سرطان روده کوچک

سرطان روده کوچک، یکی از نادرترین سرطان های دستگاه گوارش (کمتر از 3% سرطان های دستگاه گوارش) است که با علائمی همچون تهوع، دل درد و استفراغ خود را نشان می دهد. پیش آگهی این بیماری به نوع آن بستگی دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل بروز سرطان روده کوچک، نحوه تشخیص و درمان آن ارائه می شود.

نگاه کلی

سرطان روده کوچک نوعی سرطان غیر معمول است که در روده کوچک رخ می دهد. روده کوچک، یک لوله طولانی است که غذای هضم شده را بین معده و روده بزرگ حمل می کند.

روده کوچک وظیفه هضم و جذب مواد مغذی را دار و همچنین هورمون هایی تولید می کند که به هضم غذا کمک می کنند. همچنین روده کوچک در سیستم ایمنی بدن که در برابر میکروب مبارزه می کند نقش دارد، زیرا حاوی سلول هایی است که با باکتری ها و ویروس هایی که از طریق دهان وارد بدن می شوند مبارزه می کنند.

درمان سرطان روده کوچک معمولاً به صورت جراحی برای برداشتن توده سرطانی است. درمان های دیگر شامل شیمی درمانی و درمان هدفمند است که از داروها برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می کنند. همچنین می توان از پرتودرمانی برای کوچک کردن تومور پیش از جراحی استفاده نمود.

انواع

• تومورهای کارسینوئید
• تومور استرومال دستگاه گوارش (GIST)
• پاراگانگلیوما

علائم

علائم و نشانه های سرطان روده کوچک عبارتند از:

• درد شکم
• زردی پوست و چشم
• احساس ضعف یا خستگی غیرمعمول
• حالت تهوع
• استفراغ
• کاهش بی دلیل وزن 
• خون در مدفوع، که ممکن است قرمز یا سیاه به نظر برسد.
• اسهال آبکی
• گرگرفتگی پوست

علل بیماری

پزشکان مطمئن نیستند که چه عواملی بیشتر موجب بروز سرطان روده کوچک می شوند.

به طور کلی، سرطان روده کوچک وقتی شروع می شود که تغییراتی (جهش) در DNA سلول های سالم روده کوچک ایجاد می شود.

DNA سلول شامل مجموعه ای از دستورالعمل ها است که عملکرد سلول را هدایت می کند. سلول های سالم به شکلی منظم رشد کرده و تقسیم می شوند تا عملکرد طبیعی بدن را حفظ کنند. اما وقتی DNA سلول آسیب دیده و سرطانی می شود، سلول ها به صورت غیر معمول تقسیم می شوند و با تجمع این سلول ها، تشکیل تومور می دهند.

با گذشت زمان، سلول های سرطانی ممکن است رشد کرده و با حمله به بافت های طبیعی مجاور آن ها را از بین ببرند. سلول های سرطانی می توانند به سایر قسمت های بدن گسترش (متاستاز) یابند.

انواع سرطان روده کوچک عبارتند از:

نوع سرطان روده کوچک بر اساس نوع سلولی است که سرطان از آنجا شروع شده است. مثال هایی از انواع سرطان روده کوچک عبارتند از:

• آدنوکارسینوم. آدنوکارسینوم شایع ترین نوع سرطان روده کوچک است. آدنوکارسینوما از سلول های غده ای تولید کننده مخاط شروع می شود.
• تومورهای نورواندوکرین. تومورهای نورواندوکرین سرطان هایی هستند که از سلول های نورواندوکرین شروع می شوند. سلول های نورواندوکرین در بسیاری از نقاط بدن یافت می شوند. آنها برخی از عملکردهای سلولهای عصبی و برخی از کارهای سلول های سازنده هورمون را انجام می دهند.
• لنفوم. لنفوم سرطانی است که از سلول های سیستم ایمنی شروع می شود. سیستم ایمنی بدن با میکروب ها مبارزه می کند. سلول های سیستم ایمنی در روده کوچک با باکتری ها و ویروس هایی که از طریق دهان وارد بدن می شوند مبارزه می کنند. اکثر لنفوم های روده کوچک، نوعی لنفوم غیر هوچکین هستند.
• سارکوم بافت نرم. سارکوم های بافت نرم سرطان هایی هستند که از بافت های همبند بدن شروع می شوند. یکی از انواع سارکوم بافت نرم تومور استرومال دستگاه گوارش است که به نام GIST نیز شناخته می شود. GIST از سلول های عصبی خاصی که در دیواره روده کوچک یافت می شوند شروع می شود.

عوامل خطرساز (ریسک فاکتور ها)

عواملی که ممکن است خطر سرطان روده کوچک را افزایش دهند عبارتند از:

• جهش های ژنی موروثی. برخی جهش های ژنی که از والدین به ارث می رسد می تواند خطر ابتلا به سرطان روده کوچک و سایر سرطان ها را افزایش دهد. از این دسته به عنوان مثال می توان به سندرم لینچ، پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی (FAP) و سندرم پوتز-جگرز اشاره کرد.
• سایر بیماری های روده. سایر بیماری ها و عارضه هایی که روی روده ها تأثیر می گذارند از جمله بیماری کرون، بیماری التهابی روده و بیماری سلیاک، ممکن است خطر ابتلا به سرطان روده کوچک را افزایش دهند.
• سیستم ایمنی ضعیف شده. اگر سیستم ایمنی بدن ضعیف شده باشد، ممکن است احتمال سرطان روده کوچک افزایش یابد. از این افراد می توان به عنوان مثال می توان به افراد مبتلا به عفونت HIV و کسانی که پس از پیوند عضو داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می کنند، اشاره کرد.
• تغدیه و رژیم غذایی. برخی از مطالعات نشان داده اند که خطر ابتلا به سرطان روده کوچک در افرادی که مواد غذایی خاصی می خورند و می نوشند بیشتر است. به عنوان مثال، به نظر می رسد این خطر با نوشیدن الکل و خوردن رژیم غذایی با فیبر کم و سرشار از گوشت قرمز، قند و غذاهای نمک-سود و دودی مرتبط باشد.

عوارض بیماری

سرطان روده کوچک می تواند عوارضی ایجاد کند، از جمله:

• افزایش خطر ابتلا به سایر سرطان ها. افرادی که مبتلا به سرطان روده کوچک هستند بیشتر در معرض خطر ابتلا به انواع دیگر سرطان ها هستند، از جمله مواردی که روده بزرگ، راست روده، تخمدان ها و پوشش رحم (آندومتر) را تحت تأثیر قرار می دهد.
• گسترش سرطان به سایر قسمت های بدن. سرطان پیشرفته روده کوچک می تواند به سایر قسمت های بدن، و معمولاً کبد منتشر شود (متاستاز).

پیشگیری از بروز بیماری

مشخص نیست چه چیزی می تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان روده کوچک کمک کند. اگر به طور کلی علاقه مند به کاهش خطر ابتلا به سرطان هستید، اقدامات زیر می تواند کمک کننده باشد:

• از انواع میوه ها، سبزیجات و غلات کامل استفاده کنید. میوه ها، سبزیجات و غلات کامل حاوی ویتامین ها، مواد معدنی، فیبر و آنتی اکسیدان هستند، که می تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان و سایر بیماری ها کمک کند. انواع مختلفی از میوه ها و سبزیجات مصرف کنید تا مجموعه کاملی از ویتامین ها و مواد مغذی را دریافت کنید.
• در صورت مصرف الکل، با رعایت اعتدال الکل بنوشید. اگر الکل مصرف می کنید، میزان الکل برای زنان یک لیوان در روز و در مردان دو لیوان در روز می باشد.
• سیگار نکشید. با پزشک خود در مورد راه های ترک سیگار صحبت کنید.
• بیشتر روزهای هفته ورزش کنید. سعی کنید در بیشتر روزها حداقل 30 دقیقه ورزش کنید. اگر بی حرکت هستید، به آرامی شروع کنید و به تدریج حداقل به 30 دقیقه در روز، زمان را افزایش دهید. همچنین، قبل از شروع هر برنامه تمرینی با پزشک خود صحبت کنید.
• وزن مناسب داشته باشید. اگر وزن مناسبی دارید، با ترکیب رژیم غذایی سالم و ورزش روزانه سعی کنید وزن خود را حفظ کنید. در صورت نیاز به کاهش وزن، از پزشک خود در رابطه با راه های سالم رسیدن به هدف خود سوال کنید. با کاهش میزان ورزش و کاهش کالری دریافتی، به آرامی وزن خود را کاهش دهید.

تشخیص

تشخیص سرطان های روده کوچک دشوار است. به همین دلیل، افرادی که مشکوک به سرطان روده کوچک هستند اغلب تحت آزمایش ها و روش های متعددی برای تعیین محل سرطان یا رد تشخیص سرطان قرار می گیرند. از این روش ها می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• آزمایش های خون. آزمایش خون نمی تواند سرطان روده کوچک را تشخیص دهد، اما می تواند سرنخ هایی در مورد سلامتی ارائه دهد. آزمایش شمارش کامل فاکتورهای خون می تواند تعداد کم گلبول های قرمز خون را تشخیص دهد. اگر سرطان روده کوچک باعث خونریزی شده باشد، گلبول های قرمز خون ممکن است کم شود. همچنین آزمایش خون می تواند نشان دهد که اندام ها چه عملکردی دارند. برای مثال، نتایج آزمایش‌های عملکرد کلیه یا کبد می‌تواند سرنخی از گسترش سرطان به آن اندام‌ها باشد.
• آزمایش های تصویربرداری. آزمایش های تصویربرداری تصاویری از بدن ایجاد می کنند. آنها می توانند محل و اندازه سرطان روده کوچک را نشان دهند. این روش ها شامل سی تی اسکن، ام آر آی، و توموگرافی انتشار پوزیترون باشد که اسکن PET نیز نامیده می شود.
• برداشتن نمونه ای از بافت برای آزمایش که بیوپسی نیز نامیده می شود. بیوپسی، روشی برای برداشتن نمونه ای از بافت برای آزمایش در آزمایشگاه است. در نوعی بیوپسی، ابزارهای خاصی برای جمع آوری نمونه در روده کوچک وارد می شود. گاهی اوقات برای گرفتن نمونه بافت به جراحی نیاز است. نمونه در آزمایشگاه بررسی می شود تا مشخص شود آیا سرطان است یا خیر. سایر آزمایش ها جزئیات بیشتری در مورد سلول های سرطانی ارائه می دهند. تیم مراقبت های بهداشتی از این اطلاعات برای تهیه یک برنامه درمانی استفاده می کند.

آزمایش های تصویربرداری

در آزمایش های تصویربرداری از دستگاه ها برای ایجاد تصاویر از بدن به منظور یافتن علائم سرطان روده کوچک استفاده می شود. آزمایش های تصویربرداری که برای تشخیص سرطان روده کوچک استفاده می شود شامل موارد زیر است:

• سی تی اسکن (CT Scan)
• ام آر آی (MRI)
• توموگرافی انتشار پوزیترون (PET)
• اسکن ساده دستگاه گوارش فوقانی و روده کوچک پس از نوشیدن محلول حاوی باریم (دستگاه گوارش فوقانی و روده کوچک)
• اسکن های پزشکی هسته ای، که برای وضوح آزمایش های تصویربرداری از مقدار کمی رادیواکتیو استفاده می کنند.
• آزمایش هایی برای معاینه درون روده کوچک

آزمایش های آندوسکوپیک

شامل فرستادن یک دوربین درون روده کوچک می باشد تا پزشک بتواند دیواره های داخلی را بررسی کند. آزمایش های آندوسکوپیک ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آندوسکوپی فوقانی
• آندوسکوپی کپسولی که بعضا قرص دوربین نامیده می شود.
• انتروسکوپی تک بالون
• انتروسکوپی با دو بالون
• انتروسکوپی مارپیچی

آزمایش های آندوسکوپی، به غیر از آندوسکوپی کپسولی، به پزشکان اجازه می دهد تا ابزار خاصی را به روده باریک منتقل کنند تا نمونه برداری انجام شود.

عمل جراحي

گاهی اوقات سرطان های روده کوچک در مکان هایی قرار دارند که با آزمایش های دیگر مشاهده آنها بسیار دشوار است. در این موارد، پزشک ممکن است برای بررسی روده و بافت اطراف آن جراحی را توصیه کند.

جراحی می تواند به صورت ایجاد یک برش بزرگ در شکم (لاپاراتومی)، یا چندین برش کوچک (لاپاراسکوپی) در شکم باشد.

در حین لاپاراسکوپی، جراح ابزارهای ویژه جراحی و همچنین یک دوربین فیلمبرداری بسیار کوچک را از طریق برش ها وارد بدن می کند. این دوربین به جراح اجازه می دهد تا داخل شکم را ببیند و ابزار به وی کمک می کند تا بتواند نمونه برداری را انجام دهد. معمولاً در طی این روش، بافت سرطانی برداشته می شود.

درمان

تنظیم برنامه درمان سرطان روده کوچک به نوع سرطان و مرحله آن بستگی دارد. همچنین در زمان برنامه ریزی برای درمان سلامت کلی و اولویت های بیمار در نظر گرفته خواهد شد.

درمان سرطان روده کوچک شامل موارد زیر می باشد:

• عمل جراحي. جراحان در صورت امکان تمام ناحیه سرطانی روده کوچک را بر می دارند. اگر سرطان قسمت کوچکی از روده کوچک را درگیر کرده باشد، ممکن است جراح فقط آن قسمت را بردارد. در برخی موارد، ممکن است برداشتن کل روده کوچک ضرورت داشته باشد. در صورت احتمال گسترش سرطان، گره های لنفاوی اطراف بافت درگیر جراحی و برداشته می شوند. اگر نتوان بافت سرطانی روده کوچک را برداشت، جراح برای رفع انسداد روده کوچک، عمل بای پس انجام می دهد.
• شیمی درمانی. در شیمی درمانی از داروهای قدرتمندی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. شیمی درمانی معمولاً شامل ترکیبی از داروها است که رشد سلول هایی که رشد و تقسیم سریعی دارند -از جمله سلول های سرطانی- را متوقف می کند. داروهای شیمی درمانی بیشتر به صورت وریدی تزریق می شوند، اما می توانند به صورت قرص نیز باشند. در صورت خطر عود سرطان، شیمی درمانی توصیه می شود. در مورد سرطان های پیشرفته، شیمی درمانی می تواند به تسکین علائم و نشانه ها کمک کند. در مواردی که تومور بسیار بزرگ است نیز ممکن است قبل از جراحی، شیمی درمانی انجام شود تا تومور کوچک و قابل جراحی شود.
• پرتو درمانی. در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی و قدرتمندی مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. در طول پرتودرمانی، بیمار روی تخت دراز می‌کشد و دستگاهی در اطراف او حرکت می‌کند، این دستگاه پرتوهای پرانرژی را به ناحیه مورد نظر در بدن هدایت می کند. گاهی اوقات قبل از جراحی، پرتودرمانی با شیمی درمانی ترکیب می شود تا اندازه تومور سرطانی را کاهش دهد.
• درمان دارویی هدفمند. درمان های دارویی هدفمند روی نقاط ضعف خاص موجود در سلول های سرطانی متمرکز هستند. درمان های دارویی هدفمند، با مسدود کردن این نقاط ضعف، می توانند سلول های سرطانی را از بین ببرند. داروهای هدفمند را می توان برای انواع خاصی از سرطان روده کوچک، از جمله تومور استرومال دستگاه گوارش (GIST) و لنفوم استفاده شود.
• ایمونوتراپی. ایمونوتراپی یک درمان دارویی است که به سیستم ایمنی بدن کمک می کند تا با سرطان مقابله کند. گاهی سلول های سرطانی پروتئین هایی تولید می کنند که باعث پنهان شدن آن ها از سیستم ایمنی می شود. ایمنی درمانی با تداخل در این روند باعث شناسایی سلول های سرطانی توسط سیستم ایمنی شده و به این صورت به درمان کمک می کند.

راهکارهایی برای کنار آمدن با بیماری

تشخیص سرطان می تواند طاقت فرسا باشد. شخص مبتلا با گذر زمان می تواند راه هایی برای سازگاری با رنج و درد و گُنگی این بیماری پیدا کند اما تا آن زمان استفاده از روش های زیر به او کمک خواهد کرد:

• آموختن مطالب کافی در مورد بیماری سرطان برای گرفتن تصمیم های مراقبتی بهتر. شخص بیمار باید از پزشک خود در مورد بیماری سرطان روده کوچک که شامل روش های درمانی و تشخیص آن می شود، اطلاعات کسب کند و هر چه اطلاعات بیشتری به دست بیاورد، راحت تر می تواند در مورد درمان بیماری اش تصمیم بگیرد.
• داشتن رابطه ای نزدیک با اعضای خانواده و دوستان. شخص مبتلا باید رابطه اش را با اعضای خانواده و دوستانش قوی نگه دارد. این امر موجب می شود تا راحت تر بتواند با بیماری خود کنار بیاید. آن ها در صورت لزوم می توانند حمایت های ویژه ای را (مانند نگهداری از منزل شخص زمانی که او در بیمارستان بستری است) ارائه دهند و همچنین هنگامی که فرد مبتلا به دلیل بیماری شوکه و پریشان است، با او صحبت کنند و از نظر عاطفی از او حمایت کنند.
• پیدا کردن فردی که بتوان با او صحبت کرد. پیدا کردن یک شنونده خوب که بتواند به حرف های فرد مبتلا درباره امیدها و ترس هایش با اشتیاق گوش دهد، بسیار مفید است. این شخص می تواند یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستان او باشد. نگرانی و درک یک مشاور، یک مددکار اجتماعی، یک روحانی یا اعضای گروه پشتیبانی سرطان نیز بسیار مفید واقع خواهند شد.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

اگر علائم و نشانه هایی دارید که شما را نگران می کند به پزشک مراجعه کنید. اگر پزشک احتمال ابتلا به سرطان را بدهد، ممکن است شما را به یک متخصص ارجاع دهد.

اطلاعاتی برای کمک به شما جهت آماده شدن برای قرار ملاقات در زیر آورده شده است.

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از ملاقات با پزشک در رابطه با کار هایی که باید از قبل انجام دهید، مثل ناشتا بودن قبل از آزمایش، سوال کنید. لیستی از موارد زیر تهیه کنید:

• علائم، از جمله علائمی که به نظر نامرتبط با بیماری به نظر می رسند.
• اطلاعات شخصی اصلی، از جمله استرس های اساسی، تغییرات اخیر در زندگی و سابقه پزشکی خانواده،
• تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوز مصرفی.
• سوالاتی که از پزشک دارید.

یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستانتان را همراه با خود ببرید تا مطالبی که پزشک می گوید را یادداشت کند و شما بتوانید با تمرکز بیشتری به سخنان پزشک گوش دهید.

در مورد سرطان روده کوچک، برخی از سوالات اساسی که بهتر است از پزشک بپرسید عبارتند از:

• چه چیزی احتمالاً باعث بروز علائم می شود؟
• به غیر از محتمل ترین علت، علل احتمالی دیگر علائم من چیست؟
• به چه آزمایش هایی نیاز دارم؟
• بهترین اقدام چیست؟
• روش های جایگزین درمانی که شما پیشنهاد می کنید چیست؟
• چگونه شرایط سلامتی خود را حفظ کنم؟
• آیا محدودیت هایی برای من وجود دارد ؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• آیا بروشوری وجود دارد که بتوانم مطالعه کنم ؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

در پرسیدن سوالات دیگری که برایتان پیش می آید تردید نکنید.

از پزشک چه انتظاری می رود

پزشک شما احتمالاً چندین سوال از شما می پرسد، مانند:

• علائم شما از چه زمانی آغاز شد؟
• آیا علائم شما مداوم بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم شما چقدر شدید است؟
• به نظر می رسد چه مواردی، علائم شما را بهبود می بخشد؟
• آیا چیزی علائم شما را بدتر می کند؟