میلناسیپران

میلناسیپران (نام تجاری: ساولا)، دارویی از دسته مهارکننده های بازجذب سروتونین-نوراپی نفرین است که در درمان درد مزمن ناشی از فیبرومیالژیا کاربرد دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف میلناسپیران، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.

نام عمومی: میلناسیپران

نام تجاری: ساولا

موارد مصرف

میلناسیپران برای درمان درد ناشی از نوعی بیماری به نام فیبرومیالژیا استفاده می شود. این بیماری بر روی عضلات، تاندون ها، رباط ها و بافت های پشتیبانی کننده تأثیر می گذارد. این دارو نوعی مهار کننده باز جذب سروتونین-نوراپی نفرین (SNRI) است که به بازگرداندن تعادل برخی از مواد طبیعی در مغز (انتقال دهنده های عصبی) کمک می کند.

زمان و نحوه مصرف

پیش از هر بار مصرف این دارو، راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج یا پزشک داروخانه بپرسید.

این دارو طبق تجویز پزشک، و معمولاً 2 بار در روز و به صورت خوراکی همراه با غذا یا بدون غذا استفاده می شود. اگر حالت تهوع دارید، ممکن است مصرف این دارو همراه با غذا می تواند باعث کاهش حالت تهوع شود.

دوز مصرفی دارو براساس شرایط پزشکی فرد و میزان پاسخ بدن به دارو تعیین می­شود.

برای کاهش عارضه دارو، پزشک آن را از دوز کم شروع کرده و به مرور افزایش می دهد. دستورالعمل های پزشک خود را به دقت دنبال کنید. از افزایش خودسرانه دوز دارو و مصرف آن بیشتر از زمان مقرر خودداری کنید؛ زیرا این کار نه تنها باعث افزایش بهبودی عارضه نخواهد شد بلکه می تواند احتمال بروز عوارض جانبی جدی را نیز افزایش دهد.

توقف ناگهانی مصرف، ممکن است علائم ترک اعتیاد به دارو (مانند نوسانات خلقی، سردرد، خستگی، تغییرات خواب) را به همراه داشته باشد. بنابراین پزشک معمولاً دوز را به آرامی و به مرور کاهش می دهد تا علائم ترک دارو کمتر شوند. در صورت استفاده طولانی مدت از میلناسیپران یا در دوزهای بالا، احتمال بروز علائم ترک دارو بیشتر خواهد بود. در صورت قطع مصرف، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.

در صورت عدم بهبودی یا تشدید عارضه به پزشک خود اطلاع دهید.

عوارض جانبی

حالت تهوع، استفراغ، خشکی دهان، یبوست، از دست دادن اشتها، سرگیجه، افزایش تعریق، سردرد یا گرگرفتگی می توانند از عوارض این دارو باشند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.

به یاد داشته باشید که پزشک معالج این دارو را تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.

این دارو می تواند باعث افزایش فشار خون نیز شود. فشار خون خود را به طور منظم اندازه گیری کنید و در صورت بالا بودن نتایج به پزشک خود اطلاع دهید.

در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، از جمله افزایش ضربان قلب، تغییر توانایی جنسی، کاهش میل جنسی، دفع دردناک / دشوار ادرار، تشنج، زردی چشم / پوست، ادرار تیره، درد شدید معده / شکم، مدفوع سیاه / خونی، استفراغی شبیه تفاله قهوه، کبودی / خونریزی آسان، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.

همچنین در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی بسیار جدی، از جمله: درد / تورم / قرمزی چشم، گشاد شدن مردمک چشم، اختلالات بینایی (مانند دیدن رنگین کمان در اطراف چراغ ها در شب، تاری دید) بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.

مصرف این دارو می تواند باعث افزایش سروتونین شده و در برخی موارد نادر ممکن است باعث ایجاد بیماری بسیار جدی به نام سندرم یا مسمومیت ناشی از سروتونین شود. همچنین مصرف این دارو در کنار دیگر داروهای افزایش دهنده سروتونین در بدن، می تواند باعث افزایش احتمال بروز این عارضه شود؛ بنابراین تمام داروهای مصرفی خود را به پزشک معالج یا پزشک داروخانه اطلاع دهید. در صورت بروز برخی علائم مانند افزایش ضربان قلب، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، حالت تهوع، استفراغ، اسهال، انقباض عضلات، تب شدید، تحریک یا بی قراری غیرمعمول، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.

واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.

موارد مذکور، تمام عوارض جانبی این دارو را در برنمی گیرد، بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.

موارد احتیاطی و منع مصرف

پیش از مصرف میلناسیپران در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری همچون داروهای لوومیلناسیپران، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.

همچنین قبل از مصرف این دارو، پزشک معالج یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص ابتلا به بیماری کلیوی، بیماری کبدی، مصرف الکل، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوما (نوع زاویه بسته) / اختلالات روانپزشکی (مانند بیماری دو قطبی، اختلال افسردگی-جنون) / اقدام به خودکشی، فشار خون بالا، مشکلات قلبی (مانند درد قفسه سینه، حمله قلبی، ضربان قلب سریع / نامنظم)، اختلال تشنج، از دست دادن شدید آب بدن (دهیدراتاسیون)، زخم معده / روده، عدم تعادل مواد معدنی (سطح پایین سدیم در خون)، دفع دردناک / دشوار ادرار (به عنوان مثال، به دلیل بزرگ شدن پروستات)، مطلع سازید.

این دارو ممکن است باعث ایجاد سرگیجه شود و مصرف الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند آن را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید. زیرا می تواند خطر ابتلا به مشکلات کبدی را افزایش دهد.

تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.

افراد مسن نسبت به عوارض جانبی این دارو به ویژه نسبت به عدم تعادل مواد معدنی (سطح پایین سدیم در خون) حساسیت بیشتری نشان می دهند.

این دارو در دوران بارداری، باید فقط در موارد ضروری استفاده شود. درباره خطرات و فواید مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنید. نوزادانی که مادران آنها در 3 ماه آخر بارداری از این دارو استفاده کرده اند، ممکن است دچار علائم ترک مانند مشکلات تغذیه ای یا تنفسی، تشنج، گرفتگی عضلات یا گریه مداوم شوند. در صورت مشاهده هر یک از این عوارض در نوزاد خود، بلافاصله به پزشک اطلاع دهید.

این دارو به شیر مادر منتقل می شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

تداخلات دارویی 

تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی این دارو را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.

برخی از محصولاتی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند عبارتند از: "قرص های مدر" (دیورتیک هایی مانند فوروزماید)، داروهایی که می توانند باعث خونریزی / کبودی شوند (مانند داروهای ضد پلاکت از جمله کلوپیدوگرل، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی-NSAID مانند ایبوپروفن، ناپروکسن، "داروهای رقیق کننده خون" از جمله وارفارین / دابیگاتران).

مصرف داروهای مهار کننده MAO با این دارو ممکن است باعث تداخل دارویی جدی (احتمالاً کشنده) شود. در طول درمان با این دارو از مصرف داروهای مهار کننده MAO (ایزوکارباکسازید، لاینزولید، متیلن بلو، موکلوبمید، فنلزین، پروکاربازین، راساژلین، سافینامید، سلژیلین، ترانسیل پرومین) خودداری کنید. بیشتر مهارکننده های MAO نیز نباید به مدت دو هفته قبل از درمان و حداقل 5 روز پس از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشک خود در مورد زمان شروع یا قطع مصرف این دارو بپرسید.

آسپیرین در صورتی که همراه با این دارو مصرف شود، خطر خونریزی را افزایش می دهد. در صورت تجویز پزشک به دلایل پزشکی خاص مانند حمله قلبی یا پیشگیری از سکته مغزی (با دوزهای 81-325 میلی گرم در روز)، آسپیرین با دوز پایین باید ادامه یابد. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود و یا پزشک داروخانه مشورت کنید.

در صورت استفاده از داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می شوند، خطر سندرم / مسمومیت سروتونین افزایش می یابد. به عنوان مثال می توان به مواد مخدر خیابانی مانند MDMA / "اکستازی"، گل راعی، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله SSRI ها مانند فلوکستین / پاروکستین، SNRI ها مانند دولوکستین / ونلافاکسین)، تریپتوفان و سایر موارد اشاره کرد. خطر ابتلا به سندرم / مسمومیت سروتونین ممکن است هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر شود.

میلناسیپران بسیار شبیه لوومیلناسیپران است. در هنگام استفاده از میلناسیپران از داروهای حاوی لوومیلناسیپران استفاده نکنید.

سوءمصرف

در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن، تنگی نفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. علائم سوء مصرف ممکن است شامل: گیجی، خواب آلودگی شدید / سرگیجه باشند.

توجه

این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.

بهتر است آزمایش های تشخیصی / پزشکی (مانند بررسی فشار خون، ضربان قلب، عملکرد کبد) قبل از شروع مصرف این دارو و هنگام مصرف آن و همچنین به صورت دوره ای انجام شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود صحبت کنید.

دوز فراموش شده

اگر دوز دارو را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آن را مصرف کنید. اما اگر نزدیک به زمان دوز بعدی است، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.

نگهداری

در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.

دارو ها را درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.