درخواست مشاوره رایگان
دلوکستین (نام تجاری: سیمبالتا)، از داروهای مهارکننده بازجذب کننده سروتونین و نوراپی نفرین در مغز است که با تغییر میزان این انتقال دهنده ها در سیستم عصبی به درمان و یا کنترل افسردگی و اختلال اضطراب در افراد بالای 7 سال کمک می کند. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه دلوکستین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: دلوکستین
نام تجاری: سیمبالتا
دلوکستین برای درمان افسردگی و اضطراب استفاده می شود. علاوه بر این، دلوکستین برای کمک به تسکین درد عصب (نوروپاتی محیطی) در افراد مبتلا به دیابت یا درد مداوم به دلیل شرایط پزشکی مانند آرتروز، کمر درد مزمن، یا فیبرومیالژیا (بیماری که باعث درد گسترده می شود) استفاده می شود. دلوکستین ممکن است روحیه، خواب، اشتها و سطح انرژی را بهبود بخشد و عصبانیت را کاهش دهد. همچنین می تواند باعث کاهش درد به دلیل برخی شرایط پزشکی شود. دلوکستین به عنوان یک مهار کننده بازجذب سروتونین - نوراپی نفرین شناخته می شود (اس.ان.آر.آی(SNRI)). این دارو با کمک به بازگرداندن تعادل برخی از مواد طبیعی (سروتونین و نوراپی نفرین) در مغز عمل می کند.
پیش از هر بار مصرف این دارو، راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
دلوکستین را طبق دستور پزشک و معمولاً 1 یا 2 بار در روز به همراه غذا یا بدون غذا به صورت خوراکی مصرف کنید. در صورت وجود حالت تهوع، مصرف این دارو همراه با غذا کمک کننده می باشد. کپسول را کامل بلعیده و از خرد کردن، جویدن و مخلوط کردن محتوای آن با غذا و مایعات خودداری نمایید. با انجام این کار تمام دارو به صورت یکجا آزاد شده و خطر بروز عوارض جانبی را افزایش می یابد.
دوز مصرفی براساس سن، شرایط پزشکی و پاسخ به درمان تعیین می گردد. برای کاهش خطر ابتلا به عوارض جانبی، ممکن است مصرف این دارو از جانب پزشک با دوز پایین تجویز شده و به تدریج افزایش یابد. دستورالعمل های پزشک خود را به دقت دنبال کنید. بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
بدون مشورت پزشک، از توقف مصرف دلوکستین خودداری کنید حتی اگر احساس بهبودی می کنید. با قطع ناگهانی مصرف این دارو، برخی شرایط ممکن است تشدید شود و همچنین ممکن است علائمی مانند سرگیجه، گیجی، نوسانات خلقی، سردرد، خستگی، اسهال، تغییر خواب و احساسات کوتاه مدت مانند احساس برق گرفتگی را تجربه کنید. برای کاهش عوارض جانبی ممکن است نیاز باشد که به تدریج دوز مصرفی کاهش یابد. تداوم یا تشدید علائم را بلافاصله گزارش نمایید.
حالت تهوع، خشکی دهان، یبوست، کاهش اشتها، خستگی، خواب آلودگی یا افزایش تعریق می توانند از عوارض دلوکستین باشند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از عوارض، حتماً آن را با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مطرح کنید.
در هنگام شروع مصرف یا افزایش دوز مصرفی دارو، سرگیجه یا سبکی سر ممکن است اتفاق بیفتد. برای کاهش خطر سرگیجه، سبکی سر یا افتادن، هنگام برخاستن از حالت نشسته یا خوابیده، به آرامی بلند شوید.
به یاد داشته باشید پزشک معالجتان این دارو را به دلیل بیشتر بودن منافع آن نسبت به عوارض آن برای شما تجویز کرده است. بیشتر افراد با مصرف دلوکستین، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
مصرف دلوکستین ممکن است فشار خون را افزایش دهد. فشار خون خود را مرتباً بررسی کنید و در صورت بالا بودن نتایج به پزشک اطلاع دهید.
در صورت بروز عوارض جدی مانند: گیجی، کبودی یا خونریزی آسان، کاهش میل جنسی، تغییر در توانایی جنسی، گرفتگی عضلات، ضعف، لرزش، مشکل در ادرار و علائم مشکلات کبدی (مانند: درد معده یا شکم، حالت تهوع مداوم، استفراغ، زردی چشم یا پوست ، ادرار تیره)، موضوع را سریعاً به پزشک معالج خود اطلاع دهید.
همچنین در صورت بروز عوارض جدی از جمله: مدفوع سیاه یا خونی، استفراغ مشابه تفاله قهوه، تشنج، درد، تورم یا قرمزی چشم، گشاد شدن مردمک چشم، تغییرات بینایی (مانند دیدن هاله نور اطراف چراغ ها در شب، تاری دید)، بلافاصله به پزشک مراجعه نمایید.
دلوکستین ممکن است سروتونین را افزایش داده و بندرت باعث ایجاد بیماری بسیار جدی به نام سندرم یا مسمومیت سروتونین شود. در صورت مصرف داروهای دیگر که باعث افزایش سروتونین می شوند، این خطر افزایش می یابد. بنابراین تمام داروهای مصرفی خود را به پزشک یا پزشک داروخانه خود اطلاع دهید. در صورت بروز برخی از علائم مانند: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، حالت تهوع، استفراغ، اسهال، عضلات منقبض، تب غیر قابل توضیح، آشفتگی یا بی قراری غیرمعمول بلافاصله از به پزشک مراجعه نمایید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به دلوکستین نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید. توجه داشته باشید با جویدن، مکیدن و حل کردن دارو در دهان امکان بروز واکنش های آلرژیک افزایش می یابد.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی دلوکستین را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف دلوکستین، در صورت حساسیت به این دارو و یا مواد مشابه، موضوع را با پزشک معالج خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید. این دارو ممکن است حاوی مواد غیرفعالی باشدکه می توانند باعث بروز واکنش های آلرژیکیا سایر مشکلات شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف دلوکستین، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص: سابقه شخصی یا خانوادگی اختلالات روانپزشکی (مانند اختلال دوقطبی، جنون یا افسردگی، اقدام به خودکشی)، گلوکوم (نوع بسته شدن زاویه)، مشکلات خونریزی، فشار خون بالا، بیماری کلیوی، بیماری کبدی، اختلال تشنج، مشکلات معده (مانند تخلیه آهسته معده) و سوء مصرف الکل مطلع سازید.
این دارو ممکن است باعث گیجی و یا خواب آلودگی شود. همچنین مصرف الکل و ماری جوانا (شاهدانه) می تواند باعث تشدید این امر گردد. از رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، تا زمانی که بتوانید آن را در امنیت و وضعیت مساعد انجام دهید، خودداری نمایید. از مصرف نوشیدنی های الکلی خودداری نموده و در صورت استفاده از ماری جوانا (شاهدانه) با پزشک معالج خود موضوع را در میان بگذارید.
در صورت ابتلا به دیابت، دلوکستین ممکن است بر قند خون تأثیر بگذارد. قند خون خود را طبق دستور به طور منظم بررسی کنید و نتایج را با پزشک خود در میان بگذارید. ممکن است پزشک نیاز به تنظیم داروی دیابت، برنامه ورزشی یا رژیم غذایی را تشخیص دهد.
پیش از انجام جراحی، پزشک یا دندانپزشک خود را از کلیه محصولات مصرفی خود (از جمله داروهای با نسخه، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) مطلع نمایید.
افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی دلوکستین، به ویژه خونریزی، سرگیجه، سبکی سر یا از دست دادن هماهنگی، حساسیت بیشتری نشان دهند. همچنین ممکن است به نوعی عدم تعادل سدیم (هیپوناترمی) مبتلا شوند، به ویژه اگر از قرص های آب (ادرار آورها) استفاده می کنند. سرگیجه، سبکی سر یا از دست دادن هماهنگی می تواند خطر زمین خوردن را افزایش دهد.
همچنین کودکان ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه کاهش اشتها و کاهش وزن حساسیت بیشتری نشان دهند. وزن و قد را در کودکانی که از این دارو استفاده می کنند کنترل کنید.
در دوران بارداری، دلوکستین باید فقط در مواردی که به وضوح مورد نیاز است استفاده شود. هنگامی که این دارو در طول 30 روز آخر بارداری مصرف شود، مادر ممکن است در هنگام تولد در معرض خطر خونریزی قرار بگیرد. همچنین ممکن است به جنین آسیب برساند. نوزادان مادرانی که طی 3 ماه آخر بارداری از این دارو استفاده کرده اند، ممکن است به ندرت دچار علائمی مانند مشکلات تغذیه ای یا تنفسی، تشنج، سفتی عضلات یا گریه مداوم شوند. اگر در نوزاد تازه متولد شده خود متوجه هر یک از این علائم شدید، بلافاصله به پزشک اطلاع دهید.
از آنجا که مشکلات ذهنی و خلقی درمان نشده (مانند افسردگی، اضطراب) می تواند نوعی بیماری جدی باشد، از توقف مصرف این دارو بدون تجویز پزشک خودداری نمایید. در صورتی که قصد بارداری دارید، باردار بوده و یا احساس می کنید که باردار هستید، سریعاً در مورد مزایا و خطرات استفاده از این دارو در دوران بارداری با پزشک خود صحبت کنید.
دلوکستین به شیر مادر منتقل شده و ممکن است اثرات نامطلوبی بر نوزاد شیرخوار بگذارد. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی دلوکستین را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با دلوکستین تداخل داشته باشند عبارتند از: داروهایی که می توانند باعث خونریزی یا کبودی شوند (از جمله داروهای ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل، دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) مانند: ایبوپروفن، رقیق کننده های خون مانند: وارفارین).
سایر داروها می توانند بر دفع دلوکستین از بدن و نحوه عملکرد آن تأثیر بگذارند. به عنوان مثال می توان به سایمتیدین، آنتی بیوتیک های خاص کینولون (مانند سیپروفلوکساسین و انوکساسین) و سایر موارد اشاره کرد.
دلوکستین می تواند باعث کاهش سرعت دفع برخی داروها از بدن شود که ممکن است بر نحوه عملکرد آنها تأثیر بگذارد. نمونه هایی از داروهای تحت تاثیر شامل داروهای ضد آریتمی (مانند: پروپافنون، فلکائینید، کینیدین)، داروهای ضد روان پریشی (مانند: تیوریدازین) و داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (مانند: دسیپرامین، ایمی پرامین) است.
مصرف داروهای مهار کننده ام.ای.او (MAO) با این دارو ممکن است باعث تداخل دارویی جدی شود. در طول درمان با دلوکستین از مصرف داروهای مهار کننده ام.ای.او (MAO) (ایزوکارباکسازید، لاینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانسیل پرومین) خودداری کنید. اکثر مهارکننده های ام.ای.او (MAO) نیز نباید به مدت دو هفته قبل و حداقل 5 روز پس از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشک خود در مورد زمان شروع یا قطع مصرف این دارو سوال کنید.
در صورت استفاده از داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می شوند، خطر سندرم یا مسمومیت سروتونین افزایش می یابد. به عنوان مثال می توان به داروهای محرک مانند: ام.دی.ام.ای اکستازی، گل راعی، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله مهار کننده های بازجذب سروتونین مانند فلوکستین، پاروکستین، دسوانلافاکسین یا ونلافاکسین)، تریپتوفان و سایر موارد اشاره کرد. خطر ابتلا به سندرم یا مسمومیت سروتونین ممکن است هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر باشد.
در صورت استفاده از سایر محصولات خواب آور از جمله الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند: آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل کننده های عضلانی و مسکن های حاوی مخدر (مانند کدئین)، پزشک معالج و پزشک داروخانه را مطلع سازید. برچسب روی تمام داروهای خود (مانند داروهای آلرژی، سرفه و سرماخوردگی) را بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی مواد خواب آور باشند. نحوه استفاده صحیح و مطمئن از این داروها را از پزشک داروخانه بپرسید.
آسپیرین در صورت استفاده همزمان با دلوکستین می تواند خطر خونریزی را افزایش دهد. با این حال، اگر پزشک شما را به مصرف آسپیرین با دوز کم برای حمله قلبی یا پیشگیری از سکته مغزی (معمولاً با دوزهای 81 - 325 میلی گرم در روز) راهنمایی کرده است، باید آن را ادامه دهید، مگر اینکه پزشک خلاف این امر را تجویز کند.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن یا مشکلات تنفسی با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. علائم سوء مصرف دارو می توانند به صورت خواب آلودگی شدید و غش کردن باشند.
از تجویز سرخودانه این دارو به دیگران خودداری نمایید. جهت کنترل پیشرفت وضعیت و بررسی عوارض جانبی، آزمایش های تشخیصی یا پزشکی (مانند فشار خون و عملکرد کبد) باید به صورت دوره ای انجام شود. برای دریافت اطلاعات بیشتر با پزشک معالج خود صحبت کنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
