فنترمین و توپیرامات

کپسول های فنترمین و توپیرامات (نام تجاری کیوسمیا)، ترکیبی از دو دارو هستند که در افراد بسیار چاق و با اضافه وزن بسیار بالا، همراه با ورزش و تغییر رژیم غذایی، به کاهش وزن و حفظ وزن مناسب بدن کمک می کنند. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف فنترمین و توپیرامات، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.

نام عمومی: فنترمین و توپیرامات

نام تجاری: کیوسمیا

موارد مصرف

از فنترمین و توپیرامات همراه با ورزش مورد تأیید پزشک، تغییر رفتار و رژیم های غذایی برای کمک به کاهش وزن استفاده می شود. این دارو برای افراد بالای 12 سال و بسیار چاق کاربرد دارد. کاهش وزن و حفظ وزن مناسب، خطر بسیاری از بیماری های ناشی از چاقی، همچون بیماری های قلبی، دیابت، فشارخون بالا و خطر کوتاه شدن عمر را کاهش می‌دهد.

اینکه فنترمین چگونه به کاهش وزن کمک می کند مشخص نیست. ممکن است با کاهش اشتها، افزایش سوخت و ساز بدن و یا تأثیر بر قسمت های خاصی از مغز عمل کند.این دارو ترکیبی از فنترمین و توپیرامات است. فنترمین نوعی کاهنده ی اشتها است و متعلق به دسته ای از دارو ها به نام آمین های سمپاتومیمتیک است. توپیرامات نوعی داروی ضد تشنج و ضدصرع است.

زمان و نحوه مصرف

پیش از هر بار مصرف دارو راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.

فنترمین و توپیرامات باید روزی یک بار صبح، به صورت خوراکی و طبق دستور پزشک، همراه با غذا یا بدون غذا مصرف گردد. مصرف این دارو دیرتر از زمان مقرر ممکن است مشکلاتی برای خواب (مانند بی خوابی) به وجود بیاورد. کپسول ها را به طور کامل قورت دهید، آن ها را نجوید و خرد نکنید. خرد کردن یا جویدن کپسول باعث می شود، تمام مواد فعال دارو به یکباره و یک جا آزاد شود و در نتیجه خطر عوارض جانبی افزایش یابد.

دوز مصرفی بر اساس شرایط پزشکی و روند درمانی تعیین می شود. برای پیشگیری از بروز عوارض جانبی، پزشک ابتدا درمان را با دوز کم شروع می کند. دستور العمل های پزشک خود را با دقت اجرا کنید.

هنگام مصرف فنترمین و توپیرامات می بایست مقدار زیادی مایعات مصرف نمود تا از ایجاد سنگ کلیه پیشگیری شود.

توقف ناگهانی مصرف فنترمین و توپیرامات ممکن است علائم ترک اعتیاد (مانند تشنج) را به همراه داشته باشد. جهت جلوگیری از بروز این علائم، پزشک به مرور زمان دوز دارو را به آرامی کم می کند. اگر از این دارو به مدت طولانی یا مقدار زیاد استفاده شود احتمال بروز این علائم بیشتر می شود. در صورتی که دچار هرگونه عارضه غیرعادی شدید فوراً به پزشک یا پزشک داروساز اطلاع دهید.

با وجود مفید بودن، فنترمین و توپیرامات گاهی می تواند باعث اعتیاد شود. ابتلا به سوءمصرف مواد (مانند اعتیاد به مواد مخدر یا الکل) می تواند خطر اعتیاد به دارو را بیشتر کند. سرخود، دوز دارو را افزایش ندهید و یا از دارو به تعداد بیشتر یا طولانی تر از موعد مقرر استفاده نکنید. این کار نه تنها سرعت بهبود را افزایش نمی دهد بلکه خطر عوارض جانبی را نیز افزایش می دهد. این دارو را دقیقاً همانطور که تجویز شده است مصرف کنید تا خطر اعتیاد به آن کاهش یابد.

به دلیل جذب این دارو از طریق پوست و ریه ها و خطر آسیب به جنین، مصرف این دارو در حین بارداری توصیه نمی شود. خانم های باردار نباید این دارو را لمس و یا گرد حاصل از آن را تنفس کنند.

مصرف طولانی مدت فنترمین و توپیرامات ممکن است اثر آن را کم کند. در این صورت باید با پزشک مشورت کرد. پزشک ممکن است توصیه کند تا مصرف این دارو قطع شود.

عوارض جانبی

سرگیجه، خواب آلودگی، خشکی دهان، مشکلات خواب، خستگی، سوزن سوزن شدن دست یا پا، یبوست و طعم فلزی در دهان می تواند از عوارض مصرف این دارو باشد. در صورت تداوم یا بدتر شدن هر یک از این عوارض، فوراً با پزشک یا پزشک داروخانه مشورت کنید.

به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان فنترمین و توپیرامات را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.

بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، مانند مشکل موقتی در تمرکز / پیدا کردن کلمات / یادآوری اتفاقات، علائم مشکلات کلیوی (مانند دفع دردناک ادرار، تب و لرز، ادرارصورتی / خونی)، تنفس سریع، ضربان قلب سریع / پایین / نامنظم، درد / شکستگی استخوان، از دست دادن هوشیاری، تغییر در توان / میل جنسی، خونریزی یا کبودی غیرعادی را بلافاصله به پزشک اطلاع دهید.

افراد کمی که به هر دلیلی (مانند تشنج، اختلال دو قطبی، درد) از داروهای ضدتشنج استفاده می کنند، ممکن است دچار افسردگی، افکار / اقدام به خودکشی و سایر مشکلات ذهنی یا خلقی شوند. اگر متوجه هرگونه تغییر غیرعادی یا ناگهانی در خلق و خو، افکار یا رفتار (مانند نشانه هایی از افسردگی، افکار یا اقدام به خودکشی و یا آسیب به خود) شدید، فوراً به پزشک اطلاع دهید. به به ندرت ممکن است توپیرامات 1 ماه بعد از شروع درمان اختلال بینایی ایجاد کند و اگر درمان نشود، می تواند منجر به کوری دائمی شود. در صورت بروز هر یک از عوارض جانبی از جمله تغییرات ناگهانی بینایی (مانند کاهش بینایی، تاری دید)، درد چشم یا قرمزی چشم، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

این دارو به ندرت می تواند یک مشکل جدی در متابولیسم ( مانند مقدار زیاد آمونیاک در خون)، به خصوص در صورت مصرف اسید والپروئیک ایجاد کند. در صورت بروز خستگی ناگهانی یا بی دلیل، استفراغ یا تغییرات ذهنی (مانند کاهش هوشیاری) فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، مانند سردرد شدید، مشکل در تکلم، تشنج و یا ضعف در یک طرف بدن را بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.

فنترمین و توپیرامات به ندرت ممکن است باعث مشکلات جدی (گاهی کشنده) ریوی یا قلبی (مانند فشار خون ریوی، مشکلات دریچه قلب) شود. استفاده طولانی تر از این دارو و یا استفاده همزمان با سایر داروهای کاهش اشتها و محصولات گیاهی ممکن است این خطر را افزایش دهد. در صورت بروز عوارض جانبی بسیار جدی، از جمله درد قفسه سینه، مشکل تنفس هنگام ورزش یا کاهش استقامت بدنی، غش کردن، تورم پاها / مچ پا، مصرف این دارو را متوقف کرده و بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

واکنش جدی آلرژیک به این محصول به ندرت رخ می دهد. با این حال، در صورت مشاهده علائمی همچون عارضه های پوستی، خارش، تورم (به خصوص در صورت، زبان و گلو)، سرگیجه شدید، دشواری در تنفس، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

موارد مذکور، تمام عوارض جانبی فنترمین و توپیرامات را در برنمی گیرد، بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.

موارد احتیاطی و منع مصرف

قبل از مصرف فنترمین و توپیرامات، اگر به این دارو یا هر دارویی از دسته ی آمین های سمپاتومیمتیک (از جمله داروهای ضد احتقان مانند سودوافدرین، محرک هایی مانند آمفتامین، کاهنده ی اشتها مانند دی اتیل پروپیون) حساسیت دارید و یا دچار هر نوع حساسیت دیگری هستید، پزشک یا داروساز خود را مطلع کنید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.

همچنین قبل از مصرف فنترمین و توپیرامات، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص ابتلا به موارد زیر باخبر کنید: فشار خون بالا، گلوکوم، سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال مصرف مواد (مانند استفاده بیش از حد یا اعتیاد به مواد مخدر یا الکل)، بیماری قلبی (مانند درد قفسه سینه، حمله قلبی، سوفل قلبی، ضربان قلب بالا یا نامنظم، مشکلات دریچه قلب)، مشکلات ذهنی یا خلقی (مانند افسردگی، فکر کردن به خودکشی، اضطراب یا زودرنجی شدید)، فشار خون بالا در ریه ها (فشار خون ریوی)، سکته مغزی، پرکاری تیروئید، تشنج، بیماری کلیوی (از جمله سنگ کلیه)، بیماری کبدی، بیماری های متابولیک (اسیدوز متابولیک)، رژیم غذایی پر چربی و کم کربوهیدرات (رژیم کتوژنیک).

فنترمین و توپیرامات ممکن است باعث سرگیجه شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.

فنترمین و توپیرامات ممکن است تعرق را کمتر کند پس احتمال گرمازدگی بیشتر می شود. از انجام فعالیت های سنگین یا ورزش در هوای گرم یا استفاده از وان آبگرم که باعث گرم شدن بیش از حد بدن می شوند خودداری کنید. وقتی هوا گرم است، مایعات زیادی بنوشید و لباس نازک و خنک بپوشید. اگر بیش از حد احساس گرما کردید، سریعاً خود را به مکانی خنک برای استراحت برسانید. در صورت داشتن تب و پایین نیامدن دمای بدن، تغییرات ذهنی یا خلقی، سردرد یا سرگیجه سریعاً به پزشک مراجعه کنید.

در صورت ابتلا به دیابت، میزان قند خون خود را به طور مستمر بررسی کنید و نتیجه ی آن را به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است نیاز باشد که پزشک برنامه دارو های دیابت را هنگام مصرف فنترمین مجدد تنظیم کند.

تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.

ممکن است افراد مسن حساسیت بیشتری نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه سرگیجه و فشار خون بالا داشته باشند. سرگیجه می تواند خطر زمین خوردن را بیشتر کند.

ممکن است کودکان نسبت به عوارض جانبی فنترمین و توپیرامات، به ویژه ضعیف شدن استخوان ها، کاهش سرعت رشد و کاهش تعریق حساسیت بیشتری نشان دهند. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود و یا پزشک داروخانه مشورت کنید.

فنترمین و توپیرامات نباید در دوران بارداری استفاده شود، زیرا ممکن است به جنین آسیب برساند. در مورد روش های قابل اطمینان کنترل بارداری با پزشک خود مشورت کنید. اگر باردار هستید یا فکر می کنید ممکن است باردار شوید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید. قبل از شروع مصرف این دارو بایدجواب آزمایش بارداری منفی باشد. همچنین حین استفاده از این دارو باید هر ماه تست بارداری انجام دهید.

از آنجا که ممکن است این دارو از طریق پوست و ریه ها جذب شود و به جنبن آسیب برساند، زنانی که باردار هستند یا ممکن است باردار شوند نباید این دارو را لمس یا گرد حاصل از آن را تنفس کنند.

توپیرامات به شیر مادر منتقل می شود ولی مشخص نیست که آیا فنترمین به شیر مادر منتقل می شود یا خیر. با این حال، داروهای مشابه به شیر مادر منتقل می شوند. این دارو ممکن است اثرات نامطلوبی بر نوزاد شیرخوار داشته باشد. بنابراین شیردهی هنگام استفاده از این دارو توصیه نمی شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

تداخلات دارویی

تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات این دارو را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.

مصرف داروهای بازدارنده MAO با این دارو ممکن است باعث تداخل دارویی جدی (بعضاً خطرناک) شود. در طول مصرف این دارو از مصرف داروهای بازدارنده MAO (ایزوکارباکسازید، لاینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانسیل پرومین) خودداری کنید. بیشتر بازدارنده های MAO نباید از دو هفته قبل از مصرف این دارو استفاده شوند. از پزشک خود در مورد زمان شروع یا قطع مصرف این دارو سوال کنید.

برخی از محصولاتی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند عبارتند از: اورلیستات، سایر محرک ها (از جمله آمفتامین ها، متیل فنیدیت، مواد مخدر مانند کوکائین یا MDMA یا "اکستازی").

در صورت استفاده از سایر محصولات که باعث خواب آلودگی می شوند از جمله الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب آور یا ضد اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل کننده های عضلانی و مسکن های افیونی (مانند کدئین) به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.

برخی از محصولات دارای موادی هستند که می توانند ضربان قلب یا فشار خون شما را افزایش دهند. به داروساز خود بگویید که از چه محصولی استفاده می کنید، و نحوه استفاده بی خطر از آنها (به ویژه داروهای درمان سرفه و سرماخوردگی یا مواد غذایی) را بپرسید.

اگر همراه با این دارو از داروهای ضد بارداری هورمونی استفاده می کنید (مانند قرص، پچ یا حلقه)، در صورت مشاهده لکه بینی یا خونریزی، به پزشک خود اطلاع دهید.

کافئین عوارض جانبی این دارو را افزایش می دهد. از نوشیدن مقدار زیادی نوشیدنی حاوی کافئین (قهوه، چای، نوشابه کولا)، خوردن مقدار زیادی شکلات یا مصرف محصولات بدون نسخه که حاوی کافئین هستند خودداری کنید.

این دارو ممکن است در برخی آزمایش ها (از جمله اسکن مغزی برای بیماری پارکینسون) تداخل ایجاد کرده و باعث نتایج کاذب در آزمایش شود. اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاه و کلیه پزشکان از استفاده شما از این دارو مطلع هستند.

سوء مصرف

در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن و یا دشواری در تنفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. علائم سوء مصرف دارو می تواند به صورت نفس نفس زدن، بی قراری غیرعادی، ضربان قلب بالا یا پایین یا نامنظم، درد قفسه سینه، توهم، تشنج، از دست دادن هوشیاری و خواب آلودگی شدید باشد.

توجه

این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید. اشتراک گذاشتن این دارو با دیگری خلاف قوانین است.

معمولاً قبل از شروع مصرف این دارو و در زمانی که از آن استفاده می کنید، انجام آزمایش هایی (مانند ارزیابی فشار خون، ضربان قلب، معاینه قلب، معاینه چشم، عملکرد کلیه، قند خون، سطح پتاسیم و بی کربنات خون) توصیه می شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک مشورت کنید.

دوز فراموش شده

اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.

نگهداری

دارو را در دمای محیط و به دور از نور و رطوبت نگه دارید و از نگهداری دارو در دستشویی یا حمام خودداری کنید. همچنین داروها را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی قرار دهید.

دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.