درخواست مشاوره رایگان
راساژیلین (نام تجاری: آزیلکت)، یکی از داروهای محرک تولید دوپامین در مغز است که به کاهش و تسکین علائم پارکینسون مانند رعشه و اسپاسم کمک می کند. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف راساژیلین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: راساژیلین
نام تجاری: آزیلکت
راساژیلین به تنهایی یا به همراه سایر داروها (مانند لوودوپا / کاربیدوپا) برای درمان علائم بیماری پارکینسون استفاده می شود. این دارو می تواند به بهبود علائمی مانند لرزش، سفتی، مشکل در حرکت همچنین می تواند به کاهش زمان "آف" (دوره های حرکت آرام یا سفتی) کمک کند.
راساژیلین متعلق به دسته ای از داروها که به عنوان بازدارنده های MAO شناخته می شوند، می باشد. این ماده با افزایش سطح برخی از مواد طبیعی خاص در مغز (مانند دوپامین، نوراپی نفرین، سروتونین) کار می کند. تصور می شود بیماری پارکینسون به دلیل دوپامین کم در مغز ایجاد می شود.
راساژیلین را به صورت خوراکی با غذا یا بدون غذا طبق تجویز پزشک، معمولاً یک مرتبه در روز مصرف کنید.
دوز دارو براساس شرایط پزشکی، واکنش بدن به دارو و سایر داروهای مصرفی تعیین می شود. حتماً تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید. از افزایش دوز یا زمان تجویز شده پرهیز کنید. در این صورت نه تنها وضعیت سریع تر بهبود نمی یابد، بلکه خطر ابتلا به عوارض جانبی افزایش خواهد یافت.
بدون مشورت با پزشک مصرف راساژیلین را قطع نکنید. با قطع ناگهانی این دارو، برخی شرایط ممکن است تشدید شود. ممکن است لازم باشد دوز به تدریج کاهش یابد.
در صورت مصرف مقدار زیادی تیرامین در هنگام مصرف راساژیلین و به مدت 2 هفته پس از قطع آن، ممکن است واکنش بسیار جدی فشار خون رخ دهد. از غذاهایی که دارای تیرامین زیاد هستند مانند پنیرهای مانده (مانند پنیر استیلتون) خودداری کنید. با پزشک یا متخصص تغذیه درمورد اینکه از مصرف کدام غذاها باید خودداری کنید و اگر بعد از خوردن یا نوشیدن برخی مواد غذایی در حین مصرف این دارو احساس خوبی ندارید، مشورت کنید.
اگر اثر دارو متوقف یا وضعیت بیماری تشدید شد، به پزشک خود بگویید.
سرگیجه، خواب آلودگی، درد مفاصل، سوزش معده، حالت تهوع، خشکی دهان، کاهش وزن یا درد معده / شکم ممکن است رخ دهد. در صورت تداوم یا تشدید هریک از عوارض، با پزشک خود یا پزشک داروخانه صحبت کنید.
برای به حداقل رساندن سرگیجه، هنگام برخاستن از حالت نشسته یا خوابیده، به آرامی بلند شوید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان راساژیلین را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این محصول بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این محصول، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت بروز هریک از این عوارض جانبی جدی، مانند غش کردن، از دست دادن تعادل، تغییرات ذهنی / روحی (مانند گیجی، افسردگی، توهم)، تشدید سفتی / انقباض / حرکات غیرقابل کنترل عضله، تورم مچ پا / پاها، خونریزی آسان / کبودی، اصرارهای شدید غیرمعمول (مانند افزایش قمار، افزایش اصرار جنسی) را بلافاصله به پزشک اطلاع دهید.
برخی از افرادی که راساژیلین مصرف می کنند در طول فعالیت های معمول روزمره خود (مانند مکالمه تلفنی، رانندگی) ناگهان به خواب فرو می روند. در بعضی موارد، خواب بدون احساس خواب آلودگی از قبل، اتفاق افتاده است. این اثر خواب آلودگی ممکن است در هر زمان از درمان با راساژیلین رخ دهد حتی اگر مدت طولانی از این دارو استفاده کرده باشید. اگر در طول روز دچار خواب آلودگی شدید یا به خواب فرو رفتید، تا زمانی که این اثر را با پزشک خود در میان نگذاشته اید، رانندگی نکنید و در سایر فعالیت های خطرناک شرکت نکنید. خطر ابتلا به خواب آلودگی با استفاده از الکل یا سایر داروهایی که باعث خواب آلودگی می شوند افزایش می یابد.
این دارو ممکن است سروتونین را افزایش دهد و بندرت باعث ایجاد بیماری بسیار جدی به نام سندرم سروتونین می شود. اگر داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می شوند نیز مصرف کنید،این خطر افزایش می یابد؛ بنابراین تمام داروهای مصرفی خود را به پزشک خود یا پزشک داروخانه بگویید.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی بسیار جدی، از جمله: ضربان سریع قلب، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، حالت تهوع / استفراغ / اسهال، لرزش عضلات، تب غیر قابل وصف، تحریک غیر عادی / بی قراری، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
راساژیلین به ندرت ممکن است باعث حمله فشار خون بسیار بالا (بحران فشار خون) شود. بسیاری از تداخلات دارویی و غذایی می تواند این خطر را افزایش دهد. در صورت بروز هر یک از این عوارض جانبی جدی مانند سردرد شدید، ضربان قلب سریع / آهسته / نامنظم / تپش قلب، درد قفسه سینه، سفتی / درد گردن، حالت تهوع / استفراغ شدید، تعریق / نرمی پوست (بعضی اوقات با تب)، گشاد شدن مردمک چشم، تغییرات بینایی (مانند دو بینی / تاری دید)، حساسیت ناگهانی به نور (فوتوفوبیا) به پزشک مراجعه کنید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش یا تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی راساژیلین را در برنمی گیرد، بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف راساژیلین، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف راساژیلین، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص بیماری قلبی (مانند بیماری عروق کرونر، حمله قلبی، درد قفسه سینه، نارسایی قلبی)، سکته، فشار خون بالا، سردردهای شدید / مکرر، بیماری کبدی، اختلالات روحی / خلقی (مانند اسکیزوفرنی، اختلال دو قطبی، افسردگی)، دیابت، تیروئید بیش فعال، نوع خاصی از تومور غده فوق کلیوی (فئوکروموسیتوما) و اختلالات خواب، مطلع سازید.
راساژیلین ممکن است باعث سرگیجه یا خواب آلودگی شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
قبل از عمل جراحی، تمام محصولات مورد استفاده خود (از جمله داروهای با نسخه، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) را به پزشک یا دندانپزشک خود بگویید.
هنگام بارداری، این دارو تنها در صورت نیاز مصرف شود. در مورد خطرات و مزایای این دارو با پزشک خود صحبت کنید.
انتقال این دارو به شیر مادر مشخص نیست. پیش از شیردهی با پزشک مشورت کنید.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی راساژیلین را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با راساژیلین تداخل داشته باشند عبارتند از: قرص های رژیم غذایی / مهارکننده های اشتها (مانند دی اتیل پروپیون)، داروهایی برای اختلال نقص توجه (مانند اتوموکسستین، متیل فنیدیت)، آپراکلونیدین، بوپروپیون، بوسپیرون، کاربامازپین، سیکلوبنزپرین، دوتترابنازین، دکسترومتورفان، متیل دوپا، مکمل های خاص (مانند تریپتوفان، تیرامین)، تترابنازین، "تریپتان" های خاصی که برای درمان سردردهای میگرنی استفاده می شوند (مانند ریزاتریپتان، سوماتریپتان، زولمیتریپتان)، والبنازین.
در صورت استفاده از داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می شوند، خطر سندرم / سمیت سروتونین افزایش می یابد. به عنوان مثال می توان به داروهای خیابانی مانند اکستازی MDMA /، گیاه گل راعی، ترامادول، برخی داروهای افیونی (مانند فنتانیل، مپریدین، متادون، تاپنتادول)، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله ماپروتیلین، میرتازاپین، SSRI ها مانند فلوکستین / پاروکستین، SNRI ها) اشاره کرد. خطر ابتلا به سندرم سروتونین / مسمومیت ممکن است هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر باشد.
مصرف همزمان بعضی داروها یا حتی هفته ها قبل یا بعد از مصرف راساژیلین می تواند با راساژیلین تداخل ایجاد کند. در صورت مصرف هر چیزی در لیست محصولاتی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند یا هر یک از محصولات افزایش دهنده سروتونین، در طی 2 هفته قبل یا بعد از مصرف راساژیلین، به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید. همچنین مصرف فلوکستین را در طول 5 هفته قبل از شروع راساژیلین با آنها در میان بگذارید. از پزشک در مورد فاصله ی بین شروع یا قطع مصرف دارو و شروع راساژیلین سؤال کنید.
مصرف سایر داروهای مهار کننده MAO با این دارو ممکن است باعث تداخل دارویی جدی شود. در طول درمان با این دارو از هیچ گونه داروی مهار کننده دیگر MAO (ایزوکارباکسازید، لاینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، سافینامید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین) استفاده نکنید. اکثر بازدارنده های MAO نیز نباید به مدت دو هفته قبل و بعد از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشک خود در مورد زمان شروع یا قطع مصرف این دارو سوال کنید.
قبل از استفاده از راساژیلین، استفاده از داروهایی که ممکن است خطر فشار خون بسیار بالا (بحران فشار خون) را در صورت ترکیب با راساژیلین افزایش دهند، از جمله محصولات گیاهی (مانند افدرا / ما هوانگ)، آلرژی و محصولات سرفه و سرماخوردگی (از جمله دکسترومتورفان، مواد ضد احتقان مانند فنیلفرین / سودوفدرین) و محرک ها (مانند آمفتامین ها، افدرین، اپی نفرین، فنیل آلانین) را گزارش کنید. راساژیلین نباید با هیچ یک از این داروها استفاده شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود یا پزشک داروخانه صحبت کنید.
در صورت مصرف سایر فرآورده هایی که باعث خواب آلودگی می شوند از جمله الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، آنتی هیستامین ها (مانند سیتریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، داروهای شل کننده عضلات (مانند کاریزوپرولول) و مسکن های درد افیونی (مانند کدئی ، هیدروکدون) به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. علائم سوء مصرف ممکن است تا 12 ساعت ظاهر نشود و شامل موارد زیر باشد: تحریک پذیری، بی قراری، سرگیجه، خواب آلودگ ، تعریق، ضربان قلب سریع، سردرد، گیجی، تشنج.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
هنگام استفاده از این دارو باید آزمایش های آزمایشگاهی و پزشکی (مانند فشار خون) انجام شود. تمام قرارهای پزشکی و آزمایشگاهی را حفظ کنید. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
افراد مبتلا به بیماری پارکینسون ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست (ملانوم) برای آنها افزایش یابد. اگر این دارو را برای درمان بیماری پارکینسون مصرف می کنید، در صورت مشاهده تغییر در شکل یا اندازه خال ها یا سایر تغییرات پوستی غیر معمول، سریعاً به پزشک خود اطلاع دهید. در مورد معاینات منظم پوستی از پزشک سؤال کنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق، دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از نگهداری آن در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
داروها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.