درخواست مشاوره رایگان
دس ونلافاکسین (نام تجاری: پریستیک)، از دسته داروهای ضد افسردگی (گروه مهارکننده بازجذب سروتونین-نوراپی نفرین) است که همان طور که مشخص است در درمان و کنترل افسردگی کاربرد دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف دس ونلافاکسین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: دس ونلافاکسین
نام تجاری: کدزلا، پریستیک
دس ونلافاکسین برای درمان افسردگی استفاده می شود و می تواند خلق و خوی، احساس خوب بودن و سطح انرژی را بهبود بخشد. دس ونلافاکسین به عنوان مهارکننده بازجذب سروتونین-نوراپی نفرین (SNRI) شناخته می شود و با ایجاد تعادل برخی از مواد طبیعی (سروتونین و نوراپی نفرین) در مغز عمل می کند.
پیش از هر بار مصرف این دارو، راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
دس ونلافاکسین را به صورت خوراکی با یا بدون غذا طبق دستور پزشک، معمولاً یک بار در روز مصرف کنید. دوز مصرفی بر اساس وضعیت بیماری و پاسخ به درمان است.
دس ونلافاکسین را خرد نکنید، نجوید یا در آب حل نکنید. انجام این کار می تواند تمام دارو را به یکباره آزاد کند و خطر عوارض جانبی را افزایش دهد. همچنین، قرص ها را تقسیم نکنید، مگر اینکه دارای خط تقسیم باشند و پزشک خود یا پزشک داروخانه به این صورت تجویز کرده باشند. قرص را به طور کامل یا خرد شده بدون خرد کردن یا جویدن ببلعید.
برای کاهش خطر عوارض جانبی، پزشک این دارو را با دوز کم تجویز کرده و به تدریج دوز را افزایش می دهد. دستورالعمل های پزشک خود را به دقت دنبال کنید. بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
حتی اگر احساس خوبی دارید به مصرف دس ونلافاکسین ادامه دهید. بدون مشورت با پزشک مصرف این دارو را قطع نکنید. برخی از عوارض بیماری با قطع ناگهانی این دارو تشدید می شوند. همچنین، علائمی مانند نوسانات خلقی، سردرد، خستگی، تغییرات خواب و احساسات خفیف برق گرفتگی را تجربه کنید. برای جلوگیری از این علائم در زمانی که درمان با این دارو را متوقف می کنید، پزشک دوز را به تدریج کاهش می دهد. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود و یا مسئول داروخانه مشورت کنید. هر گونه علائم جدید یا تشدید آن ها را فورا گزارش دهید.
اگر از مصرف داروی ضد افسردگی دیگری به دس ونلافاکسین تغییر رویه می دهید، پزشک باید به آرامی دوز داروی ضد افسردگی قدیمی را کاهش دهد تا از واکنش های ترک داروی ضد افسردگی دیگر جلوگیری کند. از پزشک خود یا پزشک داروخانه جزئیات بیشتر را بپرسید.
چندین هفته تا بروز اثرات بهبود بیماری زمان می برد. در صورت عدم بهبودی یا تشدید وضعیت به پزشک خود اطلاع دهید.
خواب آلودگی، سرگیجه، حالت تهوع، خشکی دهان، یبوست، از دست دادن اشتها، کاهش وزن، تاری دید، عصبی بودن، مشکل خواب یا تعریق بیش از حد می تواند از عوارض دس ونلافاکسین باشند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از عوارض، حتماً آن را با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مطرح کنید.
دس ونلافاکسین فشار خون را افزایش می دهد. فشار خون خود را به طور منظم چک کنید و در صورت بالا بودن نتایج به پزشک خود اطلاع دهید.
همینطور امکان دارد پوکه خالی قرص در مدفوع دیده شود؛ البته ضرری ندارد زیرا بدن قبلاً دارو را جذب کرده است.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت وجود هر گونه عوارض جانبی جدی، از جمله: سردرد شدید / ضربانی، لرزش، کاهش علاقه به رابطه جنسی، تغییر در توانایی جنسی، کبودی / خونریزی آسان، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
در صورت وجود عوارض جانبی بسیار جدی، از جمله: سرفه ی مداوم، تنگی نفس، درد قفسه سینه، مدفوع سیاه، استفراغ شبیه تفاله قهوه، درد / تورم / قرمزی چشم، گشاد شدن مردمک ها، تغییرات بینایی (مانند دیدن هاله نور در اطراف چراغ ها در شب) و تشنج فوراً به پزشک مراجعه کنید.
مصرف دس ونلافاکسین می تواند سروتونین را افزایش دهد و به ندرت باعث ایجاد نوعی بیماری بسیار جدی به نام سندرم / سمیت سروتونین شود. اگر از داروهای دیگری نیز استفاده می کنید که سروتونین را افزایش می دهند، این خطر افزایش می یابد؛ بنابراین تمام داروهایی را که مصرف می کنید به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید. در صورت بروز برخی از علائم: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، حالت تهوع / استفراغ / اسهال شدید، انقباض عضلات، تب بی دلیل و تحریک / بی قراری غیرمعمول، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی دس ونلافاکسین را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف دارو، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف دس ونلافاکسین، پزشک خود یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص: سابقه شخصی یا خانوادگی اختلالات روانپزشکی (مانند اختلال دوقطبی / شیدایی، افسردگی)، سابقه شخصی یا خانوادگی اقدام به خودکشی، مشکلات خونریزی، گلوکوم (نوع بسته شدن زاویه)، فشار خون بالا، مشکلات قلبی (مانند درد قفسه سینه، نارسایی قلبی، حمله قلبی)، سابقه سکته مغزی، کلسترول بالا، بیماری کلیوی، بیماری کبد، اختلال تشنج و سدیم پایین در خون ( هیپوناترمی) مطلع سازید.
این دارو ممکن است باعث سرگیجه شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
افراد مسن نسبت به عوارض جانبی دس ونلافاکسین، به ویژه سرگیجه هنگام ایستادن، حساس تر هستند. افراد مسن نیز می توانند بیشتر به نوعی عدم تعادل نمک (هیپوناترمی) مبتلا شوند، به خصوص اگر از "قرص های آب" (ادرار آور) استفاده می کنند. سرگیجه و عدم تعادل نمک می تواند خطر افتادن را افزایش دهد. افراد مسن در هنگام استفاده از این دارو در معرض خطر بیشتری برای خونریزی قرار دارند.
بر اساس اطلاعات مربوط به داروی مشابه (ونلافاکسین)، ممکن است کودکان نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه کاهش اشتها و کاهش وزن، حساسیت بیشتری داشته باشند. قد و وزن کودکانی که از این دارو استفاده می کنند را کنترل کنید. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود و یا مسئول داروخانه مشورت کنید.
در دوران بارداری، داروی دس ونلافاکسین باید فقط در صورت نیاز مصرف شود، زیرا می تواند به جنین آسیب برساند. همچنین، نوزادانی که از مادرانی که در 3 ماه آخر بارداری از این دارو استفاده کرده اند متولد شده اند، به ندرت دچار علائم ترک مصرف دارو مانند مشکلات تغذیه / تنفس، تشنج، سفتی عضلات یا گریه مداوم می شوند. اگر هر یک از این علائم را در نوزاد خود مشاهده کردید، فوراً به پزشک اطلاع دهید.
از آنجایی که مشکلات روانی / خلقی درمان نشده (مانند افسردگی، اضطراب و حملات پانیک) می تواند نوعی وضعیت جدی باشد، مصرف این دارو را متوقف نکنید مگر اینکه پزشکتان دستور دهد. اگر قصد بارداری دارید یا فکر می کنید باردار هستید، فوراً با پزشک خود در مورد فواید و خطرات استفاده از این دارو در دوران بارداری صحبت کنید.
دس ونلافاکسین وارد شیر مادر می شود و اثرات نامطلوبی بر روی نوزاد شیرخوار خواهد داشت. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی دس ونلافاکسین را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که با دس ونلافاکسین تداخل دارند عبارتند از: داروهای دیگری که می توانند باعث خونریزی / کبودی شوند (از جمله داروهای ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل، NSAID ها مانند ایبوپروفن / ناپروکسن، رقیق کننده های خون مانند دابیگاتران / وارفارین).
آسپیرین می تواند خطر خونریزی را در صورت استفاده با این دارو افزایش دهد. با این حال، اگر پزشک به شما دستور داده است که آسپیرین با دوز پایین برای پیشگیری از حمله قلبی یا سکته (معمولاً 81 - 162میلی گرم در روز) مصرف کنید، باید مصرف آن را ادامه دهید مگر اینکه پزشک نظر دیگری داشته باشد. از پزشک خود یا پزشک داروخانه در مورد جزئیات بیشتر، سوال کنید.
مصرف مهارکننده های MAO همراه با دس ونلافاکسین باعث تداخل دارویی جدی می شود. در طول درمان با این دارو از مصرف مهارکننده های MAO (ایزوکاربوکسازید، لینزولید، متیلن بلو، موکلوبمید، فنلزین، پروکاربازین، رازاگیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین) خودداری کنید. اکثر مهارکننده های MAO نیز نباید به مدت دو هفته قبل و حداقل 7 روز پس از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشک خود بپرسید که چه زمانی مصرف این دارو را شروع یا متوقف کنید.
اگر از داروهای دیگری نیز استفاده می کنید که سطح سروتونین را افزایش می دهند، خطر ابتلا به سندرم / سمیت سروتونین افزایش می یابد. به عنوان مثال می توان به داروهای غیرقانونی مانند MDMA / اکستازی، گیاه گل راعی، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله سایر SNRI ها مانند دولوکستین / میلناسیپران، SSRI ها مانند فلوکستین / پاروکستین)، تریپتوفان و غیره اشاره کرد. با شروع یا افزایش دوز این داروها، خطر این بیماری افزایش می یابد.
در صورت مصرف سایر محصولاتی که باعث خواب آلودگی می شوند مانند داروهای مخدر یا داروهای ضد سرفه (مانند کدئین، هیدروکودون)، الکل، ماری جوانا، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، لورازپام، زولپیدم)، شل کننده های عضلانی (مانند کاریزوپرودول، سیکلوبنزاپرین) یا آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین) به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
برچسب روی تمام داروهای خود را بررسی کنید (مانند داروهای ضد آلرژی یا داروهای ضد سرفه و سرماخوردگی) چرا که می توانند حاوی موادی باشند که باعث خواب آلودگی می شود. از پزشک داروخانه نحوه استفاده صحیح داروها را جویا شوید.
دس ونلافاکسین بسیار شبیه به ونلافاکسین است. در حین استفاده از دس ونلافاکسین از داروهای حاوی ونلافاکسین استفاده نکنید.
این دارو با برخی از آزمایش های تشخیصی (از جمله آزمایش های ادرار برای آمفتامین ها) تداخل دارد و احتمالاً باعث نتایج آزمایش نادرست می شود. مطمئن شوید که پرسنل آزمایشگاه و همه پزشکان از مصرف این دارو مطلع هستند.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
علائم سوء مصرف دارو می تواند به صورت خواب آلودگی شدید، تشنج، ضربان قلب سریع / نامنظم باشد.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
آزمایش های تشخیصی یا پزشکی (مانند فشار خون، کلسترول، سنجش رشد در کودکان) باید به طور دوره ای برای نظارت بر پیشرفت یا بررسی عوارض جانبی انجام شود. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
تمام قرارهای پزشکی و روانپزشکی را حفظ کنید و به صورت منظم آنها را انجام دهید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت در ظرف اصلی دارو نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
