درخواست مشاوره رایگان
بوپروپیون (نام تجاری: آپلنزین)، از دسته داروهای ضد افسردگی است که در کنترل و درمان افسردگی و جلوگیری از بروز عوارض ناشی از ترک مصرف دخانیات کاربرد دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف بوپروپیون، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: بوپروپیون
نام تجاری: آپلنزین، زیبان
از داروی بوپروپیون می توان برای درمان افسردگی و همچنین جلوگیری از اختلال عاطفی فصلی (نوعی افسردگی که هر ساله در یک زمان مشخص مثلاً در زمستان رخ می دهد)، بهره برد. بوپروپیون می تواند بازیابی تعادل برخی از مواد طبیعی (دوپامین، نوراپی نفرین) در مغز و روحیه و احساست را بهبود بخشد.
پیش از هر بار مصرف بوپروپیون، راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
بوپروپیون (زیبوترین) را طبق تجویز پزشک همراه غذا و یا به تنهایی هر روز صبح به صورت خوراکی مصرف نمایید. در صورت وجود ناراحتی معده، می توان این دارو را همراه غذا یا بعد از یک وعده غذایی یا میان وعده مصرف نمود. مصرف این دارو در اواخر روز ممکن است باعث بی خوابی شود. بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
از خرد کردن و جویدن قرص های سریع الاثر خودداری نمایید. با انجام این کار تمام دارو به صورت یکجا آزاد شده و خطر بروز عوارض جانبی افزایش می یابد. همچنین از تقسیم کردن قرص ها به جز مواردی که خط مشخصی در آن وجود داشته و یا پزشک تجویز کرده است پرهیز نمایید. در نظر داشته باشید قرص کامل یا خرد شده را بدون خرد کردن یا جویدن قورت دهید.
دوز مصرفی دارو طبق شرایط پزشکی فرد، عملکرد کبد و میزان پاسخ بدن به درمان تعیین می شود. برای کاهش خطر ابتلا به عوارض جانبی، پزشک درمان را با دوز مصرفی پایین شروع کرده و به تدریج میزان مصرفی را افزایش می دهد. میزان مصرفی دارو و تعداد دفعات استفاده آن را افزایش ندهید و از طولانی تر کردن مدت زمان مصرف دارو نسبت به تجویز پزشک، خودداری کنید. در این صورت نه تنها شرایط سریعتر بهبود نمی یابد بلکه خطر ابتلا به عوارض جانبی افزایش خواهد یافت. همچنین از توقف مصرف دارو بدون هماهنگی پزشک معالج خودداری نمایید. در شرایطی نیاز است دوز مصرفی دارو به تدریج کاهش یابد.
ممکن است اثربخشی بوپروپیون 4 هفته یا بیشتر طول بکشد. در صورت تداوم یا تشدید شرایط، موضوع را به اطلاع پزشک خود برسانید.
خشکی دهان، گلودرد، سرگیجه، حالت تهوع، استفراغ، صدای زنگ گوش، سردرد، کاهش اشتها، کاهش وزن، یبوست، مشکل خواب، افزایش تعریق یا لرزش می توانند از عوارض بوپروپیون باشند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از عوارض، حتماً آن را با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مطرح نمایید. ممکن است پوسته قرص خالی در مدفوع ظاهر شود که این امر بی ضرر بوده زیرا بدن قبلاً دارو را جذب کرده است.
به یاد داشته باشید پزشک معالجتان این دارو را به دلیل بیشتر بودن منافع این دارو نسبت به عوارض آن برای شما تجویز کرده است. بیشتر افراد با مصرف بوپروپیون، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
بوپروپیون می تواند فشار خون را افزایش دهد. فشار خون خود را مرتباً بررسی کنید و در صورت بالا بودن نتایج به پزشک اطلاع دهید.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی جدی از جمله: ضربان و تپش قلب سریع و غیر عادی، تغییرات روانی و ذهنی (مانند: اضطراب، تحریک، گیجی، رفتار یا تفکر غیرمعمول، از دست دادن حافظه)، کاهش وزن یا افزایش غیرمعمول آن، فوراً موضوع را به پزشک خود اطلاع دهید.
همچنین در صورت بروز عوارض جدی مانند: تشنج، درد، تورم یا قرمزی چشم، گشاد شدن مردمک چشم، تغییرات بینایی (مانند دیدن رنگین کمان در اطراف چراغ ها در شب و تاری دید)، مصرف بوپروپیون را متوقف نموده و به پزشک مراجعه کنید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی، فوراً به پزشک مراجعه کنید. توجه داشته باشید با جویدن، مکیدن و حل کردن دارو در دهان امکان بروز واکنش های آلرژیک افزایش می یابد.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی بوپروپیون را در برنمی گیرد، بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف بوپروپیون، در صورت حساسیت به این دارو یا موارد دیگر، موضوع را با پزشک معالج خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید. این دارو ممکن است حاوی مواد غیرفعالی باشد که می توانند باعث بروز واکنش های آلرژیک یا سایر مشکلات شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
قبل از مصرف این دارو، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص: دیابت، بیماری قلبی، فشار خون بالا، مشکلات کلیوی، بیماری کبدی، استفاده و سوء مصرف مواد مخدر یا الکل، تشنج یا شرایطی که خطر تشنج را افزایش می دهد (از جمله آسیب مغزی یا سر، تومور مغزی، اختلالات خوردن مانند پرخوری عصبی یا بی اشتهایی عصبی)، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوم (نوع بسته شدن زاویه)، مطلع سازید.
در صورت توقف ناگهانی مصرف منظم داروهای آرام بخش (از جمله بنزودیازپین ها مانند لورازپام)، داروهای مورد استفاده در درمان تشنج یا الکل، از مصرف بوپروپیون خودداری گردد. انجام این کار ممکن است خطر تشنج را افزایش دهد.
بوپروپیون ممکن است باعث گیجی و یا خواب آلودگی شود. همچنین مصرف الکل و ماری جوانا (شاهدانه) می تواند باعث تشدید این امر گردد. از رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، تا زمانی که بتوانید آن را در امنیت و وضعیت مساعد انجام دهید، خودداری نمایید. از مصرف نوشیدنی های الکلی خودداری نموده و در صورت استفاده از ماری جوانا (شاهدانه) با پزشک معالج خود موضوع را در میان بگذارید. توجه داشته باشید مصرف الکل ممکن است خطر بروز تشنج را افزایش دهد.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
افراد مسن ممکن است حساسیت بیشتری نسبت به عوارض جانبی بوپروپیون به ویژه سرگیجه و از دست دادن حافظه داشته باشند. سرگیجه می تواند خطر زمین خوردن را افزایش دهد.
استفاده از بوپروپیون در دوران بارداری، تنها در موارد اضطراری مجاز بوده و از آنجا که مشکلات روحی و ذهنی درمان نشده (مانند: افسردگی، اختلال عاطفی فصلی، اختلال دو قطبی) می تواند نوعی بیماری جدی باشد، مصرف این دارو را بدون تجویز پزشک معالج قطع نکنید.
در صورتی که قصد بارداری دارید، باردار بوده و یا احساس می کنید که باردار هستید، سریعاً در مورد مزایا و خطرات استفاده از این دارو در دوران بارداری با پزشک خود صحبت کنید.
بوپروپیون به شیر مادر منتقل شده و ممکن است اثرات نامطلوبی بر نوزاد شیرخوار بگذارد. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی بوپروپیون را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با بوپروپیون تداخل داشته باشند عبارتند از: کدئین، پیموزید، تاموکسیفن، تیوریدازین.
مصرف داروهای مهار کننده ام،آ،او (MAO) با این دارو ممکن است باعث تداخل دارویی جدی شود. در طول درمان با این دارو از مصرف داروهای مهار کننده (مانند: ایزوکارباکسازید، لاینزولید، متیلن بلو، موکلوبمید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سافینامید، سلژیلین و ترانسیل پرومین) خودداری نمایید. اکثر مهارکننده های ام،آ،او نیز نباید به مدت دو هفته قبل و بعد از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشک خود در مورد زمان شروع یا قطع مصرف این دارو سوال نمایید.
همچنین بوپروپیون ممکن است در برخی از آزمایش های تشخیصی یا پزشکی (از جمله اسکن مغزی برای بیماری پارکینسون، غربالگری ادرار برای آمفتامین) تداخل و احتمالاً نتایج نادرستی ایجاد کند. پرسنل آزمایشگاه و تمام پزشکان خود را از مصرف این دارو آگاه نمایید.
در صورت مصرف بیش از حد بوپروپیون و بروز علائم جدی مانند غش کردن یا مشکلات تنفسی با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
علائم سوء مصرف دارو می توانند به صورت تشنج، گیجی شدید، توهم، ضربان قلب سریع و از دست دادن هوشیاری باشد.
از تجویز خودسرانه این دارو با دیگران خودداری نمایید.
تمام قرارهای عادی پزشکی و روانپزشکی خود را حفظ کرده و جهت کنترل پیش روی وضعیت و بررسی عوارض جانبی، آزمایش های تشخیصی یا پزشکی (مانند آزمایش عملکرد کبد، شمارش واحد خون) به صورت دوره ای انجام شود.
برای دریافت اطلاعات بیشتر با پزشک معالج خود صحبت کنید.
از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.