تب یونجه

تب یونجه یا رینیت آلرژیک، پاسخ بیش از حد سیستم ایمنی بدن به ذرات بی‌ضرر موجود در محیط زندگی است که با علائمی شبیه به سرماخوردگی خود را نشان می‌دهد. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل بروز تب یونجه، نحوه تشخیص و درمان آن ارائه می شود.

تب یونجه چیست؟

تب یونجه، که با نام علمی رینیت آلرژیک نیز شناخته می‌شود، با علائم و نشانه‌هایی شبیه به سرماخوردگی از قبیل آبریزش بینی، خارش چشم، احتقان، عطسه و فشار سینوسی بروز می‌کند. اما برخلاف سرماخوردگی که ناشی از ویروس است، تب یونجه در اثر واکنش آلرژیک بدن به مواد حساسیت‌زا (آلرژن‌ها) در محیط باز یا داخلی ایجاد می‌شود. این آلرژن‌ها می‌توانند شامل گرده گیاهان، گرد و غبار، یا شوره‌ی انسان یا حیوانات خانگی (پوسته‌ها و بزاق ریز ریخته شده توسط انسان، گربه‌ها، سگ‌ها و سایر حیوانات دارای خز یا پر) باشند.

تب یونجه تنها به ایجاد ناراحتی‌های جسمی محدود نمی‌شود؛ بلکه می‌تواند عملکرد فرد را در محل کار یا مدرسه و به طور کلی کیفیت زندگی او را مختل کند. اما نیازی نیست که این علائم آزاردهنده را تحمل کنید. با شناخت و جلوگیری از عوامل محرک و دریافت درمان مناسب، می‌توان به تسکین قابل توجهی دست یافت.

علائم تب یونجه

علائم و نشانه‌های تب یونجه می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• آبریزش و گرفتگی بینی
• آبریزش، خارش و قرمزی چشم (ورم ملتحمه آلرژیک)
• عطسه کردن
• سرفه کردن
• خارش بینی، سقف دهان یا گلو
• پوست متورم و کبودرنگ شدن زیر چشم 
• ترشح از پشت بینی به سمت گلو (پست‌نازال دریپ/ترشح پشت حلقی)
• خستگی

عوامل فصلی و محرک‌ها

علائم و نشانه‌های تب یونجه ممکن است در یک زمان خاص از سال شروع یا تشدید شوند که به نوع آلرژن بستگی دارد. محرک‌های رایج عبارتند از:

• گرده درختان: معمولاً در اوایل بهار پراکنده می‌شود.
• گرده چمن: در اواخر بهار و تابستان رایج است.
• گرده گیاه راگوید (کهنه واش): در پاییز معمول است.
• رد سوسک و شوره انسان و حیوانات خانگی: این آلرژن‌ها می‌توانند در تمام طول سال آزاردهنده باشند. علائم ناشی از این مواد محرک ممکن است در زمستان، زمانی که افراد بیشتر در فضای بسته خانه هستند و تهویه کمتر است، تشدید شود.
• مایت های گرد و غبار: یکی از شایع‌ترین و پنهان‌ترین آلرژن‌ها که می‌تواند در تمام طول سال علائم را تشدید کند، مایت‌های گرد و غبار هستند. این موجودات میکروسکوپی که اغلب به اشتباه "مایت‌های تختخواب" نامیده می‌شوند (مایت‌های تختخواب یا ساس‌ها حشراتی هستند که خون انسان را می‌مکند و با مایت‌های گرد و غبار متفاوت‌اند)، در واقع در گرد و غبار خانه زندگی می‌کنند و به وفور در محیط‌های گرم و مرطوب یافت می‌شوند.
• اسپورهای قارچ‌ها و کپک‌های داخلی و خارجی: به صورت فصلی و کل سال می توانند باعث آلرژی شوند. 

تب یونجه یا سرماخوردگی؟

تشخیص بین تب یونجه و سرماخوردگی می‌تواند دشوار باشد، زیرا علائم و نشانه‌های آن‌ها می‌توانند بسیار مشابه باشند. جدول زیر به تمایز این دو کمک می‌کند:

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در موارد زیر باید به پزشک مراجعه کنید:

• عدم توانایی در تسکین علائم تب یونجه با روش‌های معمول.
• عدم تسکین وضعیت توسط داروهای آلرژی یا ایجاد عوارض جانبی آزاردهنده توسط داروها.
• تشدید علائم تب یونجه توسط بیماری‌های دیگر مانند پولیپ بینی، آسم یا عفونت‌های مکرر سینوسی.

بسیاری از افراد – به ویژه کودکان – به علائم تب یونجه عادت می‌کنند و ممکن است تا زمانی که علائم شدید نشوند، به دنبال درمان نباشند. اما درمان مناسب می‌تواند تسکین قابل توجهی را به ارمغان آورد و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.

علل ابتلا به تب یونجه

هنگامی که شما به تب یونجه مبتلا هستید، سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه یک ماده بی‌خطر موجود در هوا را مضر تشخیص می‌دهد. سپس، سیستم ایمنی آنتی‌بادی‌هایی را برای مقابله با این ماده بی‌خطر تولید می‌کند. اگر دوباره در معرض این ماده قرار بگیرید، آنتی‌بادی‌های تولید شده به سیستم ایمنی سیگنال می‌دهند تا مواد شیمیایی مانند هیستامین را در جریان خون آزاد کند. این رهاسازی هیستامین است که منجر به واکنش و ایجاد علائم و نشانه‌های تب یونجه می‌شود.

عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)

برخی عوامل می‌توانند خطر ابتلا به تب یونجه را افزایش دهند:

• داشتن سایر آلرژی‌ها و آسم: اگر به آلرژی‌های دیگر یا آسم مبتلا هستید، احتمال ابتلا به تب یونجه بیشتر است.
• ابتلا به درماتیت آتوپیک (اگزما): این بیماری پوستی نیز با افزایش خطر تب یونجه همراه است.
• سابقه ابتلای خویشاوند خونی (مانند پدر و مادر یا خواهر و برادر) به آلرژی یا آسم: ژنتیک در ابتلا به آلرژی‌ها نقش دارد.
• زندگی یا کار در محیطی که فرد را به طور مداوم در معرض مواد حساسیت‌زا قرار می‌دهد: مانند محیط‌هایی با گرد و غبار زیاد.
• استعمال دخانیات توسط والدین در اولین سال تولد فرزند: قرار گرفتن نوزاد در معرض دود سیگار می‌تواند خطر ابتلا به آلرژی‌ها را در آینده افزایش دهد.

عوارض بیماری

مشکلاتی که ممکن است با تب یونجه همراه باشند عبارتند از:

• کاهش کیفیت زندگی: تب یونجه می‌تواند لذت بردن از فعالیت‌های روزمره را کاهش دهد و بازده فرد را کمتر کند. برای بسیاری از افراد، علائم تب یونجه منجر به عدم حضور در محل کار یا مدرسه می‌شود.
• خواب ناکافی: علائم تب یونجه می‌تواند باعث بیداری یا دشواری در خواب شود که به نوبه خود منجر به خستگی و بی‌حالی در طول روز می‌شود.
• تشدید آسم: تب یونجه می‌تواند علائم و نشانه‌های آسم مانند سرفه و خس‌خس سینه را بدتر کند.
• سینوزیت: احتقان طولانی‌مدت سینوس‌ها به دلیل تب یونجه ممکن است حساسیت به سینوزیت (یک عفونت یا التهاب غشایی که روی سینوس‌ها قرار دارد) را افزایش دهد.
• عفونت گوش: در کودکان، تب یونجه اغلب می‌تواند عاملی برای ایجاد عفونت گوش میانی (اوتیت میانی) باشد.

پیشگیری از بروز بیماری

هیچ راهی برای جلوگیری کامل از ابتلا به تب یونجه وجود ندارد. با این حال، بهترین کار پس از ابتلا به آن، فاصله گرفتن از مواد حساسیت‌زایی است که موجب بروز علائم می‌شوند. 

تشخیص تب یونجه

برای تشخیص تب یونجه، پزشک علاوه بر معاینه بدنی و دریافت شرح حال پزشکی، احتمالاً یک یا دو آزمایش از موارد زیر را تجویز می‌کند:

• آزمایش خراش پوست (Skin Prick Test): در این آزمایش، مقدار بسیار کمی از مواد حساسیت‌زا (آلرژن) روی پوست بازو یا قسمت فوقانی کمر قرار داده می‌شود. سپس، با یک سوزن بسیار ظریف، خراش کوچکی روی پوست ایجاد می‌شود تا آلرژن وارد لایه سطحی پوست شود. در صورت وجود حساسیت، طی ۱۵ تا ۲۰ دقیقه، در محل قرار گرفتن ماده حساسیت‌زا، یک برآمدگی قرمز و خارش‌دار (کهیر) ایجاد می‌شود که نشان‌دهنده واکنش آلرژیک است. 
• آزمایش خون آلرژی (Allergy Blood Test): نمونه خون شما برای اندازه‌گیری پاسخ سیستم ایمنی بدن به آلرژن‌های خاص به آزمایشگاه فرستاده می‌شود. این آزمایش، که گاهی آزمایش رادیوآلرگوسوربنت (RAST) نیز نامیده می‌شود، میزان آنتی‌بادی‌های ایجادکننده آلرژی در جریان خون را که به عنوان آنتی‌بادی‌های ایمونوگلوبولین ای (IgE) شناخته می‌شوند، اندازه‌گیری می‌کند. سطح بالای این آنتی‌بادی‌ها می‌تواند نشان‌دهنده حساسیت به یک آلرژن خاص باشد.

درمان تب یونجه

بهترین رویکرد برای مدیریت تب یونجه، محدود کردن مدت زمان قرار گرفتن در معرض مواد ایجادکننده حساسیت است. اگر علائم تب یونجه شدید نباشند، داروهای بدون نسخه می‌توانند برای تسکین کافی باشند. اما برای علائم شدیدتر، به داروهای تجویزی نیاز خواهد بود.

بسیاری از افراد با استفاده از ترکیبی از داروهای آلرژی بهترین تسکین را پیدا می‌کنند. ممکن است لازم باشد چند گزینه درمانی را امتحان کنید تا بهترین و موثرترین روش را برای خود بیابید.

نکته مهم: اگر کودکتان به تب یونجه مبتلا است، حتماً پیش از مصرف هر دارویی با پزشک مشورت کنید. همه داروها برای استفاده در کودکان تأیید نشده‌اند؛ بنابراین، برچسب‌ها را با دقت مطالعه کنید.

داروهای رایج برای تب یونجه عبارتند از:

کورتیکواستروئیدهای بینی

این اسپری‌های بینی تجویزی به پیشگیری و درمان التهاب، خارش و آبریزش بینی ناشی از تب یونجه کمک می‌کنند. آن‌ها برای بسیاری از افراد موثرترین داروهای تب یونجه هستند و اغلب به عنوان اولین گزینه درمانی تجویز می‌شوند.

مثال: مومتازون و بودزوناید که هر دو با نسخه پزشک در دسترس هستند. فلوتیکازون، بودزوناید و تریامسینولون نیز بدون نسخه عرضه می‌شوند. اسپری بینی آزلاستین و فلوتیکازون ترکیبی از آنتی‌هیستامین و استروئید است.

عوارض جانبی: معمولاً بی‌خطر هستند و می‌توانند برای طولانی‌مدت استفاده شوند. عوارض جانبی شامل بو یا مزه نامطبوع و تحریک بینی است. عوارض جانبی سیستمی استروئید به ندرت ایجاد می‌شوند.

آنتی‌هیستامین‌ها

این داروها اغلب به صورت قرص موجودند، اما اسپری‌های بینی و قطره‌های چشمی آنتی‌هیستامین نیز وجود دارد. آنتی‌هیستامین‌ها به خارش، عطسه و آبریزش بینی کمک می‌کنند، اما تأثیر کمتری در رفع احتقان دارند. آن‌ها با جلوگیری از ترشح ماده شیمیایی ایجادکننده علائم (هیستامین) توسط سیستم ایمنی بدن عمل می‌کنند.

مثال‌: لوراتادین، ستیریزین و فکسوفنادین. اسپری‌های بینی تجویزی آنتی‌هیستامین مانند آزلاستین و اولوپاتادین می‌توانند علائم بینی را تسکین دهند. قطره چشمی آنتی‌هیستامین مانند کتوتیفن فومارات به تسکین خارش و تحریک چشم کمک می‌کند.

ضداحتقان‌ها (دکونژستانت)

این داروها در شربت‌ها، قرص‌ها و اسپری‌های بینی (بدون نسخه و با نسخه) موجود هستند و به رفع گرفتگی بینی کمک می‌کنند.

مثال‌ (خوراکی): سودوافدرین.

مثال‌ (اسپری بینی): فنیل‌افرین هیدروکلراید و اکسی‌متازولین.

عوارض جانبی: ضداحتقان‌های خوراکی می‌توانند عوارض جانبی زیادی از جمله افزایش فشار خون، بی‌خوابی، تحریک‌پذیری و سردرد ایجاد کنند. از استفاده از اسپری‌های ضداحتقان بینی برای بیش از دو یا سه روز متوالی خودداری کنید، زیرا استفاده مداوم می‌تواند علائم را بدتر کند (پدیده احتقان برگشتی یا رینیت دارویی).

سدیم کرومولین

این دارو به صورت اسپری بینی بدون نسخه موجود است و باید چندین بار در روز استفاده شود. قطره چشمی با نسخه آن نیز در دسترس است. این دارو با جلوگیری از ترشح هیستامین به رفع علائم تب یونجه کمک می‌کند. اگر استفاده از آن را قبل از بروز علائم آغاز کنید، بسیار موثرتر خواهد بود. سدیم کرومولین عوارض جانبی جدی ندارد.

مونته‌لوکاست (سینگولر)

یک قرص تجویزی است که برای جلوگیری از عملکرد لکوترین‌ها (مواد شیمیایی سیستم ایمنی که باعث بروز علائم آلرژی مانند تولید بیش از حد مخاط می‌شوند) مصرف می‌شود. این داروها به خصوص در درمان آسم ناشی از آلرژی مؤثرند. معمولاً برای شرایطی نظیر عدم تحمل اسپری بینی یا ابتلا به آسم خفیف استفاده می‌شود.

عوارض جانبی: مونته‌لوکاست می‌تواند باعث سردرد شود. در موارد نادر، این دارو با واکنش‌های روانشناختی مانند تحریک، پرخاشگری، توهم، افسردگی و تفکر خودکشی همراه است. در صورت مشاهده هرگونه واکنش غیرمعمول روانشناختی، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

اسپری بینی ایپراتروپیوم

ایپراتروپیوم که به صورت اسپری بینی تجویز می‌شود، با جلوگیری از تولید مایعات اضافی از غدد موجود در بینی، به رفع آبریزش شدید بینی کمک می‌کند. این دارو تأثیری بر عطسه یا احتقان ندارد.

عوارض جانبی: عوارض جانبی خفیف شامل خشکی بینی، خون دماغ شدن و گلو درد است. به ندرت، عوارض جانبی شدیدتری مانند تاری دید، سرگیجه و دشواری در دفع ادرار ایجاد می‌شود. این دارو معمولاً برای افراد مبتلا به گلوکوم یا مردان مبتلا به هایپرپلازی پروستات (بزرگی خوش‌خیم پروستات) تجویز نمی‌شود.

کورتیکواستروئیدهای خوراکی

گاهی اوقات برای تسکین علائم شدید آلرژی از قرص‌های کورتیکواستروئید مانند پردنیزون استفاده می‌شود. از آنجا که استفاده طولانی‌مدت از کورتیکواستروئیدها می‌تواند عوارض جانبی جدی مانند آب مروارید، پوکی استخوان و ضعف عضلانی ایجاد کند، این دارو معمولاً فقط برای مدت کوتاهی تجویز می‌شود.

سایر درمان های تب یونجه عبارتند از:

• واکسن آلرژی (ایمونوتراپی - Immunotherapy): در صورتی که علائم تب یونجه با داروها تسکین پیدا نکند یا عوارض جانبی زیادی داشته باشید، ممکن است پزشک واکسن آلرژی (حساسیت‌زدایی) را تجویز کند. در این درمان، طی ۳ تا ۵ سال به طور منظم مقادیر بسیار کمی از آلرژن تزریق خواهد شد. هدف از این امر، عادت دادن بدن نسبت به مواد حساسیت‌زا و کاهش نیاز بدن به داروها است. ایمونوتراپی در صورت حساسیت به شوره و موی انسان و حیوان، گرد و غبار یا گرده‌های تولید شده توسط درختان، چمن‌ها یا علف‌های هرز، می‌تواند بسیار موثر باشد. در کودکان، ایمونوتراپی حتی می‌تواند از بروز آسم نیز جلوگیری کند.
• قرص‌های ضد آلرژی زیرزبانی: به جای دریافت واکسن آلرژی، می‌توان از قرص‌های حاوی مقادیر کمی آلرژن به صورت روزانه و زیر زبان استفاده کرد. این قرص‌ها نیز با مکانیسم مشابهی به بدن کمک می‌کنند تا به آلرژن عادت کند.
• شستشوی سینوس‌ها (Nasal Lavage): شستشوی مجاری بینی با محلول نمکی استریل روشی سریع، ارزان و موثر برای رفع گرفتگی بینی است. با شستشوی بینی می‌توان مخاط و مواد حساسیت‌زا را از بینی خارج نمود. بهترین راه استفاده از نتی‌پات (Neti Pot) – بطری کوچکی برای شستشوی سینوس‌ها و بینی – است. برای تهیه محلول آب نمک، از آب مقطر استریل، آب جوشانده و خنک شده، یا آب فیلتر شده با فیلتر ۱ میکرون یا کمتر استفاده کنید. همچنین، پس از هر بار استفاده، حتماً دستگاه شستشو را با آب استریل تمیز کرده و اجازه دهید کاملاً خشک شود.

سبک زندگی و درمان های خانگی

اگرچه اجتناب کامل از مواد آلرژی‌زا تقریباً غیرممکن است، اما می‌توانید با محدود کردن مدت زمان قرار گرفتن در معرض این مواد، علائم را به میزان قابل توجهی کاهش دهید. با اطلاع از اینکه به چه موادی حساسیت دارید، می‌توانید از عوامل تحریک‌کننده دوری کنید:

برای گرده یا کپک:

• در فصل گرده‌افشانی، درها و پنجره‌ها را بسته نگه دارید.
• لباس‌ها را در خارج از خانه آویزان نکنید؛ گرده گل می‌تواند به ملحفه و حوله‌ها بچسبد.
• از تهویه (کولر) در خانه و اتومبیل استفاده کنید.
• از فیلترهای با درجه‌بندی آلرژی (مانند HEPA) در سیستم تهویه منزل استفاده کنید و مرتباً آن‌ها را تعویض کنید.
• از فعالیت‌های زودهنگام صبح در فضای باز، که میزان گرده‌افشانی زیاد است، خودداری کنید.
• در روزهایی با هوای خشک و باد شدید در خانه بمانید.
• برای کاهش رطوبت محیط داخلی، از رطوبت‌گیر استفاده کنید.
• از فیلتر ذرات معلق با بازده بالا (HEPA) برای جاروبرقی در اتاق خواب و سایر اتاق‌هایی که زمان زیادی را در آن‌ها می‌گذرانید، استفاده کنید.
• از کوتاه کردن چمن و جمع‌آوری برگ‌ها خودداری کنید یا از دیگران بخواهید این کار را انجام دهند.
• هنگام نظافت منزل یا باغبانی، از ماسک گرد و غبار استفاده کنید.

برای گرد و غبار (مایت):

• از روکش‌های ضد حساسیت برای تشک‌ها، پتوها و بالش‌ها استفاده کنید.
• ملافه‌ها و پتوها را در آب گرم با دمای حداقل ۱۳۰ درجه فارنهایت (۵۴ درجه سانتی‌گراد) بشویید.
• برای کاهش رطوبت محیط از دستگاه رطوبت‌گیر یا تهویه هوا استفاده کنید.
• فرش‌ها را به صورت هفتگی با جاروبرقی مجهز به فیلتر ذرات کوچک یا HEPA جارو بکشید.
• در صورت نیاز، از اسپری‌های حشره‌کش (آکاریساید) که برای از بین بردن ریزگردها روی فرش، مبلمان و ملافه طراحی شده‌اند، استفاده کنید.
• اگر نسبت به گرد و غبار حساسیت زیادی دارید، موکت‌های اتاق خواب را حذف کرده و از کف‌پوش‌های سخت استفاده کنید.

برای سوسک:

• ترک و شکاف‌ها را مسدود کنید تا سوسک‌ها راهی برای ورود و پنهان شدن نداشته باشند.
• شیر آب و لوله‌های نشتی را تعمیر کنید تا رطوبت مورد علاقه سوسک‌ها از بین برود.
• روزانه ظروف و سطل زباله‌های خالی را بشویید.
• خرده‌های غذا را از پیشخوان و کف محیط جارو کنید.
• مواد غذایی، از جمله غذای حیوانات خانگی را در ظروف در بسته نگهداری کنید.
• در صورت نیاز، از روش‌های اختصاصی نابودی آفات استفاده کنید.

درمان جایگزین

گرچه شواهد علمی قوی و زیادی در مورد چگونگی کارایی روش‌های درمانی جایگزین برای تب یونجه وجود ندارد، اما تعدادی از افراد آن‌ها را برای تسکین علائم خود آزمایش می‌کنند:

• داروهای گیاهی و مکمل‌ها:
  • عصاره گیاه بابا آدم جنگلی/سایبان (Butterbur): برخی شواهد نشان می‌دهند که این گیاه می‌تواند به جلوگیری از علائم آلرژی فصلی کمک کند. حتماً از نوع بدون پیرولیزیدین آلکالوئید (Pyrrolizidine Alkaloids) آن استفاده کنید، زیرا آن ها مواد سمی هستند.
  • برخی شواهد از تأثیرگذاری اسپیرولینا (Spirulina) و تینوسپورا کوردیفولیا (Tinospora cordifolia) سخن به میان آورده‌اند.
  • گرچه فواید آن‌ها کاملاً مشخص نیست، اما سایر داروهای گیاهی و مکمل‌ها مانند فلفل دلمه‌ای، عسل، ویتامین C و روغن ماهی نیز توسط برخی از محققان برای آلرژی فصلی مفید دانسته شده‌اند.
• طب سوزنی (Acupuncture): برخی افراد بر تأثیرگذاری طب سوزنی بر روی علائم آلرژی فصلی باور دارند. با این حال، شواهد علمی در مورد تأثیر قطعی این روش‌های درمانی و همچنین خطرات احتمالی آن‌ها (مانند عفونت ناشی از سوزن‌های غیراستریل) محدود است.

همیشه پیش از امتحان هرگونه درمان جایگزین، با پزشک خود مشورت کنید تا از ایمنی و تداخل نداشتن آن با سایر درمان‌هایتان اطمینان حاصل کنید.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

شما احتمالاً درمان تب یونجه را با مراجعه به پزشک خانواده یا پزشک عمومی آغاز خواهید کرد. با این حال، ممکن است به متخصص آلرژی یا سایر متخصصین ارجاع داده شوید.

آنچه می‌توانید انجام دهید

برای کمک به آمادگی برای ملاقات، این موارد را در نظر بگیرید:

علائم خود را یادداشت کنید: لیستی از تمام علائمی که تجربه کرده‌اید، از جمله زمان بروز آن‌ها و هر چیزی که به نظر شما آن‌ها را تحریک می‌کند، تهیه کنید. حتی علائمی که فکر می‌کنید با تب یونجه ارتباطی ندارند را هم بنویسید.

تغییرات اخیر زندگی را بنویسید: هرگونه تغییر مهم اخیر در زندگی خود را یادداشت کنید، مانند نقل مکان به خانه یا منطقه جدیدی از کشور.

لیست داروها: فهرستی از تمام داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید، تهیه کنید.

همراهی با یک نفر: در صورت امکان، یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید. این کار می‌تواند به شما در به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در طول ملاقات تبادل می‌شود، کمک کند.

سوالات خود را یادداشت کنید: سوالاتی را که می‌خواهید از پزشک بپرسید، بنویسید. اگر زمان محدود بود، مهم‌ترین آن‌ها را در ابتدا فهرست کنید.

برخی سوالات اساسی که می‌توانید در مورد تب یونجه از پزشک بپرسید عبارتند از:

• چه چیزی باعث ایجاد علائم من شده است؟
• به چه آزمایش‌هایی نیاز دارم؟
• آیا این وضعیت به خودی خود برطرف می‌شود؟
• بهترین اقدام درمانی برای من چیست؟
• چه روش‌های درمانی دیگری را می‌توانید پیشنهاد دهید؟
• دچار بیماری های دیگری نیز می باشم، چگونه می‌توانم آن‌ها را به بهترین وجه با هم مدیریت کنم؟
• آیا محدودیت‌هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
•  
• آیا بروشور یا سایر مطالب چاپی وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب‌سایت‌هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

در پرسیدن هر سوال دیگری که برایتان پیش آمده است، تردید نکنید.

از پزشک چه انتظاری می رود

پزشک احتمالاً برای درک بهتر وضعیت شما، سوالاتی مانند موارد زیر را خواهد پرسید:

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا علائم مداوم هستند یا گذرا؟
• شدت علائم چقدر است؟
• چه چیزی سبب تحریک علائم شما می‌شود؟
• چه چیزی باعث بهبودی علائم شما می‌شود؟
• آیا فردی از نزدیکان شما (مانند پدر و مادر یا خواهر و برادر) به تب یونجه یا آلرژی دیگری مبتلا است؟
• آیا این علائم در کار، مدرسه یا خواب شما تداخل ایجاد می‌کند؟

در این بین چه کاری می توانید انجام دهید

در صورتی که هنوز به پزشک مراجعه نکرده‌اید، داروهای بدون نسخه می‌توانند در کاهش علائم تب یونجه کمک‌کننده باشند. تعدادی از داروها شامل قرص، شربت ها، اسپری‌های بینی و قطره‌های چشمی وجود دارند که ممکن است به تسکین علائم شما کمک کنند. اما همیشه قبل از مصرف هر دارویی، دستورالعمل‌ مصرف آن را به دقت مطالعه کنید.