درخواست مشاوره رایگان
روتیگوتین (نام تجاری: نئوپرو)، از داروهای دوپامینرژیک است که در کنترل و بهبود علائم بیماری پارکینسون مانند خشکی، رعشه و اسپاسم های عضلانی کاربرد دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف روتیگوتین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: روتیگوتین
نام تجاری: نئوپرو
از روتیگوتین به تنهایی یا همراه با داروهای دیگر، برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می شود. این دارو توانایی حرکت را بهبود می بخشد و لرزش، خشکی، کند شدن حرکات و بی ثباتی را نیز کاهش می دهد. روتیگوتین همچنین برای درمان سندرم پاهای بی قرار نیز مصرف می شود.
روتیگوتین آگونیست دوپامین است که به بازگرداندن تعادل ماده طبیعی موجود در مغز (دوپامین) کمک می کند.
پیش از شروع مصرف روتیگوتین یا در هربار شروع مجدد آن، برگه راهنما دارو و نحوه دستورالعمل مصرف آن را مطالعه نمایید. نحوه استفاده صحیح از این پچ را بیاموزید. در صورت داشتن هرگونه سوالی، آن را از پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه بپرسید.
محفظه پچ را تا زمانیکه آماده استفاده نیست باز نکنید. از برش پچ خودداری کنید و اگر ظاهری آسیب دیده یا بریده شده دارد از آن استفاده نکنید. محفظه را باز کنید و پچ را طبق دستور از پشت جدا کنید و آن را به پوست ناحیه جلویی شکم، ران، مفصل ران، کنارهای پهلو، شانه و بالای بازو که تمیز، خشک و بدون مو است بچسبانید. پچ را حدود 30 ثانیه در ناحیه مورد نظر نگه دارید تا مطمئن شوید که کاملاً چسبیده است. از چسباندن پچ بر روی پوست چرب، آسیب دیده، ملتهب، دردناک و قسمت هایی که از کرم / لوسیون / پماد / روغن و یا پودر استفاده شده است، نواحی از بدن (مانند پوستی که در زیر لباس های تنگ قرار دارد) خودداری نمایید. اگر قصد استفاده از پچ در نواحی پر مو بدن را دارید، حداقل از سه روز قبل آن قسمت ها را شیو کنید. پس از چسباندن پچ دست هایتان را با آب و صابون بشویید و تا زمانیکه دست هایتان را نشسته اید از لمس کردن چشم ها و سایر اشیای دیگر خودداری کنید.
پچ ها معمولاً برای 1 روز استفاده کافی هستند و پس از آن باید تعویض شوند. در هربار استفاده، پچ را در نواحی مختلفی از بدنتان بچسبانید تا از ایجاد درد و التهاب جلوگیری شود. برای چسباندن مجدد پچ در محلی که قبلاً آن را چسبانده بودید، حداقل 14 روز صبر کنید. در صورت التهاب و درد در ناحیه ای از پوست که پچ استفاده شده است، مراقب باشید ناحیه آسیب دیده تا زمانیکه کاملاً التیام نیافته است در برابر نور خورشید قرار نگیرد زیرا نور خورشید باعث تغییر رنگ آن ناحیه خواهد شد.
دوز مصرفی روتیگوتین براساس شرایط پزشکی فرد بیمار و میزان پاسخ دهی او به درمان تعیین می شود. پزشک برای کاهش خطرات ناشی از عوارض جانبی (مانند حالت تهوع و استفراغ) ابتدا دارو را با دوز پایین تجویز می کند و به تدریج دوز آن را افزایش خواهد داد. از توصیه های پزشک به دقت پیروی کنید.
بیشترین اثربخشی این دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. برای کمک به یادآوری این موضوع، پچ را هر روز و در یک زمان خاص عوض کنید.
هنگام دوش گرفتن، حمام رفتن و ورزش کردن مراقب باشید تا پچ نیفتد و اگر شروع به شل شدن کرد، روی آن را با یک باند ببندید و در صورت افتادن آن، در یک ناحیه دیگر از بدن، پچ جدیدی را بچسبانید و همچنین ساعت مصرف دارو در روز بعد را نیز تغییر دهید.
هنگام تعویض پچ، با دقت پچ قدیمی را جدا کنید و آن را در جایی دور از دسترس کودکان و حیوانات دور بیندازید و در صورت چسبناک شدن پوستتان، آن را لمس نکنید و برای از بین بردن هرگونه چسبندگی، آن را با وازلین یا روغن بچه آغشته نمایید. از محلول هایی مانند الکل یا پاک کننده لاک استفاده نکنید. همواره پس از چسباندن پچ، دست هایتان را بشویید و تا پیش از شستن دست ها، چشم هایتان و سایر اجسام دیگر را لمس نکنید.
بدون مشورت با پزشکتان، مصرف روتیگوتین را متوقف نکنید. قطع ناگهانی این دارو به ندرت موجب ایجاد یک واکنش جدی (مانند تب، سفتی ماهیچه ها، گیجی) می شود. در صورت اتمام دوره درمان با این دارو، پزشک برای پیشگیری از ایجاد این علائم به تدریج دوز دارو را کاهش می دهد تا در نهایت آن را قطع کند. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
در صورت تشدید یا تداوم شرایط فوراً پزشکتان را مطلع سازید.
حالت تهوع، استفراغ، از دست دادن اشتها، سرگیجه، خواب آلودگی، سبکی سر، خستگی، دشواری در خوابیدن، افزایش تعریق، سر درد یا ایجاد قرمزی / خارش در محل اتصال پچ، از عوارض روتیگوتین است. در صورت تداوم یا تشدید هریک از علائم، فوراً پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه را مطلع سازید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این محصول را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این محصول بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف روتیگوتین، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت داشتن هریک از عوارض جانبی جدی مانند تغییرات روحی / روانی (مانند گیجی، اضطراب، افسردگی، هذیان گویی)، سرگیجه شدید، غش کردن، تمایلات شدید غیرعادی (مانند افزایش میل به قمار، افزایش تمایلات جنسی)، تورم زانوها / پاها، افزایش وزن غیرعادی، ضربان قلب سریع، ایجاد حرکات غیرقابل کنترل جدید یا تشدید آنها بلافاصله به پزشک اطلاع دهید.
برخی از افراد مصرف کننده روتیگوتین در هنگام انجام فعالیت های روزمره شان (مانند صحبت کردن با تلفن) بطور ناگهانی به خواب می روند. در برخی از موارد این خواب بدون هیچ گونه احساس خواب آلودگی قبلی ایجاد می شود. در صورتیکه مدت طولانی است که در حال مصرف روتیگوتین هستید، این عارضه ممکن است در هرزمان از طول درمان رخ دهد. اگر بیش از حد در روز احساس خواب آلودگی می کنید و به خواب می روید تا زمانیکه با پزشکتان در این باره صحبت نکرده اید، از انجام فعالیت هایی مانند رانندگی یا شرکت در سایر فعالیت های خطرناک احتمالی خودداری کنید. خطر این عارضه با مصرف نوشیدنی های الکلی یا سایر داروهای خواب آور، افزایش پیدا خواهد کرد.
روتیگوتین باعث کاهش یا افزایش فشار خون می شود. همچنین ممکن است افت ناگهانی فشار خون را که منجر به ایجاد علائمی مانند سرگیجه، سبکی سر، حالت تهوع، تعریق و غش کردن می شود نیز تجربه کنید که وقوع این عارضه در هنگام شروع مصرف این دارو، افزایش دوز آن یا هنگام برخاستن ناگهانی، محتمل تر است. برای کاهش این خطر، هنگامی که می خواهید از حالت نشسته یا خوابیده برخیزید، به آرامی این کار را انجام دهید و چنانچه در طول مصرف این دارو به بررسی مداوم فشار خونتان نیاز پیدا کرده اید، پزشکتان را مطلع سازید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش یا تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی روتیگوتین را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف روتیگوتین در صورت داشتن آلرژی به آن یا هرگونه آلرژی دیگری، پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه را مطلع سازید.
پیش از مصرف این دارو پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود مخصوصاً آسم، اختلالات خواب (وقفه تنفسی طولانی در خواب (آپنه)، نارکولپسی)، فشار خون بالا / پایین، بیماری های قلبی (مانند نارسایی قلبی)، بیماری های کلیوی، اختلالات خلقی / روانی (مانند اسکیزوفرنی) مطلع سازید.
روتیگوتین باعث ایجاد سرگیجه یا خواب آلودگی می شود. نوشیدنی های الکلی یا ماریجوانا (شاهدانه) نیز این علائم را تشدید می کنند. از انجام فعالیت هایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و یا هرگونه فعالیت دیگری که نیاز به هوشیاری دارد، تا زمانیکه نتوانسته اید آنها را به صورت ایمن انجام دهید، خودداری کنید. مصرف نوشیدنی های الکلی را محدود کنید و در صورت مصرف ماریجوانا (شاهدانه) پزشکتان را مطلع سازید.
تا زمانیکه در حال استفاه از پچ هستید، از قرار گرفتن در معرض گرما (مانند کیسه آب گرم، پتو برقی، منبع حرارتی، سونا، وان های آب گرم، تشک های آبی، قرارگیری طولانی مدت در معرض نور خورشید) خودداری نمایید. گرما موجب پخش شدن دارو در سراسر بدن و افزایش عوارض جانبی خواهد شد.
پیش از انجام هرگونه عمل جراحی، نام تمامی داروهای مصرفی تان را (داروهای با نسخه، داروهای بدون نسخه، محصولات گیاهی) به اطلاع پزشک یا دندانپزشکتان برسانید.
اگر قصد انجام ام آر آی یا کاردیوورژن را دارید حتماً پزشکان را از مصرف پچ مطلع سازید زیرا برخی از پچ ها حاوی فلز هستند که این امر موجب سوختگی های بسیار شدید در حین انجام ام آر آی یا کاردیوورژن می شود. از پزشکتان در مورد کندن پچ پیش از انجام این فرآیندها سؤال کنید.
افراد مسن تر نسبت به عوارض جانبی روتیگوتین مخصوصاً تغییرات روحی/روانی (مانند هذیان گویی) حساس تر هستند.
استفاده از روتیگوتین در طول بارداری تنها در موارد ضروری توصیه خواهد شد. درباره فواید و ضررهای مصرف این دارو در دوران بارداری با پزشکتان مشورت کنید.
انتقال این دارو به شیر مادر مشخص نیست. این دارو مقدار شیر تولیدی تان را نیز کاهش خواهد داد. پیش از شیردهی با پزشک مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی روتیگوتین را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
همچنین در صورتیکه از محصولات خواب آور مانند نوشیدنی های الکلی، ماریجوانا (شاهدانه)، آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهایی برای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل کننده های عضلانی، مسکن های مخدر (مانند کودئین) استفاده می کنید، پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه را مطلع سازید.
همواره پیش از مصرف هر دارویی (مانند داروهای آلرژی یا داروهای سرماخوردگی و سرفه) برچسب روی آنها را مطالعه نمایید؛ زیرا ممکن است حاوی اجزایی باشند که موجب خواب آلودگی شود. درباره استفاده ایمن از این داروها از پزشکتان سوال کنید.
جویدن یا بلع پچ دارویی زیان بخش خواهد بود. اگر شخصی دچار سوء مصرف این دارو شد، پچ را جدا کنید. در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. سایر علائم سوء مصرف دارو عبارتند از: تغییرات خلقی / روانی (مانند گیجی، هذیان گویی)، حرکات غیرقابل کنترل، سرگیجه.
هرگز این دارو را بصورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
افراد مبتلا به بیماری پارکینسون در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست نیز قرار خواهند گرفت. در صورتیکه متوجه هرگونه تغییری در ظاهر یا اندازه خال هایتان شده اید یا هرنوع تغییرات غیرعادی را در پوستتان تجربه کردید، فوراً پزشکتان را مطلع سازید. همچنین از پزشک خود در مورد انجام آزمایش ها منظم پوستی سؤال کنید.
در صورت فراموش کردن تعویض پچ، به محض به خاطر آوردن این کار را انجام دهید. برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید. سپس به برنامه عادی و منظم از پیش تعیین شده خود بازگردید.
پچ ها را در محفظه اصلی خودشان و در دمای اتاق نگه دارید و تا زمانیکه قصد استفاده از آنها را ندارید، محفظه را باز نکنید. این دارو را همواره دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی قرار دهید.
داروها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
