درخواست مشاوره رایگان
ایمی پرامین (نام تجاری: توفرانیل)، از داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای است که در درمان علائم افسردگی و اختلال شب ادراری در کودکان بالای 6 سال کاربرد دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف ایمی پرامین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: ایمی پرامین
نام تجاری: توفرانیل
داروی ایمی پرامین برای درمان افسردگی استفاده می شود و همچنین با سایر روشهای درمانی برای درمان شب ادراری در کودکان استفاده می شود. استفاده از این دارو برای درمان افسردگی می تواند روحیه، خواب، اشتها و سطح انرژی شما را بهبود بخشد و به شما کمک کند علاقه شما به زندگی روزمره را بازگرداند.
این دارو می تواند به کودک شما کمک کند تا شب ادراری را کنترل کند.
ایمی پرامین متعلق به دسته ای از داروها به نام ضد افسردگی های سه حلقه ای است و با ترمیم تعادل برخی از مواد طبیعی (انتقال دهنده های عصبی مانند نوراپی نفرین) در مغز کار می کند و برای جلوگیری از شب ادراری، با جلوگیری از اثر یک ماده طبیعی خاص (استیل کولین) بر مثانه کار می کند.
راهنمای دارویی موجود را از پزشک داروخانه بخواهید. در صورت داشتن هرگونه سوال با پزشک یا پزشک داروخانه خود مشورت کنید.
داروی ایمی پرامین را به صورت خوراکی معمولاً 1-4 بار در روز یا طبق دستور پزشک با غذا یا بدون غذا مصرف کنید.
معمولاً اگر در روز دچار خواب آلودگی می شوید، پزشک توصیه می کند دارو را پیش از خواب مصرف کنید.
مقدار مصرف براساس شرایط پزشکی و پاسخ به درمان است. در کودکان، دوز نیز بر اساس وزن بدن می باشد. برای کاهش خطر ابتلا به عوارض جانبی، پزشک با میزان کم دارو شروع کرده و به تدریج آن را افزایش میدهد.
درهنگام استفاده برای شب ادراری کودکان، ایمی پرامین باید یک ساعت قبل از خواب مصرف شود.
اگر کودک شما معمولاً اوایل شب رختخواب را خیس می کند، دارو در مقادیر جداگانه تجویز می شود (به عنوان مثال، یک بار بعد از ظهر و یک بار قبل از خواب).
تجویز پزشک خود را به دقت دنبال کنید. بیشتر یا کمتر یا طولانی تر از میزان تجویز شده مصرف نکنید چراکه وضعیت شما سریعتر بهبود نخواهد یافت و خطر ابتلا به عوارض جانبی افزایش می یابد.
به طور منظم از این دارو استفاده کنید تا بیشترین بازدهی را داشته باشد. برای یادآوری بهتر، هر روز در ساعتی مقرر مصرف کنید.
این دارو بلافاصله کار نمی کند. اگر ایمی پرامین را برای افسردگی مصرف می کنید، ممکن است 3 هفته طول بکشد تا بهبودی کامل را تجربه کنید.
درصورت احساس بهبودی مصرف دارو را قطع نکنید و بدون مشورت با پزشک خود ناگهان مصرف این دارو را قطع نکنید.
با قطع ناگهانی مصرف دارو، برخی شرایط ممکن است وخیم تر شود. میزان داروی مصرف به مرور باید کاهش پیدا کند.
درصورت استفاده طولانی از این دارو در کودکان جهت شب ادراری ممکن است بهبودی لازم حاصل نشود یا به دوزهای مختلفی نیاز داشته باشد. در هنگام قطع مصرف دارو با پزشک خود مشورت کنید.
درصورت وخامت شرایط با پزشک صحبت کنید
خشکی دهان، تاری دید، سردرد، خواب آلودگی، سرگیجه، یبوست، حالت تهوع، استفراغ، کاهش اشتها، اسهال، گرفتگی معده، افزایش / کاهش وزن و افزایش تعریق ممکن است رخ دهد. در صورت تداوم یا وخیم شدن هر یک از این عوارض، بلافاصله به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف داروی ایمی پرامین، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت بروز هر یک از این عوارض جانبی، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید: تغییرات ذهنی / خلقی (به عنوان مثال، گیجی، افسردگی، مشکلات حافظه)، بزرگ شدن / دردناک بودن پستان ها، تولید غیر معمول شیر مادر، قاعدگی نامنظم / دردناک، سفتی عضلات، بی قراری، زنگ زدن در گوش، مشکلات جنسی (به عنوان مثال، کاهش توانایی جنسی، تغییر در میل)، لرزش (رعشه)، بی حسی / گزگز دست / پا، درد / قرمزی / تورم بازوها یا پاها، مشکل ادراری.
در صورت بروز هر یک از این عوارض جانبی نادر، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید: کبودی / خونریزی آسان، علائم عفونت (به عنوان مثال، تب، گلودرد مداوم)، درد شدید معده / شکم، ادرار تیره، زردی چشم / پوست.
این دارو می تواند سروتونین را افزایش دهد و بندرت باعث ایجاد بیماری بسیار جدی به نام سندرم / سمیت سروتونین می شود. اگر سایر داروهای افزایش دهنده سروتونین را نیز مصرف می کنید، خطر افزایش می یابد، بنابراین تمام داروهای مصرفی خود را به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید (به بخش تداخلات دارویی مراجعه کنید).
در صورت بروز برخی از علائم زیر سریعاً به پزشک مراجعه کنید: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، حالت تهوع / استفراغ / اسهال، عضلات متلاشی، تب غیر قابل توضیح، تحریک / بی قراری غیرمعمول.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی بسیار جدی، از جمله: درد قفسه سینه، ضربان قلب آهسته / سریع / نامنظم، غش کردن، تشنج، اختلال گفتار، ضعف در یک طرف بدن، چشم درد / تورم / قرمزی، گشاد شدن مردمک چشم، تغییرات بینایی (مانند دیدن هاله نور در اطراف چراغ ها در شب) بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به داروی ایمی پرامین نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی ایمی پرامین را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف داروی ایمی پرامین، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری مانند حساسیت به داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (مانند دسیپرامین، آمی تریپتیلین) پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی (مانند لاکتوز) باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
درصورت وجود بیماری های خاص این دارو منع مصرف دارد. قبل از مصرف ایمی پرامین اگر اخیرا دچار حمله قلبی شده اید، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.
همچنین قبل از مصرف این دارو، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص: مشکلات تنفسی (مانند آسم، برونشیت مزمن)، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوم (نوع بسته شدن زاویه)، دیابت، اختلالات خوردن (مانند پرخوری عصبی)، مشکلات قلبی (مانند آریتمی، بیماری عروق کرونر)، مشکلات کبدی، مشکلات کلیوی، سابقه شخصی یا خانوادگی سایر شرایط روحی / خلقی (مانند اختلال دو قطبی، اسکیزوفرنی)، تشنج، تیروئید پرکار (هایپرتیروئیدیسم)، مشکل ادرار (به دلیل بزرگ شدن پروستات)، هر بیماری که ممکن است خطر تشنج را افزایش دهد (از جمله وابستگی به الکل / آرام بخش، استفاده از الکتروشوک درمانی، آسیب مغزی / بیماری مانند سکته مغزی)، انواع خاصی از تومورها (مانند فئوکروموسیتوما، نوروبلاستوما) به پزشک اطلاع دهید.
ایمی پرامین می تواند بر ریتم قلب تأثیر بگذارد (طولانی شدن QT). طولانی شدن QT به ندرت می تواند باعث ضربان قلب سریع / نامنظم جدی و سایر علائم (مانند سرگیجه شدید، غش کردن) شود که بلافاصله به مراقبت پزشکی نیاز دارد.
اگر بیماری خاصی دارید یا داروهای دیگری مصرف می کنید که ممکن است باعث طولانی شدن زمان QT شود، خطر طولانی شدن QT افزایش می یابد.
قبل از مصرف ایمی پرامین، تمام داروهای مصرفی خود را به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید و یا صورت داشتن هر یک از شرایط زیر: مشکلات قلبی خاصی (نارسایی قلبی، ضربان قلب آهسته، طولانی شدن QT در EKG)، سابقه خانوادگی مشکلات قلبی خاص (QT) طولانی شدن در EKG، مرگ ناگهانی قلب به پزشک مراجعه کنید.
سطح پایین پتاسیم یا منیزیم در خون نیز می تواند خطر طولانی شدن QT را افزایش دهد. این خطر ممکن است در صورت استفاده از داروهای خاص (مانند داروهای ادرار آور / "قرص های آب") یا داشتن شرایطی مانند تعریق شدید، اسهال یا استفراغ افزایش یابد.
درمورد استفاده صحیح از این دارو با پزشک خود صحبت کنید.
قبل از جراحی، به پزشک یا دندانپزشک خود اطلاع دهید که ایمی پرامین مصرف می کنید.
این دارو ممکن است باعث سرگیجه شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
برای کاهش سرگیجه و سبکی سر، هنگام برخاستن از حالت نشسته یا خوابیده، به آرامی بلند شوید.
این دارو حساسیت شما را نسبت به آفتاب بیشتر می کند. کمتر در معرض نور خورشید قرار بگیرید. از محصولات و دستگاه های برنزه کننده پرهیز کنید.
در فضای باز از ضد آفتاب استفاده کنید و لباس محافظ بپوشید. در صورت آفتاب سوختگی یا تاول های پوستی یا قرمزی فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
اگر دیابت دارید، ایمی پرامین کنترل قند خون را دشوار می کند. قند خون خود را طبق دستور به طور منظم بررسی کنید و آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
اگر علائمی مانند افزایش تشنگی / ادرار دارید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است پزشک شما نیاز به تنظیم داروی دیابت، برنامه ورزشی یا رژیم غذایی داشته باشد.
افراد مسن میتوانند نسبت به عوارض جانبی داروی ایمی پرامین حساسیت بیشتری نشان دهند، به ویژه سرگیجه (بیشتر در حالت ایستاده)، خواب آلودگی، یبوست، مشکل در ادرار کردن، تغییرات ذهنی / خلقی (مانند گیجی، تحریک) و اثرات قلبی مانند طولانی شدن QT. سرگیجه، خواب آلودگی و گیجی می تواند خطر زمین خوردن را افزایش دهد.
هنگام استفاده از این دارو در کودکان احتیاط کنید.
ایمی پرامین باید فقط در مواردی ضروری در دوران بارداری استفاده شود. نوزادانی که از مادرانی که در دوران بارداری از داروهای مشابه استفاده کرده اند متولد شده اند، ممکن است علائمی مانند اختلال در ادرار، خواب آلودگی طولانی مدت، لرزش و تشنج داشته باشند. مزایا و معایب این دارو را با پزشک خود در میان بگذارید.
از آنجا که مشکلات ذهنی / خلقی درمان نشده (مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات وحشت) می تواند یک بیماری جدی باشد، مصرف ایمی پرامین را قطع نکنید، مگر اینکه به تجویز پزشک باشد. اگر قصد بارداری دارید یا فکر می کنید باردار هستید، بلافاصله با پزشک خود در مورد خطرات استفاده از این دارو در دوران بارداری صحبت کنید.
این دارو به شیر مادر منتقل می شود و ممکن است اثرات نامطلوبی بر کودک شیرخوار داشته باشد. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی ایمی پرامین را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که با ایمی پرامین تداخل داشته دارند عبارتند از: داروهای آنتی کولینرژیک (به عنوان مثال آتروپین، آلکالوئیدهای بلادونا، اسکوپولامین)، داروهای خاصی برای فشار خون بالا (مانند کلونیدین، گوانادرل، گوانتیدین)، دیگوکسین، دیسوپیرامید، مکمل های تیروئید، اسید والپروئیک.
مصرف داروهای مهار کننده MAO با این دارو می تواند باعث تداخل دارویی جدی شود. در طول درمان با ایمی پرامین از مصرف داروهای مهار کننده MAO (ایزوکاربوکسازید، لینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانسیل پرومین) خودداری کنید.
اکثر بازدارنده های MAO نیز نباید به مدت دو هفته قبل و بعد از درمان با این دارو مصرف شوند.
از پزشک خود در مورد زمان شروع یا قطع مصرف ایمی پرامین سوال کنید.
در صورت استفاده از داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می شوند، خطر سندرم / سمیت سروتونین افزایش می یابد. به عنوان مثال می توان به MDMA / "اکستازی"، گل راعی، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله SSRI ها مانند فلوکستین / پاروکستین، SNRI ها مانند دولوکستین / ونلافاکسین) و سایر موارد اشاره کرد. خطر ابتلا به سندرم سروتونین / مسمومیت هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر است.
سایر داروها می توانند بر روی دفع ایمی پرامین از بدن شما تأثیر بگذارند، که ممکن است بر عملکرد ایمی پرامین تأثیر بگذارد. به عنوان مثال می توان به باربیتورات ها (مانند فنوباربیتال)، سایمتیدین، سیزاپراید، هالوپریدول، داروهای خاصی برای ریتم قلب (مانند فلکائینید، پروپافنون)، هالوفانترین، برخی از داروهای HIV (مانند فوسامپرناویر)، فنوتیازین ها (مانند تیوریدازین)، پیموزاید، داروهای ضد تشنج (مانند فنی توئین)، تربینافین، ترازودون و غیره.
بسیاری از داروها علاوه بر این دارو می تواند بر ریتم قلب (طولانی شدن QT) تأثیر بگذارند، از جمله آمیودارون، دوفتیلید، پیموزاید، پروکائین آمید، کینیدین، سوتالول، آنتی بیوتیک های ماکرولید (مانند اریترومایسین)، اسپارفلوکساسین و سایر موارد.
بنابراین، قبل از مصرف ایمی پرامین، تمام داروهایی را که در حال حاضر استفاده می کنید، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
در صورت مصرف سایر فرآورده هایی که باعث خواب آلودگی می شوند از جمله الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، آنتی هیستامین ها (مانند ستریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، داروهای شل کننده عضلات (كاریسوپرودول، سیكلوبنزاپرین) به پزشک یا داروساز خوداطلاع دهید.
برچسب روی تمام داروهای خود را بررسی کنید (به عنوان مثال، محصولات سرفه و سرماخوردگی) زیرا ممکن است حاوی مواد حاوی خواب آلودگی یا مواد ضد احتقان باشند که می تواند ضربان قلب یا فشار خون شما را افزایش دهد.
از پزشک داروخانه در مورد استفاده ایمن از آن محصولات سوال کنید.
سیگار کشیدن میزان این دارو را در خون کاهش می دهد. اگر سیگار می کشید یا اخیراً سیگار را ترک کرده اید، به پزشک خود بگویید.
ایمی پرامین بسیار شبیه دزیپرامین است. در هنگام استفاده از ایمی پرامین از داروهای حاوی دیزیپرامین استفاده نکنید.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
علائم مصرف بیش از حد شامل: سرگیجه شدید، ضربان قلب سریع / نامنظم، غش کردن، توهم، تشنج می باشد.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
تست های ازمایشگاهی یا پزشکی (به عنوان مثال، شمارش خون، EKG، عملکرد کلیه) ممکن است به طور منظم انجام شود تا پیشرفت درمانی کنترل شود و عوارض جانبی نیز بررسی شود.
برای جزئیات بیشتر با دکتر خود مشورت کنید. تمام معاینات پزشکی را نگه داری کنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
داروهای ساخت ایالات متحده را در یک ظرف کاملاً بسته در دمای اتاق بین 20 الی 25 درجه سانتیگراد دور از نور و رطوبت نگهداری کنید.
داروی ساخت کانادا را در یک ظرف کاملاً بسته در دمای 2 الی 30 درجه سانتیگراد دور از نور و رطوبت نگهداری کنید. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
