درخواست مشاوره رایگان
در فرسایش با فرکانس رادیویی (RFA) از امواج رادیویی برای گرم کردن ناحیه ای از عصب استفاده می شود که از ارسال سیگنال های درد به مغز جلوگیری می کند. RFA برای تسکین درد طولانی مدت، به ویژه گردن، کمر یا مفاصل آرتروز که با روش های دیگر با موفقیت درمان نشده اند، در نظر گرفته می شود.
رادیو فرکانس ابلیشن (RFA) فرسایش با رادیوفرکوئنسی نوعی درمان کم تهاجمی است. پروب رادیوفرکانس باعث تولید منبع گرمایی در ناحیه عصب می شود که گرمای حاصل از امواج رادیویی عصب های خاصی را به عنوان هدف قرار می دهد و در عملکرد سیستم عصبی، که سیگنال های درد را به نخاع یا مغز منتقل می کند، اختلال ایجاد می کند. این امواج با قطع ارسال پیام های درد به مغز، سبب از بین رفتن درد می شوند.
رادیوفرکوئنسی یا همان RFA یک روش درمانی کم تهاجم است که معمولا با بی حسی موضعی و یا با تزریق آرامبخش های خفیف انجام می شود. بیمار درحین عمل کاملا هوشیار می باشد اما هیچ گونه دردی را حس نمی کند.
پایه اساسی رادیوفرکوئنسی، قرار دادن یک پروب الکترود عایق در بافت هدف، تحت هدایت فلوروسکوپی (اشعه ایکس) است. در واقع روشی است که از دستگاه خاصی برای قطع هدایت عصبی به صورت نیمه دائمی استفاده می کند.
آر اف آ روشی نیمه دائمی است، اما بدن با گذشت زمان (نهایتاً بعد از 6 تا 18 ماه) تمایل به بازسازی مجدد این اعصاب دارد؛ بنابراین در صورت برگشت مجدد درد ممکن است لازم باشد در آینده این درمان را تکرار شود.
از دستگاه رادیوفرکوئنسی به عنوان روش ایمن و موثر در درمان دردهای مزمن استفاده می شود. پیش از انجام عمل باید آزمایش هایی انجام شود تا مشخص شود که آیا عصب هایی که در RFA مورد هدف قرار می گیرند همان عصب های مولد درد هستند یا خیر.
در این روش، اعصابی که هدف قرار می گیرند آن عصب هایی هستند که سیگنال های درد را از مفاصل به مغز و نخاع منتقل می کند. این عمل باعث تسکین طولانی مدت درد ناشی از تخریب و التهاب مفصل ها می شود. عمل رادیوفرکانسی در حدود 30 تا 60 دقیقه -بسته به تعداد نواحی که به درمان نیاز دارند- طول می کشد.
برای انجام این عمل پزشک توسط تصاویر اشعه ایکس سوزن باریکی به نام کانولا را از راه پوست به عصب های میانی ستون فقرات هدایت نماید. پس از قرار دادن سوزن درمحل آسیب دیده، میکروالکترود را برای شروع فرآیند تحریک از میان سوزن عبورمی دهد. پس از قرارگرفتن سوزن و الکترود در محل موردنظر، جریان الکتریکی رادیوفرکوئنسی از طریق الکترود به بافت اطراف مفصل آسیب دیده فرستاده می شود. در ابتدا مقدار کمی از جریان الکتریکی برای اطمینان از قرارگیری صحیح سوزن اعمال می شود. این جریان کوچک باعث ایجاد یک انقباض حفیف و گذرا در عضلات مربوطه می گردد. سپس اعصاب (ریشه عصب مورد نظر) بی حس خواهد شد و سوزن ها، عصب را تا دمای 80 درجه سانتی گراد گرم می کنند. عصب، انتقال سیگنال های درد را به مغز و نخاع متوقف می کند. این روش در مقایسه با تزریق کورتیزون، برای افرادی که از درد مفاصل رنج می برند، ماندگاری بیشتری دارد و در صورتی که به شکل موفقیت آمیزی انجام شود، سیگنال های عصبی منتقل کننده درد به مدت 6 تا 18 ماه مختل می شوند.
روز بعد از این فرآیند فرد می تواند با احتیاط به فعالیت های روزانه خود بازگردد. در واقع منعی برای شروع فعالیت های روزانه بیماران وجود ندارد، اما در چند روز اول بهتر است که میزان فعالیت ها بر اساس میزان درد تنظیم گردد.
به مدت یک تا دو روز پس از درمان حمام نروید.
به مدت شش ساعت قبل از درمان از مصرف هرگونه مواد غذایی خودداری کنید. اما می توانید تا دو ساعت قبل از درمان مایعات مصرف کنید. بسته به مناطقی که تحت درمان قرار می گیرند، ممکن است روند درمان از حدود 30 دقیقه تا یک ساعت طول بکشد.
مقداری درد عضلانی وجود دارد که ممکن است تا یک هفته ادامه داشته باشد. استفاده از کمپرس های سرد یا گرم می تواند برای تسکین درد های موضعی مؤثر باشد.
پالس رادیوفرکوئنسی یا PRF و رادیو فرکوئنسی مداخله ای یا Conventional RF
رادیو فرکانس پالسی از این جهت بی نظیر است که تسکین درد را بدون اینکه صدمه قابل توجهی به بافت عصبی وارد کند ایجاد می کند. این نوع آر اف، از درجه حرارت پایین تر برای تسکین درد طولانی مدت استفاده می کند.
مانند هر درمان پزشکی، RFA برای هر فردی مناسب نیست. به عنوان مثال رادیوفرکانسی برای افرادی که دچار بیماری عفونی فعال هستند یا مشکلات خونریزی دارند، افرادی که از داروی رقیق کننده خون (به عنوان مثال وارفارین، هپارین تزریقی) استفاده می کنند، زنان باردار و بیماران دیابتی نوع دو پیشنهاد نمی شود.
پزشک ممکن است به بیمار توصیه کند که مصرف داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین را به مدت 7-4 روز قبل متوقف کند. همچنین داروهای ضد پلاکت مانند پلاویکس ممکن است برای 10-5 روز قبل از درمان قطع شود.
به طور کلی، این روش بی خطر است. با این حال، در هر روشی خطرات و احتمال بروز عوارض وجود دارد. خطرات و عوارض بستگی به مکان هایی دارد که آسیب دیده اند. هنگام قرار دادن سوزن های فرکانس رادیویی دقت زیادی صورت می گیرد و خطر عوارض نادر است با این حال اعصاب مورد نظر ممکن است نزدیک عروق خونی یا سایر اعصاب باشند که می توانند به طور بالقوه آسیب ببینند.
