درخواست مشاوره رایگان
اختلال نعوظ یکی از عارضه های رایج در میان مردان به خصوص افراد بالای 40 سال است. اختلال نعوظ به معنای ناتوانی در ایجاد یا حفظ نعوظ کافی برای رابطه جنسی می باشد. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل بروز اختلال نعوظ (ناتوانی جنسی)، نحوه تشخیص و درمان آن ارائه می شود.
اختلال نعوظ (ناتوانی جنسی) به عدم توانایی در انجام نعوظ و حفظ آن به مدت کافی برای رابطه جنسی گفته می شود. اگر نعوظ هر از گاهی دچار مشکل شود، جای نگرانی چندانی نمی باشد؛ اما اگر اختلال نعوظ مداوم و همیشگی باشد، می تواند باعث استرس شده، اعتماد به نفس فرد را تحت تأثیر قرار داده و در روابط شخصی فرد مشکل ایجاد کند. به علاوه مشکلات مربوط به نعوظ یا نگه داشتن آن می تواند نشانه ای باشد از یک بیماری زمینه ای که باید درمان شود و یا عامل خطرسازی برای شروع بیماری های قلبی باشد.
اگر اختلال نعوظ شما را نگران کرده است یا حتی اگر خجالت هم می کشید بهتر است به پزشک مراجعه کنید. گاهی، درمان یک بیماری زمینه ای برای بهبود این مشکل کافی است. در موارد دیگر، ممکن است به داروها یا درمان های دیگری نیاز باشد.
علائم اختلال نعوظ معمولاً عبارتند از:
در صورت بروز مشکلات نعوظ، در ابتدا می توان با یک پزشک عمومی صحبت کرد. در صورت مشاهده موارد زیر باید به پزشک مراجعه نمود:
تحریک جنسی مردان فرایند پیچیده ای است که مغز، هورمون ها، احساسات، اعصاب، ماهیچه ها و عروق خونی را درگیر می کند. ناتوانی جنسی می تواند در نتیجه اختلال در هر یک از این موارد باشد. به همین ترتیب، استرس و ناراحتی های روحی می توانند باعث اختلال در نعوظ شده یا آن را تشدید کنند. گاهی ترکیبی از مسائل جسمی و روانی باعث اختلال در نعوظ می شود. به عنوان مثال، ممکن است یک عارضه جسمی جزئی که پاسخ جنسی را کند می کند، باعث نگرانی در مورد حفظ نعوظ شود به علاوه اضطراب ناشی از آن می تواند منجر به اختلال نعوظ یا تشدید آن شود.
در بسیاری از موارد، اختلال نعوظ ناشی از بیماری های جسمی می باشد. علل شایع اختلال نعوظ عبارتند از:
مغز در ایجاد مجموعه ای از تغییرات جسمی که باعث نعوظ می شوند (که با احساس هیجان جنسی شروع می شود) نقش دارد. عوامل متعددی می توانند باعث اختلال در احساسات جنسی شده و فرآیند نعوظ را مختل کرده یا آن را وخیم تر کنند. این عوامل عبارتند از:
با افزایش سن، نعوظ با تأخیر اتفاق می افتد و ممکن است کامل انجام نشود. ممکن است جهت ایجاد و ادامه نعوظ لازم باشد تا تماس با آلت تناسلی بیشتر شود. عوامل خطرساز مختلفی می توانند در اختلال نعوظ نقش داشته باشند، از جمله:
عوارض ناشی از اختلال نعوظ می تواند شامل موارد زیر باشد:
بهترین راه پیشگیری از بروز اختلال در نعوظ، انتخاب شیوه زندگی سالم و مدیریت صحیح بیماری ها می باشد. به طور مثال:
در بسیاری از افراد، یک معاینه جسمی ساده و پاسخ به پرسش های پزشک (بررسی سابقه پزشکی) تمام آن چیزی است که پزشک جهت تشخیص اختلال نعوظ و تجویز درمان های لازم نیاز دارد. اگر فردی به بیماری مزمنی مبتلا بوده یا پزشک مشکوک به بیماری زمینه ای باشد، احتمالاً انجام آزمایش های بیشتر یا مشاوره با یک متخصص ضروری خواهد بود.
آزمایش های مربوط به بیماری های زمینه ای می توانند شامل موارد زیر باشد:
اولین کاری که پزشک انجام می دهد، اطمینان از انتخاب روش صحیح درمانی برای هر عارضه و بیماری که می تواند باعث اختلال در نعوظ یا تشدید آن شود، می باشد. گزینه های درمانی با توجه به علت و شدت اختلال نعوظ و هر بیماری زمینه ای، متفاوت می باشند. پزشک مزایا و معایب هر روش درمانی را توضیح می دهد و اولویت های بیمار را در نظر می گیرد. اولویت و خواسته های شریک زندگی نیز می تواند بر روی انتخاب روش درمانی تأثیرگذار باشد.
در بسیاری از مردان، داروهای خوراکی در درمان اختلال نعوظ اثربخش می باشند. این داروها عبارتند از:
هر چهار دارو اثرات اکسید نیتریک -ماده ای شیمیایی که به صورت طبیعی در بدن تولید می شود و روی بافت درون آلت تناسلی اثر دارد- را تقویت می کنند. این داروها جریان خون را افزایش داده و باعث می شود تا فرد با ایجاد تحریک جنسی، نعوظ را تجربه کند.
مصرف یکی از این قرص ها به طور خودکار نعوظ ایجاد نمی کند. تحریک جنسی لازمه و قدم اول آزاد شدن نیتریک اکسید از اعصاب آلت تناسلی می باشد. در برخی افراد، این داروها با تقویت این سیگنال عملکرد طبیعی آلت تناسلی را به آن باز می گردانند. داروهای خوراکیِ درمان اختلال نعوظ، داروهای تقویت قوا و افزایش میل جنسی نیستند، باعث هیجان نشده و برای افرادی که نعوظ طبیعی دارند، کاربردی ندارند.
دوز دارو، طول مدت اثر آنها و عوارض جانبی داروها متفاوت است. عوارض جانبی بالقوه این داروها عبارتند از: گرگرفتگی، گرفتگی بینی، سردرد، تغییرات بینایی، کمردرد و ناراحتی معده.
پزشک با در نظر گیری شرایط بیمار، مناسب ترین دارو را تجویز می کند. گاهی این داروها بلافاصله باعث درمان اختلال نعوظ نمی شوند. به همین دلیل باید در مورد نوع و میزان دارو با پزشک مشورت نمود و از مصرف خودسرانۀ آن پرهیز کرد. قبل از مصرف هر دارویی برای اختلال نعوظ، از جمله مکمل های بدون نسخه و داروهای گیاهی باید با پزشک مشورت کرد. داروهای اختلال نعوظ برای همۀ افراد موثر نبوده و ممکن است در برخی موارد، از جمله پس از جراحی پروستات یا دیابت، اثربخش نباشند. در صورت مصرف داروهای زیر و یا ابتلا به یکی از عارضه های زیر مصرف برخی از این داروها می تواند خطرساز شود:
سایر داروهای اختلال نعوظ عبارتند از:
داروی آلپروستادیل. در این روش از یک سوزن ظریف برای تزریق آلپروستادیل (کاورجکت) به قاعده یا جانب آلت تناسلی استفاده می شود. گاهی داروهایی که عموماً برای سایر عارضه ها استفاده می شوند نیز به تنهایی یا به صورت ترکیبی برای تزریق به آلت تناسلی استفاده می شوند، از این مورد به عنوان مثال می توان به آلپروستادیل و فنتولامین اشاره کرد. غالباً این داروهای ترکیبی با نام های بایمیکس (در صورت ترکیب دو دارو) یا تریمیکس (در صورت ترکیب سه دارو) شناخته می شوند.
دوز هر تزریق به گونه ای تنظیم می شود که بیشتر از یک ساعت نعوظ ایجاد نکند. از آنجا که سوزن استفاده شده بسیار ظریف است، معمولاً درد از ناحیه تزریق جزئی خواهد بود.
عوارض جانبی می تواند به صورت خونریزی خفیف ناشی از تزریق، نعوظ طولانی مدت و غیرعادی (پریاپیسم) و به ندرت، تشکیل بافت فیبروز در محل تزریق باشد.
شیاف آلپروستادیل در مجرای ادراری. این درمان به صورت قرار دادن شیاف باریکی از داروی آلپروستادیل درون مجرای ادراری می باشد. برای این کار از یک اپلیکاتور مخصوص برای وارد کردن شیاف به مجرای ادراری استفاده می شود. معمولاً در صورت اثربخش بودن دارو، در عرض 10 دقیقه نعوظ آغاز شده و بین 30 تا 60 دقیقه طول می کشد. عوارض جانبی آن می تواند شامل احساس سوزش در آلت تناسلی، خونریزی جزئی در مجرای ادرار و تشکیل بافت فیبروزی در داخل آلت تناسلی باشد.
درمان جایگزینی تستوسترون. ممکن است درمان اختلال نعوظ در نتیجۀ کم بودن سطح هورمون تستوسترون، کمی پیچیده شود. در این حالت، درمان های جایگزینی تستوسترون به عنوان قدم اول درمانی و یا در ترکیب با سایر روش های درمانی تجویز می شوند.
اگر داروها اثر بخش نبوده و یا مناسب نباشند، پزشک روش درمانی متفاوتی را توصیه می کند. سایر درمان ها عبارتند از:
پمپ های آلت تناسلی. پمپ آلت تناسلی (وکیوم)، لوله ای توخالی و پمپی است که به صورت دستی یا با باتری کار می کند. آلت تناسلی داخل لوله قرار گرفته و سپس از پمپی برای مکش هوای داخل لوله استفاده می شود. خلأ حاصل شده خون را به داخل آلت تناسلی می کشد. هنگامی که نعوظ اتفاق افتاد، حلقه فشاری در اطراف قاعده آلت تناسلی قرار داده می شود تا خون در آن نگه داشته شده و نعوظ حفظ شود. سپس دستگاه خلأ برداشته می شود. معمولاً نعوظ به اندازه کافی جهت برقراری رابطه جنسی طول می کشد. حلقه بعد از مقاربت برداشته می شود. کبودی آلت تناسلی یکی از عوارض جانبی احتمالی است. ممکن است احساس سردی در آلت تناسلی ایجاد شود. اگر پمپ آلت تناسلی گزینه درمانی خوبی برای شما باشد، ممکن است پزشک نوع خاصی از آن را توصیه یا تجویز کند.
کاشت آلت تناسلی. این روش درمانی به این صورت قرار دادن وسایل جراحی در هر دو طرف آلت تناسلی مرد است. این ایمپلنت ها از میله های قابل انعطافی تشکیل شده اند. دستگاه به شما امکان می دهند نعوظ داشته باشید. میله های شکل پذیر آلت تناسلی مرد را محکم اما منعطف نگه می دارند. کاشت آلت تناسلی معمولاً تا زمانی که روش های دیگر آزمایش نشوند، توصیه نمی شود. در بین افرادی که درمان های محافظه کارانه تری را امتحان کرده و ناموفق بوده اند، ایمپلنت می تواند رضایت آن ها را جلب کند. مانند هر عمل جراحی، خطر عوارضی مانند عفونت نیز وجود دارد. اگر دچار عفونت ادراری هستید، جراحی کاشت آلت تناسلی توصیه نمی شود.
مطالعات اخیر نشان داده است که ورزش، به ویژه فعالیت هوازی متوسط تا شدید، می تواند اختلال نعوظ را بهبود بخشد. حتی فعالیت های سبک تر و ورزش های منظم می توانند خطر اختلال نعوظ را کاهش دهند. افزایش سطح فعالیت نیز می تواند خطر شروع و ایجاد آن را کاهش دهد. در رابطه با یک برنامه ورزشی با پزشک خود صحبت کنید.
مشاوره روانشناسی
اگر اختلال نعوظ به دلیل اضطراب، نگرانی یا افسردگی ایجاد شده باشد -یا این شرایط باعث ایجاد تنش یا اضطراب در روابط شده باشد- پزشک ممکن است به شما یا شما و همسرتان پیشنهاد کند که به یک روانشناس یا مشاور مراجعه کنید.
قبل از استفاده از هر گونه مکمل، با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که مصرف آن برای شما بی خطر است (به خصوص اگر بیماری مزمن دارید). برخی از محصولات جایگزین که ادعا می کنند روی اختلال نعوظ اثر می کنند، می توانند خطرناک باشند. سازمان غذا و دارو (FDA) در مورد چندین نوع "ویاگرا گیاهی" هشدارهایی داده است زیرا آنها دارای موادی بالقوه خطرناک هستند که روی برچسب آنها ذکر نشده است. دوزها نیز ممکن است ناشناخته باشند، یا ممکن است در زمان تولید آلوده شده باشند. برخی از این داروها ممکن است با داروهای تجویز شده تداخل داشته و به طور خطرناکی یاعث افت فشار خون شوند.
در مورد بسیاری از افراد، اختلال نعوظ می تواند با انتخاب سبک زندگی ایجاد یا تشدید شود. در زیر چند راه ارائه شده است که ممکن است کمک کننده باشد:
اگر سیگار می کشید، آن را ترک کنید. اگر در ترک سیگار مشکلی دارید، کمک بگیرید. می توانید از محصولات حاوی نیکوتین به عنوان جایگزین کمک بگیرید.
وزن اضافه خود را کم کنید. اضافه وزن می تواند باعث اختلال نعوظ شود یا آن را وخیم تر کند.
فعالیت بدنی را در برنامه روزمره خود بگنجانید. ورزش از راه های مختلفی از جمله کاهش استرس، کمک به کاهش وزن و افزایش جریان خون به بهبود عواملی کمک می کند که در اختلال نعوظ نقش دارند.
برای ترک اعتیاد به الکل یا مخدر تحت درمان قرار بگیرید. نوشیدن بیش از حد الکل یا مصرف برخی مواد مخدر می تواند به طور مستقیم یا با ایجاد عارضه هایی در بدن باعث وخیم تر شدن اختلال نعوظ شود.
مشکلات مربوط به روابط را حل کنید. اگر در بهبود ارتباط با شریک زندگی خود مشکل دارید یا به مشاور خانواده مراجعه و یا خودتان مشکلاتتان را برطرف کنید.
با توجه به این که علت اختلال نعوظ جسمی، روانی یا ترکیبی از هر دو باشد، اختلال نعوظ می تواند منبع استرس های روحی و روانی شما و همسرتان باشد. در اینجا چند راهکار وجود دارد که می توانید انجام دهید:
احتمالاً شروع درمان با مراجعه به پزشک عمومی خواهد بود و در صورت صلاحدید پزشک ممکن است به یک متخصص ارجاع داده شوید. از آنجا که زمان ملاقات با پزشک مختصر است و غالباً موارد زیادی برای صحبت وجود دارد، بهتر است که آماده باشید. در زیر برخی اطلاعات برای کمک به شما جهت آماده شدن برای مراجعه به پزشک و اینکه بدانید چه انتظاری بهتر است از پزشک داشته باشید، ارائه شده است.
برای آماده شدن جهت مراجعه به پزشک می توانید اقدامات زیر را انجام دهید:
سوالات خود از پرشک یادداشت کنید. در مورد اختلال نعوظ، برخی از سوالات اساسی که بهتر است از پزشک بپرسید عبارت است از:
علاوه بر سوالات خود، در پرسیدن سوالات دیگری که برایتان پیش آمده است، تردید نکنید.
پزشک احتمالاً سوالاتی از شما می پرسد. از جمله:
