درخواست مشاوره رایگان
ماینوسیکلین با نام تجاری دایناسین، نوعی آنتی بیوتیک از گروه تتراسایکلین ها است که در درمان عفونت های باکتریایی دستگاه ادراری-تناسلی، ریه، پوست و غیره کاربرد دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف ماینوسایکلین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: ماینوسایکلین
نام تجاری: دایناسین
داروی ماینوسایکلین برای درمان انواع مختلفی از عفونت ها استفاده می شود. این دارو همچنین در کنار سایر داروها برای درمان آکنه شدید مورد استفاده قرار گیرد. ماینوسایکلین جزو آنتی بیوتیک های تتراسایکلین است و از رشد باکتری ها جلوگیری می کند.
این آنتی‌بیوتیک فقط برای درمان عفونت های باکتریایی استفاده می‌شود و برای عفونت های ویروسی (مانند سرماخوردگی، آنفولانزا) مؤثر نیست. مصرف خودسرانه هر آنتی بیوتیکی می‌تواند مانع اثر بخشی آن بر روی عفونت های آینده شود.
پیش از هر بار مصرف داروی ماینوسایکلین، راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
داروی ماینوسایکلین بهتر است با معده خالی مصرف شود. طبق دستور پزشک، دارو را هر 12 ساعت حداقل 1 ساعت قبل، یا 2 ساعت بعد از غذا همراه با یک لیوان آب (8 اونس 240 میلی لیتر) مصرف کنید. در صورت ناراحتی معده، مصرف آن همراه با غذا یا شیر ممکن است کمک کننده باشد، اما ممکن است اثربخشی آن کاهش یابد، بنابراین اگر باید این دارو به این طریق استفاده کنید از پزشک یا پزشک داروخانه مشورت بگیرید. اگر از شکل کپسول داروی ماینوسایکلین استفاده می کنید آنها را کامل ببلعید. تا حداقل 10 دقیقه پس از مصرف دارو دراز نکشید. به همین دلیل از مصرف آن پیش از خواب خودداری کنید.
این دارو را 2 تا 3 ساعت قبل یا بعد از هر نوع محصول حاوی آلومینیوم، کلسیم، آهن، منیزیم یا روی مانند آنتی اسید ها، محلول دیدانوزین، کوییناپریل، ویتامین ها / مواد معدنی، محصولات لبنی (مانند شیر، ماست) و محلول غنی از کلسیم مصرف کنید. این نوع محصولات به ماینوسایکلین متصل شده و مانع جذب کامل دارو در بدن می شوند.
دوز و مدت مصرف دارو طبق شرایط پزشکی فرد و میزان پاسخ بدن به دارو تعیین می شود.
بیشترین اثر بخشی داروی ماینوسایکلین در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
حتی پس از بهبودی علائم نیز مصرف دارو نباید تا زمان مقرر قطع شود. قطع زودهنگام دارو می تواند منجر به عود عفونت شود.
در صورت عدم بهبود و بدتر شدن شرایط پس از استفاده از دارو برای چند هفته پزشک معالج خود را در جریان امور قرار دهید.
حالت تهوع، استفراغ، اسهال، سبکی سر، سرگیجه یا احساس چرخش دور سر می تواند از عوارض مصرف ماینوسایکلین باشد. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض فوراً پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان داروی ماینوسایکلین را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف ماینوسایکلین دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
بروز هرگونه عارضه جانبی جدی مانند بلع دردناک / دشوار، تغییر شنوایی (مانند زنگ زدن در گوش، کاهش شنوایی)، سفتی / درد / تورم مفصل، علائم مشکلات کلیوی (مانند تغییر در مقدار ادرار، ادرار صورتی)، علائم مشکلات کبدی (مانند کاهش اشتها، درد معده / شکم، زردی چشم / پوست، ادرار تیره)، تغییر رنگ دندان به زرد / خاکستری-قهوه ای، پوست / زبان / لب / لثه آبی–خاکستری را بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
در موارد نادری ماینوسایکلین ممکن است باعث افزایش فشار داخل جمجمه شود ( پر فشاری درون جمجمه-IH). خطر این عارضه جانبی برای خانم هایی در سنین باروری که دارای اضافه وزن هستند یا در گذشته به IH مبتلا بودند بیشتر می باشند. معمولاً این عارضه، پس از قطع ماینوسایکلین از بین می رود. با این حال احتمال از دست دادن موقت بینایی یا نابینایی دائمی وجود دارد. در صورت بروز سردرد شدید / مداوم، تغییرات بینایی (مانند تاری / دوبینی ، کاهش بینایی، نابینایی ناگهانی)، حالت تهوع و استفراغ مداوم بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
داروی ماینوسایکلین ممکن است به ندرت باعث بیماری های شدید روده ای ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل (اسهال مرتبط با کلستریدیوم دیفیسیل) شود. این عارضه ممکن است در طول درمان یا هفته ها تا ماه ها پس از قطع درمان رخ دهد. همچنین در صورت بروز عوارضی همچون اسهال مداوم، درد / گرفتگی شکم یا معده، وجود خون / مخاط در مدفوع فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
در صورت بروز هر یک از این علائم، از داروهای ضد اسهال یا محصولات افیونی استفاده نکنید، چرا که ممکن است باعث تشدید عارضه شوند.
استفاده طولانی مدت یا مکرر از داروی ماینوسایکلین می تواند منجر به برفک دهان یا عفونت قارچی جدید شود. در صورت مشاهده لکه های سفید در دهان، تغییر ترشحات واژن یا بروز علائم جدید بلافاصه با پزشک خود تماس بگیرید.
واکنش جدی آلرژیک به این محصول به ندرت رخ می دهد با این حال در صورت مشاهده علائمی همچون تب مداوم، تشدید یا تورم گره های لنفاوی، عارضه های پوستی، خارش / تورم (به خصوص در صورت / زبان / گلو) سرگیجه شدید یا دشواری در تنفس فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور تمام عوارض جانبی داروی ماینوسایکلین را در بر نمی گیرد، در صورت مشاهده هرگونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف دارو در صورت حساسیت به آن یا به سایر تتراسایکلین ها (مانند داکسی سایکلین) یا هر نوع حساسیت دیگری پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش‌های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف ماینوسایکلین پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص مشکلات کلیوی، مشکلات کبدی، اختلال بلع، مشکلات مری (مانند فتق هیاتال یا ریفلاکس معده به مری) مطلع سازید.
داروی ماینوسایکلین ممکن است باعث سرگیجه شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می‌تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین‌آلات و هر کاری که نیاز به هوشیاری دارد اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
مصرف داروی ماینوسایکلین ممکن است حساسیت شما را نسبت به آفتاب بیشتر کند. بنابراین کم تر در معرض نور خورشید قرار داشته و از برنزه کردن (چه زیر آفتاب و چه در سولاریوم) پرهیز کنید. همچنین در فضای باز از ضد آفتاب استفاده کرده و لباس هایی که از پوست شما محافظت می کنند بپوشید. در صورت آفتاب سوختگی یا مشاهده تاول یا قرمزی پوست فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
ماینوسایکلین باعث کاهش اثر بخشی واکسن های باکتریایی زنده (مانند واکسن تیفوئید-حصبه) می‌شود. به همین خاطر در حین استفاده از این دارو از واکسیناسیون خودداری نمایید.
تمام داروهای مصرفی خود را ( از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی ) پیش از جراحی به پزشک یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
کودکان کمتر از 8 سال ممکن است نسبت به عوارض جانبی ماینوسایکلین به ویژه تغییر رنگ دندان حساس تر باشند. این عارضه در نوجوانان و در جوانان نیز رخ می دهد. به همین دلیل برای پی‌بردن به خطرات و فواید این دارو با پزشک خود مشورت کنید.
به دلیل خطر آسیب به جنین مصرف داروی ماینوسایکلین در حین بارداری توصیه نمی شود در نتیجه در صورت بارداری یا قصد بارداری حتماً در مورد فواید و خطرات مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنید.
هنوز مشخص نیست که آیا این دارو از طریق شیر به نوزاد منتقل می شود یا خیر، به همین دلیل حتماً قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخل های دارویی می‌تواند نحوه عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی ماینوسایکلین را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی ) را با پزشک خود و پزشک داروخانه درمیان بگذارید و بدون تایید پزشک مصرف هیچ دارویی را شروع و تمام نکنید. همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با ماینوسایکلین تداخل داشته باشند عبارتند از: داروهای خوراکی رتینوئیدی (مانند اسیترتین، ایزوترتینوئین) و استرانسیم.
این دارو ممکن است در برخی تست های آزمایشگاهی (مانند تعیین سطح کاتکول آمین ادرار) تداخل داشته و باعث خطا در نتایج آزمایش شود. بنابراین اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاه و کلیه پزشکان از استفاده شما از این دارو مطلع هستند.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن و یا دشواری در تنفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
این دارو را به صورت سر خود به دیگران تجویز نکنید.
از آنجایی که این دارو فقط برای شرایط فعلی شما تجویز شده است از مصرف خودسرانه آن برای عفونت های دیگر خودداری نمایید.
در صورت مصرف طولانی مدت این دارو، احتمالاً تست های آزمایشگاهی و یا معاینات (مانند شمارش کامل سلول های خون، و بررسی عملکرد کلیه / کبد) لازم شود.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی دوز دارو را دو برابر نکنید.
دارو را در دمای محیط و به دور از نور و رطوبت نگه دارید و از نگهداری آن در دستشویی یا حمام خودداری کنید. همچنین این داروها را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی قرار دهید.
داروها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آنکه دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
