درخواست مشاوره رایگان
پرامی پکسول (نام تجاری: میراپکس)، نوعی داروی شبیه به هورمون دوپامین است که با اثر بر روی سیستم عصبی مرکزی به کنترل و بهبود علائم بیماری پارکینسون و سندرم پای بی قرار کمک می کند. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد ونحوه مصرف پرامی پکسول، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: پرامی پکسول
نام تجاری: میراپکس
پرامی پکسول بصورت مجزا یا همراه با داروهای دیگر برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می شود. این دارو می تواند توانایی حرکت کردن را بهبود ببخشد و لرزه، سفتی و جمود، کند شدن حرکات و بی ثباتی و همچنین تعداد نواحی از بدن که قادر به حرکت نیستند (سندرم روشن-خاموش) را نیز کاهش دهد.
پرامی پکسول یک آگونیست دوپامین است که با کمک به بازگرداندن تعادل یک ماده طبیعی خاص (دوپامین) در مغز کار می کند.
پیش از مصرف این دارو یا در هربار شروع مجدد آن، برگه راهنما دارو و دستورالعمل استفاده از آن را مطالعه نمایید. در صورت داشتن هرگونه سوالی، آن را از پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه بپرسید.
قرص پرامی پکسول را بطور کامل قورت دهید و از جویدن، خرد کردن یا شکستن آن اجتناب کنید، زیرا این امر موجب آزاد شدن تمام دارو بصورت همزمان و افزایش خطر ناشی از عوارض جانبی خواهد شد. این دارو بنابر تجویز پزشک بصورت خوراکی و همراه با غذا و یا بدون آن و معمولاً یکبار در روز، مصرف می شود. مصرف این دارو همراه با غذا حالت تهوع را کاهش می دهد. برای کاهش خطرات ناشی از عوارض جانبی (مانند خواب آلودگی، فشار خون پایین) پزشک تجویز این دارو را با یک دوز پایین شروع می کند تا اینکه به تدریج متوجه شود کدام دوز برایتان مناسب تر است. پرامی پکسول را دقیقا به مقدار تجویز شده مصرف کنید.
دوز این دارو براساس شرایط پزشکی فرد بیمار و میزان پاسخ دهی او به درمان تعیین خواهد شد. بیشترین اثربخشی این دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. برای کمک به یادآوری این موضوع، دارو را هر روز و در یک زمان خاص مصرف کنید. مقدار و دوز دارو را افزایش ندهید.
اگر به مدت چند روز مصرف پرامی پکسول را متوقف کنید، هنگام شروع مجدد آن می بایست به تدریج دوز دارو را افزایش دهید تا به همان دوز قبلی بازگردید. درباره شروع مجدد دارو با پزشکتان مشورت کنید. بدون تائید پزشک مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید. اگرچه بسیار بعید به نظر می رسد اما امکان دارد که قطع ناگهانی مصرف پرامی پکسول، باعث وقوع یک واکنش جدی که دارای علائمی مانند تب، سفتی ماهیچه و گیجی است، شود در این صورت هرگونه واکنشی را فوراً به پزشک خود گزارش دهید. در صورتیکه پزشک توقف مصرف منظم این دارو را تجویز کند، می بایست کاهش تدریجی دوز طبق دستورالعمل صورت گیرد تا از بروز چنین واکنش هایی جلوگیری شود.
چندین هفته طول می کشد تا متوجه اثرگزاری کامل این دارو شوید. در صورت تشدید یا تداوم بیماری، پزشکتان را مطلع سازید.
حالت تهوع، استفراغ، سرگیجه، سبکی سر، دشواری در خوابیدن، یبوست، سردرد، سرفه یا خشکی دهان، از عوارض جانبی پرامی پکسول هستند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از عوارض به پزشک اطلاع دهید.
برای کاهش خطر سرگیجه و سبکی سر، به آرامی از حالت نشسته یا خوابیده برخیزید.
در صورت مشاهده قرص کامل یا قسمت هایی از قرص درون مدفوع، پزشکتان را مطلع سازید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این محصول را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این محصول بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف پرامی پکسول، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت مشاهده هریک از عوارض جانبی جدی مانند تغییرات روحی / روانی (مانند گیجی، افسردگی، هذیان گویی)، تمایلات شدید غیرمعمول (مانند افزایش شدید میل به قمار و افزایش میل جنسی)، گرفتگی / اسپاسم ماهیچه، تغییرات غیرعادی طرز قرارگیری بدن هنگام نشستن یا ایستادن (مانند خم شدن گردن و بدن به سمت جلو) و تورم زانوها / پاها، با پزشک خود صحبت کنید.
در صورت مشاهده هریک از عوارض جانبی جدی از جمله درد در قفسه سینه، دشواری در تنفس، ضعف / درد عضلانی، خستگی غیرعادی، نشانه های مشکلات کلیوی (مانند تغییر در مقدار ادرار) و تغییرات بینایی، به پزشک مراجعه کنید.
برخی از افراد مصرف کننده پرامی پکسول در هنگام انجام فعالیت های روزمره شان (مانند صحبت کردن با تلفن، رانندگی) بطور ناگهانی به خواب می روند. در برخی از موارد این خواب بدون هیچ گونه احساس خواب آلودگی قبلی ایجاد می شود. در صورتیکه مدت طولانی است که در حال مصرف پرامیپکسول هستید، این عارضه ممکن است در هر زمان از طول درمان رخ دهد. اگر بیش از حد در روز احساس خواب آلودگی می کنید و به خواب می روید تا زمانیکه با پزشکتان درباره این موضوع صحبت نکرده اید، از انجام فعالیت هایی مانند رانندگی یا شرکت در سایر فعالیت های خطرناک احتمالی خودداری نمایید. خطر این عارضه با مصرف نوشیدنی های الکلی یا سایر داروهایی که باعث خواب آلودگی می شوند، افزایش پیدا خواهد کرد.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش یا تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض پرامی پکسول را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف پرامی پکسول، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
پیش از استفاده از پرامی پکسول، پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود مخصوصاً فشار خون پایین، مشکلات قلبی (مانند ضربان قلب نامنظم، نارسایی قلبی)، مشکلات کلیوی، بیماری های روحی / روانی (مانند گیجی، هذیان گویی، جنون، اسکیزوفرنی)، اختلالات خواب (مانند آپنه خواب، نارکولپسی یا حمله خواب) مطلع سازید.
پیش از انجام هرگونه عمل جراحی نام تمامی داروهای مصرفی تان را (داروهای با نسخه، داروهای بدون نسخه، محصولات گیاهی) به اطلاع پزشک یا دندانپزشکتان برسانید.
افراد مسن در حین مصرف پرامی پکسول بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرگیجه یا هذیان گویی قرار می گیرند.
این دارو باعث گیجی و خواب آلودگی می شود. نوشیدنی های الکلی یا ماریجوانا (شاهدانه) نیز این علائم را تشدید می کنند. از انجام فعالیت هایی مانند رانندگی، کار با ماشین آلات، یا هرنوع فعالیت دیگری که نیاز به هوشیاری دارد، تا زمانیکه نمی توانید آنها را با خیال راحت انجام دهید، خودداری کنید. از نوشیدنی های الکلی اجتناب کنید و اگر ماریجوانا (شاهدانه) مصرف می کنید، پزشکتان را مطلع سازید.
مصرف پرامی پکسول در دوران بارداری فقط در مواقع ضروری توصیه می شود. درباره فواید و ضررهای مصرف این دارو در طول بارداری با پزشکتان مشورت کنید.
پرامی پکسول می تواند وارد شیر مادر شود و اثرات ناخوشایندی بر روی نوزاد شیرخوار بگذارد. همچنین ممکن است تولید شیر را نیز تحت تاثیر قرار دهد؛ بنابراین شیردهی هنگام مصرف این دارو توصیه نمی شود. پیش از شیردهی با پزشکتان مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی پرامی پکسول را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که با داروی پرامی پکسول تداخل دارویی ایجاد می کنند عبارتند از: داروهای ضد روان پریشی (مانند کلروپرامازین، هالوپریدول، تیوتکسن)، سایمتدین، متوکلوپراماید.
چنانچه در حال مصرف محصولاتی که باعث سرگیجه می شوند مانند نوشیدنی های الکل دار، ماریجوانا (شاهدانه)، آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهایی برای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدن)، شل کننده های عضلانی (مانند کاریسوپرودال، سیکلوبنراپرین) و مسکن های حاوی مخدر (مانند کدئین، هیدروکدون) هستید، به پزشک اطلاع دهید.
هنگام مصرف داروها، برچسب روی همه داروها (مانند داروهای آلرژی، سرما خوردگی و سرفه) را بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی اجزایی باشند که موجب سرگیجه شوند. در مورد مصرف ایمن داروها از پزشکتان سوال کنید.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
هرگز این دارو را بصورت سر خود به دیگران تجویز نکنید.
افراد مبتلا به بیماری پارکینسون بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست قرار خواهند گرفت. اگر برای درمان بیماری پارکینسون در حال مصرف پرامی پکسول هستید و متوجه ایجاد تغییری در ظاهر و سایز خال هایتان یا هرگونه تغییرات غیرعادی پوستی شده اید، فوراً پزشکتان را مطلع سازید. از پزشک خود در مورد انجام آزمایش های منظم پوستی سؤال کنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کرده اید و کمتر از 12 ساعت گذشته است به محض به خاطر آوردن، آن را مصرف کنید و درصورتیکه بیشتر از 12 ساعت گذشته است، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را 2 برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از نگهداری آن در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
داروها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
