درخواست مشاوره رایگان
باکتری های استافیلوکوکی معمولاً بی ضرر هستند، اما می توانند باعث عفونت های جدی شوند، استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) یکی از علل عفونت های استاف است که درمان آن به دلیل مقاومت به برخی آنتی بیوتیک ها دشوار است. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل بروز این عفونت، نحوه تشخیص و درمان آن ارائه می شود.
عفونت ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین یا (MRSA) ناشی از نوعی از باکتری استافیلوکوکوس می باشد که نسبت به بسیاری از آنتی بیوتیک های به کار رفته در درمان عفونت استافیلوکوکی مقاوم است.
در اغلب موارد، عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین در افرادی اتفاق می افتد که در بیمارستان ها یا مراکز درمانی مانند مراکز دیالیز قرار دارند. بیمارانی که در مراکز درمانی به این عفونت ها دچار می شوند اغلب تحت جراحی قرار داشته یا دستگاه، لوله و یا مفاصل مصنوعی در بدن آنها کار گذاشته اند. به عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین شایع در بیمارستان ها عفونت بیمارستانی استافیلوکوکوس اورئوس و یا اختصارا HA-MRSA گفته می شود.
نوع دیگری از عفونت MRSA در جوامع گسترده تر اتفاق می افتد. این نوع از عفونت MRSA اغلب با جوش های پوستی دردناک همراه می باشد. این نوع از عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین که اختصارا CA-MRSA نامیده می شود و از طریق تماس پوستی منتشر می گردد. افرادی که در جوامع شلوغ زندگی می کنند در خطر بیشتری برای ابتلا به این عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین قرار دارند.
علائم عفونت ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس از جمله MRSA عموما با توده های قرمز دردناک و متورم آغاز می شود که شبیه به جوش یا نیش عنکبوت می باشند. علائم عفونت معمولاً به صورت زیر می باشد:
این برجستگی های قرمز می توانند به سرعت به جوش های عمیق و آبسه های دردناکی تبدیل شده که باید با استفاده از جراحی تخلیه شوند. برخی اوقات باکتری فقط محدود به پوست می باشد؛ اما در برخی شرایط به سایر بخش های بدن نیز منتشر می شود. انتشار عفونت بیمارستانی استافیلوکوکوس اورئوس به استخوان ها، مفاصل، زخم های جراحی، جریان خون، دریچه های قلبی و ریه ها می تواند کشنده باشد.
مراقب مشکلات و زخم های ساده پوستی ایجاد شده مخصوصا در کودکان باشید. اگر زخم های پوستی عفونی شده و با تب همراه شود باید فوراً به پزشک مراجعه کنید.
انواع مختلفی از باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس، که معمولاً "استاف" نامیده می شوند، وجود دارد. این باکتری عموما روی پوست یک سوم افراد جامعه زندگی می کند. این باکتری عموما بی ضرر است مگر آن که از طریق برش یا زخم وارد بدن شود و حتی ممکن است مشکلی را ایجاد نکند.
بر اساس آمار منتشر شده از سوی مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها کمتر از دو درصد افراد جامعه به طور مزمن ناقل نوعی از استافیلوکوک می باشند که به عنوان MRSA شناخته می شود.
عفونت MRSA در نتیجه دهه ها استفاده بی رویه و غیر ضروری از آنتی بیوتیک ها ایجاد شده است. سال هاست که آنتی بیوتیک ها برای درمان سرماخوردگی، آنفولانزا و سایر عفونت های ویروسی نسخه می شود که عموما به درمان با آنتی بیوتیک ها پاسخ نمی دهند. حتی وقتی آنتی بیوتیک ها به طور مناسبی استفاده می شوند باز هم احتمال ایجاد باکترهای مقاوم به دارو وجود دارد؛ زیرا آنتی بیوتیک ها نمی توانند هر باکتری را مورد هدف قرار دهند. بنابراین باکتری هایی در یک مسیر سریع تکاملی زندگی می کنند که پس از درمان با یک آنتی بیوتیک زنده می مانند، به زودی مقاومت در برابر دیگر آنتی بیوتیک ها را می آموزند.
از آن جایی که گونه های MRSA موجود در بیمارستان ها و جوامع عموما در محیط های مختلفی ایجاد می شوند، بنابراین فاکتورهای خطر آن ها با هم متفاوت می باشد.
بستری شدن در بیمارستان. این نوع از عفونت در بیمارستان ها (عفونت بیمارستانی استافیلوکوکوس اورئوس) به عنوان یک نگرانی مطرح می شود و می تواند افراد مسن و افرادی با سیستم ایمنی ضعیف را مورد هدف قرار دهد.
وارد کردن ابزار و دستگاه های درمانی به بدن. لوله گذاری (مانند سوندهای ادراری یا لوله های وریدی) می توانند مسیری را برای ورود MRSA به بدن ایجاد کنند.
اقامت در یک مرکز مراقبتی به مدت طولانی. عفونت MRSA در مراکزی مانند خانه سالمندان شایع می باشد. ناقلین عفونت MRSA می توانند این عفونت را انتشار دهند، حتی اگر خودشان بیمار نباشند.
عفونت های MRSA می تواند در برابر طیفی از آنتی بیوتیک ها مقاوم باشد؛ بنابراین به سختی قابل درمان است. به همین دلیل عفونت می تواند به سادگی منتشر شده و برخی اوقات کشنده نیز باشد.
عفونت MRSA می تواند اندام های زیر را تحت تاثیر قرار دهد:
در بیمارستان ها افرادی که به عفونت MRSA دچار می شوند اغلب در محدودیت تماسی قرار می گیرند تا از انتشار عفونت پیشگیری شود. بازدیدکنندگان و کارکنانی که با این بیماران در ارتباط می باشند باید از لباس های محافظتی و روش های بهداشتی مخصوصی استفاده کنند.
همچنین باید اقدامات دقیق بهداشت دست ها دنبال شود. به عنوان مثال، کارکنان مراقبت های بهداشتی می توانند با شستن دستها با آب و صابون یا استفاده از ضد عفونی کننده دست قبل و بعد از هر ملاقات بالینی، از ابتلا و انتقال HA-MRSA جلوگیری کنند.
اتاق ها، سطوح و تجهیزات بیمارستان و همچنین وسایل لباسشویی باید به طور مناسب ضد عفونی و مرتباً تمیز شوند.
دست هایتان را به دقت بشویید. شستن دقیق دست ها می تواند بهترین دفاع علیه میکروب ها باشد. دست هایتان را حداقل به مدت بیست ثانیه بشویید.
درمواقعی که آب و صابون در دسترس نیست از محلول ضد عفونی کننده دست که حاوی حداقل 60 درصد الکل می باشد، استفاده کنید. محلول ضدعفونی را همراه خود داشته باشید تا در صورت عدم دسترسی به آب و صابون از آن استفاده کنید.
زخم ها را بپوشانید. زخم ها و بریدگی ها را با استفاده از بانداژی خشک و استریل بپوشانید تا بهبود یابند. چرک ناشی از ترشحات عفونی می تواند حاوی استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین باشد. پوشاندن مناسب زخم ها سبب می شود از انتشار عفونت جلوگیری گردد.
وسایل شخصی خود را با دیگران به اشتراک نگذارید. وسایل شخصی مانند لباس ها و تجهیزات ورزشی، حوله و تیغ اصلاح صورت را با دیگران به اشتراک نگذارید. MRSA می تواند با استفاده از اشیای آلوده و هم چنین از طریق تماس مستقیم منتشر شود.
بعد از یک فعالیت ورزشی دوش بگیرید. بعد از یک بازی ورزشی دوش بگیرید و حتما از آب و صابون استفاده کنید و حوله خود را به اشتراک نگذارید.
پارچه ها و لباس ها را مطابق اصول بهداشتی تمیز کنید. اگر دچار زخم یا بریدگی شده اید حوله ها و پارچه های تخت خواب را در ماشین لباس شویی بشویید و تنظیمات ماشین لباسشویی را به نحوی قرار دهید که پارچه ها در آب بسیار داغ شسته شوند و سپس آن ها را در خشک کن قرار دهید. لباس های ورزشی را بعد از هر بار استفاده بشویید.
پزشکان با بررسی نمونه بافتی یا ترشحات بینی، علائم باکتری های مقاوم به دارو MRSA را تشخیص می دهند. نمونه به آزمایشگاهی ارسال می شود و در ظرفی از مواد مغذی که محرک رشد باکتری هستند قرار می گیرد.
اما از آنجا که رشد باکتری حدود 48 ساعت طول می کشد، آزمایش های جدیدی که می توانند DNA باکتری را در عرض چند ساعت تشخیص دهند، اکنون به طور گسترده تری در دسترس هستند.
عفونت استافیلوکوکی به درمان با برخی آنتی بیوتیک ها پاسخ می دهد. در برخی موارد مصرف آنتی بیوتیک ها ممکن است لزومی نداشته باشد. برای مثال پزشک می تواند آبسه های سطحی ناشی از عفونت MRSA را تخلیه کند و در این مورد نیازی به استفاده از داروهای آنتی بیوتیکی برای درمان عفونت استافیلوکوکوس اورئوس نیست.
شخص معمولا با مراجعه به پزشک خانواده، درمان را آغاز می کند، اما بسته به اینکه کدام یک از اعضای بدن تحت تأثیر عفونت قرار گرفته باشد، شخص به متخصص مربوطه ارجاع داده می شود. به عنوان مثال، به متخصص پوست یا متخصص قلب ارجاع داده می شوند.
قبل از قرار ملاقات، بهتر است لیستی بنویسید که شامل موارد زیر باشد:
در طول معاینه جسمی پزشک ضایعات پوستی را معاینه می کند و امکان دارد نمونه ای از بافت زخم یا ترشحات آن را برای بررسی بیشتر به آزمایشگاه بفرستد.
