ترکیب نالترکسون و بوپروپیون (نام تجاری: لیپوکسون)، یک داروی تجویزی است که به عنوان یک درمان کمکی برای کاهش وزن در بزرگسالان مبتلا به چاقی یا اضافه وزن شدید، همراه با رژیم غذایی کم کالری و فعالیت بدنی، تجویز می شود. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف نالترکسون و بوپروپیون ، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: نالترکسون و بوپروپیون
نام تجاری: کانتریو، لیپوکسون
از داروی لیپوکسون همراه با برنامه ورزشی پیشهادی پزشک، تغییر رفتار و رژیم کم کالری برای کمک به کاهش وزن استفاده می شود. این دارو توسط برخی افراد دارای اضافه وزن مانند افراد چاق یا افرادی که مشکلات پزشکی مرتبط با وزن دارند مصرف می شود. کاهش وزن و پایین نگه داشتن آن می تواند از بسیاری از خطرات مانند بیماری های قلبی، دیابت، فشار خون بالا و طول عمر کم پیشگیری کند.
نالترکسون از دسته ی داروهای آنتاگونیست حاوی مخدر بوده و بوپروپیون یک داروی ضد افسردگی می باشد، که به بازگشت تعادل برخی مواد شیمیایی طبیعی (انتقال دهنده های عصبی) در مغز کمک می کند. این دو دارو در قسمتهای جداگانه ای از مغز کار می کنند و منجر به کاهش اشتها و مقدار غذا می شوند.
بیشتر بخوانید: ارتباط استرس و مشکلات گوارشی
مصرف بیشتر داروهای حاوی مخدر از 7 تا 10 روز قبل از شروع نالترکسون ممنوع می باشد؛ اما برخی از داروهای حاوی مخدر (مانند متادون) به مدت 10 تا 14 روز قبل از شروع نالترکسون نباید مصرف شوند.
برای جزئیات بیشتر با پزشک خود یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
فرم های دیگر نالترکسون یا بوپروپیون برای درمان انواع بیماری ها از جمله افسردگی، سایر اختلالات روحی / خلقی، ترک سیگار، اعتیاد به داروهای افیونی و سو مصرف الکل استفاده می شود.
مصرف محصولات ترکیبی برای این موارد تأیید نشده است.
در رابطه با مزایا و معایب این دارو و همچنین سایر روش های کاهش وزن با پزشک خود مشورت کنید.
پیش از هر بار مصرف دارو راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
لیپوکسون باید معمولاً دو بار در روز، به صورت خوراکی، طبق دستور پزشک و همراه با یک وعده غذایی کم چرب مصرف شود.
ممکن است هنگام شروع مصرف لیپوکسون دچار اختلالات خواب شوید؛ بنابراین از مصرف دوز شب، خیلی نزدیک به زمان خواب خودداری کنید.
قرص ها را کامل ببلعید. از جویدن یا خرد کردن این دارو خودداری کنید؛ زیرا ممکن است همه دارو بطور همزمان آزاد شده و خطر بروز عوارض جانبی مانند تشنج افزایش یابد.
میزان دوز مصرفی بر اساس شرایط پزشکی، پاسخ به درمان و سایر داروهای مصرفی تعیین می شود. برای کاهش خطر تشنج و عوارض جانبی مانند بی خوابی، علائم ترک مواد افیونی و فشار خون، میزان دوز مصرفی به آرامی افزایش می یابد. از افزایش میزان مصرف یا مصرف طولانی تر از زمان تجویز شده و قطع مصرف دارو بدون تجویز پزشک خودداری کنید.
بشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود؛ بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
در صورت عدم کاهش وزن بعد از 16 هفته مصرف این دارو، پزشک خود را در جریان قرار دهید.
حالت تهوع، استفراغ، یبوست، درد معده، سردرد، سرگیجه، مشکل خواب، افزایش تعریق، گرگرفتگی و خشکی دهان یا طعم عجیب دهان می تواند از عوارض داروی لیپوکسون باشد.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف لیپوکسون، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت تداوم یا بدتر شدن هر گونه عارضه مانند تغییرات ذهنی / خلقی (اضطراب، تحریک، گیجی، از دست دادن حافظه)، حرکات کنترل نشده (لرزش)، صدای زنگ در گوش، ضعف، سردرد شدید، ضربان قلب سریع / نامنظم، درد قفسه سینه فوراً پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، مانند درد / تورم / قرمزی چشم، گشاد شدن مردمک چشم، تغییر بینایی (مانند دیدن هاله نور در اطراف چراغ ها در شب) بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
در صورت مصرف مرتب داروهای حاوی مخدر، می توانید مصرف دارو را پس از چند بار مصرف نالترکسون قطع کنید. در صورت مشاهده هر یک از علائم ترک داروهای حاوی مخدر مانند تغییرات ذهنی / خلقی (مانند اضطراب / تحریک پذیری)، تنفس سریع، خمیازه کشیدن، تعریق، چشم های پر آب، سیخ شدن موهای تن، کشیدگی عضله، فوراً به پزشک اطلاع دهید.
لیپوکسون به ندرت ممکن است باعث تشنج شود. در صورت تشنج فوراً از پزشک کمک بگیرید. در صورت تشنج، هنگام مصرف بوپروپیون، از مصرف این دارو خودداری کنید.
نالترکسون به ندرت باعث بیماری جدی کبدی می شود. اما در حین مصرف دوزهای بیشتر، این خطر افزایش می یابد. مزایا و معایب مصرف این دارو را با پزشک خود برسی کنید. در صورت بروز علائم آسیب کبدی، مانند حالت تهوع و استفراغ مداوم، از دست دادن اشتها، درد شدید معده، شکم، زردی چشم یا پوست، ادرار تیره، فوراً به پزشک اطلاع دهید و مصرف این دارو را متوقف کنید.
واکنش جدی آلرژیک به این محصول به ندرت رخ می دهد. با این حال، در صورت مشاهده علائمی همچون جوش، خارش، تورم (به خصوص در صورت، زبان و گلو)، سرگیجه شدید، دشواری در تنفس، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی لیپوکسون را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف لیپوکسون، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف لیپوکسون، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص فشار خون بالا، بیماری قلبی (مانند نارسایی احتقانی قلب یا حمله قلبی اخیر)، اختلالات روحی و خلقی (مانند اختلال دو قطبی یا افکار خودکشی)، دیابت، مصرف فعلی یا اخیر (در 7 تا 14 روز گذشته) از هر نوع داروی مخدر (مانند مورفین، متادون، بوپرنورفین)، بیماری کلیوی، بیماری کبد (مانند سیروز)، فشار زیاد در چشم (گلوکوم)، مصرف یا سو مصرف داروها و الکل، تشنج یا شرایطی که خطر ابتلا به تشنج را افزایش می دهد (از جمله آسیب مغز یا سر، تومورهای مغزی، ناهنجاری شریانی، اختلالات خوردن مانند پرخوری عصبی، بی اشتهایی عصبی) مطلع سازید.
لیپوکسون ممکن است باعث سرگیجه شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید. همچنین ممکن است الکل خطر تشنج را افزایش دهد.
ممکن است پس از قطع مصرف لیپوکسون، حساسیت نسبت به مواد افیونی و مخدر افزایش پیدا کند و خطر ابتلا به عوارض جانبی کشنده ناشی از مواد افیونی (مانند کاهش تنفس، از دست دادن هوشیاری) افزایش یابد.
این دارو اثرات داروهای افیونی (مانند هروئین) و داروهای مشابه (داروهای حاوی مخدر) را قطع می کند. با این حال، مصرف میزان زیاد دوزهای هروئین یا مواد افیونی می تواند بر این دارو غلبه کند. تلاش برای غلبه کردن بر این دارو بسیار خطرناک می باشد و ممکن است باعث آسیب جدی، از دست دادن هوشیاری و مرگ شود. دستورالعمل های پزشک خود را دنبال کنید.
از مصرف لیپوکسون همراه با محصولات حاوی بوپروپیون مانند داروهای ضد افسردگی یا داروهای ترک سیگار خودداری کنید. مصرف دوزهای بالا بوپروپیون می تواند منجر به تشنج شود.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
ممکن است افراد مسن حساسیت بیشتری نسبت به عوارض جانبی لیپوکسون، به ویژه سرگیجه نشان دهند . سرگیجه می تواند خطر زمین خوردن را افزایش دهد.
مصرف لیپوکسون در دوران بارداری ممنوع می باشد. کاهش وزن در دوران بارداری به دلیل احتمال آسیب به نوزاد توصیه نمی شود؛ بنابراین در صورت بارداری یا احتمال بارداری، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
این دارو از شیر مادر به نوزاد منتقل می شود؛ بنابراین پیش از شیردهی با پزشک مشورت کنید.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی لیپوکسون را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
محصولاتی که با لیپوکسون تداخل دارند عبارتنداز: دکسترومتورفان، داروهای اسهال (مانند دیفنوکسیلات)، دی سولفیرام، پیموزاید، داروهای ضد درد یا تسکین دهنده سرفه (مانند کدئین، هیدروکدون)، تاموکسیفن.
مصرف داروهای مهار کننده MAO با این دارو ممکن است باعث تداخل دارویی جدی شود. از مصرف داروهای مهار کننده MAO (مانند ایزوکاربوکسازید، لاینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانسیل پرومین) در طول درمان با این دارو خودداری کنید. همچنین اکثر مهارکننده های MAO نباید به مدت دو هفته قبل و بعد از درمان با این دارو مصرف شوند. با پزشک خود در رابطه با زمان شروع یا قطع مصرف این دارو مشورت کنید.
لیپوکسون ممکن است در برخی از تست های ازمایشگاهی و پزشکی (از جمله آزمایش سطح آمفتامین ادرار، آزمایش داروهای مخدر و اسکن مغزی برای بیماری پارکینسون) تداخل ایجاد کند و باعث ایجاد نتایج اشتباه در آزمایش شود؛ بنابراین مطمئن شوید که پرسنل آزمایشگاه و کلیه پزشکان از مصرف شما از این دارو مطلع هستند.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
علائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل: تشنج، توهم، ضربان قلب سریع یا آهسته یا نامنظم، از دست دادن هوشیاری باشد.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
معاینات یا آزمایشات روانپزشکی و پزشکی (مانند کنترل فشار خون یا نبض، آزمایش عملکرد کبد، معاینات چشم) باید به صورت دوره ای انجام شود . انجام این آزمایش ها می توانند به ارزیابی صحیح از میزان بهبودی یا بروز عوارض جانبی کمک کنند.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
دارو را در دمای محیط و به دور از نور و رطوبت نگه دارید و از نگهداری دارو در دستشویی یا حمام خودداری کنید. همچنین داروها را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی قرار دهید.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
