متاستاز، به انتقال و گسترش سلول های سرطانی از محل اولیه سرطان به ناحیه دیگری از بدن اشاره دارد. سرطان ها می توانند تقریباً به هر ناحیه ای از بدن متاستاز بدهند، اما متاستاز به استخوان ها، ریه ها، کبد و مغز شایع تر می باشد. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل متاستاز و نحوه درمان آن ارائه می شود.
همانطور که اشاره شد، "متاستاز" اصطلاحی است که برای توصیف مجموعه ای از سلول های سرطانی استفاده می شود که از محل اولیه خود به ناحیه (نواحی) دیگری منتشر شده اند. سرطانی که به این صورت گسترش یافته است، سرطان متاستاتیک نامیده می شود. سرطان متاستاتیک بر اساس محلی که سرطان شروع شده است نامگذاری می شود. برای مثال، اگر سرطان ریه به استخوان ها گسترش یابد، به آن سرطان استخوان نمی گویند، بلکه آن را سرطان متاستاتیک ریه به استخوان می نامند. در این مورد، وقتی سلول های متاستاتیک استخوان زیر میکروسکوپ بررسی می شوند، سلول های سرطانی ریه هستند.
برخی از سرطان ها در زمان تشخیص متاستاتیک هستند، در حالی که برخی دیگر پس از پیشرفت سرطان، متاستاتیک می شوند یا عود می کنند. زمانی که سرطان از بین رفته باشد (یا حداقل در آزمایش های تصویربرداری قابل تشخیص نباشد) و بعداً در محلی دور از سرطان اصلی عود کند، به آن "عود دوردست" می گویند. در مرحله بندی سرطان، توموری که متاستاز داده است معمولاً مرحله 4 در نظر گرفته می شود.
توانایی متاستاز یکی از شاخصه های بسیار مهم است که تومورهای بدخیم (سرطانی) را از تومورهای خوش خیم (غیر سرطانی) متمایز می کند. برخی از تومورهای خوش خیم می توانند بسیار بزرگ شوند و مشکلات قابل توجهی ایجاد کنند (به خصوص اگر در فضای بسته مانند مغز بروز کنند)؛ با این حال این تومورها به سایر مناطق بدن گسترش نمی یابند.
متاستازها مسئول 90 درصد مرگ و میرهای ناشی از سرطان هستند، و تحقیقاتی که در حال انجام است که راه های درمان متاستاز و پیشگیری از رخداد آن را در قدم اول بررسی می کنند.
سلول های سالم به طور طبیعی از ناحیه ای که به آن تعلق دارند جدا نمی شوند و به قسمت دیگری نمی روند، به عنوان مثال، سلول های ریه با وجود آن که در کنار قلب قرار دارند، به سمت قلب حرکت نمی کنند. دلیل این ثبات این است که سلول های طبیعی دارای "مواد شیمیایی چسبنده" هستند که تا حدودی مانند چسب عمل کرده و سلول های مختلف را در محل اصلی خود کنار هم نگه می دارند. فرآیند متاستاز هنوز به طور کامل شناخته نشده است با این حال به نظر می رسد گاهی اوقات سلول های سرطانی، این مواد شیمیایی چسبنده را از دست داده و از تومور جدا می شوند که ممکن است از طریق عروق لنفاوی یا جریان خون به سایر نواحی بدن منتقل شوند.
به طور کلی، سلول های طبیعی به طور مداوم تحت کنترل هستند. برخی از سلول های سرطانی راه هایی برای نادیده گرفتن این کنترل ابداع کرده اند و در نتیجه می توانند آزادانه حرکت و به بافت های مجاور حمله کنند. تفاوت دیگری که بین سلول های سرطانی و سلول های طبیعی وجود دارد این است که به سلول های سرطانی که جا به جا شده اند اجازه داده می شود در یک محل جدید مستقر شوند.
چندین راه مختلف برای گسترش سلول های سرطانی وجود دارد:
یکی از ضروریات در تکثیر و رشد سلول های سرطانی، تشکیل عروق خونی جدید برای تغذیه تومور است، فرآیندی که آنژیوژنز نامیده می شود. داروهایی به نام مهارکننده های آنژیوژنز این فرآیند را مختل کرده و در نتیجه تشکیل و رشد تومورها را در مناطق جدید با دشواری روبرو می کنند.
بیشتر سرطان ها توانایی انتشار به هر ناحیه از بدن را دارند، اما برخی از محل های متاستاز شایع تر از سایرین هستند.
علائم سرطان متاستاتیک در نتیجه درگیری ناحیه ای ایجاد می شود که سرطان به آن گسترش یافته است به علاوه معمولاً علائمی کلی مانند کاهش وزن ناگهانی و خستگی نیز بروز می کند. برخی از علائم متاستاز عبارتند از:
درمان سرطان متاستاتیک به محل تومور اولیه بستگی دارد. سرطان متاستاتیک معمولا قابل علاج قطعی نیست، اما می توان علائم را بهبود بخشید. داروهای جدیدتر مانند درمان های دارویی هدفمند و ایمونوتراپی نرخ بقای برخی از افراد مبتلا به سرطان متاستاتیک را بهبود می بخشند. با این حال، درمان برخی از نواحی متاستاز دشوارتر از سایرین است. به عنوان مثال، به دلیل شبکه درهم پیچیده ای از سلول ها به نام سد خونی مغزی (سدی که از وارد شدن سموم به سیستم عصبی مرکزی جلوگیری می کند)، بسیاری از داروهای شیمی درمانی و برخی داروهای هدفمند قادر به رسیدن به مناطق متاستاز در مغز نیستند. مطالعاتی درباره ی داروهایی که قادر به نفوذ بهتر به مغز هستند به علاوه ی سایر روش های درمان این متاستازها، در حال انجام است.
برای برخی از افرادی که در یک یا تنها چند محل متاستاز دارند (الیگومتاستازها)، برداشتن متاستاز با جراحی یا پرتودرمانی می تواند بقا و کیفیت زندگی را بهبود بخشد. اصطلاح متاستازکتومی برای توصیف حذف متاستازها استفاده می شود و در مورد برخی از انواع سرطان با چند متاستاز به مغز، کبد یا ریه در نظر گرفته می شود.