درخواست مشاوره رایگان
لینزولید (نام تجاری: زایوکس)، از دسته داروهای آنتی بیوتیکی است که در درمان عفونت های باکتریایی مانند ذات الریه، عفونت های پوستی و عفونت های مقاوم به سایر آنتی بیوتیک ها کاربرد دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف لینزولید، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: لینزولید
نام تجاری: زایوکس
لینزولید آنتی بیوتیکی است که برای درمان عفونت های باکتریایی خاص مصرف می شود و رشد باکتری ها را متوقف می کند.
آنتی بیوتیک ها تنها برای درمان عفونت های باکتریایی مصرف می شوند و برای عفونت های ویروسی (مانند سرما خوردگی و آنفولانزا) کاربرد ندارند. استفاده از آنتی بیوتیک در مواقع غیر ضروری موجب عدم عملکرد صحیح آنها در هنگام ایجاد عفونت، خواهد شد.
لینزولید به طبقه ای از داروها که تحت عنوان بازدارنده اکسیداز تک آمین شناخته می شوند، تعلق دارد. این داروها می توانند سطح مواد طبیعی موجود در بدن را (مانند دوپامین، نور اپی نفرین، سروتونین) افزایش دهند که این امر منجر به افزایش عوارض جانبی و تداخلات دارویی خواهد شد.
این دارو بنابر تجویز پزشک بصورت خوراکی، همراه با غذا یا بدون آن و معمولاً هر 12 ساعت یکبار، مصرف می شود. دوز دارو بر اساس شرایط پزشکی فرد و میزان پاسخ دهی او به درمان، تعیین خواهد شد. در کودکان وزن و سن آنها نیز در تعیین دوز دارو، موثر است و آنها می بایست هر 8 ساعت یکبار این دارو را مصرف کنند.
پیش از هربار مصرف دارو، بطری حاوی دارو را 3 الی 5 بار وارونه کنید و از تکان دادن آن خودداری کنید. همچنین مقدار داروی مصرفی تان را با قاشق اندازه گیری مخصوص، به دقت بسنجید. از مصرف دارو با قاشق های معمولی اجتناب کنید زیرا باعث ایجاد خطا در اندازه گیری می شود.
از ایجاد واکنش های بسیار جدی فشار خون بالا پیشگیری کنید. پیروی از رژیم غذایی تجویز شده توسط پزشک یا متخصص تغذیه، بسیار حائز اهمیت است. همچنین هنگامیکه در حال مصرف داروی لینزولید هستید، مقدار تیرامین دریافتی تان را محدود کنید و از خوردن غذاها و نوشیدنی هایی که تیرامین بالایی دارند مانند پنیرهای کهنه، گوشت های دودی، ترشی کلم و سایر انواع ترشیجات، نوشیدنی های الکلی، سس سویا خودداری کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک یا متخصص تغذیه خود مشورت کنید و همچنین نام تمامی مواد غذایی که حاوی تیرامین می باشند و باید مصرف آنها را محدود یا قطع کنید، بنویسید.
بیشترین اثربخشی این دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. برای کمک به یادآوری این موضوع، دارو را هر روز و در یک زمان خاص مصرف کنید.
مصرف این دارو را تا پایان مقدار کامل تجویز شده حتی در صورت ناپدید شدن علائم در طی روزهای ابتدایی، ادامه دهید. قطع زود تر از موعد این دارو، خطر بازگشت مجدد عفونت را افزایش خواهد داد.
در صورت تشدید یا تداوم وضعیت، پزشکتان را مطلع سازید.
اسهال، سر درد، حالت تهوع، استفراغ یا سر گیجه از عوارض لینزولید هستند. در صورت تشدید یا تداوم هر یک از این علائم، فوراً پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه را مطلع سازید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این محصول را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این محصول بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این محصول، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت مشاهده عوارض جانبی از جمله تنفس عمیق / سریع، خستگی غیرعادی، استفراغ / حالت تهوع مزمن، گزگز / بی حسی دست ها / پاها، خستگی غیر عادی، خونریزی / کبودی آسان با پزشک خود صحبت کنید.
در صورت مشاهده عوارض جانبی جدی مانند گرفتگی ماهیچه، افزایش تعریق، تغییرات بینایی (مانند تاری دید، تغییرات دید رنگی، از دست دادن بینایی)، تغییرات روحی / روانی (مانند اضطراب، گیجی)، سر گیجه به پزشک مراجعه کنید.
لینزولید به ندرت نوعی بیماری روده ای شدید (اسهال مرتبط با کلستریدیوم دیفیسیل) را که منجر به مقاومت دارویی باکتریایی می شود، ایجاد می کند. این عارضه ممکن است هفته ها یا ماه ها پس از اتمام درمان، رخ دهد. در صورت مشاهده عوارض جانبی شامل اسهال مزمن، درد / گرفتگی شکم یا معده، وجود خون و موکوس در مدفوع فوراً به پزشک اطلاع دهید.
در صورت وجود علائم مذکور از مصرف داروهای مسکن یا ضد اسهال خودداری کنید زیرا باعث تشدید این علائم خواهند شد.
استفاده از این دارو در طولانی مدت یا دوره های تکرار شونده منجر به ایجاد برفک دهان یا عفونت های مخمری جدید می شود. در صورت مشاهده لکه های سفید در دهان، تغییرات در ترشح واژن و سایر علائم دیگر، پزشکتان را مطلع سازید.
این دارو سروتونین موجود در بدن را افزایش می دهد و به ندرت باعث ایجاد بیماری بسیار جدی بنام سندرم سروتونین می شود. در صورت مشاهده علائمی از جمله تند شدن ضربان قلب، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، استفراغ / حالت تهوع / اسهال شدید، تب بدون دلیل، اضطراب و بی قراری غیرعادی با پزشک خود صحبت کنید.
در صورت وقوع عوارض جانبی جدی مانند سردرد شدید، ضربان قلب تند / آهسته / نامنظم، درد قفسه سینه، سفتی و سختی گردن، تعریق / پوست تر و سرد (گاهی اوقات همراه با تب)، گشاد شدن مردمک چشم، تغییرات بینایی (مانند دوبینی / تاری دید)، حساسیت ناگهانی نسبت به نور به پزشک مراجعه کنید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش یا تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی لینزولید را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف لینزولید، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
پیش از مصرف لینزولید، پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود مخصوصاً فشار خون بالا، مشکلات خون / مغز استخوان (مانند کم شدن گلبول های سفید و قرمز و پلاکت ها)، بیماری های توموری به خصوص (مانند تومور نادر سلول های مدولای آدرنال، سندرم کارسینوئید)، پرکاری تیروئید و سرگیجه مطلع سازید.
این دارو حاوی آسپارتام است بنابراین اگر مبتلا به فنیل کتونوریا یا هرگونه بیماری دیگری که در آن نیاز به محدود یا حذف کردن آسپارتام (یا فنیل آلانین) در رژیم غذایی است هستید، با پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه درباره مصرف ایمن این دارو، مشورت کنید.
این دارو باعث گیجی می شود. همچنین مصرف نوشیدنی های الکلی و ماریجوانا (شاهدانه) نیز این گیجی را تشدید می کند. از انجام فعالیت هایی مانند رانندگی، کار با ماشین آلات یا هر فعالیت دیگری که نیاز به هوشیاری دارد، تا زمانیکه نتوانید آنها را با خیال راحت انجام دهید، خودداری کنید. مصرف نوشیدنی های الکلی را محدود کنید و در صورت استفاده از ماریجوانا (شاهدانه) پزشکتان را مطلع سازید.
اگر به بیماری دیابت مبتلا هستید، لینزولید موجب کاهش سطح قند خون می شود. قند خونتان را بصورت منظم بررسی کنید و نتیجه آن را با پزشک خود در میان بگذارید. در صورت وجود علائم افت قند خون مانند تعریق ناگهانی، لرزش، ضربان قلب سریع، گرسنگی، تاری بینایی، سرگیجه یا گزگز دست ها / پاها، فوراً پزشکتان را مطلع سازید. پزشک ممکن است داروها، برنامه ورزشی یا رژیم غدایی جدیدی تنظیم کند.
لینزولید همچنین ممکن است باعث عدم عملکرد صحیح واکسن های باکتریایی (مانند واکسن حصبه) شود. هنگامیکه در حال مصرف این دارو هستید، بدون تجویز پزشک از هرگونه واکسیناسیون و ایمن سازی خودداری کنید.
پیش از انجام هرگونه عمل جراحی، نام تمامی داروهای مصرفی تان را (داروهای با نسخه، داروهای بدون نسخه، محصولات گیاهی) به اطلاع پزشک یا دندانپزشکتان برسانید.
استفاده از این دارو در دوران بارداری فقط در مواقع ضروری توصیه می شود. درباره فواید و ضررهای مصرف این دارو در دوران بارداری، با پزشکتان مشورت کنید.
انتقال این دارو به شیر مادر مشخص نیست. پیش از شیردهی با پزشکتان مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی لینزولید را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که با داروی لینزولید تداخل دارویی ایجاد می کنند عبارتند از: قرص های رژیمی / کم کننده اشتها (مانند دیاتیل پروپین)، داروهای اختلال نقص توجه (مانند آتوموکستین، متیل فنیدیات)، آپراکلونیدین، باپروپیون، باسپیر وان، کاربامازپین، سیکلوبنزآپرین، دیوتترابنازین، لوودوپا، ماپروتیلین، متیل دوپا، داروهای مسکن به خصوص (مانند فنتانیل، مپریدین، متادون، تاپنداتول)، داروهای پارکینسون به خصوص (مانند انتاکاپون، تلکاپون)، مکمل های به خصوص (مانند تریپتوفان، تیرامین)، تترابنزانین، داروهای ضد افسردگی سیکلیک (مانند آمی تریپتیلین، دوکسپین)، ولبنازین.
اگر در حال مصرف داروهایی که باعث افزایش سروتونین می شوند هستید، خطر ابتلا به سندرم سروتونین افزایش پیدا خواهد کرد. نمونه هایی از داروهای مخدر مانند ام دی ام آی، گل راعی، داروهای ضد افسردگی به خصوص (مانند میترازاپین، فلوکستین / پاروکستین، دولوکستین / ولنافاکسین)، ترامادول، تریپتانت های مخصوص سردرد های میگرنی (مانند ریزاتریپتان،ساماتریپتان، زولمیتریپتان) و غیره، خطر ابتلا به سندرم سروتونین را افزایش خواهند داد.
مصرف همزمان برخی از داروها با لینزولید حتی اگر آنها را هفته ها پیش یا پس از استفاده از لینزولید، مصرف کرده باشید، باعث ایجاد اختلال خواهد شد. نام تمامی داروهای تداخلی با لینزولید یا همه داروهایی که باعث افزایش سروتونین می شوند و شما 2 هفته پیش یا پس از مصرف لینزولید، آنها را مصرف کرده اید بنویسید و در اختیار پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه قرار دهید. همچنین اگر 5 هفته پیش از مصرف لینزولید از فلوکستین استفاده کرده اید نیز، پزشکتان را مطلع سازید. از پزشکتان بپرسید که بین شروع یا قطع مصرف هر یک از داروهای ذکر شده یا مصرف بینزولید، چه مقدار می بایست صبر کنید.
مصرف همزمان سایر داروهای بازدارنده اکسیداز تک آمین با لینزولید باعث ایجاد نوعی تداخل دارویی جدی خواهد شد. بنابراین در طول درمان با لینزولید از مصرف داروهای بازدارنده اکسیداز تک آمین (مانند ایزوکربوکسازید، متیلن آبی، موکلوبماید، فنلزین، راساگیلین پروکربازین، سافین آمید، سلگیلین، ترانیل سیپرومین) خودداری نمایید. بیشتر داروهای بازدارنده اکسیداز تک آمین، نباید در طی 2 هفته پیش یا پس از استفاده از لینزولید، مصرف شوند. از پزشکتان زمان دقیق شروع یا قطع این دارو را بپرسید.
پیش از استفاده از لینزولید، مصرف داروهایی که هنگام ترکیب شدن با لینزولید، فشار خون را به شدت افزایش می دهند که شامل محصولات گیاهی (مانند افدرا، ماهوانگ)، داروهای سرما خوردگی و آلرژی (داروهای ضد احتقان مانند فنیل فرین/ سیودفدرین) و داروهای محرک (مانند آمفتامین، افدرین، اپی نفرین) می شوند، را متوقف کنید. لینزولید با هیچ یک از داروهای مذکور، نباید مصرف شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه، تماس بگیرید.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
هرگز این دارو را بصورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
این دارو تنها برای بیماری فعلی شما تجویز شده است. بدون تجویز پزشک از آن برای درمان سایر عفونت ها، استفاده نکنید.
آزمایش های تشخیصی / پزشکی (مانند شمارش کامل سلول های خونی) هنگام مصرف لینزولید می بایست انجام شوند. همچنین اگر مدت 3 ماه یا بیشتر است که در حال مصرف لینزولید هستید و تغییراتی در بینایی تان ایجاد شده است، تست های بینایی نیز باید صورت گیرد. تمامی قرار های آزمایشگاهی و پزشکی تان را حفظ کنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید به محض به خاطر آوردن، آن را مصرف کنید. اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی یود از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
دارو را در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگه دارید و از آن در داخل حمام نگهداری نکنید. پس از 21 روز قسمت های مصرف نشده دارو را دور بیندازید. همواره همه داروهایتان را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی قرار دهید.
داروها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
