درخواست مشاوره رایگان
مصرف سیگار می تواند آثار نامطلوبی بر روی سلامتی داشته باشد، از جمله این آثار می توان به افزایش خطر ابتلا به بیماری های جدی همچون سرطان و بیماری قلبی اشاره نمود. اگرچه این آثار مخرب، انگیزه خوبی برای ترک کردن است، اما ترک سیگار برای برخی افراد به دلیل بروز علائم ترک، همچون عصبی شدن، سر درد و تمایل شدید به نیکوتین دشوار می باشد. فوایدی که ترک سیگار بر سلامت جسم و روح دارد، تحمل سختی های آن را آسان تر می سازد.
در طول یک ماه اول ترک سیگار، بسیاری از گیرنده ها در مغز به حالت عادی باز می گردند و به این ترتیب چرخه عادت به آن شکسته می شود.
در طی 2 تا 12 هفته بعد از توقف مصرف سیگار، گردش خون بهبود یافته و در نتیجه فعالیت جسمانی بسیار راحت تر شده و خطر حمله قلبی پایین می آید.
مصرف سیگار به پایانه های عصبی موجود در بینی و دهان آسیب زده و حس چشایی و بویایی را مختل می کند. تنها طی 48 ساعت بعد از ترک سیگار پایانه های عصبی شروع به رشد کرده و کیفیت حس چشایی و بویایی به طور محسوسی بهبود می یابد.
در کنار بهبود تنفس و فعالیت جسمانی، افزایش اکسیژن در بدن باعث بالا رفتن انرژی نیز می شود.
ترک سیگار سبب بهبود گردش خون، افزایش سطح اکسیژن و کاهش التهاب می شود، تمام این موارد به تقویت سیستم ایمنی کمک کرده و بنابراین بدن را به مبارز قوی تری در برابر بیماری ها تبدیل می کند.
مصرف سیگار باعث زردی دندان ها و بوی بد دهان شده، و خطر ایجاد عفونت های دهانی را بالا می برد. در طول یک هفته بعد از ترک، وضعیت دهان و دندان به طور قابل ملاحظه ای بهتر می شود.
مصرف سیگار می تواند به رابطه جنسی آسیب زده و باعث افزایش احتمال اختلال نغوظ در مردان و اختلال جنسی در خانم ها با کاهش روان کنندگی واژن و تعداد دفعات ارگاسم شود.
ترک سیگار، احتمال ابتلا به سرطان (از جمله سرطان های زیر) را کاهش می دهد؛ معمولاً با گذشت چند سال از ترک سیگار اندام تحت تأثیر سیگار به وضعیت پیش از مصرف باز می گردد.
عوارض ترک سیگار برای برخی افراد می تواند شدید باشد و بسیاری در این دوران، احساس فرد مبتلا به آنفولانزا را پیدا می کنند. دلیل این اتفاق آن است که مصرف سیگار بر تمام سیستم های بدن اثر می گذارد. با ترک سیگار، بدن به مرور خود را با عدم دریافت نیکوتین وفق می دهد. توجه داشته باشید این عوارض موقتی می باشند.
مصرف سیگار بر تمام اندام های بدن اثر می گذارد. از علائم شایع ترک نیکوتین، سردرد، تهوع، و سایر علائم جسمی و روحی می باشد.
با افزایش گردش خون در بدن، ممکن است فرد احساس گزگز در دست ها و پاها داشته باشد.
تلاش ریه ها برای پاکسازی خود از مخاط و سایر مواد زائد باقی مانده از سیگار، باعث ایجاد سرفه و گلو درد می شود.
در دوران ترک سیگار، فرد انرژی بیشتری خواهد داشت که سبب افزایش اشتها می شود. برخی به دلیل عادت دست به دهان بودن ناشی از مصرف سیگار، بیشتر غذا می خورند تا غذا را جایگزین سیگار کنند، اما این کار به افزایش وزن منجر می شود.
بدن یک فرد سیگاری به نیکوتین وابسته است؛ بنابراین در نبود آن، میل شدیدی به نیکوتین پیدا می کند. این میل شدید بین هفته دوم و چهارم به اوج خود می رسد.
شما در آستانه ایجاد تغییری بزرگ هستید و بدن و ذهن شما نیاز دارد تا خود را با ترک چیزی که به آن وابسته است وفق دهد. این موضوع غالبا به تحریک پذیری و خشم منجر می شود.
نیکوتین بر روده کوچک و بزرگ اثر می گذارد؛ با ترک نیکوتین و تلاش بدن برای تطابق با ترک آن، گاهی فرد دچار یبوست خواهد شد.
ریسک ابتلا به افسردگی و اضطراب به دلایل نامشخصی در افراد سیگاری بیشتر است. ممکن است فرد برای اینکه احساس بهتری داشته باشد سیگار بکشد و با ترک سیگار احساس اضطراب و افسردگی کند. همچنین بیخوابی در بین سیگاری ها شایع است.
افسردگی بیماری جدی است و بهترین کار درمان آن با کمک فرد متخصص است که ممکن است گفتگودرمانی، دارودرمانی، و یا نور درمانی را تجویز کند. برخی از درمان های مکمل که می توان در کنار درمان های تجویز شده توسط پزشک از آنها بهره جست عبارتند از:
عوارض ناشی از ترک سیگار، تمرکز را در ابتدا برای فرد دشوار می کند.
مصرف سیگار یکی از علل شایع خشکی دهان است. استرس و اضطراب ناشی از ترک آن نیز می تواند خشکی دهان را بدتر کند.
ویپ ممکن است بی ضررتر از سیگار به نظر برسد ولی دارای نیکوتین و مواد شیمیایی سمی دیگری بوده که بسیاری از آنها در سیگار معمولی نیز یافت می شوند.
حتی در برخی از ویپ هایی که ادعای فاقد نیکوتین بودن دارند نیز نیکوتین یافت می شود. همین امر ترک ویپ را به اندازه ترک سیگار برای برخی افراد دشوار می کند. اگرچه برخی شواهد بیانگر این است که مصرف ویپ می تواند به بعضی افراد در ترک سیگار کمک کند، با این حال سازمان غذا و داروی آمریکا این امر را تایید نکرده است.
_result.webp)
پزشک می تواند در ترک سیگار به شما کمک کند. در صورتی که آمادگی ترک را دارید با یک پزشک صحبت کنید. پزشک می تواند درباره داروهایی که به ترک کمک می کنند راهنمایی هایی ارائه کرده و شما را به مراکز مجاز معرفی کند.