درخواست مشاوره رایگان
آپومورفین (نام تجاری: آپوکین)، از دسته داروهای مشابه دوپامین است که در کنترل بیماری پارکینسون و بهبود علائم آن نقش دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف آپومورفین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: آپومورفین
نام تجاری: آپوکین
آپومورفین جهت درمان بیماری پارکینسون استفاده می شود و توانایی فرد را برای تحرک در دوره های تکرارشونده "آف" بهبود می بخشد، همینطور می تواند لرزش ها، سفتی، کندی حرکت و عدم ثبات عضلانی را کاهش دهد. تصور می شود که این دارو با ایجاد تعادل یک ماده طبیعی خاص (دوپامین) در مغز کار می کند.
داروی آپومورفین می تواند حالت آف یا خاموش بیماری پارکینسون را معکوس کند، البته جهت پیشگیری از وقوع حالت های "آف" استفاده نمی شود. این دارو نباید به جای داروهای تجویزی معمول فرد برای بیماری پارکینسون استفاده شود. مصرف داروهای خود را طبق دستور پزشک ادامه دهید.
پیش از هر بار مصرف آپومورفین، راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
تمام دستورالعمل های تهیه و استفاده دارو را در بسته بندی محصول بیاموزید. در صورت نامشخص بودن هر یک از موارد، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.
قبل از استفاده از این دارو آن را از لحاظ ظاهری مثل وجود ذرات یا تغییر رنگ بررسی کنید. در صورت وجود هر دوی این موارد، ازمصرف آن خودداری کنید.
قبل از مصرف دوز را به دقت بررسی کنید. آپومورفین با میلی لیتر تجویز و سنجش می شود نه با میلی گرم. در هر میلی لیتر این مایع 10 میلی گرم دارو وجود دارد، بنابراین اگر از واحد اندازه گیری اشتباه استفاده شود، امکان دارد به طور تصادفی 10 برابر مقدار داروی مورد نیاز تزریق شود. برای جلوگیری از این اتفاق، حتما دوز مناسب را محاسبه و تزریق کنید. اگر در محاسبه دوز مورد نیاز مشکلی دارید، قبل از تزریق با پزشک داروخانه مشورت کنید.
اگر از کارتریج / قلم تزریقی استفاده می کنید، به مقادیری که استفاده می کنید توجه کنید تا از بابت کافی بودن داروی باقی مانده برای دوز بعدی اطمینان حاصل کنید.
قبل از تزریق، محل تزریق را ضدعفونی کنید. آپومورفین در صورت استفاده جهت درمان بی تحرکی و کاهش قدرت تحرک عضلات (حالت "آف") توسط پزشک به صورت زیر پوستی تزریق می شود. امکان دارد در طول روز چندین بار نیاز به تزریق دارو باشد، از تزریق دوم جهت بهبود قسمت "آف" بیماری استفاده نکنید. بین تزریقات حداقل 2 ساعت زمان قرار دهید.
آپومورفین را به صورت وریدی تزریق نکنید. تغییر محل تزریق بعد هر دوز مصرف، جهت جلوگیری از ایجاد حساسیت در زیر پوست اهمیت زیادی دارد. بنابراین، برای هر تزریق محل آن را تغییر دهید. شکم، ران و بازوها محل های مناسبی برای تزریق هستند. به پوست حساس، زخمی یا آلوده تزریق نکنید. نحوه نگهداری و دفع صحیح سوزن ها و ابزار تزریق را بیاموزید و از استفاده مکرر از یک سرنگ پرهیز کنید، جهت دریافت جزئیات بیشتر با پزشک داروخانه مشورت کنید.
دوز مصرفی دارو طبق شرایط پزشکی فرد و میزان پاسخ بدن به دارو تعیین می شود. برای کاهش احتمال ایجاد عوارض جانبی (به عنوان مثال، حالت تهوع، خواب آلودگی، فشار خون پایین) هنگام شروع مصرف آپومورفین، پزشک به آرامی دوز مصرفی شخص را افزایش می دهد تا زمانی که بهترین دوز مناسب فرد شناسایی شود. پزشک معمولاً فرد را به تزریق اولین دوز در مطب ترغیب می کند تا عوارض جانبی کنترل شود، پزشک معالج نحوه صحیح تزریق را به بیمار آموزش خواهد داد. ایجاد حالت تهوع تحت مصرف این دارو بسیار شایع است. برای کاهش احتمال حالت تهوع، پزشک 3 روز قبل از شروع اولین دوز، داروی دیگری مثل تریمتوبنزامید را برای فرد تجویز می کند و طبق دستور پزشک مصرف این داروها تا 2 ماه ادامه می یابد.
دارو را طبق میزان تجویز شده مصرف کنید و اگر بیشتر از یک هفته از آخرین مصرف رد شده باشد باید دوز را به تدریج بالا ببرید. با پزشک درباره دوره مصرفی جدید مشورت کنید. مصرف دارو نباید بدون مشورت با پزشک قطع شود.
اگر از آپومورفین در دوز های بالا یا برای طولانی مدت استفاده کرده اید، قطع ناگهانی مصرف این دارو می تواند باعث ایجاد علائمی مانند تب، سفتی عضلات، گیجی شود. برای جلوگیری از این اتفاق پزشک دوز مصرفی فرد را کاهش می دهد. مصرف این دارو به صورت طولانی مدت یا در دوزهای بالا احتمال بروز علائم ترک مصرف دارو را بالاتر می برد، درصورت ترک مصرف دارو به پزشک یا داروساز اطلاع دهید.
سوء مصرف با این دارو به ندرت ایجاد می شود، دوز خود را نسبت به میزان تجویز شده تغییر ندهید. طبق دستورالعمل، مصرف دارو را به درستی متوقف کنید.
در صورت تداوم یا تشدید وضعیت، به پزشک خود اطلاع دهید.
قرمزی / تورم / درد / خارش در محل تزریق، حالت تهوع، استفراغ، سردرد، تعریق، گیجی، خواب آلودگی، خمیازه یا آبریزش بینی، می تواند از عوارض آپومورفین باشد. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از عوارض، حتماً آن را با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مطرح کنید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف آپومورفین، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، از جمله: حرکات کنترل نشده، تغییرات ذهنی / خلقی (به عنوان مثال، افسردگی، توهم، مشکلات خواب)، گرفتگی عضلات / اسپاسم، تورم دست ها / پاها / مچ پا / پا، تمایلات شدید و غیر معمول (مانند افزایش قمار، افزایش میل جنسی) فوراً به پزشک اطلاع دهید.
در صورت بروز عوارض خطرناک جانبی، مانند درد قفسه سینه، تنگی نفس، ضربان قلب سریع غیرمعمول / تپش / نامنظم بودن، سرگیجه شدید، غش کردن، ضعف گفتار، تغییرات بینایی، ضعف در یک طرف بدن با پزشک خود صحبت کنید.
برخی از افرادی که از آپومورفین استفاده می کنند در طول فعالیت های روزمره خود (مانند مکالمه تلفنی، رانندگی) ناگهان به خواب می روند. در بعضی موارد، این حالت بدون احساس خواب آلودگی قبلی رخ داده است. این حالت در هر زمان طی دوره درمانی با آپومورفین رخ می دهد، حتی اگر مدت طولانی از این دارو استفاده کرده باشید. اگر در طول روز دچار خواب آلودگی شدید می شوید، تا زمانی که این حالت را با پزشک خود در میان نگذاشته اید، رانندگی نکنید و در سایر فعالیت های خطرناک شرکت نکنید. خطر خواب آلودگی با استفاده از الکل یا سایر داروهای خواب آور افزایش می یابد.
امکان افت ناگهانی فشار خون وجود دارد که باعث سرگیجه، حالت تهوع و غش کردن می شود همچنین خطر افتادن افزایش می یابد.
این حالت افت فشار عمدتا هنگام شروع مصرف دارو یا تغییرات دوز مصرفی یا حین برخواستن ناگهانی رخ می دهد، برای کاهش این خطر از جای خود به آرامی بلند شوید و از مصرف الکل اجتناب کنید.
در مردان، این دارو به ندرت ممکن است باعث نعوظ دردناک یا طولانی مدت برای 4 ساعت یا بیشتر شود. اگر این اتفاق افتاد، مصرف آپومورفین را متوقف کرده و بلافاصله به پزشک مراجعه کنید، در غیر این صورت امکان دائمی شدن اختلالات وجود دارد.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی آپومورفین را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف دارو، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی (مانند سولفیت) باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف داروی آپومورفین، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص آسم، مشکلات قلبی (به عنوان مثال، درد قفسه سینه، حمله قلبی)، ضربان قلب آهسته / سریع / نامنظم (به عنوان مثال، آریتمی)، اختلالات روحی / خلقی (به عنوان مثال، گیجی، توهم، روان پریشی، اسکیزوفرنی)، مشکلات کلیوی، مشکلات کبدی، علائم فشار خون پایین (به عنوان مثال، سرگیجه، غش کردن)، اختلال خواب (به عنوان مثال، آپنه خواب، نارکولپسی)، سکته مغزی یا سایر مشکلات مغزی، مطلع سازید.
آپومورفین با طولانی کردن QT بر ریتم قلب تاثیر گذار است و به ندرت می تواند باعث تند شدن ضربان قلب یا نامنظم شدن آن به حالتی خطرناک یا ایجاد سایر علائم مانند سرگیجه شدید یا غش کردن شود که بلافاصله باید به پزشک مراجعه کنید.
درصورت وجود بیماری های خاص یا مصرف داروهای دیگری که می تواند باعث طولانی شدن زمان QT شود، این خطر افزایش می یابد. قبل از استفاده از آپومورفین، تمام داروهای مصرفی خود را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید و در صورت وجود شرایطی از جمله مشکلات قلبی خاصی (نارسایی قلبی، ضربان قلب آهسته، طولانی شدن QT در EKG، سابقه خانوادگی مشکلات قلبی خاص طولانی شدن (QT) در EKG، مرگ ناگهانی قلب) به پزشک مراجعه کنید.
سطح پایین پتاسیم یا منیزیم در خون نیز خطر طولانی شدن QT را افزایش می دهد. این خطر در صورت استفاده از داروهای خاص (مانند داروهای ادرار آور / "قرص های آب") یا وجود شرایطی مانند تعریق شدید، اسهال یا استفراغ افزایش می یابد. در مورد استفاده صحیح از آپومورفین با پزشک خود مشورت کنید.
این دارو ممکن است باعث سرگیجه شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
افراد مسن نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه زمین خوردن، توهم و طولانی شدن QT، حساسیت بیشتری نشان می دهند.
در دوران بارداری، آپومورفین باید فقط در موارد ضروری استفاده شود. خطرات و فواید مصرف دارو را با پزشک خود در میان بگذارید.
انتقال این دارو به شیر مادر مشخص نیست. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی آپومورفین را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
محصولاتی که با آپومورفین تداخل دارند عبارتند از: (از جمله مسدود كننده هاي بتا مانند آتنولول)، گشاد كننده هاي عروق (به عنوان مثال، نيترات ها)، "قرص هاي آب" (مدرها مانند فوروزميد، تيازيدها).
بسیاری از داروها همانند آپومورفین بر ریتم قلب (طولانی شدن QT) تأثیر دارند، از جمله آمیودارون، دوفتیلید، پیموزید، پروکائین آمید، کینیدین، سوتالول، آنتی بیوتیک های ماکرولاید (مانند اریترومایسین).
اگر از داروهایی که باعث خواب آلودگی و گیجی می شوند از جمله الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل کننده های عضلانی و مسکن های افیونی (مانند کدئین) استفاده می کنید، حتماً آن را به پزشک خود اطلاع دهید.
برچسب روی تمام داروهای خود را بررسی کنید (مانند آلرژی یا داروهای ضد سرفه و سرماخوردگی) چرا که می توانند حاوی مواد خواب آور باشند. از پزشک داروخانه نحوه استفاده صحیح داروها را جویا شوید.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
علائم سوء مصرف دارو می تواند به صورت حالت تهوع / استفراغ بسیار شدید، از دست دادن هوشیاری باشد.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون خطر ابتلا به سرطان پوست (ملانوم) را افزایش می یابد. در صورت مشاهده تغییر در شکل یا اندازه خال ها یا سایر تغییرات پوستی غیر عادی، سریعاً به پزشک خود اطلاع دهید. لزوم انجام معاینه های پوستی منظم را از پزشک خود سوال کنید.
امکان پذیر نیست.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت در ظرف اصلی دارو نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
در صورت عدم استفاده ی کامل دارو در طی 24 ساعت، می توانید سرنگ ها را شب قبل از استفاده پر کرده و تا روز بعد در یخچال نگهداری کنید. دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
