استامینوفن کدئین

استامینوفن کدئین (نام تجاری: کداست)، یکی از معروف ترین مسکن های ترکیبی است که در کنترل و بهبود درد های متوسط تا شدید کاربرد دارد. مصرف بیش از حد از این دارو می تواند منجر به اعتیاد و وابستگی شود. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف استامینوفن کدئین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.

نام عمومی: استامینوفن کدئین

نام تجاری: کداست

موارد مصرف

این داروی ترکیبی برای کمک به تسکین درد متوسط تا شدید استفاده می شود. این دارو حاوی یک مسکن اپیوئیدی (کدئین) و یک مسکن غیر مخدر (استامینوفن) است. کدئین در مغز احساس و واکنش بدن به درد را تغییر می دهد. استامینوفن همچنین می تواند تب را کاهش دهد.

زمان و نحوه مصرف

پیش از شروع مصرف استامینوفن کدئین و در هر بار مصرف مجدد، برگه راهنمای دارو را مطالعه کنید. اگر سوالی دارید، از پزشک خود یا پزشک داروخانه بپرسید.

این دارو را طبق تجویز پزشک به صورت خوراکی مصرف کنید. می توانید این دارو را با غذا یا بدون غذا مصرف کنید. اگر حالت تهوع دارید، مصرف این دارو همراه با غذا ممکن است کمک کننده باشد. از پزشک خود یا پزشک داروخانه در مورد راه های دیگر برای کاهش حالت تهوع بپرسید (مانند دراز کشیدن به مدت 1 تا 2 ساعت با حداقل حرکت سر).

اگر از شکل مایع استامینوفن کدئین مصرف می کنید، از یک دستگاه اندازه گیری دارو برای اندازه گیری دقیق دوز تجویز شده استفاده کنید. از قاشق خانگی استفاده نکنید زیرا ممکن است دوز مناسب را دریافت نکنید. اگر سوسپانسیون مصرف می کنید، پیش از هر نوبت، بطری را به خوبی تکان دهید.

دوز مصرفی این دارو بر اساس وضعیت پزشکی و پاسخ بدن به درمان تعیین می شود. دوز خود را افزایش ندهید، دارو را به دفعات بیشتر مصرف نکنید یا آن را برای مدت طولانی تر از زمان تجویز شده مصرف نکنید. در صورت تجویز، دارو را به درستی قطع کنید.

داروهای ضد درد اگر به عنوان اولین علائم درد مصرف شوند، بهترین تاثیر را دارند. اگر صبر کنید تا درد تشدید شود، ممکن است دارو نیز موثر نباشد.

اگر درد مداوم دارید، پزشک ممکن است دستور دهد که از داروهای افیونی طولانی اثر نیز استفاده کنید. در این صورت، این دارو ممکن است فقط در صورت نیاز برای دردهای ناگهانی (سریع) استفاده شود. سایر مسکن ها (مانند ناپروکسن، ایبوپروفن) نیز ممکن است همراه با این دارو تجویز شوند. از پزشک خود یا پزشک داروخانه در مورد استفاده ایمن از این دارو با سایر داروها سوال کنید.

قطع ناگهانی مصرف استامینوفن کدئین ممکن است باعث از سرگیری دوباره شود، به خصوص اگر برای مدت طولانی یا در دوزهای بالا از آن استفاده کرده باشید. برای جلوگیری از مصرف مجدد، پزشک ممکن است دوز مصرفی را به آرامی کاهش دهد. اگر علائم ترک مانند بی قراری، تغییرات در رفتار، تغییرات روحی / روانی (از جمله اضطراب، مشکل خواب، افکار خودکشی)، اشک از چشم، آبریزش بینی، حالت تهوع، اسهال، تعریق، دردهای عضلانی یا ناگهانی دارید، فوراً به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.

هنگامی که این دارو برای مدت طولانی مصرف می شود، ممکن است اثربخشی نداشته باشد. اگر این دارو به خوبی اثر نکرد با پزشک خود صحبت کنید.

اگرچه استامینوفن کدئین به بسیاری از افراد کمک می کند، اما گاهی اوقات ممکن است باعث اعتیاد شود. در صورت وجود اختلال مصرف مواد (مانند مصرف بیش از حد یا اعتیاد به مواد مخدر / الکل)، ممکن است این خطر بیشتر باشد. این دارو را دقیقاً همانطور که برای کاهش خطر اعتیاد تجویز شده است مصرف کنید. از پزشک خود یا پزشک داروخانه برای کسب اطلاعات بیشتر سوال کنید.

در صورت عدم بهبودی یا تشدید درد به پزشک خود اطلاع دهید.

عوارض جانبی

حالت تهوع، استفراغ، یبوست، سبکی سر، سرگیجه یا خواب آلودگی ممکن است رخ دهد. برخی از این عوارض جانبی می تواند پس از مدتی استفاده از این دارو کاهش یابد. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این اثرات، فوراً به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.

برای جلوگیری از یبوست، غذای فیبردار بخورید، آب کافی بنوشید و ورزش کنید. همچنین ممکن است نیاز به مصرف ملین داشته باشید. نوع مناسب ملین را از پزشک داروخانه بپرسید.

برای کاهش خطر سرگیجه و سبکی سر، هنگام برخاستن از حالت نشسته یا خوابیده به آرامی بلند شوید.

به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف استامینوفن کدئین، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.

در صورت وجود هر گونه عوارض جانبی جدی، از جمله: قطع تنفس هنگام خواب (آپنه خواب)، تغییرات ذهنی / خلقی (مانند بی قراری، افسردگی، توهم)، درد شدید معده / شکم، مشکل در ادرار کردن، ضربان قلب سریع / آهسته، تغییرات بینایی، نشانه هایی از کار نکردن غدد فوق کلیوی (مانند کاهش اشتها، خستگی غیرعادی، کاهش وزن) فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

در صورت بروز هر گونه عوارض جانبی بسیار جدی، از جمله: غش، تشنج، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

کدئین در بدن به نوعی داروی مخدر قوی (مورفین) تبدیل می شود. در برخی افراد، این تغییر سریع تر و کامل تر از حد معمول اتفاق می افتد که خطر عوارض جانبی بسیار جدی را افزایش می دهد. در صورت مشاهده هر یک از موارد: تنفس آهسته / کم عمق، خواب آلودگی شدید / مشکل در بیدار شدن از خواب، گیجی فوراً به پزشک خود مراجعه کنید.

واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو به ندرت اتفاق می افتد. با این حال، در صورت مشاهده علائم یک واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی، خارش / تورم (مخصوصاً در صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید، مشکلات تنفسی، فوراً پزشک خود را مطلع سازید.

موارد مذکور، تمام عوارض جانبی استامینوفن کدئین را در بر نمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هرگونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.

موارد احتیاطی و منع مصرف

پیش از مصرف دارو، درصورت حساسیت به استامینوفن، کدئین، سایر داروهای ضد درد اپیوئیدی (مانند مورفین) یا هر نوع حساسیت دیگری، به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید. این دارو ممکن است دارای اجزای غیر فعال (مانند متابی سولفیت) باشد که موجب واکنش های آلرژیک یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.

همچنین قبل از مصرف استامینوفن کدئین، پزشک خود یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص سابقه شخصی در مورد: اختلالات مغزی (مانند آسیب سر، تومور، تشنج)، مشکلات تنفسی (مانند آسم، آپنه خواب، بیماری مزمن انسدادی ریه-COPD)، بیماری کلیوی، بیماری کبدی، اختلالات روحی / روانی (مانند گیجی، افسردگی)، سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال مصرف مواد (مانند مصرف بیش از حد یا اعتیاد به مواد مخدر / الکل)، چاقی، مشکلات معده / روده (مانند انسداد، یبوست)، اسهال ناشی از عفونت، فلجی ایلئوس، مشکل در ادرار کردن (مانند بزرگ شدن پروستات)، بیماری کیسه صفرا و بیماری پانکراس (پانکراتیت)، مطلع سازید.

مصرف استامینوفن کدئین ممکن است باعث سرگیجه یا خواب آلودگی شود. الکل یا ماری جوانا (حشیش) می تواند سرگیجه یا خواب آلودگی را تشدید کند. از رانندگی کردن، استفاده از ماشین آلات یا کاری که نیاز به هوشیاری دارد تا زمانی که بتوانید آن را با خیال راحت انجام دهید، اجتناب کنید. از مصرف نوشیدنی های الکلی خودداری کنید. اگر از ماری جوانا (حشیش) استفاده می کنید، با پزشک خود صحبت کنید.

محصولات مایع ممکن است حاوی شکر و الکل باشند. در صورت ابتلا به دیابت، وابستگی به الکل، بیماری کبدی یا هر بیماری دیگری که نیاز به محدود کردن یا اجتناب از مصرف این مواد در رژیم غذایی خود دارید، احتیاط کنید. از پزشک خود یا پزشک داروخانه در مورد استفاده ایمن از این دارو سوال کنید.

تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بدون نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک یا دندانپزشک خود اطلاع دهید.

افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه گیجی، سرگیجه، خواب آلودگی و تنفس آهسته/کم عمق، حساس تر باشند.

در دوران بارداری، استامینوفن کدئین باید فقط در صورت نیاز مصرف شود. ممکن است به جنین آسیب برساند. مضرات و فواید آن را از پزشک خود بپرسید.

استامینوفن کدئین وارد شیر مادر می شود و ممکن است اثرات نامطلوبی بر روی نوزاد شیرخوار داشته باشد، مانند خواب آلودگی غیرمعمول، مشکل در تغذیه، مشکل در تنفس، یا لنگ زدن غیرمعمول. شیردهی در حین مصرف این دارو توصیه نمی شود. پیش از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

تداخلات دارویی

تداخلات دارویی می تواند نحوه عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی استامینوفن کدئین را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه / بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تأیید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.

برخی از محصولاتی که ممکن است با استامینوفن کدئین تداخل داشته باشند عبارتند از: داروهای ضد درد خاص (مخلوط آگونیست-آنتاگونیست های اوپیوئیدی مانند بوتورفانول، نالبوفین، پنتازوسین)، نالترکسون، سامیدورفان.

خطر بروز عوارض جانبی جدی (مانند تنفس آهسته / کم عمق، خواب آلودگی / سرگیجه شدید) ممکن است در صورت مصرف این دارو با سایر محصولاتی که همچنین می تواند باعث خواب آلودگی یا مشکلات تنفسی شوند، افزایش یابند. اگر محصولات دیگری مانند سایر داروهای ضد درد یا سرفه (مانند مورفین، هیدروکودون)، الکل، ماری جوانا (حشیش)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، لورازپام، زولپیدم)، شل کننده ماهیچه ها (مانند کاریزوپرودول، سیکلوبنزاپرین) یا آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین) مصرف می کنید، به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.

به اطلاعات درج شده روی بسته بندی داروهای با نسخه و بدون نسخه (مانند محصولات آلرژی یا سرفه و سرماخوردگی) دقت کنید زیرا ممکن است دارای اجزایی باشند که باعث خواب آلودگی می شوند. از پزشک داروخانه نحوه مصرف مطمئن داروها را سوال کنید.

سایر داروها می توانند بر حذف استامینوفن / کدئین از بدن و عملکرد آن تأثیر بگذارند. به عنوان مثال می توان به ضد قارچ های آزول (مانند کتوکونازول)، بوپروپیون، فلوکستین، آنتی بیوتیک های ماکرولید (مانند اریترومایسین)، لووکتوکنازول، پاروکستین، کینیدین، ریفامایسین ها (مانند ریفابوتین، ریفامپین)، ریتوناویر، فنی توئین و سایر داروها، اشاره کرد. با پزشک خود مشورت کنید.

استامینوفن کدئین ممکن است با برخی از آزمایش های تشخیصی (از جمله سطوح آمیلاز / لیپاز) تداخل داشته باشد و احتمالاً باعث نتایج آزمایش نادرست شود. مطمئن شوید که پرسنل آزمایشگاه و همه پزشکان از مصرف این دارو مطلع هستند.

سوء مصرف

در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن یا مشکل تنفسی با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.

علائم سوء مصرف دارو می تواند شامل: تنفس آهسته یا کم عمق، تهوع، استفراغ، از دست دادن اشتها، تعریق، درد معده / شکم، ضربان قلب آهسته، خستگی مفرط، زردی چشم / پوست، ادرار تیره و کما باشد.

توجه

این دارو را به صورت سر خود به دیگران تجویز نکنید.

این دارو فقط برای شرایط فعلی تجویز شده است. بعداً برای شرایط دیگری از آن استفاده نکنید، مگر اینکه پزشکتان دستور دهد. برای هر بیماری ممکن است داروی دیگری لازم باشد.

دوز فراموش شده

اگر دوز مصرفی را فراموش کردید، به محض به یادآوردن آن را مصرف کنید. اگر زمان دوز بعدی نزدیک است، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.

نگهداری

در دمای اتاق به دور از نور و رطوبت نگهداری شود. برندهای مختلف این دارو نیازهای نگهداری متفاوتی دارند. بسته دارو را برای دستورالعمل های نحوه نگهداری نام تجاری داروی خود بررسی کنید یا از پزشک داوخانه بپرسید. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.

داروها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر اینکه دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یاعدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.