درخواست مشاوره رایگان
سیتالوپرام (نام تجاری: سلکسا)، از داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین است که با افزایش سروتونین، به بهبود افسردگی در بزرگسالان کمک می کند. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف سیتالوپرام، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: سیتالوپرام
نام تجاری: سلکسا
سیتالوپرام برای درمان افسردگی استفاده شده و سطح انرژی و احساس خوب بودن را بهبود می بخشد. سیتالوپرام به عنوان نوعی مهار کننده انتخابی جذب مجدد سروتونین اس.اس.آر.آی (SSRI) شناخته می شود. این دارو با کمک به بازگرداندن تعادل نوعی ماده طبیعی خاص (سروتونین) در مغز کار می کند.
پیش از هر بار مصرف این دارو، راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید. داروی سیتالوپرام را طبق دستور پزشک، معمولاً یک بار در روز صبح یا عصر، به همراه غذا یا به تنهایی مصرف نمایید.
دوز مصرفی دارو طبق شرایط پزشکی فرد، سن، میزان پاسخ بدن به دارو، آزمایش های تشخیصی یا پزشکی و دیگر داروهای مصرفی تعیین می شود.
حتماً تمام محصولات مورد استفاده خود (از جمله داروهای با نسخه، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) را به پزشک خود و پزشک داروخانه اطلاع دهید. حداکثر دوز مصرف سیتالوپرام 40 میلی گرم در روز است.
در صورت استفاده از فرم مایع سیتالوپرام، میزان مصرفی را با استفاده از دستگاه یا قاشق مخصوص اندازه گیری به دقت بسنجید و از قاشق خانگی استفاده نکنید زیرا ممکن است دوز مصرفی مناسب را دریافت نکنید.
برای کاهش خطر ابتلا به عوارض جانبی، مصرف دارو با میزان کم آغاز شده و به تدریج به میزان مصرفی آن افزایش می یابد؛ بنابراین دستورالعمل های ارائه شده پزشک خود را به دقت دنبال کنید. دوز مصرفی دارو و تعداد دفعات مصرف آن را افزایش ندهید و از طولانی تر کردن مدت زمان مصرف دارو نسبت به تجویز پزشک، خودداری کنید. این امر نه تنها باعث تسریع روند بهبود نشده، بلکه خطر بروز عوارض جانبی را افزایش می دهد.
بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود؛ بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
در صورتی که احساس خوبی دارید نیز مصرف سیتالوپرام را ادامه دهید. از توقف مصرف این دارو بدون تجویز پزشک خودداری نمایید. با قطع ناگهانی این دارو، برخی شرایط ممکن است تشدید شوند و علائمی مانند نوسانات خلق و خوی، سردرد، خستگی، تغییرات خواب و احساسات کوتاه مدت مانند شوک الکتریکی را تجربه کنید. برای جلوگیری از این علائم برای توقف مصرف این دارو، میزان داروی مصرفی به تدریج کاهش می یابد. برای اطلاع از جزئیات بیشتر با پزشک خود و یا پزشک داروخانه مشورت کنید. تشدید و بروز علائم جدید را بلافاصله گزارش کنید. تاثیرگذاری این دارو ممکن است 1 تا 4 هفته طول بکشد و حداکثر تا چندین هفته تاثیرگذاری کامل آن، زمان ببرد.
در صورت تداوم یا تشدید وضعیت، موضوع را به پزشک خود اطلاع دهید.
حالت تهوع، خشکی دهان، کاهش اشتها، خستگی، خواب آلودگی، تعریق، تاری دید و خمیازه می توانند از عوارض سیتالوپرام باشند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از عوارض، حتماً آن را با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مطرح کنید.
به یاد داشته باشید پزشک معالجتان این دارو را به دلیل بیشتر بودن منافع این دارو نسبت به عوارض آن برای شما تجویز کرده است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت بروز عوارض جانبی جدی مانند: لرزش، کاهش میل جنسی، تغییر در توانایی جنسی، کبودی، خونریزیزود هنگام.، سریعاً موضوع را به پزشک معالج اطلاع دهید.
همچنین در صورت بروز عوارضی مانند: غش، ضربان قلب سریع یا غیرعادی، مدفوع سیاه، استفراغ مشابه تفاله قهوه، تشنج، چشم درد، تورم، قرمزی، گشاد شدن مردمک چشم، تغییر بینایی (مانند دیدن رنگین کمان در اطراف چراغ ها در شب)، بلافاصله به پزشک مراجعه نمایید.
سیتالوپرام ممکن است سروتونین را افزایش دهد و بندرت باعث ایجاد بیماری بسیار جدی به نام سندرم یا مسمومیت سروتونین شود. در صورت استفاده از سایر داروهای افزایش دهنده سروتین، این خطر افزایش می یابد. بنابراین تمام داروهای مصرفی خود را به پزشک یا پزشک داروخانه اطلاع دهید. در صورت بروز برخی از علائم مانند: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، حالت تهوع، استفراغ، اسهال، عضلات منقبض، تب ناگهانی، آشفتگی یا بی قراری غیرمعمول زیر بلافاصله به پزشک مراجعه نمایید. آقایان ممکن است بندرت، نعوظ دردناک یا طولانی مدت به مدت 4 ساعت یا بیشتر را تجربه نمایند. در صورت بروز این اتفاق، استفاده از این دارو را متوقف نموده و بلافاصله به پزشک مراجعه نمایید. در غیر این صورت ممکن است مشکلات دائمی رخ دهد.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش/ تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید. توجه داشته باشید با جویدن، مکیدن و حل کردن دارو در دهان امکان بروز واکنش های آلرژیک افزایش می یابد.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی داروی سیتالوپرام را در برنمی گیرد، بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف سیتالوپرام، در صورت حساسیت به این دارو، اسکیتالوپرام یا سایر مواد، موضوع را با پزشک معالج خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید. این دارو ممکن است حاوی مواد غیرفعالی باشدکه می توانند باعث بروز واکنش های آلرژیک یا سایر مشکلات شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف سیتالوپرام، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص: سابقه شخصی یا خانوادگی ابتلا به اختلال افسردگی دو قطبی یا جنون، سابقه شخصی یا خانوادگی اقدام به خودکشی، بیماری کبدی، تشنج، کمبود سدیم خون، زخم روده و یا خونریزی (بیماری زخم معده) یا مشکلات خونریزی، سابقه شخصی یا خانوادگی آب سیاه (نوع بسته شدن زاویه)، مطلع سازید.
سیتالوپرام ممکن است شرایطی را ایجاد کند که بر ریتم قلب تأثیر بگذارد (طولانی شدن QT). طولانی شدن QT می تواند به ندرت باعث ضربان قلب سریع یا غیر عادی و سایر علائم (مانند سرگیجه شدید و غش کردن) شود که بلافاصله به مراقبت پزشکی نیاز دارد.
در صورتی که شرایط پزشکی خاصی داشته و یا داروهای دیگری مصرف می کنید که ممکن است باعث طولانی شدن زمان QT شود، این خطر افزایش یابد. قبل از استفاده از سیتالوپرام، تمام داروهای مصرفی خود را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اعلام نموده و در صورت وجود هر یک از این شرایط: برخی مشکلات قلبی (نارسایی قلبی، ضربان قلب آهسته، حمله قلبی اخیر، طولانی شدن QT در EKG، سابقه خانوادگی خاص مشکلات قلبی، مرگ ناگهانی قلب)، موضوع را به پزشک معالج خود اطلاع دهید.
سطح پایین پتاسیم یا منیزیم در خون نیز ممکن است خطر طولانی شدن QT را افزایش دهد. این خطر ممکن است در صورت استفاده از داروهای خاص (مانند داروهای ادرار آور، قرص های آب) یا وجود شرایطی مانند تعریق شدید، اسهال یا استفراغ افزایش یابد. در مورد استفاده بی خطر سیتالوپرام با پزشک خود صحبت کنید.
داروی سیتالوپرام ممکن است باعث گیجی و یا تاری دید شود. همچنین مصرف الکل و ماری جوانا (شاهدانه) می تواند باعث تشدید این امر گردد. از رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری و دید واضح دارد، تا زمانی که بتوانید آن را در امنیت و وضعیت مساعد انجام دهید، خودداری نمایید. از مصرف نوشیدنی های الکلی خودداری نموده و در صورت استفاده از ماری جوانا (شاهدانه) با پزشک معالج خود موضوع را در میان بگذارید.
پیش از انجام جراحی، پزشک یا دندانپزشک خود را از کلیه محصولات مصرفی خود (از جمله داروهای با نسخه، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) مطلع نمایید.
افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی سیتالوپرام به خصوص خونریزی، از دست دادن هماهنگی و طولانی شدن QT حساس باشند. همچنین ممکن است به نوعی عدم تعادل نمک (هیپوناترمی) مبتلا شوند، به خصوص اگر آنها قرص های آب (ادرار آور) نیز مصرف می کنند. از دست دادن هماهنگی می تواند خطر زمین خوردن را افزایش دهد.
کودکان ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه کاهش اشتها و کاهش وزن حساسیت بیشتری نشان دهند. وزن و قد را در کودکانی که از این دارو استفاده می کنند کنترل کنید.
استفاده از داروی سیتالوپرام در دوران بارداری، تنها در موارد اضطراری مجاز بوده و ممکن است به جنین آسیب برساند. همچنین، نوزادان مادرانی که در طول 3 ماه آخر بارداری از این دارو استفاده کرده اند، ممکن است به ندرت دچار علائمی مانند مشکلات تغذیه، تنفس، تشنج، سفتی عضلات یا گریه مداوم شوند. اگر در نوزاد تازه متولد شده خود متوجه هر یک از این علائم شدید، بلافاصله به پزشک اطلاع دهید.
از آنجا که مشکلات روحی و ذهنی درمان نشده (مانند افسردگی، وسواس فکری-عملی، اختلال وحشت) می توانند نوعی بیماری جدی باشند، از توقف مصرف این دارو بدون تجویز پزشک خودداری نمایید. در صورتی که قصد بارداری داشته، باردار بوده و یا احساس می کنید که باردار هستید، سریعاً در مورد مزایا و خطرات استفاده از این دارو در دوران بارداری با پزشک خود صحبت کنید.
سیتالوپرام به شیر مادر منتقل می شود و ممکن است اثرات نامطلوبی بر نوزاد شیرخوار بگذارد. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی سیتالوپرام را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با سیتالوپرام تداخل داشته باشند عبارتند از: داروهای دیگری که می توانند باعث خونریزی یا کبودی شوند (از جمله: داروهای ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل، ان.اس.ای.آی.دی(NSAID) مانند ایبوپروفنو رقیق کننده های خون مانند وارفارین).
آسپیرین در صورت استفاده با سیتالوپرام می تواند خطر خونریزی را افزایش دهد. با این حال، در صورتی که پزشک شما را به مصرف آسپیرین با دوز کم برای حمله قلبی یا پیشگیری از سکته مغزی (معمولاً با دوزهای 81-325 میلی گرم در روز) راهنمایی کرده است، باید آن را ادامه دهید، مگر اینکه پزشک خلاف این امر را به تجویز کند. برای اطلاع از جزئیات بیشتر، با پزشک خود یا پزشک داروخانه ارتباط برقرار نمایید.
مصرف داروهای مهار کننده ام.ای.او (MAO) با این دارو ممکن است باعث تداخل دارویی جدی شود. در طول درمان با این دارو از مصرف داروهای مهار کننده ام.ای.او (MAO) (ایزوکارباکسازید، لاینزولید، متیلن بلو، موکلوبمید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانسیل پرومین) خودداری نمایید. اکثر بازدارنده های ام.ای.او (MAO) نیز نباید به مدت دو هفته قبل و بعد از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشک خود در مورد زمان شروع یا قطع مصرف این دارو سوال کنید.
در صورت استفاده از داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می شوند، خطر سندرم یا مسمومیت سروتونین افزایش می یابد. به عنوان مثال می توان به داروهای خیابانی مانند: ام.دی.ام.ای یا اکستازی، گل راعی، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله اس.اس.آر.آی(SSRI) ها دیگر مانند فلوکستینیا پاروکستین، اس.ان.آر.آی (SNRI) مانند دولوکستین یا ونلافاکسین)، تریپتوفان و سایر موارد اشاره کرد. خطر ابتلا به سندرم سروتونین یا مسمومیت ممکن است هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر باشد.
در صورت استفاده از سایر محصولات که باعث خواب آلودگی می شوند از جمله الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، آنتی هیستامین ها (مانند: سیتریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند: آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل کننده های عضلانی و مسکن های اپیوید (مانند کدئین)، موضوع را به پزشک معالج و یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
برچسب روی تمام داروهای خود (مانند داروهای آلرژی، سرفه و سرماخوردگی) را بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی مواد خواب آور باشند. نحوه استفاده صحیح و مطمئن از این داروها را از پزشک داروخانه بپرسید.
بسیاری از داروها از جمله آمیودارون، پیموزید، پروکائینامید، کینیدین، سوتالول و غیره، علاوه بر سیتالوپرام ممکن است بر ریتم قلب (طولانی شدن QT) تأثیر بگذارند، سیتالوپرام بسیار شبیه اسکیتالوپرام است. در طول مصرف سیتالوپرام از داروهای حاوی اسکیتالوپرام استفاده نکنید.
سیتالوپرام ممکن است در برخی آزمایش های تشخیصی یا پزشکی (از جمله اسکن مغزی برای بیماری پارکینسون) تداخل ایجاد کند و باعث بروز نتایج آزمایش نادرست شود. اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاه و کلیه پزشکان از استفاده شما از این دارو مطلع هستند.
در صورت مصرف بیش از حد سیتالوپرام و بروز علائم جدی مانند غش کردن یا مشکلات تنفسی با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
از تجویز خودسرانه این دارو به دیگران خودداری نمایید.
آزمایش های تشخیصی یا پزشکی (مانند: EKG) باید به صورت دوره ای انجام شود تا پیشرفت وضعیت کنترل و عوارض جانبی بررسی شود. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
تمام قرارهای منظم پزشکی و روانپزشکی را حفظ کنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
