درخواست مشاوره رایگان
ریواستیگمین (نام تجاری: اکسلون)، از داروهای مهارکننده انتقال دهنده های عصبی است که در کنترل دمانس (زوال عقل) ناشی از آلزایمر و پارکینسون کاربرد دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف ریواستیگمین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: ریواستیگمین
نام تجاری: اکسلون
ریواستیگمین برای درمان گیجی (زوال عقل) مربوط به بیماری آلزایمر و بیماری پارکینسون استفاده می شود. ریواستیگمین هیچ یک از این بیماری ها را درمان نمی کند، اما ممکن است حافظه، آگاهی و توانایی انجام عملکردهای روزانه را بهبود بخشد. این دارو از شکسته شدن انتقال دهنده های عصبی عامل تعادل توسط آنزیم ها جلوگیری می کند.
پیش از مصرف ریواستیگمین، بروشور مربوط به بیمار را که توسط پزشک داروخانه ارائه شده است، مطالعه نمایید. سؤالات خود را از پزشک معالج یا پزشک داروخانه بپرسید.
این دارو را به صورت خوراکی طبق تجویز پزشک، معمولاً دو بار در روز در صبح و عصر مصرف کنید. دوز دارو براساس شرایط پزشکی و واکنش بدن به دارو تعیین می شود. برای کاهش خطر ابتلا به عوارض جانبی (مانند حالت تهوع و اسهال)، پزشک این دارو را با دوز کم شروع می کند و به تدریج دوز را طی 2 تا 4 هفته افزایش می دهد. حداکثر دوز توصیه شده برای بزرگسالان 6 میلی گرم دو بار در روز است.
بیشترین اثر دارو در صورت استفاده ی منظم آن حاصل خواهد شد. برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، هر روز آن را در ساعتی مشخص مصرف کنید. بدون تجویز پزشک از قطع مصرف دارو پرهیز کنید. این دارو را بیشتر از زمان تجویز شده مصرف نکنید.
اگر به مدت 3 روز یا بیشتر به طور متوالی ریواستیگمین را مصرف نکرده اید، قبل از شروع مجدد با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است لازم باشد دوباره با دوز کمتری شروع کنید.
در صورت تشدید عوارض، با پزشک صحبت کنید.
حالت تهوع، استفراغ، از دست دادن اشتها / کاهش وزن، اسهال، ضعف، سرگیجه، خواب آلودگی و لرزش ممکن است با سازگاری بدن با دارو ایجاد شود. این عوارض معمولاً هنگام شروع مصرف دارو یا افزایش دوز و سپس کاهش آن اتفاق می افتد. در صورت تداوم یا تشدید هریک از عوارض، با پزشک خود یا پزشک داروخانه صحبت کنید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این محصول را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این محصول بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف ریواستیگمین، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت بروز هریک از این عوارض جانبی جدی، مانند ضربان آهسته / نامنظم قلب، غش کردن، مدفوع سیاه، استفراغی که شبیه تفاله قهوه است، درد شدید معده / شکم، تشنج، مشکل ادرار بلافاصله به پزشک اطلاع دهید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش یا تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی ریواستیگمین را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف ریواستیگمین، در صورت حساسیت به آن (ایجاد راش پوستی هنگام مصرف ریواستیگمین) یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف این دارو، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص مشکلات تنفسی / ریوی (مانند آسم، بیماری انسدادی مزمن ریوی COPD)، مشکلات معده / روده (مانند زخم، خونریزی)، مشکلات قلبی (مانند ضربان نامنظم / تند / کند)، غش، تشنج، مشکلات ادرار (مانند بزرگ شدن پروستات) مطلع سازید.
ریواستیگمین ممکن است باعث سرگیجه یا اختلال بینایی شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
قبل از عمل جراحی، تمام محصولات مورد استفاده خود (از جمله داروهای با نسخه، بدون نسخه یا محصولات گیاهی) را به پزشک یا دندانپزشک خود اطلاع دهید.
هنگام بارداری، ریواستیگمین تنها در صورت نیاز مصرف شود. در مورد خطرات و مزایای این دارو با پزشک خود صحبت کنید.
انتقال این دارو به شیر مادر مشخص نیست. پیش از شیردهی با پزشک مشورت کنید.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی ریواستیگمین را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با ریواستیگمین تداخل داشته باشند عبارتند از: آسپیرین یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs، مانند ایبوپروفن، ناپروکسن)، متوکلوپرامید.
تمام برچسب های داروهای با نسخه و بدون نسخه را به دقت بررسی کنید زیرا بسیاری از داروها حاوی تسکین دهنده درد یا کاهش دهنده تب (NSAID ها مانند آسپیرین، ایبوپروفن یا ناپروکسن) هستند که در صورت مصرف همراه با دانپزیل ممکن است خطر خونریزی معده و روده را افزایش دهد. مصرف آسپیرین با دوز پایین، همانطور که پزشک به دلایل خاص پزشکی مانند حمله قلبی یا پیشگیری از سکته مغزی تجویز کرده است (معمولاً در دوزهای 81 الی 325 میلی گرم در روز)، باید ادامه یابد. در مورد جزئیات، با پزشک خود یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. علائم سو ء مصرف ممکن است شامل حالت تهوع یا استفراغ شدید یا مداوم، تعریق زیاد، ضربان بسیار کند قلب، تنفس کند یا کم عمق و تشنج، باشد.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
پزشک باید به صورت دوره ای وزن شما را بررسی کند تا از نظر عوارض جانبی آن را کنترل کند.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از نگهداری آن در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
داروها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
