درخواست مشاوره رایگان
پاروکستین (نام تجاری: پکسیل)، نوعی داروی ضد افسردگی است که با افزایش هورمون سروتونین (هورمون حس خوب) در مغز به کاهش و بهبود علائم افسردگی و سایر اختلالات خلقی-روانی کمک می کند. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف پاروکستین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: پاروکستین
نام تجاری: پکسیل
این دارو برای درمان افسردگی، حملات عصبی، اختلال وسواس فکری عملی، اختلالات اضطرابی و استرس پس از سانحه استفاده می شود. پاروکستین با بازگردانی تعادل سروتونین در بدن عمل می کند.
پاروکستین به عنوان یک مهار کننده انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI) شناخته می شود. این دارو روحیه، خواب، اشتها و سطح انرژی شما را بهبود بخشد و به شما کمک کند علاقه شما به زندگی روزمره را بازگرداند. ممکن است ترس، اضطراب، افکار ناخواسته و تعداد حملات وحشت را کاهش دهد.
همچنین ممکن است باعث کاهش میل به انجام کارهای مکرر اجباری مانند شستن دست، شمارش و چک کردن وسایل بشود که در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کند.
پیش از هر بار مصرف این دارو، راهنمای مصرف دارورا مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
این دارو طبق تجویز پزشک معمولاً یک بار هرروز صبح به صورت خوراکی و باغذا یا بدون آن میل کنید، مصرف این دارو همراه با غذا حالت تهوع را کاهش می دهد. اگر این دارو باعث خواب آلودگی شما در طول روز می شود، پس در مورد مصرف آن در تایم عصر با پزشک خود صحبت کنید.
مقدار دوز مصرفی بر اساس شرایط پزشکی، پاسخ به درمان، سن و سایر داروهایی است که مصرف می کنید متغییر می باشد.
تمام داروهای مصرفی خود (از جمله داروهای تجویز شده، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) را به پزشک و داروساز خود اطلاع دهید.
برای کاهش خطر بروز عوارض جانبی، پزشک ابتدا دارو را در مقادیر کم تجویز کرده و به تدریج مقدار آن را افزایش می دهد. از دستورالعمل های پزشک به دقت پیروی کنید. دوز خود را افزایش ندهید و از این دارو بیشتر از زمان تجویز استفاده نکنید؛ زیرا در بهبودی شما تغییری حاصل نخواهد شد و خطر ابتلا به عوارض جانبی افزایش خواهد یافت. بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود؛ بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
سازنده دارو پیشنهاد میکند قرص را نجوید یا خرد نکنید. با این حال، بسیاری از داروهای مشابه می توانند جویده و خرد شوند. دستورالعمل های پزشک خود را در مورد نحوه مصرف این دارو دنبال کنید.
اگر برای مشکلات قبل از قاعدگی از پاروکستین استفاده می کنید، پزشک به شما مصرف هر روز در ماه یا فقط 2 هفته قبل از قاعدگی تا اولین روز کامل قاعدگی را پیشنهاد می کند.
حتی پس از بهبودی علائم نیز مصرف دارو نباید بدون مشورت با پزشک قطع شود. قطع ناگهانی دارو، می تواند باعث تشدید برخی عارضه ها شود و همچنین، ممکن است علائمی مانند نوسانات خلقی، سردرد، خستگی، تغییرات خواب و احساسات کوتاه مدت مانند شوک الکتریکی را تجربه کنید.
برای جلوگیری از این علائم در حالی که تحت درمان با این دارو هستید، پزشک دوز شما را به تدریج کاهش میدهد. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود و یا مسئول داروخانه مشورت کنید. با شروع علائم جدید و یا بدتر شدن آن ها به پزشک اطلاع دهید.
ممکن است مصرف کامل این دارو تا چندین هفته طول بکشد. در صورت عدم بهبودی یا بدتر شدن به پزشک مراجعه کنید.
حالت تهوع، خواب آلودگی، سرگیجه، مشکل خواب، از دست دادن اشتها، ضعف، خشکی دهان، تعریق، تاری دید و خمیازه رخ می دهد. در صورت تداوم یا بدتر شدن هر یک از عوارض، حتماً آن را با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مطرح کنید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
بروز هرگونه عارضه جانبی جدی: لرزش (لرزش)، بی قراری، عدم توانایی در آرام ماندن، کاهش علاقه به رابطه جنسی، تغییر در توانایی جنسی، بی حسی / گزگز، کوفتگی / خونریزی سریع، ضربان قلب سریع / نامنظم، ضعف / اسپاسم عضلانی، تشنج به پزشک اطلاع دهید
در صورت بروز کدام از این عوارض خطرناک جانبی، از جمله: مدفوع سیاه، استفراغی که شبیه قهوه، درد / تورم / قرمزی چشم، گشاد شدن مردمک چشم، تغییرات بینایی مانند دیدن حاله های رنگی در اطراف چراغ های شبانه بلافاصله به پزشك مراجعه کنید.
این دارو می تواند سروتونین را افزایش دهد و به ندرت باعث ایجاد بیماری بسیار خطرناکی به نام سندرم / سمیت سروتونین می شود. مصرف سایر داروهایی که باعث افزایش سروتونین می شوند، این خطر را افزایش می دهد؛ بنابراین تمام داروهای مصرفی خود را به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. در صورت بروز برخی از علائم زیر بلافاصله پزشک را مطلع کنید: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی وتعادل بین اندام و اعضای بدن، سرگیجه شدید، تهوع / استفراغ / اسهال شدید، تیک عضلانی، تب بی دلیل، تحریک / بی قراری غیرمعمول.
درمردان، این دارو به ندرت ممکن است باعث نعوظ دردناک یا طولانی مدت برای 4 ساعت یا بیشتر شود. اگر این اتفاق افتاد، استفاده از این دارو را متوقف کرده و بلافاصله به پزشک مراجعه کنید، در غیر این صورت امکان دائمی شدن اختلالات وجود دارد.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی این دارو را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف دارو، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف این دارو، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص سابقه شخصی یا خانوادگی ابتلا به اختلال افسردگی دو قطبی / جنون، اقدام به خودکشی، مشکلات کبدی، مشکلات کلیوی، تشنج، سدیم کم در خون، زخم روده / خونریزی (بیماری زخم معده) یا مشکلات خونریزی، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوم (نوع بسته شدن زاویه) به پزشک اطلاع دهید
این دارو ممکن است باعث سرگیجه شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
افراد مسن نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه خونریزی و از دست دادن هماهنگی اندام های بدن، حساسیت بیشتری نشان می دهند. از دست دادن هماهنگی بین اندام و تعادل می تواند خطر افتادن در سالمندان را افزایش دهد. افراد مسن ممکن است دچار کمبود سدیم در خون شوند، به خصوص اگر آنها از "ادرار آور" استفاده کنند.
ممکن است کودکان حساسیت بیشتری نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه کاهش وزن نشان دهند. وزن و قد را در کودکانی که از این دارو استفاده می کنند کنترل کنید.
در دوران بارداری، استفاده از این دارو توصیه نمیشود. این دارو می تواند به جنین آسیب برساند. همچنین، نوزادان متولد شده از مادرانی که در طول 3 ماه آخر بارداری از این دارو استفاده کرده اند، به ندرت ممکن است دچار علائم قطع مصرف دارو مانند اختلال تغذیه / تنفس، تشنج، خشکی عضلات یا گریه مداوم شوند. اگر متوجه هر یک از این علائم در نوزاد خود شدید، بلافاصله به پزشک اطلاع دهید.
از آنجا که اختلالات درمان نشده ذهنی / خلقی درمان نشده (مانند افسردگی، حملات هراس، وسواس) می تواند خطرناک باشد، مصرف این دارو را مگر به تجویز پزشک قطع نکنید. اگر قصد بارداری دارید یا فکر می کنید باردار هستید، فوراً در مورد خطرات استفاده از این دارو در دوران بارداری با پزشک خود صحبت کنید.
این دارو به شیر مادر منتقل می شود و می تواند اثرات نامطلوبی بر کودک شیرخوار داشته باشد. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی پاروکستین را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
محصولاتی که با این دارو تداخل دارند عبارت است از: تیوریدازین، سایر داروهایی که می توانند باعث خونریزی / کبودی شوند (از جمله داروهای ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل، داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن، "داروهای رقیق کننده خون" مانند وارفارین).
مصرف آسپیرین با این دارو خطر خونریزی را افزایش می دهد. با این حال، اگر پزشک مصرف دوز پایینی از آسپیرین را برای پیشگیری از حمله قلبی یا سکته مغزی (معمولاً در دوزهای 325-81 میلی گرم در روز) تجویز کرده باشد، باید تا زمانی که مد نظر پرشک است آن را ادامه دهید.
این دارو می تواند باعث کاهش سرعت دفع سایر داروها از بدن شود که می تواند بر نحوه عملکرد آنها تأثیر بگذارد. از این داروها می توان به آتوموكستین، فنوتیازین، پیموزید، ریسپریدون، تاموکسیفن، تترابنازین، ضد آریتمی مانند پروپافنون / فلكائینید، داروهای ضد افسردگی TCA مانند دیزیپرامین / آمی تریپتیلین و غیره اشاره کرد.
مصرف داروهای مهار کننده MAO همراه با این داروها می تواند منجر به واکنش های شدید شود. در طول درمان با این دارو از مصرف داروهای مهار کننده MAO (ایزوکاربوکسازید، لاینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانسیل پرومین) خودداری کنید.
اکثر مهارکننده های MAO نیز نباید به مدت 2 هفته قبل و پس از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشک خود در مورد زمان شروع یا قطع مصرف این دارو سوال کنید.
اکثر بازدارنده های MAO نیز نباید به مدت دو هفته قبل و بعد از درمان با این دارو مصرف شوند.
از پزشک خود در مورد زمان شروع یا قطع مصرف این دارو سوال کنید.
در صورت استفاده از سایر داروهای افزاینده سروتونین، خطر سندرم / سمیت سروتونین افزایش می یابد. به عنوان مثال از این دست می توان به داروهای روان گردان مانند MDMA / "اکستازی"، و برخی داروهای ضد افسردگی (از جمله سایر SSRI ها مانند سیتالوپرام/ پاروکستین، SNRI ها مانند دولوکستین / ونلافاکسین)، تریپتوفان و غیره اشاره کرد. خطر بروز سندرم سروتونین هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر می باشد.
اگر از داروهایی که باعث خواب آلودگی و گیجی می شوند از جمله الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل کننده های عضلانی و مسکن های افیونی (مانند کدئین) استفاده می کنید، حتماً آن را به پزشک خود اطلاع دهید. برچسب روی تمام داروهای خود را بررسی کنید (مانند آلرژی یا داروهای ضد سرفه و سرماخوردگی) چرا که می توانند حاوی موادی باشند که باعث خواب آلودگی می شود. از پزشک داروخانه نحوه استفاده صحیح داروها را جویا شوید.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
افراد مسن نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه خونریزی و از دست دادن هماهنگی اندام های بدن، حساسیت بیشتری نشان می دهند. از دست دادن هماهنگی بین اندام و تعادل می تواند خطر افتادن در سالمندان را افزایش دهد. افراد مسن ممکن است دچار کمبود سدیم در خون شوند، به خصوص اگر آنها از "ادرار آور" استفاده کنند.
ممکن است کودکان حساسیت بیشتری نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه کاهش وزن نشان دهند. وزن و قد را در کودکانی که از این دارو استفاده می کنند کنترل کنید.
در دوران بارداری، این دارو باید فقط در موارد ضروری استفاده شود. این دارو می تواند به جنین آسیب برساند. همچنین، نوزادان متولد شده از مادرانی که در طول 3 ماه آخر بارداری از این دارو استفاده کرده اند، به ندرت ممکن است دچار علائم قطع مصرف دارو مانند اختلال تغذیه / تنفس، تشنج، خشکی عضلات یا گریه مداوم شوند. اگر متوجه هر یک از این علائم در نوزاد خود شدید، بلافاصله به پزشک اطلاع دهید.
از آنجا که اختلالات درمان نشده ذهنی / خلقی (مانند افسردگی، حملات هراس، وسواس) می تواند خطرناک باشد، مصرف این دارو را مگر به تجویز پزشک قطع نکنید. اگر قصد بارداری دارید یا فکر می کنید باردار هستید، فوراً در مورد خطرات استفاده از این دارو در دوران بارداری با پزشک خود صحبت کنید.
این دارو به شیر مادر منتقل می شود و می تواند اثرات نامطلوبی بر کودک شیرخوار داشته باشد. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
در صورت استفاده از سایر داروهای افزاینده سروتونین، خطر سندرم / سمیت سروتونین افزایش می یابد. به عنوان مثال از این دست می توان به داروهای روان گردان مانند MDMA / "اکستازی"، و برخی داروهای ضد افسردگی (از جمله سایر SSRI ها مانند سیتالوپرام/ پاروکستین، SNRI ها مانند دولوکستین / ونلافاکسین)، تریپتوفان و غیره اشاره کرد. خطر بروز سندرم سروتونین هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر می باشد.
اگر از داروهایی که باعث خواب آلودگی و گیجی می شوند از جمله الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل کننده های عضلانی و مسکن های افیونی (مانند کدئین) استفاده می کنید، حتماً آن را به پزشک خود اطلاع دهید. برچسب روی تمام داروهای خود را بررسی کنید (مانند آلرژی یا داروهای ضد سرفه و سرماخوردگی) چرا که می توانند حاوی موادی باشند که باعث خواب آلودگی می شود. از پزشک داروخانه نحوه استفاده صحیح داروها را جویا شوید.
این دارو می تواند بر روی نتایج برخی تست های آزمایشگاهی و پزشکی (از جمله اسکن مغزی برای بیماری پارکینسون) اثر گذاشته و احتمالا منجر به کاذب شدن نتیجه آزمایش می شود. اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاه و پزشکان از استفاده شما از این دارو مطلع هستند.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
علائم سوء مصرف دارو می تواند به صورت: ضربان قلب نامنظم، غش کردن، سرگیجه شدید، تشنج باشد.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
تمام معاینات پزشکی و روانپزشکی را انجام دهید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت در ظرف اصلی دارو نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
