درخواست مشاوره رایگان
عوامل مختلفی می تواند بر سیکل پریود شما تأثیر بگذارد و باعث شود تعداد روزهای بین پریودها از حالت معمول کمتر یا بیشتر شود که به آن پریود نامنظم می گویند.
به طور میانگین یک چرخه قاعدگی -از روز اول خونریزی پریود تا روز اول پریود بعدی- 28 روز طول می کشد. با این حال، ممکن است در دوران نوجوانی و در نزدیکی زمان یائسگی، تغییراتی در فواصل و شدت پریود ایجاد شود.
به جز دو دوره مذکور (نوجوانی و نزدیک به یائسگی)، معمولاً تغییرات ناگهانی و شدید در چرخه قاعدگی "طبیعی" در نظر گرفته نمی شود و ممکن است نشانه ای از یک بیماری زمینه ای یا تغییرات هورمونی باشد.
در این مقاله علل احتمالی تغییر سیکل قاعدگی، نحوه بررسی تغییرات و اقداماتی که باید در صورت تغییر آن انجام دهید، بررسی می شود.
تغییر ناگهانی در وضعیت پریود و زمان آن (بیش از یک یا دو روز) طبیعی نیست. عوامل مختلفی می تواند باعث این اتفاق شوند، از جمله:
در افرادی که چرخه قاعدگی قابل پیش بینی دارند، در شرایط زیر قاعدگی ها نامنظم محسوب می شوند:
عارضه ها و بیماری های زیر می توانند باعث این اختلالات شوند.
به فرآیند رشد کامل جسمی و جنسی فرد بلوغ گفته می شود. تغییرات هورمونی در زمان بلوغ، باعث آغاز چرخه قاعدگی در خانم ها می شود.
در اولین پریودها، طول چرخه قاعدگی می تواند بین 21 تا 45 روز باشد. معمولاٌ کم و زیاد شدن فاصله بین پریودها در یکی دو سال اول طبیعی است.
اگر بی نظمی در چرخه پریود برای بیش از دو سال ادامه داشت یا اگر دوره های پریود، طولانی، شدید و دردناک بود، باید با یک متخصص مشورت کرد.
اگر از نظر جنسی فعال هستید، حتی با وجود پریود نامنظم هم امکان باردار شدن وجود دارد؛ با این حال اگر می خواهید باردار شوید، با پزشک متخصص در این باره صحبت کنید.
پری منوپوز به دوران پیش از یائسگی (زمانی که برای 12 ماه متوالی پریود قطع شده است) اطلاق می شود. دوران پیش از یائسگی، معمولاً در میانه تا اواخر فاصله 40 تا 50 سالگی شروع می شود و گاهی چند سال طول می کشد.
اولین نشانه پری منوپوز، پریودهای نامنظم است که می تواند به شکل زیر خود را نشان دهد:
سایر نشانه های اولیه پری منوپوز عبارتند از:
پری منوپوز نیازی به درمان ندارد مگر اینکه علائم آن آزاردهنده شود.
فاکتورهای دخیل در زندگی می تواند باعث تغییر در سیکل قاعدگی شود:
روش های هورمونی پیشگیری از بارداری شامل قرص های خوراکی، پچ ها، تزریقات و ایمپلنت ها (آی یو دی) می باشد.
شروع، توقف یا تغییر نوع روش هورمونی مورد استفاده در پیشگیری از بارداری می تواند باعث تغییر طول سیکل، ایجاد خونریزی بین دوره ای (خونریزی بین پریودها) یا آمنوره (پریود نشدن) شود. حتی تغییرات جزئی مانند تغییر در دوز یا برندها نیز می توانند منجر به اختلال در پریود شوند.
خونریزی که هنگام استفاده از روش های هورمونی پیشگیری از بارداری رخ می دهد، متفاوت از پریود واقعی است زیرا پیشگیری از بارداری به صورت هورمونی از تخمک گذاری جلوگیری می کند. بنابراین، خونریزی در این دوره، ناشی از تغییرات هورمونی است.
در موارد زیر با یک پزشک مشورت کنید:
بارداری معمولاً باعث می شود دیگر فرآیند پریود در بدن صورت نگیرد. تغییرات هورمونی پس از زایمان یا سقط جنین نیز می توانند منجر به تغییر در سیکل پریود شوند.
بارداری همچنین می تواند باعث خونریزی ناشی از لانه گزینی (زمانی که جنین به پوشش داخلی رحم می چسبد) شود. این نوع خونریزی معمولاً حدود 10 تا 14 روز پس از لقاح رخ می دهد.
خونریزی ناشی از لانه گزینی معمولاً سبک تر از خونریزی پریود و حتی گاهی شبیه به لکه بینی است. برخی زنان ممکن است آن را با پریود خود اشتباه بگیرند زیرا اغلب در همان زمان رخ می دهد.
سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) باعث می شود تخمدان ها، آندروژن های (هورمون جنسی که در مردان بیشتر از زنان وجود دارد) بیشتری تولید کنند. یکی از شایع ترین علائم تخمدان پلی کیستیک، پریود نشدن یا چرخه های کوتاه تر یا طولانی تر از حد معمول است.
زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک ممکن است فقط 6 تا 8 بار در سال پریود شوند و همچنین ممکن است یک یا چند علامت زیر را تجربه کنند:
درمان هایی که معمولاً برای تخمدان پلی کیستیک تجویز می شود عبارتند از:
اندومتریوز زمانی رخ می دهد که بافتی شبیه اندومتر (پوشش داخلی رحم) خارج از رحم رشد کند که می تواند باعث موارد زیر شود:
خط اول درمان برای اندومتریوزیس معمولاً استفاده از روش های هورمونی پیشگیری از بارداری و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن می باشد.
هایپرپلازی اندومتر به وضعیتی اطلاق می شود که پوشش داخلی رحم به طور غیرطبیعی ضخیم می شود. این اتفاق به دلیل استروژن بیش از حد و کمبود پروژسترون است. هایپرپلازی اندمتر می تواند باعث موارد زیر شود:
علل زمینه ای احتمالی این عارضه عبارتند از:
معمولاً برای درمان هایپرپلازی اندومتر، پروژستین -یک نوع داروی حاوی پروژسترون- تجویز می شود.
فیبروم های رحمی توده های خوش خیم (غیرسرطانی) در رحم هستند. آنها می توانند باعث علائم زیر شوند:
همه فیبروم ها نیاز به درمان ندارند، معمولاً اگر علائم فیبروم در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد کند، توصیه به شروع درمان می شود، از جمله:
کیست های تخمدان کیسه های پر از مایع هستند که روی تخمدان ها رشد می کنند. بیشتر آنها هرگز علائمی ایجاد نمی کنند و معمولاً به خودی خود برطرف می شوند. با این حال، در برخی موارد باعث علائم زیر می شوند:
پزشکان، اغلب وضعیت بیمار را در نظر گرفته و درمان خاصی را آغاز نمی کنند، مگر آن که نوع کیست ها یا علائم آن ها آزاردهنده باشد.
بیماری التهابی لگن (PID) یک بیماری عفونی در اندام های تناسلی زنان است که معمولاً به دلیل یک عفونت مقاربتی (STI) رخ می دهد.
بسیاری از زنان متوجه نمی شوند که دچار بیماری التهابی لگن هستند، زیرا ممکن است در ابتدا علائمی را تجربه نکنند. با این حال، این بیماری می تواند منجر به علائم زیر شود:
درمان انتخابی بیماری التهابی لگن استفاده از آنتی بیوتیک ها می باشد. شروع سریع درمان ضروری است زیرا بیماری التهابی لگن (PID) می تواند منجر به عوارضی مانند ایجاد اسکار و جای زخم، نازایی و بارداری نابجا (بارداری خارج رحمی) شود.
اختلالات غدد درون ریز باعث اختلال در عملکرد هورمون ها شده و ممکن است باعث تخمک گذاری پیش از موعد، عدم رهایی تخمک در زمانی که تخمک گذاری باید انجام شود یا تغییر در طول سیکل پریود شوند.
سیستم غدد درون ریز شامل غده هیپوفیز، تیروئید، لوزالمعده (پانکراس)، غدد فوق کلیوی و تخمدان ها است. نمونه هایی از این اختلالات عبارتند از:
اختلالات غدد درون ریز معمولاً نیازمند مداخله پزشکی هستند. اگر ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما مشکوک به داشتن یکی از این اختلالات باشد، ممکن است شما را به یک متخصص غدد درون ریز که در زمینه هورمون ها تخصص دارد، ارجاع دهد.
ردیابی سیکل پریود بسیار مهم است تا بدانید چه چیزی عادی و چه چیزی غیر عادی است. این کار به شما کمک می کند که متوجه شوید چه زمانی تخمک گذاری می کنید، چه زمانی باید منتظر قاعدگی باشید و اگر چیزی اشتباه است به آن پی ببرید.
می توانید از تقویم، دفترچه یادداشت یا یک برنامه ردیابی دوره قاعدگی (اپلیکیشن) برای ثبت موارد زیر استفاده کنید:
تغییرات ناگهانی در طول سیکل پریود می تواند ناشی از استرس، ورزش بیش از حد یا تغییرات رژیم غذایی باشد. علل دیگر شامل بلوغ، بارداری، دوره پیش از یائسگی، روش هورمونی پیشگیری از بارداری و وضعیت سلامتی است. میانگین چرخه قاعدگی (زمان بین خونریزی) 28 روز است. زمانی که کمتر از 21 یا بیشتر از 35 روز باشد، نامنظم محسوب می شود.
اگر پنج روز پس از تاریخ مورد انتظار، پریود نشوید، پریود عقب افتاده محسوب می شود. پریود نشدن برای شش هفته، از دست رفتن قاعدگی در نظر گرفته می شود. ردیابی دوره قاعدگی برای آگاهی از هرگونه تغییر در آن، از اهمیت بسیاری برخوردار است.
