درخواست مشاوره رایگان
لوومیلناسیپران (نام تجاری: فتزیما)، از داروهای مهارکننده بازجدب سروتونین و نوراپی نفرین (دو انتقال دهنده عصبی) است که در درمان افسردگی های شدید کاربرد دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف لوومیلناسیپران، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: لوومیلناسیپران
نام تجاری: فتزیما
لوومیلناسیپران برای درمان افسردگی استفاده می شود. این ماده با کمک به ترمیم تعادل برخی از مواد طبیعی خاص (سروتونین و نوراپی نفرین) در مغز فعالیت می کند. لوومیلناسیپران به گروهی از داروها معروف است که به عنوان مهارکننده های جذب مجدد سروتونین-نوراپی نفرین (SNRI) شناخته می شوند. این دارو می تواند باعث بهبودی روحیه، خواب و اشتها در فرد بیمار و نیز منجر به بهبود کیفیت زندگی و علاقه فرد به زندگی شود.
پیش از شروع استفاده از لوومیلناسیپران و هربار استفاده مجدد، برگه راهنمای دارو را که توسط پزشک داروخانه ارائه شده است بخوانید. اگر سوالی دارید، می توانید با پزشک خود یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
این دارو را طبق دستور پزشک و معمولاً یکبار در روز، به همرا غذا یا بدون غذا مصرف کنید. سعی کنید کپسول ها را کامل قورت دهید. کپسول ها را باز و خرد نکنید و نجویید؛ زیرا با انجام این کار می توان تمام دارو را به طور همزمان آزاد کرد و خطر عوارض جانبی را افزایش داد.
دوز مصرفی بر اساس شرایط پزشکی، پاسخ به درمان و سایر داروهایی است که ممکن است مصرف کنید، تعیین می شود. حتماً تمام محصولات مورد استفاده خود (از جمله داروهای تجویز شده، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) را به پزشک و داروساز خود اطلاع دهید.
برای کاهش خطر ابتلا به عوارض جانبی، پزشک ممکن است دستور دهد که این دارو را با دوز کم شروع کنید و به تدریج دوز خود را افزایش دهید. دستورالعمل های پزشک خود را به دقت دنبال کنید.
بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود؛ بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
دوز مصرفی دارو را خودسرانه افزایش ندهید و این دارو را بیشتر از زمان تجویز مصرف نکنید؛ زیرا این کار نه تنها باعث افزایش بهبودی وضعیت نخواهد شد بلکه ممکن است خطر عوارض جانبی جدی را افزایش دهد.
ممکن است چندین ماه طول بکشد تا بهترین نتیجه را از این دارو دریافت کنید.
مصرف لوومیلناسیپران را حتی اگر احساس بهبودی داشتید ادامه دهید و بدون مشورت با پزشک مصرف این دارو را قطع نکنید. با قطع ناگهانی مصرف این دارو، ممکن است برخی شرایط تشدید شوند. همچنین، ممکن است علائمی مانند اختلالات خلقی، سردرد، خستگی، تغییرات خواب و احساسات کوتاه مدت مانند شوک الکتریکی را تجربه کنید. برای کاهش عوارض جانبی ناشی از توقف درمان با این دارو پزشک ممکن است به تدریج دوز مصرفی را کاهش دهد. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود یا پزشک داروخانه مشورت کنید. در صورت مشاهده علائم جدید و یا تشدید این علائم بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
در صورت عدم بهبودی یا تشدید وضعیت به پزشک خود اطلاع دهید.
یبوست، استفراغ، افزایش تعریق، سرگیجه یا خونریزی بینی و اختلالات / تداوم نعوظ می توانند از عوارض لوومیلناسیپران باشند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف لوومیلناسیپران، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
این دارو ممکن است باعث افزایش فشار خون شود؛ بنابراین فشار خون خود را مرتب بررسی کنید و در صورت بالا بودن نتایج به پزشک اطلاع دهید.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، از جمله: ضربان قلب سریع، علائم خونریزی معده / روده (مانند مدفوع سیاه / خونی، استفراغ شبیه به تفاله قهوه، سرگیجه)، مشکلاتی در شروع جریان ادرار، ادرار دردناک / دشوار، علائم سطح پایین سدیم در خون (مانند حالت تهوع، خواب آلودگی شدید، تغییرات ذهنی / خلقی) را بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
همچنین در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی بسیار جدی، از جمله: تشنج، درد / تورم / قرمزی چشم، گشاد شدن مردمک چشم، تغییرات بینایی (مانند دیدن هاله نور در اطراف چراغ ها در شب، تاری دید) بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
این دارو ممکن است سروتونین را افزایش دهد و بندرت باعث ایجاد بیماری بسیار جدی به نام سندرم یا مسمومیت ناشی از سروتونین شود. همچنین اگر داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین در بدن می شوند را نیز مصرف می کنید، ممکن است خطر این عارضه را افزایش دهد؛ بنابراین تمام داروهای مصرفی خود را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید. در صورت بروز برخی از علائم همچون: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، حالت تهوع / استفراغ / اسهال، انقباض عضلات، تب شدید، تحریک / بی قراری غیرمعمول، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی لوومیلناسیپران را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف لوومیلناسیپران در صورت حساسیت به آن یا به میلناسیپران و یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف لوومیلناسیپران، پزشک خود یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص: مشکلات کلیوی، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوم (نوع بسته شدن زاویه)، سابقه شخصی یا خانوادگی یک اختلال ذهنی / خلقی خاص (اختلال دو قطبی)، سابقه شخصی یا سابقه خانوادگی اقدام به خودکشی، فشار خون بالا، مشکلات قلبی (مانند درد قفسه سینه، حمله قلبی، ضربان قلب سریع / نامنظم)، جریان خون ضعیف در مغز، احتباس ادرار یا مشکلات ادرار (مانند بزرگ شدن پروستات)، تشنج، عدم تعادل مواد معدنی (سطح پایین سدیم در خون) مطلع سازید.
این دارو ممکن است باعث ایجاد سرگیجه شود و مصرف الکل یا ماری جوانا (شاهدانه) می تواند آن را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
افراد مسن ممکن است در هنگام مصرف لوومیلناسیپران در معرض خطر بیشتری برای عدم تعادل مواد معدنی خاص (سطح پایین سدیم در خون) باشند، به خصوص اگر آنها "قرص های آب" (ادرار آور) مصرف می کنند.
در دوران بارداری، این دارو باید فقط در مواردی ضروری استفاده شود؛ زیرا ممکن است به جنین آسیب برساند. نوزادانی که از مادرانی که در 3 ماه آخر بارداری از این دارو استفاده کرده اند متولد شده اند به ندرت ممکن است علائمی از جمله مشکلات تغذیه ای / تنفسی، تشنج، سفتی عضلانی یا گریه مداوم پیدا کنند. اگر هرکدام از این علائم را در نوزاد تازه متولد شده خود مشاهده کردید، بلافاصله به پزشک اطلاع دهید.
از آنجا که مشکلات ذهنی / خلقی درمان نشده (مانند افسردگی) می تواند یک بیماری جدی باشد، مصرف این دارو را قطع نکنید مگر به دستور پزشک. اگر قصد بارداری دارید و می خواهید باردار شوید یا فکر می کنید باردار هستید، بلافاصله با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات استفاده از این دارو در دوران بارداری صحبت کنید.
انتقال این دارو به شیر مادر هنوز مشخص نیست. با این حال، داروهای مشابه به شیر مادر منتقل می شوند. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی لوومیلناسیپران را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با لوومیلناسیپران تداخل داشته باشند عبارتند از: داروهای ادرار آور / "قرص های آب" (مانند فوروزماید)، سایر داروهایی که می توانند باعث خونریزی / کبودی شوند (از جمله داروهای ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل، NSAID ها مانند ایبوپروفن، ناپروکسن و داروهای رقیق کننده خون به عنوان مثال وارفارین، دابیگاتران).
آسپرین در صورت استفاده با این دارو می تواند خطر خونریزی را افزایش دهد. با این حال، در صورتی که پزشک مصرف آسپرین با دوز کم جهت کاهش بروز حمله قلبی یا پیشگیری از سکته مغزی (معمولاً 81-162 میلی گرم در روز) تجویز کرده، باید مصرف آن را ادامه دهید، مگر اینکه دستور دیگری بدهد. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
در صورت استفاده از داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می شوند، خطر سندرم / مسمومیت سروتونین افزایش می یابد. به عنوان مثال می توان به مواد مخدر خیابانی مانند MDMA / "اکستازی"، گل راعی، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله SSRI ها مانند فلوکستین / پاروکستین، SNRI ها مانند دولوکستین / ونلافاکسین) و سایر موارد اشاره کرد. خطر ابتلا به سندرم سروتونین / مسمومیت ممکن است هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر شود.
مصرف داروهای مهار کننده MAO با این دارو ممکن است باعث تداخل دارویی جدی شود. در طول درمان با این دارو از مصرف داروهای مهار کننده MAO (ایزوکاربوکسازید، لینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین) خودداری کنید. بیشتر مهارکننده های MAO نیز نباید به مدت دو هفته قبل و 7 روز پس از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشک خود در مورد زمان شروع یا قطع مصرف این دارو بپرسید.
لوومیلناسیپران بسیار شبیه میلناسیپران است. در صورت استفاده از لوومیلناسیپران از داروهای حاوی میلناسیپران استفاده نکنید.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن، تنگی نفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
بهتر است آزمایش های تشخیصی / پزشکی (مانند فشار خون، ضربان قلب) را قبل از شروع مصرف این دارو و هنگام مصرف آن و همچنین به صورت دوره ای انجام دهید. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود صحبت کنید.
اگر دوز مصرفی را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آن را مصرف کنید. اما اگر نزدیک به زمان دوز بعدی است، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
