درخواست مشاوره رایگان
داروی متیل پردنیزولون (نام تجاری: مدرول)، از داروهای کورتیکواستروئیدی (کورتونی) است که در بهبود عوارض التهابی ناشی از بیماری های مختلف پوستی، مفصلی، ریوی، چشمی، گوارشی، عصبی و خونی کاربرد دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف متیل پردنیزولون، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: متیل پردینوزولون
نام تجاری: مدرول، دپو مدرول، سولو مدرول
از متیل پردینوزولون در درمان آرتروز، اختلالات خونی، واکنش های شدید آلرژیک، برخی سرطان ها، بیماری های چشمی، بیماری های پوست، کلیه، روده و ریه و اختلالات سیستم ایمنی بدن استفاده می شود. این دارو با تضعیف پاسخ سیستم ایمنی بدن به بیماری های مختلف باعث کاهش علائمی مانند تورم، درد و واکنش های آلرژیک می شود. این دارو به نوعی هورمون کورتیکواستروئید است. همچنین ممکن است از متیل پردنیزولون با سایر داروها در درمان اختلالات هورمونی استفاده شود.
داروی متیل پردنیزولون را طبق تجویز پزشک به صورت خوراکی، همراه با غذا یا شیر مصرف کنید. از برنامه مصرف دارو به دقت پیروی کنید. مدت زمان مصرف دارو و دوز مصرفی به شرایط فرد و پاسخ بدن به درمان بستگی دارد. دوزهای مختلفی برای این دارو وجود دارد. اگر هر روز دوز یکسانی از دارو را مصرف نمی کنید یا اگر این دارو را یک روز در میان مصرف می کنید، ممکن است علامت گذاری در تقویم به یادآوری مصرف دارو کمک کند. برای اطلاعات بیشتر می توانید با پزشک خود مشورت کنید.
افزایش دوز دارو و یا استفاده ی طولانی تر از مدت تجویز شده منجر به بهبود سریع تر نمی شود و می تواند عوارض جانبی خطرناکی را به همراه داشته باشد.
مصرف دارو را بدون مشورت با پزشک قطع نکنید. قطع ناگهانی دارو میتواند منجر به بدتر شدن بعضی علائم شود. همچنین ممکن است برای قطع مصرف دارو، لازم باشد دوز داروی شما به آرامی کاهش یابد.
درصورت قطع ناگهانی مصرف دارو، ممکن است علائم ترک دارو (مانند ضعف، کاهش وزن، حالت تهوع، درد عضلانی، سردرد، خستگی، سرگیجه) نیز به وجود بیاید. پزشک برای کمک به جلوگیری از علائم ترک، دوز دارو را به آرامی کاهش می دهد. احتمال بروز علائم ترک در مواقعی که فرد برای مدت طولانی یا با دوز بالایی از دارو مصرف کرده است بیشتر است. در صورت بروز علائم ترک دارو، فوراً با پزشک خود یا پزشک دارو خانه تماس بگیرید.
در صورت عدم بهبود و بدتر شدن شرایط، پزشک معالج خود را در جریان امور قرار دهید.
از عوارض جانبی متیل پردنیزولون می توان به حالت تهوع، استفراغ، سوزش معده، سردرد، سرگیجه، مشکل خواب، تغییر اشتها، افزایش تعریق یا آکنه اشاره کرد. در صورت تداوم یا بدتر شدن هر یک از این عوارض، فوراً به پزشک خود یا پزشک داروخانه مراجعه کنید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف متیل پردنیزولون، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
مصرف متیل پردنیزولون می تواند باعث افزایش قند خون و بدتر شدن دیابت شود. در صورت مشاهده هر یک از علائم قند خون بالا مثل افزایش عطش و ادرار، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. اگر مبتلا به دیابت هستید، قند خون خود را به طور مرتب چک کنید و نتایج آن را با پزشک خود به اشتراک بگذارید. ممکن است لازم باشد که پزشک داروهای دیابت، برنامه ورزشی و رژیم غذایی شما را تغییر دهد.
همچنین متیل پردنیزولون می تواند باعث کاهش توانایی بدن در برابر عوامل عفونی شود و احتمال ابتلا به بیماری های عفونی را افزایش دهد و عفونت های موجود در بدن را تشدید کند. در صورت مشاهده هر یک از علائم عفونت مانند (تب، لرز، گلودرد مداوم، سرفه، لکه های سفید در دهان) فوراً به پزشک مراجعه کنید.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی جدی از جمله افزایش وزن غیرطبیعی، تغییرات دوره قاعدگی، درد استخوان و مفصل، کبودی یا خونریزی آسان، تغییرات ذهنی و خلقی (مانند نوسانات خلقی، افسردگی، تحریک)، ضعف یا درد عضلانی، صورت پف کرده، ترمیم کند زخم، تورم مچ پا، پا و دست، نازک شدن پوست، رشد غیر معمول مو و پوست، مشکلات بینایی، ضربان قلب سریع یا آهسته و نامنظم، علائم خونریزی معده و روده (مانند درد معده یا شکم، مدفوع سیاه یا قیری و استفراغی که شبیه تفاله قهوه است).
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی بسیار جدی، از جمله تشنج، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
واکنش جدی آلرژیک به این محصول به ندرت رخ می دهد. با این حال، در صورت مشاهده علائمی همچون جوش، خارش، تورم (به خصوص در صورت، زبان و گلو)، سرگیجه شدید، دشواری در تنفس، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی متیل پردنیزولون را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی پریدینوزولون یا پریدینوزون را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
قبل از مصرف متیل پردنیزولون، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص ابتلا به مشکلات خونریزی، لخته شدن خون، شکنندگی استخوان ها (پوکی استخوان)، دیابت، بیماری های چشم (مانند آب مروارید، گلوکوم، عفونت هرپتیک چشم)، مشکلات قلبی (مانند حمله قلبی اخیر، نارسایی احتقانی قلب)، فشار خون بالا، عفونت های گذشته و حال (مانند عفونت های سل، کرم نخی، تبخال، قارچ)، بیماری های کلیوی و کبدی، تغییر شرایط روحی و خلقی (مانند روان پریشی، افسردگی، اضطراب)، مشکلات معده و روده (مانند دیورتیکولیت، زخم، کولیت اولسراتیو)، تشنج مطلع سازید.
متیل پردنیزولون ممکن است باعث سرگیجه شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
مصرف متیل پردنیزولون ممکن است باعث خونریزی معده شود. همچنین استفاده روزانه از الکل در هنگام مصرف این دارو می تواند خطر خونریزی معده را افزایش دهد. بنابراین مصرف الکل را محدود کنید. برای اطلاعات بیشتر با پزشک خود یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
متیل پردنیزولون میتواند علائم عفونت را پنهان کند و احتمال ابتلا به عفونت را بیشتر یا عفونت های فعلی را بدتر کند؛ بنابراین، برای جلوگیری از شیوع عفونت، دستان خود را به خوبی بشویید. از تماس با افرادی که بیماری مسری (مانند آبله مرغان، سرخک، آنفولانزا) دارند خودداری کنید. همچنین اگر در معرض عفونت هستید برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
این داروها می توانند منجر به اختلال در روند واکسن شوند؛ بنابراین بدون موافقت پزشک خود واکسیناسیون انجام ندهید و از تماس با افرادی که اخیراً واکسن های زنده دریافت کرده اند (مانند واکسن آنفولانزا که از طریق بینی استنشاق می شود) خودداری کنید.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
استفاده طولانی مدت از داروهای کورتیکواستروئید می تواند پاسخ بدن به استرس های جسمی را دشوارتر کند؛ بنابراین، قبل از جراحی یا درمان اضطراری، اگر دچار بیماری یا جراحت جدی ای شده اید، پزشک یا دندانپزشک را از مصرف این دارو مطلع کنید همچنین اگر طی 12 ماه گذشته از این دارو استفاده کرده اید، به پزشک یا دندانپزشک اطلاع دهید. در صورت بروز خستگی غیرمعمول یا شدید و کاهش وزن، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. اگر برای مدت طولانی از این دارو استفاده می کنید،
احتمال بروز عوارضی از جمله درد استخوان یا از بین رفتن استخوان ،خونریزی معده یا روده، تغیرات ذهنی و خلقی (مانند گیجی) در افراد مسن بیشتر است.
به دلیل خطر آسیب به جنین، مصرف متیل پردنیزولون در حین بارداری توصیه نمی شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید. نوزادان متولد شده از مادرانی که به مدت طولانی از این دارو استفاده کرده اند ممکن است دارای مشکلات هورمونی باشند. در صورت مشاهده علائمی مانند تهوع و استفراغ مداوم، اسهال شدید یا ضعف در نوزاد تازه متولد شده خود، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
با وجود انتقال دارو از شیر مادر به نوزاد احتمال آسیب دیدن نوزاد شیرخوار اندک است. بنابراین قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی متیل پریدینوزولون را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با متیل پردنیزولون تداخل داشته باشند عبارتند از: آلدسلوکین، میفپریستون، داروهایی که می توانند باعث خونریزی و کبودی شوند (از جمله داروهای ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل، "داروهای رقیق کننده خون" مانند دابیگاتران، وارفارین، NSAID ها مانند ایبوپروفن، سلکوکسیب، آسپیرین و سالیسیلات).
مصرف آسپیرین با دوز کم برای حمله قلبی یا پیشگیری از سکته مغزی (معمولاً با دوزهای 81 - 325 میلی گرم در روز) را با تجویز پزشک ادامه دهید. برای جزئیات بیشتر از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه سوال کنید.
سایر داروها با دفع متیل پریدینوزولون از بدن، بر روی عملکرد آن اثر می گذارند. از این دسته می توان به ضد قارچ های آزول (مانند کتوکونازول)، بوسپرویر، سیکلوسپورین، استروژن ها، مهارکننده های پروتئاز HIV (مانند ریتوناویر)، آنتی بیوتیک های ماکرولید (مانند اریترومایسین)، ریفامایسین ها (مانند ریفامپین)، گل راعی، برخی از داروهای درمان تشنج ( مانند فنی توئین، فنوباربیتال)، تلپراویر و غیره اشاره کرد.
متیل پردنیزولون ممکن است در برخی تست های آزمایشگاهی (از جمله آزمایشات پوستی) تداخل ایجاد کند و باعث نتایج کاذب شوند. مطمئن شوید که پرسنل آزمایشگاه و کلیه پزشکان از مصرف شما از این دارو مطلع هستند.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن و یا دشواری در تنفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
این دارو را سر خود به دیگران تجویز نکنید.
در حین مصرف متیل پردنیزولون از انجام آزمایشات پزشکی دوره ای (مانند قند خون، سطح مواد معدنی خون، فشار خون، معاینات چشم، آزمایش تراکم استخوان، اندازه گیری قد و وزن) غافل نشوید. انجام این آزمایش ها می توانند به ارزیابی صحیح از میزان بهبودی یا بروز عوارض جانبی کمک کنند.
این دارو در صورت مصرف طولانی مدت ممکن است باعث ایجاد مشکلات استخوانی (پوکی استخوان) شود. ایجاد تغییراتی در سبک زندگی مانند انجام ورزش های قدرتی، دریافت کافی کلسیم و ویتامین D، قطع سیگار و محدود کردن الکل به کاهش احتمال ایجاد مشکلات استخوانی کمک می کند. در مورد تغییراتی که ممکن است برای شما مفید باشد با پزشک خود صحبت کنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
اگر دارو را به صورات روزانه مصرف نمی کنید از پزشک خود درباره ی دوز فراموش شده سوال کنید.
دارو را در دمای محیط و به دور از نور و رطوبت نگه دارید و از نگهداری دارو در دستشویی خودداری کنید. همچنین همه ی داروها را به دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی قرار دهید.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
_result.webp)
_result.webp)
_result.webp)
_result.webp)
