درخواست مشاوره رایگان
سارکوم بافت نرم اصطلاحی برای طیف وسیعی از سرطان ها می باشد که از بافت های نرم نشئت می گیرند. این سرطان ها می توانند در هر جایی از بدن ایجاد شوند اما بیشتر در بازوها، پاها، قفسه سینه و شکم بروز می کنند. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل بروز سارکومای بافت نرم، تحوه تشخیص و درمان آن ارائه می شود.
سارکوم بافت نرم نوعی سرطان می باشد که از بافت هایی که ساختارهای بدن را به هم متصل کرده و آنها را پشتیبانی و احاطه می کنند مانند عضلات، چربی، عروق خونی، اعصاب، تاندون ها و پوشش مفاصل، آغاز می شود.
بیش از 50 زیرگروه سارکوم بافت نرم وجود دارد. بعضی از انواع این سارکوم بیشتر کودکان را تحت تأثیر قرار می دهند، در حالی که برخی دیگر بیشتر در بزرگسالان دیده می شود. تشخیص این تومورها می تواند دشوار می باشد زیرا ممکن است با انواع دیگر تومور اشتباه گرفته شود.
سارکومای بافت نرم می تواند در هر نقطه از بدن ایجاد شود، اما بیشتر انواع آن در بازوها، پاها و شکم دیده می شود. برداشتن بافت بیمار با جراحی رایج ترین روش درمانی می باشد، اگرچه گاهی بر اساس اندازه، نوع، محل و تهاجم تومور ممکن است پرتو درمانی و شیمی درمانی نیز توصیه شود.
سارکوم بافت نرم ممکن است در مراحل اولیه خود علائم و نشانه ای ایجاد نکند. رشد تومور، می تواند منجر به موارد زیر شود:
در صورت مشاهده و تجربه موارد زیر با پزشک خود مشورت کنید:
در بیشتر موارد، علل باعث ایجاد سارکوم بافت نرم مشخص نمی باشد.
به طور کلی، سرطان زمانی اتفاق می افتد که سلول ها دچار جهش در DNA خود شوند. این خطاها باعث رشد و تقسیم بدون کنترل سلول ها می شوند. تجمع سلول های غیر طبیعی توموری را تشکیل می دهند که می تواند رشد کرده و به ساختارهای مجاور حمله کند و یا حتی در سایر قسمت های بدن گسترش یابد.
نوع سلولی که جهش ژنتیکی ایجاد می کند، نوع سارکوم بافت نرم را تعیین می کند. به عنوان مثال، آنژیوسارکوم، از پوشش عروق خونی و لیپوسارکوم از سلول های چربی آغاز می شود. برخی از انواع سارکوم بافت نرم عبارتند از:
عواملی که ممکن است خطر ابتلا به سارکوم را افزایش دهند عبارتند از:
از آنجا که انواع مختلفی از سارکوم بافت نرم وجود دارد، تعیین دقیق نوع هر تومور برای انتخاب بهترین روش های درمانی حائز اهمیت می باشد.
پزشک ممکن است برای ارزیابی وضعیت بیمار، روش های زیر را تجویز کند:
در صورت احتمال به ابتلا به سارکوم بافت نرم، باید به متخصص سرطان مراجعه نمود. پزشکان باتجربه بهترین روش بیوپسی را برای اطمینان از درمان و برنامه ریزی مناسب جراحی انتخاب می کنند. گزینه ها عبارتند از:
در آزمایشگاه، پزشک متخصص در آنالیز بافت های بدن (آسیب شناس / پاتولوژیست)، نمونه بافت را از نظر علائم سرطان بررسی می کند. پاتولوژیست همچنین نمونه را به منظور تشخیص نوع سرطان و تهاجمی بودن آن بررسی می کند.
گزینه های درمانی برای سارکوم بافت نرم به اندازه، نوع و محل تومور بستگی دارد.
جراحی یک درمان رایج برای سارکوم بافت نرم می باشد. جراحی معمولاً به صورت برداشتن بافت سرطانی و برخی از بافت های سالم اطراف آن می باشد.
هنگامی که سارکومای بافت نرم، بازوها یا پاها را درگیر می کند، ممکن است پرتودرمانی و شیمی درمانی باعث کوچک شدن تومور شده و مانع لزوم به قطع عضو درگیر شوند.
پرتودرمانی، درمان سرطان با پرتوهای پرانرژی است. گزینه های انجام پرتودرمانی عبارتند از:
شیمی درمانی نوعی درمان دارویی می باشد که در آن از داروهای بسیار قوی برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود. شیمی درمانی می تواند به صورت خوراکی (قرص) یا به صورت تزریقی (داخل وریدی) انجام شود. برخی از اشکال سارکوم بافت نرم بهتر از سایر انواع بیماری به شیمی درمانی پاسخ می دهند. به عنوان مثال، اغلب برای درمان رابدومیوسارکوم، شیمی درمانی به عنوان گزینه مهم درمانی مطرح می شود.
برخی از انواع سارکوم بافت نرم دارای ویژگی های خاصی در سلولهای خود هستند که می توانند آن ها را نسبت به درمان دارویی هدفمند آسیب پذیر و حساس کند. درمان های هدفمند به خصوص در درمان تومورهای استرومال دستگاه گوارش (GIST) می توانند بسیار اثربخش باشند.
پذیرش ابتلا به سرطان می تواند بسیار دشوار باشد. با گذشت زمان راه های مقابله با پریشانی و گیجی ناشی از تشخیص را پیدا خواهید کرد. تا آن زمان، راهکارهای زیر می توانند کمک کننده باشند:
اگر پزشک به سارکومای بافت نرم مشکوک شده باشد، احتمالاً بیمار را به یک پزشک متخصص سرطان (آنکولوژیست) ارجاع می دهد.
تهیه لیستی از سوالات از قبل می تواند به شما کمک کند که از وقت خود با پزشک نهایت استفاده را ببرید. در صورت کمبود زمان، سوالات خود را از مهمترین تا کم اهمیت ترین بپرسید. برخی از سوالات اساسی که بهتر است در رابطه با سرطان از پزشک خود بپرسید عبارتند از:
آمادگی برای سوالاتی که ممکن است پزشک از شما بپرسد، به صرفه جویی در زمان برای پرداختن به موارد دیگر کمک می کند. پزشک ممکن است سوالات زیر را بپرسد:
