوبولار

آزمایش ها و روش هایی که برای تشخیص کارسینوم تهاجمی لوبولار استفاده می شود، عبارتند از:

  • ماموگرافی. در ماموگرافی تصویری با اشعه ایکس از پستان ایجاد می شود. کارسینوم تهاجمی لوبولار کمتر از سایر انواع سرطان پستان در ماموگرافی قابل تشخیص است. اما همچنان، ماموگرافی یک آزمایش تشخیصی مفید است.
  • سونوگرافی. در سونوگرافی از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر از پستان استفاده می شود. تشخیص کارسینوم تهاجمی لوبولار ممکن است با سونوگرافی دشوارتر از انواع دیگر سرطان پستان باشد.
  • تصویربرداری تشدید مغناطیسی (ام آر آی-MRI). در ام آرآی از یک میدان مغناطیسی قوی برای ایجاد تصویری از پستان استفاده می شود. ام آر آی ممکن است هنگامی که نتایج ماموگرافی و سونوگرافی بی نتیجه است کمک کند. همچنین می تواند به تعیین میزان گسترش سرطان در پستان کمک کند.
  • برداشتن نمونه ای از بافت برای آزمایش (نمونه برداری / بیوپسی). در صورت تشخیص ناهنجاری، پزشک ممکن است نمونه برداری را برای ارزیابی از بافت مشکوک پستان در آزمایشگاه توصیه کند.

نمونه برداری از پستان را می توان با استفاده از یک سوزن برای بیرون کشیدن مایعات یا بافت از پستان انجام داد، یا می توان بافت پستان را با جراحی برداشت.

تعیین شدت کارسینوم تهاجمی لوبولار

هنگامی که مشخص شد فرد به کارسینوم تهاجمی لوبولار مبتلا است، پزشک تشخیص می دهد که آیا برای تعیین مرحله سرطان به آزمایش های بیشتری نیاز می باشد یا خیر. بیشتر خانم ها به آزمایش های بیشتری غیر از تصویربرداری از پستان، معاینه جسمی و آزمایش خون نیاز ندارند.

با استفاده از این اطلاعات، پزشک با یک عدد رومی مرحله سرطان پستان را نشان می دهد. مراحل سرطان پستان از 0 تا 4 متغیر است، که 0 نشان دهنده سرطان بسیار کوچک و غیرتهاجمی است و مرحله چهار سرطان پستان که سرطان متاستاتیک پستان نیز نامیده می شود، سرطانی است که به سایر مناطق بدن نیز گسترش یافته است.

درمان کارسینوم تهاجمی لوبولار

گزینه های درمانی برای سرطان لوبولار تهاجمی به تهاجم سرطان، مرحله آن، سلامت کلی و اولویت های فرد بستگی دارد. درمان اغلب شامل جراحی و درمان تکمیلی است که ممکن است شامل شیمی درمانی، پرتودرمانی و هورمون درمانی باشد.

عمل جراحی

جراحی برای کارسینوم تهاجمی لوبولار ممکن است به روش های زیر انجام شود:

  • برداشتن بافت سرطانی و بخش کوچکی از بافت سالم. این عمل لامپکتومی نامیده می شود و این امکان را می دهد که بیشتر بافت پستان حفظ شود. جراح، تومور و همچنین حاشیه ای از بافت طبیعی اطراف تومور را برمی دارد. اگر بافت اطراف تومور نشانگر وجود سلول های سرطانی باشد (حاشیه مثبت)، ممکن است تا رسیدن به حاشیه منفی به جراحی اضافی نیاز باشد. در بعضی موارد، این ممکن است به معنی از بین بردن تمام بافت پستان باشد.
  • از بین بردن تمام بافت پستان. ماستکتومی عملی برای جراحی تمام بافت پستان است. در طی ماستکتومی کامل، جراح تمام بافت پستان، لوبول ها، مجاری، بافت چربی و پوست، از جمله نوک پستان و آرئول را بر می دارد. در برخی از انواع دیگر ماستکتومی ممکن است پوست یا نوک پستان حفظ شود.
  • نمونه برداری از غدد لنفاوی نگهبان. برای تعیین اینکه آیا سرطان به غدد لنفاوی نزدیک پستان گسترش یافته است یا خیر، جراح اولین گره های لنفاوی را که لنف به آن ها تخلیه می شود را شناسایی می کند. این غدد لنفاوی برداشته شده از نظر سلولهای سرطانی پستان (بیوپسی غدد نگهبان) آزمایش می شود. در صورت عدم مشاهده سلول سرطانی، احتمال وجود آن در هر یک از گره های باقی مانده اندک است و نیازی به برداشتن هیچ گره دیگری نمی باشد.
  • برداشتن غدد لنفاوی زیر بغل. اگر سلول سرطانی در گره لنفاوی نگهبان مشاهده شود، جراح ممکن است سایر گره های لنفاوی زیر بغل را نیز بردارد.

دانستن اینکه آیا سرطان به غدد لنفاوی گسترش یافته است یا خیر کمک می کند تا بهترین تصمیم برای درمان گرفته شود، از جمله اینکه آیا فرد به شیمی درمانی یا پرتودرمانی نیاز دارد یا خیر.

هورمون درمانی

هورمون درمانی (که شاید بهتر است درمان مسدود کننده هورمون نامیده شود) اغلب برای درمان سرطان های پستان که به هورمون ها حساس هستند استفاده می شود. بیشتر کارسینوم های لوبولار مهاجم، گیرنده هورمونی مثبت دارند، به این معنی که از هورمون های بدن برای رشد استفاده می کنند.

برای کاهش احتمال بازگشت سرطان، می توان از هورمون درمانی قبل یا بعد از جراحی یا سایر روش های درمانی استفاده کرد. اگر سرطان گسترش یافته باشد، هورمون درمانی ممکن است آن را کنترل کند.

درمان هایی که معمولاً در هورمون درمانی استفاده می شوند عبارتند از:

  • داروهایی که از اتصال هورمون ها به سلول های سرطانی جلوگیری می کنند (تعدیل کننده های انتخابی گیرنده استروژن).
  • داروهایی که بعد از یائسگی از ساخت استروژن در بدن جلوگیری می کند (مهار کننده های آروماتاز).
  • جراحی یا داروهایی برای جلوگیری از تولید هورمون در تخمدان ها

رادیوتراپی (پرتو درمانی)

در پرتودرمانی از پرتوهای پرقدرت مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود.

در طول پرتودرمانی، فرد روی تخت درمانی دراز می کشد و دستگاه بزرگی به دور او می چرخد و پرتوها را به نقاط مورد نظر در پستان می تاباند.

پرتودرمانی ممکن است بعد از جراحی لامپکتومی توصیه شود. اگر سرطان بزرگ باشد یا گره های لنفاوی درگیر باشد، ممکن است بعد از ماستکتومی نیز توصیه شود.

شیمی درمانی

درشیمی درمانی از داروهایی استفاده می شود که سلولهای سرطانی را از بین می برد. درمان اغلب شامل دریافت دو یا چند دارو در ترکیبات مختلف است.

شیمی درمانی می تواند به صورت وریدی ، خوراکی یا هر دو روش انجام شود.

شیمی درمانی ممکن است بعد از جراحی برای از بین بردن سلولهای باقیمانده توصیه شود.

شیمی درمانی همچنین می تواند قبل از جراحی برای کوچک کردن تومور بزرگ انجام شود. برای زنان با تومورهای بزرگتر، شیمی درمانی قبل از جراحی ممکن است انتخاب فرد را از ماستکتومی به لامپکتومی تغییر دهد.

درمان های جایگزین

هیچ روش درمانی جایگزینی نمی تواند سرطان پستان را درمان کند. درمان های مکمل برای کنار آمدن با عوارض جانبی سرطان و درمان سرطان، مانند گرگرفتگی می توانند مفید باشند.

درمان های کمکی برای گرگرفتگی

گرگرفتگی، بروز گرمای ناگهانی و شدیدی است که می تواند باعث تعریق شده و آزاردهنده باشد. گرگرفتگی می تواند علامت طبیعی یائسگی یا عارضه جانبی هورمون درمانی برای سرطان پستان باشد.

در سرطان های گیرنده مثبت (مواردی که سلول های سرطان پستان برای رشد از هورمون های بدن کمک می گیرند) به منظور جلوگیری از تعامل بین هورمون ها و سلول های سرطانی، هورمون درمانی انجام می شود. بیشتر کارسینوم های مهاجم لوبولار، گیرنده هورمونی مثبت دارند.

در صورت احساس گرگرفتگی با پزشک خود مشورت کنید. اگر گرگرفتگی ملایم باشد، به مرور زمان فروکش می کند. در بیشتر خانم ها، گرگرفتگی در نهایت از بین می رود. با این حال، برخی از خانم ها گرگرفتگی شدید و آزار دهنده ای را تجربه می کنند. بسیاری از درمان های مرسوم برای گرگرفتگی از جمله داروها در دسترس می باشند.

اگر درمان گرگرفتگی مطابق میل شما کارساز نباشد، ممکن است روش های درمانی مکمل و جایگزین برای بهتر شدن به شما کمک کنند، از جمله:

  • طب سوزنی
  • هیپنوتیزم
  • مراقبه و مدیتیشن
  • تکنیک های آرام سازی
  • تای چی
  • یوگا

در حالی که هنوز ثابت نشده که هیچ یک از این روشهای درمانی جایگزین گفته شده در بالا باعث کنترل گرگرفتگی می شود، اما برخی شواهد اولیه نشان می دهند که برخی از بهبود یافتگان از سرطان پستان، آنها را مفید می دانند.

اگر می خواهید درمان جایگزین گرگرفتگی را امتحان کنید، در مورد گزینه های خود با پزشک خود صحبت کنید.

راهکار هایی برای کنار آمدن با بیماری

تشخیص سرطان پستان ممکن است یکی از دشوارترین شرایطی باشد که تاکنون با آن روبرو شده اید. که فرد می تواند احساساتی توام از شوک و ترس گرفته تا عصبانیت، اضطراب یا افسردگی را احساس کند.

هیچ راهکار "قطعی" برای احساس و عمل در هنگام مواجهه با سرطان وجود ندارد. با گذشت زمان، روش خود را برای کنار آمدن با احساسات خود پیدا خواهید کرد. تا آن زمان، در صورت تمایل، موارد زیر می تواند کمک کننده باشد:

  • برای تصمیم گیری در رابطه با درمان، به اندازه کافی درباره سرطان اطلاعات کسب کنید. جزئیات مربوط به سرطان، نوع، مرحله و گزینه های درمانی را از پزشک خود بپرسید. هرچه بیشتر بدانید، هنگام تصمیم گیری در مورد درمان احساس راحتی بیشتری می کنید. از پزشک خود بخواهید منابع خوبی را برای کسب اطلاعات بیشتر در اختیارتان قرار دهد.
  • از خانواده و دوستان خود پشتیبانی و حمایت بخواهید. دوستان و خانواده نزدیک شما می توانند یک سیستم حمایتی ارائه دهند که بتواند به کنار آمدن در طول درمان کمک کند. آنها می توانند در انجام کارهای كوچك به شما كمك كنند كه ممكن است در طی درمان انرژی لازم برای آنها را نداشته باشید. همچنین آنها می توانند آنجا باشند تا وقتی نیاز به صحبت با کسی دارید، به شما گوش دهند.
  • با سایر افراد مبتلا به سرطان ارتباط برقرار کنید. سایر افراد مبتلا به سرطان می توانند پشتیبانی خاصی را ارائه دهند زیرا آنها آنچه که شما تجربه می کنید را درک می کنند.
  • از خودتان مراقبت کنید. در طول دوره درمان، به خود فرصت دهید تا استراحت کنید.
  • تغییر سبک زندگی. با خواب کافی از بدن خود مراقبت کنید تا با احساس آرامش بیدار شوید، رژیم غذایی پر از میوه و سبزیجات را حفظ کنید، به همان اندازه که می توانید از نظر جسمی تحرک داشته باشید و برای استراحت وقت بگذارید.

سعی کنید حداقل بعضی از کارهای روزمره خود را از جمله فعالیت های اجتماعی حفظ کنید.

ثبت دیدگاه دیدگاه خود را به اشتراک بگذارید.
ارسال
دیدگاه ها
مشاوره