درخواست مشاوره رایگان
دسیپرامین (نام تجاری: نورپرامین)، یکی از داروهای ضدافسردگی است که کاربرد اصلی آن در درمان و کنترل افسردگی است، اما در مواردی مانند پرکاری مثانه، سندرم روده تحریک پذیر و پرخوری عصبی نیز تجویز می شود. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف دسیپرامین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: دسیپرامین
نام تجاری: نورپرین
از داروی دسیپرامین (desipramine) در درمان افسردگی استفاده می شود. این دارو می تواند روحیه، خواب، اشتها و سطح انرژی را بهبود بخشیده و به افزایش علاقه به زندگی روزمره کمک کند. این دارو متعلق به دسته ای از داروها به نام داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای می باشد. دسیپرامین منجر به بازیابی تعادل یک ماده طبیعی خاص (نوراپی نفرین) در مغز می شود.
مصرف این دارو در کودکان کمتر از 18 سال به دلیل خطر عوارض جانبی جدی توصیه نمی شود.
پیش از هر بار مصرف دارو راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
داروی دسیپرامین(desipramine) باید طبق دستور پزشک، معمولاً 1 تا 3 بار در روز و همراه با غذا یا بدون آن مصرف شود. مقدار دوز مصرفی بر اساس شرایط پزشکی و پاسخ بدن به درمان تعیین می شود. پزشک ممکن است دوز دارو را با میزان کم شروع کرده و به تدریج میزان آن را افزایش دهد. این دارو ممکن است منجر به اختلالات خواب شود. بنابراین، بسته به تأثیر این دارو، پزشک معمولاً مصرف آن را برای یک بار در روز، هنگام صبح یا خواب پیشنهاد می کند.
با دقت از دستورالعمل های پزشک خود پیروی کنید. از افزایش میزان دوز مصرفی و مصرف طولانی تر از مدت مقرر خودداری کنید زیرا نه تنها عارضه سریع تر بهبود نخواهد یافت بلکه خطر ابتلا به عوارض جانبی افزایش می یابد.
بشترین اثربخشی داروی دسیپرامین (desipramine) در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
حتی پس از بهبودی علائم نیز مصرف دارو نباید قطع شود. از قطع مصرف دارو بدون مشورت با پزشک خود خودداری کنید. با قطع ناگهانی دارو، ممکن است برخی عوارض تشدید و وخیم شود. معمولاً بهتر است دارو به تدریج کاهش یابد.
پس از گذشت دو الی سه هفته از مصرف دارو، اثر آن مشخص می شود.
در صورت عدم بهبود و تشدید شرایط، پزشک معالج خود را در جریان امور قرار دهید.
سردرد، حالت تهوع، گیجی، خواب آلودگی، عصبی بودن، مشکل خواب، تاری دید، افزایش اشتها، افزایش وزن، یبوست و خشکی دهان می تواند از عوارض مصرف این دارو باشد. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض، فوراً پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید.
برای کاهش خطر سرگیجه و سبکی سر، هنگام برخاستن از حالت نشسته یا خوابیده، به آرامی از جای خود بلند شوید.
برای از بین بردن خشکی دهان، آب نبات بمکید یا آدامس (بدون قند) بجوید، آب بنوشید یا از جایگزین بزاق استفاده کنید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت بروز هرگونه عوارض جانبی جدی، از جمله تغییرات ذهنی یا خلقی (به عنوان مثال، گیجی، توهم، مشکلات حافظه)، بزرگ شدن یا دردناک بودن پستان ها، تولید و ترشح غیر عادی شیر از پستان، قاعدگی نامنظم یا دردناک، صدای زنگ در گوش، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید.
بروز مشکلات جنسی (به عنوان مثال، کاهش توانایی جنسی، تغییر میل جنسی)، لرزش، بی حسی یا گزگز دست و پا، درد، قرمزی، تورم بازوها یا پاها، مشکل در ادرار کردن، کبودی، خونریزی آسان، علائم عفونت (به عنوان مثال، تب، گلودرد مداوم)، درد شدید معده یا شکم، ادرار تیره، زردی چشم و پوست را بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی بسیار جدی، از جمله درد قفسه سینه، ضربان قلب آهسته، سریع یا نامنظم، تشنج، غش کردن، اختلال در تکلم، ضعف در یک طرف بدن، چشم درد، تورم یا قرمزی، گشاد شدن مردمک چشم، تغییر دید (مانند دیدن رنگین کمان در اطراف چراغ ها در شب) به پزشک مراجعه کنید.
این دارو می تواند میزان سروتونین را افزایش داده و به ندرت باعث ایجاد بیماری بسیار جدی به نام سندرم / سَمیَت سروتونین می شود. در صورت مصرف داروهای افزایش دهنده سروتونین، این خطر افزایش می یابد، بنابراین تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) را به پزشک خود اطلاع دهید. در صورت بروز علائمی مانند ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، حالت تهوع / استفراغ / اسهال، انقباض عضلات، تب بی دلیل، زودرنجی / بیقراری غیرمعمول بلافاصله به پزشک خود مراجعه کنید.
این دارو به ندرت ممکن است منجر به یک اختلال جدی در سیستم عصبی (سندرم بدخیم نورولپتیک) شود. در صورت مشاهده هر یک از عوارض جانبی بسیار جدی مانند سفتی عضله، تب شدید، افزایش تعریق، ضربان قلب سریع، تغییرات ذهنی / خلقی ناگهانی، علائم مشکلات کلیوی (مانند تغییر در مقدار ادرار) بلافاصله به مراکز درمانی مراجعه کنید.
واکنش جدی آلرژیک به این محصول به ندرت رخ می دهد. با این حال، در صورت مشاهده علائمی همچون راش (عارضه های پوستی)، خارش، تورم (به خصوص در صورت، زبان و گلو)، سرگیجه شدید، دشواری در تنفس، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی این دارو را در برنمی گیرد، بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف داروی دسیپرامین (desipramine)، در صورت حساسیت به آن یا سایر داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (مانند ایمی پرامین، آمی تریپتیلین) و هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف داروی دسیپرامین (desipramine)، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص ابتلا به مشکلات تنفسی (مانند آسم، برونشیت مزمن)، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوم (نوع زاویه بسته)، دیابت، اختلالات غذایی (مانند پرخوری عصبی)، مشکلات قلبی (مانند آریتمی، بیماری عروق کرونر، حمله قلبی)، مشکلات کبدی، مشکلات کلیوی، سابقه شخصی یا خانوادگی سایر شرایط روحی یا خلقی (مانند اختلال دو قطبی، اسکیزوفرنی)، تشنج، تیروئید پرکار (پرکاری تیروئید)، مشکلات ادراری (مانند بزرگ شدن پروستات)، هر وضعیتی که ممکن است خطر تشنج را افزایش دهد (از جمله وابستگی به الکل، آرام بخش، استفاده از درمان الکتروشوک، آسیب مغزی یا بیماری مانند سکته مغزی)، انواع خاصی از تومورها (مانند فئوکروموسیتوما، نوروبلاستوما) مطلع سازید.
داروی دسیپرامین(desipramine) ممکن است شرایطی را ایجاد کند که بر ریتم قلبی تأثیر گذار باشد. طولانی شدن QT به ندرت می تواند باعث ضربان قلب سریع یا نامنظم و سریع (به ندرت کشنده) و علائم دیگر (مانند سرگیجه شدید، غش کردن) شود. در صورت مشاهده این علائم بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
سطح پایین پتاسیم یا منیزیم در خون نیز ممکن است خطر طولانی شدن QT را افزایش دهد و ممکن است در صورت استفاده از داروهای خاصی (مانند داروهای ادرار آور یا "قرص های آب") یا تعریق شدید، اسهال یا استفراغ افزایش یابد. در رابطه با مصرف صحیح این دارو با پزشک خود مشورت کنید.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
داروی دسیپرامین (desipramine) ممکن است باعث سرگیجه شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
این دارو ممکن است حساسیت را نسبت به آفتاب بیشتر کند. کمتر درمعرض نور خورشید قرار بگیرید و از استفاده از دستگاه سولاریوم خودداری کنید. در فضای باز از ضد آفتاب استفاده کنید و لباس محافظ و آزاد بپوشید. آفتاب سوختگی یا تاول یا قرمزی پوست را فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
در صورت ابتلا به دیابت، این دارو می تواند کنترل قند خون را دشوار کند. قند خون خود را طبق دستور پزشک و به طور منظم بررسی کنید و نتایج را با پزشک خود در میان بگذارید. در صورت مشاهده علائمی مانند افزایش تشنگی یا ادرار، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است نیاز به تنظیم داروی دیابت، برنامه ورزشی یا رژیم غذایی باشد.
ممکن است افراد مسن حساسیت بیشتری نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه سرگیجه (بیشتر در حالت ایستاده)، خواب آلودگی، یبوست، مشکل در ادرار کردن، تغییرات ذهنی یا خلقی (مانند گیجی، تحریک) و تغییرات قلبی مانند طولانی شدن QT نشان دهند. سرگیجه، خواب آلودگی و گیجی می تواند خطر زمین خوردن را افزایش دهند.
تنها در صورت لزوم از این دارو در دوران بارداری استفاده کنید. ممکن است علائمی مانند اختلال در ادرار، خواب آلودگی طولانی مدت، لرزش و تشنج در نوزادانی که در زمان جنینی در معرض این داروها قرار گرفته اند دیده شود. در رابطه با مزایا و معایب استفاده این دارو با پزشک خود مشورت کنید.
از آنجا که مشکلات ذهنی یا خلقی درمان نشده (مانند افسردگی، اختلال وحشت) می توانند یک بیماری جدی باشند، از قطع مصرف این دارو خودداری کنید، مگر آن که پزشک دستور دیگری داده باشد.
اگر قصد بارداری دارید یا فکر می کنید باردار هستید، در رابطه با مزایا و معایب مصرف این دارو در دوران بارداری با پزشک خود مشورت کنید.
داروی دسیپرامین از شیر مادر به نوزاد منتقل می شود و ممکن است اثرات نامطلوبی بر نوزاد شیرخوار بگذارد بنابراین پیش از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند عبارتند از: دیسوپیرامید، آنتی کولینرژیک ها (از جمله آتروپین، آلکالوئیدهای بلادونا، اسکوپولامین)، داروهای خاصی برای فشار خون بالا (مانند کلونیدین، گوانادرل، گوانتیدین)، دیگوکسین، مکمل های تیروئید، اسید والپروئیک.
مصرف داروهای مهار کننده MAO همراه با این دارو ممکن است باعث تداخل دارویی جدی شود. از مصرف داروهای مهار کننده MAO (ایزوکاربوکسازید، لاینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژلین، سافینامید، سلژیلین، ترانسیل پرومین) در طول درمان با این دارو خودداری کنید. از مصرف بازدارنده های MAO به مدت دو هفته قبل و بعد از درمان با این دارو خودداری کنید. در رابطه با زمان شروع یا قطع مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنید.
مصرف داروهای دیگری که باعث افزایش میزان سروتونین می شوند، خطر سندرم یا سمیت سروتونین افزایش می یابد. به عنوان مثال می توان به داروهای روان گردان مانند MDMA / "اکستازی"، گل راعی، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله SSRI ها مانند فلوکستین یا پاروکستین، SNRI ها مانند دولوکستین یا ونلافاکسین) و سایر موارد اشاره کرد. خطر ابتلا به سندرم سروتونین یا مسمومیت ممکن است هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر باشد.
سایر داروها با دفع این دارو از بدن، بر روی عملکرد آن اثر می گذارند. از این دسته می توان به باربیتورات ها (مانند فنوباربیتال)، سایمتیدین، سیساپراید، هالوپریدول، داروهای خاصی برای ریتم قلب (مانند فلکائینید، پروپافنون)، هالوفانترین، مهارکننده های پروتئاز HIV (مانند فوزامپرناویر)، فنوتیازین ها (مانند تیوریدازین)، پیموزاید، داروهای ضد تشنج (مانند فنی توئین)، داروهای ضد افسردگی (مانند ترازودون)، تربینافین و غیره اشاره نمود.
سیگار کشیدن میزان این دارو را در خون کاهش می دهد. اگر سیگار می کشید یا اخیراً سیگار را ترک کرده اید به پزشک خود اطلاع دهید.
این دارو و بسیاری دیگر از داروها مانند آمیودارون، دوفتیلید، پیموزاید، پروکائین آمید، کوینیدین، سوتالول، اسپارفلوکساسین، آنتی بیوتیک ماکرولید (مانند اریترومایسین) ممکن است بر ریتم قلب (طولانی شدن QT در EKG) تأثیر بگذارند. بنابراین، قبل از استفاده از دسیپرامین، تمام داروهای مصرفی خود را، به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
مصرف سایر فرآورده هایی که باعث خواب آلودگی می شوند مانند الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب آور یا ضد اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، داروهای شل کننده عضلات (مانند کاریزوپرولول، سیکلوبنزپرین) و مسکن های افیونی (مانند کدئین، هیدروکدون) را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
برچسب روی تمام داروهای خود را بررسی کنید (به عنوان مثال، دارو های ضد سرفه و سرماخوردگی)، زیرا ممکن است حاوی مواد خواب آور یا مواد ضد احتقان باشند که می تواند ضربان قلب یا فشار خون را افزایش دهند. در رابطه با بی خطر بودن مصرف آنها سوال کنید.
دسیپرامین بسیار شبیه ایمی پرامین می باشد. در حین مصرف دسیپرامین از مصرف داروهای حاوی ایمی پرامین خودداری کنید.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن یا مشکلات تنفسی با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. علائم سوءمصرف شامل سرگیجه شدید، ضربان قلب سریع / نامنظم، غش کردن، توهم، تشنج می باشد.
این دارو را سرخود به دیگران تجویز نکنید.
از انجام منظم آزمایش های پزشکی دوره ای (به عنوان مثال، شمارش سلول های خون، EKG، آزمایش عملکرد کلیه) غافل نشوید. انجام این آزمایش ها می توانند به ارزیابی صحیح از میزان بهبودی یا بروز عوارض جانبی کمک کنند.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
دارو را در دمای محیط و به دور از نور و رطوبت نگه دارید و از نگهداری دارو در دستشویی یا حمام خودداری کنید. همچنین داروها را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی قرار دهید.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
