رانولازین (نام تجاری: رانولیز) دارویی از خانواده ضد آنژین صدری می باشد. این دارو به بهبود علائم آنژین مزمن (درد قفسه سینه) کمک کرده و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر قلب را بهبود می بخشد. در ادامه، اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف رانولازین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: رانولازین
نام تجاری: رانکسا، رانولیز
رانولازین برای درمان نوع خاصی از درد قفسه سینه (آنژین صدری مزمن پایدار) مصرف می شود. این دارو، تعداد دفعاتی که فرد بیمار دچار درد قفسه سینه می شود را کاهش داده و با تسکین علائم آنژین، توانایی فرد بیمار را برای ورزش کردن و انجام کارهای سنگین نیز افزایش خواهد داد. رانولازین، متفاوت از سایر داروهای آنژین صدری عمل می کند، بنابراین می توان آن را با سایر داروهای آنژین صدری (از جمله نیترات ها، مسدود کننده های کانال کلسیم مانند آملودیپین، مسدود کننده های بتا مانند متوپرولول) مصرف کرد. این داروها باعث می شوند که قلب، میزان استفاده خود از اکسیژن را بهبود ببخشد تا اینگونه بتواند فعالیت های بیشتری را با اکسیژن کمتر، انجام دهد.
پیش از شروع مصرف رانولازین و در هربار شروع مجدد آن، بروشور اطلاعات بیمار را، در صورت موجود بودن، مطالعه نمایید. درصورت وجود هرگونه سوالی، آن را با پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه در میان بگذارید.
رانولازین به صورت خوراکی، معمولاً دو بار در روز، همراه با غذا یا بدون آن و طبق دستور پزشک، مصرف می شود. این قرص را به طور کامل ببلعید و از له کردن، جویدن یا خرد کردن آن، خودداری نمایید؛ زیرا انجام این کار می تواند تمام دارو را به یکباره آزاد کرده و اینگونه خطرات ناشی از عوارض جانبی را افزایش دهد.
همچنین به یاد داشته باشید که هنگام درمان با رانولازین از خوردن گریپ فروت یا نوشیدن آب آن، خودداری نمایید زیرا گریپ فروت می تواند مقدار برخی از داروها را در جریان خون افزایش دهد. برای کسب جزئیات بیشتر با پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
دوز این دارو بر اساس وضعیت پزشکی فرد بیمار و میزان پاسخ دهی او به درمان و سایر داروهای مصرفی او، تعیین خواهد شد. حتماً به یاد داشته باشید که نام تمامی داروهای مصرفی تان (از جمله داروهای با نسخه، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) را به اطلاع پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه برسانید. این دارو را بیشتر از آنچه که پزشک تجویز کرده است، مصرف نکنید.
بیشترین اثربخشی این دارو در نتیجه مصرف منظم آن، حاصل می شود. برای کمک به به یاد آوردن این امر، دارو را هر روز و در زمان های معینی مصرف کنید. به یاد داشته باشید که هنگام بروز آنژین نباید از این دارو برای درمان آنژین استفاده شود بلکه می بایست از داروهای دیگر (مانند نیتروگلیسیرین زیر زبانی) برای تسکین حمله آنژین طبق دستور پزشک استفاده کنید. برای کسب جزئیات بیشتر با پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
بدون مشورت با پزشک، مصرف رانولازین را به طور ناگهانی قطع نکنید زیرا با قطع ناگهانی دارو، بیماری تان تشدید خواهد شد. ممکن است لازم باشد دوز دارو به تدریج کاهش یابد.
درصورت عدم بهبودی یا تشدید بیماری (برای مثال تشدید درد قفسه سینه) پزشک تان را مطلع سازید.
سرگیجه، سردرد، سبکی سر، حالت تهوع، خستگی و یبوست، از عوارض جانبی مصرف رانولازین می باشند. درصورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض، فوراً پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه را مطلع سازید.
همچنین برای کاهش خطر سرگیجه و سبکی سر، هنگام برخاستن از حالت نشسته یا خوابیده، به آرامی بلند شوید.
به یاد داشته باشید که پزشک شما بر این باور است که مزایای این دارو بیشتر از عوارض جانبی ناشی از آن است. بسیاری از مصرف کنندگان رانولازین، دچار هیچگونه عوارض جانبی جدی نشده اند.
در صورت وجود هر گونه عوارض جانبی جدی از جمله موارد: بی حسی، لرزش، تورم مچ پا / پا، افزایش وزن غیر منتظره، تغییرات بینایی، علائم مشکلات کلیوی (مانند تغییر در مقدار ادرار)، غش، سرگیجه شدید و ضربان قلب آهسته / سریع / نامنظم / تند فوراً پزشکتان را مطلع سازید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم یک واکنش آلرژیک جدی از جمله موارد: راش، خارش / تورم (مخصوصاً در صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید و مشکل در تنفس به دنبال امدادهای فوری پزشکی باشید.
البته موارد مذکور، تمامی عوارض جانبی احتمالی رانولازین را در بر نمی گیرد. درصورتیکه متوجه علائمی به غیر از موارد بالا شدید، با پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه تماس بگیرید.
پیش از مصرف رانولازین، درصورت وجود حساسیت به آن یا هرنوع حساسیت دیگری، پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه را مطلع سازید؛ زیرا این محصول حاوی اجزا غیرفعالی می باشد که می توانند به واکنش های آلرژیک یا سایر مشکلات، منجر شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
پیش از مصرف این دارو، سابقه پزشکی خود، مخصوصاً مشکلات کبدی (مانند سیروز) و مشکلات کلیوی را به اطلاع پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه برسانید.
رانولازین ممکن است باعث ایجاد بیماری های تاثیرگذار بر ریتم قلب (مانند طولانی شدن QT) نیز شود. طولانی شدن QT به ندرت می تواند باعث ضربان قلب سریع / نامنظم جدی و سایر علائم (مانند سرگیجه شدید و غش کردن) شود که نیاز به مراقبت های فوری پزشکی دارند، شود.
خطر طولانی شدن QT در صورت ابتلا به بیماری های خاص یا مصرف برخی از داروها ممکن است افزایش یابد؛ بنابراین می بایست پیش از مصرف رانولازین، پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه را از تمامی داروهای مصرفی تان و همچنین درصورت ابتلا به موارد: مشکلات قلبی خاص (مانند نارسایی قلبی، کندی ضربان قلب، طولانی شدن QT در EKG)، سابقه خانوادگی مشکلات قلبی خاص (طولانی شدن QT در EKG، ایست ناگهانی قلبی) مطلع سازید.
سطوح پایین پتاسیم یا منیزیم در خون نیز می تواند خطر طولانی شدن QT را افزایش دهد. این خطر در صورت استفاده از داروهای خاص (مانند دیورتیک ها /" قرص های آب ") یا شرایطی مانند تعریق شدید، اسهال یا استفراغ افزایش خواهد یافت. در مورد مصرف ایمن رانولازین با پزشک خود صحبت کنید.
همچنین پیش از انجام هرگونه عمل جراحی، نام تمامی محصولات مصرفی تان (از جمله داروهای با نسخه، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) را به اطلاع پزشک یا دندانپزشک خود برسانید.
افراد مسن نسبت به عوارض جانبی رانولازین، مخصوصاً سرگیجه، یبوست و طولانی شدن QT، حساس تر می باشند.
رانولازین در دوران بارداری، تنها می بایست در صورت لزوم مصرف شود. درمورد خطرات و فواید مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنید.
انتقال این دارو به شیر مادر مشخص نیست. پیش از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی، نحوه عملکرد داروها را تغییر داده و خطرات ناشی از عوارض جانبی جدی را نیز افزایش خواهند داد. این یادداشت، حاوی تمامی تداخلات دارویی احتمالی رانولازین نمی باشد. بنابراین بهتر است که فهرستی از تمامی داروهای مصرفی (از جمله داروهای با نسخه / بدون نسخه و محصولات گیاهی) را نوشته و آن را در اختیار پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه قرار دهید. هیچ دارویی را بدون تأیید پزشک شروع یا قطع نکرده و تغییری نیز در آنها ایجاد نکنید.
بسیاری از داروها، علاوه بر رانولازین، می توانند بر ریتم قلب (طولانی شدن QT) تأثیر بگذارند. برخی از این داروها عبارتند از: آمیودارون، پیموزاید، دوفتیلید، پروکائین آمید، کینیدین، سوتالول و غیره.
همچنین برخی از داروهای دیگر ازجمله موارد زیر، می توانند بر دفع رانولازین از بدن و درنتیجه نحوه عملکرد رانولازین، تأثیر بگذارند: کلاریترومایسین، کوبی سیستات، نفازودون، ضد قارچ های آزول (مانند ایتراکونازول، کتوکونازول)، داروهای آرام بخش (فنی توئین)، داروهای HIV (مانند نلفیناویر، ریتوناویر)، داروها درمان فشار خون، داروهای درمان سل (مانند ریفاپنتین، ریفامپین) و گل راعی.
اگر فردی، بیش از حد، این دارو را مصرف کند دجار علائم جدی مانند غش کردن یا مشکلات تنفسی خواهد شد. در این هنگام با مرکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. سایر علائم سوء مصرف این دارو عبارتند از: سرگیجه شدید / غش کردن، ضربان قلب سریع / نامنظم / بسیار آهسته، تغییرات ذهنی / خلقی (مانند گیجی، توهم)، استفراغ، لرزش شدید و بی ثباتی.
هرگز این دارو را سرخود به دیگران تجویز نکنید.
آزمایش های تشخیصی / پزشکی (مانند فشار خون، الکتروکاردیوگرام، آزمایش های عملکرد کلیه) نیز ممکن است به طور دوره ای برای نظارت بر پیشرفت بیماری یا بررسی عوارض جانبی ناشی از آن، انجام شوند. برای کسب جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
درصورت فراموشی مصرف یک دوز از این دارو، به محض به یاد آوردن، آن را مصرف کنید اما چنانچه نزدیک به زمان مصرف نوبت بعدی بود، نوبت فراموش شده را نادیده بگیرید ولی دوز بعدی را در زمان معین خود، مصرف کنید. برای جبران فراموشی مصرف دارو، دوز آن را دوبرابر نکنید.
دارو را در دمای اتاق و به دور از نور و رطوبت نگهداری کنید. همچنین آن را در حمام نگه ندارید. همواره تمامی داروهایتان را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی قرار دهید.
داروها را داخل توالت یا چاه های فاضلاب نریزید مگر اینکه در دستورالعمل مصرف آن، ذکر شده باشد. این محصول را زمانی که تاریخ مصرف آن تمام شده یا دیگر مورد نیاز نیست، به درستی دور بریزید.برای انجام این کار می توانید با پزشک داروخانه مشورت کنید.
