درخواست مشاوره رایگان
سیلودوسین (نام تجاری: راپافلو)، از دسته داروهای مسدود کننده است که به کنترل و بهبود اختلالات ادراری ناشی از بزرگی خوش خیم پروستات (BPH) کمک می کند. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف سیلودوسین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: سیلودوسین
نام تجاری: راپافلو
سیلودوسین در مردان برای درمان علائم هایپرپلازی خوش خیم پروستات-BPH استفاده می شود.
این دارو پروستات را کوچک نمی کند اما با شل شدن عضلات پروستات و مثانه به تسکین علائمی مانند مشکلات در شروع ادرار، جریان ضعیف و نیاز فوری به ادرار کردن کمک می کند.
سیلودوسین به دسته ای از داروها تعلق دارد که به عنوان آلفا بلاکر شناخته می شوند.
از این دارو برای درمان فشار خون بالا استفاده نکنید.
این دارو را طبق دستور پزشک و به صورت خوراکی معمولاً یک بار در روز همراه با غذا مصرف کنید.
اگر در بلعیدن این دارو مشکل دارید، می توانید کل محتوای یک کپسول را روی مقدار کمی (مانند یک قاشق غذاخوری) پوره سیب خنک مخلوط کنید و بلافاصله مخلوط را مصرف کنید.
این مخلوط را نجوید و آن را برای استفاده در آینده ذخیره نکنید. از سیب گرم استفاده نکنید و بعد از هر بار مصرف یک لیوان آب خنک بنوشید.
سیلودوسین باعث افت ناگهانی فشار خون و گاه منجر به سرگیجه یا غش می شود. درصورت شروع مصرف این دارو یا شروع مجدد پس از قطع مصرف، خطر بروز عوارض بالاتر است؛ از مصرف دارو بدون نظر پزشک پرهیز کنید.
برای جلوگیری از آسیب ناشی از سرگیجه یا غش، پزشک مصرف سیلودوسین را قبل از خواب و به همراه غذا پیشنهاد می کند تا بدن به عوارض عادت کند.
دوز مصرفی دارو طبق شرایط پزشکی فرد و میزان پاسخ بدن به دارو تعیین می شود.
از دستورالعمل های پزشک به دقت پیروی کنید بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
در صورت عدم بهبود و بدتر شدن شرایط، پزشک معالج خود را در جریان امور قرار دهید.
سرگیجه، سبکی سر یا مشکلات انزال می تواند از عوارض سیلودوسین باشند. در صورت تداوم یا بدتر شدن هر یک از عوارض، حتماً آن را با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مطرح کنید.
برای کاهش خطر سرگیجه و سبکی سر، هنگام برخاستن از حالت نشسته یا خوابیده، به آرامی بلند شوید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف سیلودوسین، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، از جمله: غش کردن، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
این دارو به ندرت ممکن است باعث نعوظ دردناک یا طولانی مدت برای 4 ساعت یا بیشتر شود. اگر این اتفاق افتاد، استفاده از این دارو را متوقف کرده و بلافاصله به پزشک مراجعه کنید، در غیر این صورت امکان دائمی شدن اختلالات وجود دارد.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی سیلودوسین را در برنمی گیرد بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف دارو، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف سیلودوسین، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص: موارد کلیوی، بیماری کبدی، فشار خون پایین، برخی مشکلات چشمی (آب مروارید، گلوکوم) مطلع سازید.
مصرف سیلودوسین ممکن است باعث سرگیجه شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
قبل از جراحی (از جمله جراحی چشم آب مروارید / آب سیاه)، اگر این دارو را مصرف می كنید یا قبلاً مصرف كرده اید و تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
افراد مسن نسبت به عوارض جانبی سیلودوسین، به ویژه سرگیجه و فشار خون پایین هنگام برخاستن از حالت نشسته یا خوابید، حساسیت بیشتری نشان می دهند.
این دارو در بانوان منع مصرف داشته و به هیچ عنوان نباید مصرف شود؛ همچنین همسران بیمارانی که از سیلودوسین استفاده می کنند و در سنین باروری هستند باید به خاطر داشته باشند که حین مصرف این دارو نباید باردار شوند.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی سیلودوسین را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
محصولاتی که با سیلودوسین تداخل دارند عبارتند از: داروهای دیگر مسدود کننده آلفا (مانند پرازوسین، ترازوسین).
ممکن است اگر دارویی برای درمان اختلال نعوظ یا فشار خون ریوی (مانند سیلدنافیل، تادالافیل) مصرف می کنید، فشار خون خیلی پایین بیاید و منجر به سرگیجه یا غش شود. پزشک برای کاهش این خطر داروها را تنظیم خواهد کرد.
سایر داروها می توانند بر دفع و نحوه عملکرد سیلودوسین در بدن تأثیر بگذارند. به عنوان مثال می توان به داروهای ضد قارچ آزول (مانند ایتراکونازول، کتوکونازول)، بوپسرویر، کلاریترومایسین، کوبی سیستات، سیکلوسپورین، مهارکننده های پروتئاز HIV (مانند لوپیناویر، ریتوناویر)، ریبوسیکلب و سایر موارد اشاره کرد.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
علائم سوء مصرف دارو می تواند به صورت سرگیجه شدید و غش کردن باشد.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
تست های آزمایشگاهی / پزشکی (مانند آزمایش ارزیابی پروستات، فشار خون) باید به صورت دوره ای انجام شود تا پیشرفت درمان بررسی شود و عوارض جانبی کنترل شود. برای جزئیات بیشتر با دکتر خود مشورت کنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت در ظرف اصلی دارو نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
