درخواست مشاوره رایگان
کارسینوم درجای لوبولار، نوعی عارضه غیر سرطانی پستان است که در غدد تولید کننده شیر در پستان (لوبول ها) ایجاد می شود. این عارضه با آن که بدخیم نیست، اما تا حد خفیفی احتمال ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل بروز کارسینوم درجای لوبولار، نحوه تشخیص و درمان آن ارائه می شود.
کارسینوم درجای لوبولار (LCIS) یک بیماری با شیوع کم است که طی آن، سلول های غیر طبیعی در غدد شیر (لوبول) در پستان تشکیل می شوند. کارسینوم درجا، سرطان پستان نیست، اما تشخیص آن نشان می دهد که فرد در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان می باشد.
LCIS معمولاً در ماموگرافی نشان داده نمی شود. این وضعیت غالباً در نتیجه نمونه برداری از پستان که به دلیل دیگری انجام شده است، مانند یک توده مشکوک به سرطان پستان یا یک ماموگرافی غیرطبیعی، کشف می شود.
زنان مبتلا به LCIS در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان در هر دو پستان هستند. در صورت تشخیص LCIS، پزشک ممکن است افزایش تعداد غربالگری سرطان پستان را تجویز کند و برای کاهش خطر ابتلا به سرطان تهاجمی پستان، درمان های پزشکی را توصیه کند.
LCIS معمولاً علائم و نشانه هایی را ایجاد نمی کند و معمولاً پزشک به طور اتفاقی متوجه آن شود.
در صورت مشاهده تغییر در پستان ها، مانند وجود توده، ایجاد لکه یا بافت غیرمعمول در پوست، ناحیه ضخیم شده در زیر پوست یا ترشح نوک پستان، به پزشک مراجعه کنید.
از پزشک خود بپرسید چه زمانی باید غربالگری سرطان پستان را آغاز کنید و هر چند وقت یک بار باید تکرار شود. اکثر گروه ها توصیه می کنند غربالگری معمول سرطان پستان از 40 سالگی انجام شود. با پزشک خود در مورد آنچه مناسب شماست صحبت کنید.
مشخص نیست که چه عواملی باعث ایجاد LCIS می شود. LCIS زمانی شروع می شود که سلول های غده تولید کننده شیر در پستان (لوبول) دچار جهش های ژنتیکی شوند که باعث می شود سلول ها غیرطبیعی شوند. به طور معمول، سلول های غیرطبیعی در لوبول باقی می مانند و به بافت پستان مجاور گسترش نیافته و به آن حمله نمی کنند.
اگر LCIS در نمونه برداری از پستان تشخیص داده شود، به این معنی نیست که فرد مبتلا به سرطان است. اما داشتن LCIS خطر و احتمال ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد.
تصور می شود خطر ابتلا به سرطان پستان در زنانی که با LCIS تشخیص داده می شوند تقریباً 20 درصد است. به بیان دیگر، از هر 100 زن مبتلا به LCIS ، تقریباً 20 زن مبتلا به سرطان پستان و 80 زن از نظر سرطان پستان سالم تشخیص داده می شوند. همچنین به نظر می رسد که خطر ابتلا به سرطان پستان برای زنان به طور کلی 12 درصد می باشد. به بیان دیگر، از هر 100 زن در جمعیت عمومی، 12 زن مبتلا به سرطان پستان تشخیص داده می شوند.
خطر ابتلا به سرطان پستان بر اساس بسیاری از عوامل است. برای درک بهتر خطر ابتلا به سرطان پستان با پزشک خود صحبت کنید.
کارسینوم درجای لوبولار (LCIS) ممکن است در یک یا هر دو پستان وجود داشته باشد، اما معمولاً در ماموگرافی قابل مشاهده نیست. هنگامی که برای ارزیابی برخی از موارد دیگر در پستان بیوپسی می شوند، این بیماری اغلب به عنوان یک یافته اتفاقی تشخیص داده می شود.
انواع بیوپسی پستان که ممکن است انجام شود عبارتند از:
بافت برداشته شده در طی بیوپسی به آزمایشگاهی ارسال می شود و پزشکان متخصص در تجزیه و تحلیل بافت های خون و بدن (آسیب شناس / پاتولوژیست) سلول ها را از نزدیک بررسی می کنند تا LCIS را تشخیص دهند.
هنگامی که تصمیم می گیرید تحت درمان سرطان لوبولار در محل (LCIS) قرار بگیرید، تعدادی از فاکتورها، از جمله ترجیحات شخصی شما، نقش مهمی در روند درمان دارد.
سه روش اصلی برای درمان وجود دارد:
اگر LCIS در فرد تشخیص داده شده باشد، ممکن است پزشک معاینه های منظم را برای بررسی وضعیت پستان از نظر علائم سرطان توصیه کند. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درمان پیشگیرانه (پیشگیری دارویی) به صورت مصرف دارویی برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان است.
گزینه های درمان پیشگیرانه عبارتند از:
با پزشک خود در مورد خطرات و مزایای مصرف دارویی برای پیشگیری از سرطان پستان صحبت کنید تا ببینید آیا این بهترین روش درمانی برای شما است یا خیر. داروهای مختلف مزایا و معایبی دارند و پزشک با توجه به سابقه پزشکی می تواند درمورد اینکه کدام دارو برای شما بهترین است، بحث کند.
در شرایط خاص ممکن است جراحی توصیه شود. به عنوان مثال، جراحی اغلب برای نوع خاصی از LCIS به نام سرطان درجای پلئومورفیک لوبولار (PLCIS) توصیه می شود. تصور می شود این نوع LCIS بیشتر از نوع کلاسیک شایع، خطر سرطان پستان را افزایش می دهد.
PLCIS ممکن است در ماموگرافی تشخیص داده شود. اگر پس از بیوپسی، فرد را مبتلا به PLCIS تشخیص دهند، پزشک جراحی را توصیه می کند. جراحی می تواند به صورت برداشتن ناحیه PLCIS (لامپکتومی) یا برای برداشتن تمام بافت پستان (ماستکتومی) باشد. پزشک در تعیین روش درمانی، مواردی مانند این که چه مقدار از بافت پستان با PLCIS درگیر شده است، میزان ناهنجاری های تشخیص داده شده در ماموگرافی، سابقه خانوادگی سرطان و سن را، در نظر دارد.
پزشک ممکن است در شرایط خاصی، پرتودرمانی را پس از جراحی لامپکتومی توصیه کند. بنابراین گاهی لازم است برای بررسی وضعیت خاص خود و بحث در مورد گزینه های درمانی به پزشک متخصص در پرتودرمانی برای درمان سرطان (انکولوژیست پرتوی) مراجعه کنید.
گزینه دیگر برای درمان LCIS، ماستکتومی پیشگیرانه است. در این جراحی هر دو پستان و نه فقط پستان مبتلا به LCIS برداشته می شود تا خطر ابتلا به سرطان پستان کاهش یابد. در این جراحی، هر دو پستان برداشته می شوند، زیرا LCIS خطر ابتلا به سرطان پستان در هر دو پستان را افزایش می دهد. همچنین در صورت وجود فاکتورهای خطرساز اضافی برای ابتلا به سرطان پستان مانند جهش ژنی ارثی یا سابقه خانوادگی بسیار شدید، ممکن است این گزینه مد نظر قرار گیرد.
اگر نگران خطر ابتلا به سرطان پستان هستید، اقداماتی برای کاهش خطر انجام دهید، مانند:
اگرچه LCIS سرطان نیست، اما می تواند فرد را در رابطه با افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان نگران کند. کنار آمدن با تشخیص به معنای یافتن راهی طولانی مدت برای کنترل ترس و عدم اطمینان است.
این پیشنهادها می تواند به کنار آمدن با تشخیص LCIS کمک کند:
سعی کنید بیشتر روزهای هفته 30 دقیقه فعال باشید. هر شب به اندازه کافی بخوابید تا احساس آرامش کنید. راه های مقابله با استرس را پیدا کنید.
در صورت مشاهده یک توده یا تغییر غیرمعمولی در پستان، به پزشک مراجعه کنید. در صورتی که در معاینه اولیه، پزشک یک ناهنجاری را در پستان تشخیص داده باشد، نیاز به ملاقات دوباره می باشد، همچنین تصاویر تشخیصی اصلی و نتایج بیوپسی را به همراه داشته باشید. این موارد شامل تصاویر ماموگرافی، سی دی سونوگرافی و جواب پاتولوژی می باشد.
این نتایج را به قرار ملاقات جدید خود ببرید یا به مطب اطلاع دهیدکه اولین ارزیابی شما انجام شده است و نتایج را برای ارزیابی و نظر دوم پزشک ارسال کرده اید. در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما در آماده شدن ، و انتظاراتی که از پزشک دارید، آورده شده است.
پزشک احتمالاً تعدادی سوال از شما می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها به بهترین بهره برداری از زمان ملاقات با پزشک کمک خواهد کرد.
سوالاتی که ممکن است پزشک بپرسد:
اگر نمونه برداری از شما نشان دهنده LCIS باشد، احتمالاً قرار ملاقات بعدی با پزشک خود دارید. سوالاتی که ممکن است بخواهید در مورد LCIS از پزشک خود بپرسید شامل این موارد است:
