ترازودون (نام تجاری: ترازولکس)، یک داروی ضدافسردگی است که در مدیریت و درمان افسردگی، اختلالات اضطرابی و در برخی موارد، بی خوابی کاربرد دارد. این دارو با تنظیم سطح سروتونین در مغز به بهبود خلق و خو و کاهش علائم اضطراب کمک می کند. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف ترازودون، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: ترازودون
نام تجاری: دزیرل، دزیرل دیویدوز، الپترو، ترازولکس
ترازودون در درمان افسردگی استفاده می شود. این دارو ممکن است باعث بهبود خلق و خو، اشتها و سطح انرژی و همچنین کاهش اضطراب و بی خوابی مربوط به افسردگی شود. ترازودون با کمک به بازگرداندن تعادل نوعی ماده شیمیایی طبیعی خاص (سروتونین) در مغز کار می کند.
پیش از هر بار مصرف ترازودون، راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
داروی ترازودون را طبق دستور پزشک و معمولاً یک یا دو بار در روز، بعد از غذا یا میان وعده مصرف کنید. در صورت وجود مشکل بی خوابی می توانید روزانه 1 دوز قبل از خواب مصرف کنید. همچنین اگر روزی 2 دوز مصرف می کنید می توانید 1 دوز را قبل از خواب مصرف کنید. دستورالعمل های پزشک خود را با دقت دنبال کنید.
دوز مصرفی بر اساس شرایط پزشکی و پاسخ بدن به درمان تعیین می شود. برای کاهش خطر ابتلا به عوارض جانبی، پزشک ممکن است دستور دهد که این دارو را با دوز کم شروع کنید و به تدریج دوز خود را افزایش دهید.
دستورالعمل های پزشک خود را به دقت دنبال کنید. دوز مصرفی دارو را خودسرانه افزایش ندهید و این دارو را بیشتر از زمان تجویز شده مصرف نکنید؛ زیرا با انجام این کار نه تنها بهبودی وضعیت تسریع نخواهد شد، بلکه ممکن است خطر عوارض جانبی جدی را افزایش دهد.
مصرف ترازودون را طبق تجویز پزشک ادامه دهید حتی اگر احساس بهبودی داشتید. برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید. بدون مشورت با پزشک مصرف این دارو را قطع نکنید. اگر دارو به طور ناگهانی قطع شود، می تواند باعث ایجاد اضطراب، تحریک و مشکل خواب شود.
همچنین ممکن است 2 تا 4 هفته طول بکشد تا ترازودون به صورت کامل اثربخشی داشته باشد. در صورت عدم بهبودی یا تشدید وضعیت، به پزشک خود اطلاع دهید.
حالت تهوع، استفراغ، اسهال، خواب آلودگی، گیجی، خستگی، تاری دید، تغییر وزن، سردرد، درد عضلانی، خشکی دهان، بد مزه شدن دهان، گرفتگی بینی، یبوست یا تغییر در میل و توانایی جنسی می توانند از عوارض ترازودون باشند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض، بلافاصله به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
برای از بین بردن خشکی دهان، آب نبات (بدون قند) یا چیپس یخ بمکید، آدامس (بدون قند) بجوید، آب بنوشید یا از جایگزین بزاق (بزاق مصنوعی) استفاده کنید.
برای کاهش خطر سرگیجه و سبکی سر، هنگام برخاستن از حالت نشسته یا خوابیده، به آرامی بلند شوید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالج این دارو را تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف ترازودون، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، از جمله: لرزش (رعشه)، کابوس، زنگ زدن در گوش، مشکلات ادرار، وجود خون در ادرار، علائم عفونت (به عنوان مثال تب، گلودرد مداوم)، تنگی نفس، درد معده / شکم بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
همچنین در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی بسیار جدی، از جمله: درد قفسه سینه / فک / بازوی چپ، بیهوش شدن، ضربان قلب سریع / نامنظم، تشنج، درد / تورم / قرمزی چشم، گشاد شدن مردمک چشم، تغییرات بینایی (مانند دیدن رنگین کمان در نور چراغ هنگام شب) بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
ترازودون ممکن است سروتونین را افزایش دهد و بندرت باعث ایجاد بیماری بسیار جدی به نام سندرم یا مسمومیت ناشی از سروتونین شود. همچنین اگر داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین در بدن می شوند را نیز مصرف می کنید، ممکن است خطر این عارضه را افزایش دهد؛ بنابراین تمام داروهای مصرفی خود را به پزشک معالج یا پزشک داروخانه اطلاع دهید. در صورت بروز برخی از علائم همچون: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، حالت تهوع / استفراغ / اسهال، انقباض عضلات، تب شدید، تحریک / بی قراری غیرمعمول، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
در مردان، به ندرت ممکن است نعوظ دردناک یا طولانی مدت به مدت 4 ساعت یا بیشتر ایجاد شود. اگر این اتفاق افتاد، استفاده از این دارو را متوقف کنید و بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید، در غیر این صورت ممکن است مشکلات دائمی رخ دهد.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی ترازودون را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف ترازودون در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری به سایر داروها (مانند نفازودون)، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف ترازودون، پزشک معالج یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص: سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال دو قطبی / اقدام به خودکشی / گلوکوم (نوع بسته شدن زاویه)، بیماری قلبی (به عنوان مثال، ضربان قلب نامنظم، حمله قلبی)، بیماری کبدی، بیماری کلیوی و مشکلات فشار خون مطلع سازید.
این دارو ممکن است باعث ایجاد سرگیجه یا خواب آلودگی شود و مصرف الکل یا ماری جوانا (شاهدانه) می تواند آن را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
ترازودون ممکن است باعث ایجاد وضعیتی که بر ریتم قلب تأثیر می گذارد (طولانی شدن QT) شود؛ این طولانی شدن QT باعث ایجاد علائمی همچون: ضربان قلب سریع / نامنظم و علائم دیگری (مانند سرگیجه شدید، غش کردن) شود که درصورت مشاهده این علائم بلافاصله به پزشک اطلاع دهید.
در صورت وجود شرایط خاص پزشکی در خصوص مصرف ترازودون یا داروهای دیگر که ممکن است باعث طولانی شدن زمان QT شود یا خطر طولانی شدن QT را افزایش دهد و همچنین قبل از مصرف ترازودون، پزشک معالج یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود در خصوص: مشکلات قلبی (نارسایی قلبی، ضربان قلب آهسته، طولانی شدن QT در EKG) یا سابقه خانوادگی مشکلات قلبی (طولانی شدن QT در EKG، مرگ ناگهانی قلبی) مطلع سازید.
سطح پایین پتاسیم یا منیزیم در خون نیز ممکن است خطر طولانی شدن QT را افزایش دهد. این خطر نیز ممکن است در صورت استفاده از داروهای خاص مانند (قرص آب - ادرار آورها)، از دست دادن شدید آب بدن، اسهال یا استفراغ افزایش یابد. در مورد استفاده صحیح از ترازودون با پزشک خود یا پزشک داروخانه صحبت کنید.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی ترازودون، به ویژه خواب آلودگی، سرگیجه، سبکی سر و طولانی شدن QT حساسیت بیشتری نشان دهند.
در دوران بارداری، ترازودون باید فقط در موارد ضروری استفاده شود. خطرات و فواید را با پزشک خود در میان بگذارید.
از آنجا که مشکلات ذهنی / خلقی درمان نشده (مانند اسکیزوفرنی، اختلال دو قطبی، افسردگی) می تواند نوعی بیماری جدی باشد، مصرف ترازودون را قطع نکنید مگر اینکه پرشک چنین تجویزی کرده باشد. اگر قصد بارداری دارید و می خواهید باردار شوید یا فکر می کنید باردار هستید، بلافاصله با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات استفاده از این دارو در دوران بارداری صحبت کنید.
این دارو به شیر مادر منتقل می شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی ترازودون را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
دیگوکسین ممکن است با ترازودون تداخل داشته باشد.
مصرف داروهای مهار کننده MAO با این دارو ممکن است باعث تداخل دارویی جدی شود. در طول درمان با این دارو از مصرف داروهای مهار کننده MAO (ایزوکاربوکسازید، لینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین) خودداری کنید. بیشتر مهارکننده های MAO نیز نباید به مدت دو هفته قبل از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشک خود در مورد زمان شروع یا قطع مصرف این دارو بپرسید.
سایر داروها می توانند باعث دفع ترازودون از بدن شوند، که ممکن است بر عملکرد ترازودون تأثیر بگذارد. بعنوان مثال می توان به داروهای ضد قارچ آزول (مانند ایتراکونازول، کتوکونازول)، داروهای درمان HIV (مانند ریتوناویر، ایندیناویر)، آنتی بیوتیک های ماکرولید (مانند اریترومایسین)، ریفامایسین ها (مانند ریفابوتین)، گل راعی، داروهای درمان تشنج (مانند فنی توئین) و سایر موارد اشاره کرد.
در صورت استفاده از داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می شوند، خطر سندرم / مسمومیت سروتونین افزایش می یابد. به عنوان مثال می توان به مواد محرک MDMA / "اکستازی"، گل راعی، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله SSRI ها مانند فلوکستین / پاروکستین، SNRI ها مانند دولوکستین / ونلافاکسین) و سایر موارد اشاره کرد. خطر ابتلا به سندرم سروتونین / مسمومیت ممکن است هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر شود.
در صورت مصرف این دارو با سایر محصولات که ممکن است باعث خواب آلودگی یا مشکلات تنفسی شود، ممکن است خطر عوارض جانبی جدی (مانند تنفس آرام / کم عمق، خواب آلودگی شدید / سرگیجه) افزایش یابد. در صورت استفاده از سایر داروهای تسکین دهنده درد یا سرفه (مانند کدئین، هیدروکدون)، الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، لورازپام، زولپیدم)، شل کننده ها عضله (مانند کاریزوپرودول، سیکلوبنزاپرین)، یا آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، پزشک معالج یا پزشک داروخانه را مطلع کنید.
در صورت مصرف این دارو با سایر محصولات از جمله الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل کننده های عضلانی و مسکن های حاوی مخدر (مانند کدئین) که ممکن است باعث خواب آلودگی شوند، پزشک معالج یا پزشک داروخانه را مطلع کنید.
برچسب روی تمام داروهای خود (مانند آلرژی یا محصولات سرفه و سرماخوردگی) را بررسی کنید؛ زیرا ممکن است حاوی مواد خواب آور باشند. با پزشک داروخانه درباره مصرف صحیح این دارو مشورت کنید.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن، تنگی نفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. علائم مصرف بیش از حد می توانند به صورت نعوظ دردناک / طولانی مدت، ضربان قلب آهسته / سریع / نامنظم، خواب آلودگی غیرمعمول، سرگیجه غیرمعمول، استفراغ، مشکل تنفس و تشنج باشند.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
بهتر است آزمایش های روانپزشکی / پزشکی را قبل از شروع مصرف این دارو و هنگام مصرف آن و همچنین به صورت دوره ای انجام شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود صحبت کنید.
هنگام مصرف این دارو فشار خون و نبض خود را مرتباً بررسی کنید. با پزشک خود در مورد نحوه کنترل فشار خون و نبض خود مشورت کنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
