سارکومای بافت نرم

Soft Tissue Sarcoma

سارکوم بافت نرم اصطلاحی برای طیف وسیعی از سرطان ها می باشد که از بافت های نرم نشئت می گیرند. این سرطان ها می توانند در هر جایی از بدن ایجاد شوند اما بیشتر در بازوها، پاها، قفسه سینه و شکم بروز می کنند. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل بروز سارکومای بافت نرم، تحوه تشخیص و درمان آن ارائه می شود.

نگاه کلی

سارکوم بافت نرم نوعی سرطان می باشد که از بافت هایی که ساختارهای بدن را به هم متصل کرده و آنها را پشتیبانی و احاطه می کنند مانند عضلات، چربی، عروق خونی، اعصاب، تاندون ها و پوشش مفاصل، آغاز می شود.

بیش از 50 زیرگروه سارکوم بافت نرم وجود دارد. بعضی از انواع این سارکوم بیشتر کودکان را تحت تأثیر قرار می دهند، در حالی که برخی دیگر بیشتر در بزرگسالان دیده می شود. تشخیص این تومورها می تواند دشوار می باشد زیرا ممکن است با انواع دیگر تومور اشتباه گرفته شود.

سارکومای بافت نرم می تواند در هر نقطه از بدن ایجاد شود، اما بیشتر انواع آن در بازوها، پاها و شکم دیده می شود. برداشتن بافت بیمار با جراحی رایج ترین روش درمانی می باشد، اگرچه گاهی بر اساس اندازه، نوع، محل و تهاجم تومور ممکن است پرتو درمانی و شیمی درمانی نیز توصیه شود.

انواع سارکوم بافت نرم

علائم

سارکوم بافت نرم ممکن است در مراحل اولیه خود علائم و نشانه ای ایجاد نکند. رشد تومور، می تواند منجر به موارد زیر شود:

  • یک توده یا تورم مشخص در اندام
  • درد، که در صورت فشار تومور به اعصاب یا عضلات ایجاد می شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت مشاهده و تجربه موارد زیر با پزشک خود مشورت کنید:

  • توده ی در حال رشد یا دردناک
  • توده ای در عضله
  • عود توده که قبلاً جراحی شده است

ایجاد توده در اندام از علائم سارکوم بافت نرم

علل بیماری

در بیشتر موارد، علل باعث ایجاد سارکوم بافت نرم مشخص نمی باشد.

به طور کلی، سرطان زمانی اتفاق می افتد که سلول ها دچار جهش در DNA خود شوند. این خطاها باعث رشد و تقسیم بدون کنترل سلول ها می شوند. تجمع سلول های غیر طبیعی توموری را تشکیل می دهند که می تواند رشد کرده و به ساختارهای مجاور حمله کند و یا حتی در سایر قسمت های بدن گسترش یابد.

نوع سلولی که جهش ژنتیکی ایجاد می کند، نوع سارکوم بافت نرم را تعیین می کند. به عنوان مثال، آنژیوسارکوم، از پوشش عروق خونی و لیپوسارکوم از سلول های چربی آغاز می شود. برخی از انواع سارکوم بافت نرم عبارتند از:

جهش ژنی از علل ابتلا به سارکوم بافت نرم

عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به سارکوم را افزایش دهند عبارتند از:

  • سندرم های ارثی. سارکوم بافت نرم می تواند از والدین به ارث برسد. سندرم های ژنتیکی که این خطر را افزایش می دهند شامل رتینوبلاستوما ارثی، سندرم لی-فرامنی، پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی، نوروفیبروماتوز، توبروس اسکلروزیس و سندرم ورنر می باشد.
  • قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی. قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی مانند علف کش ها، آرسنیک و دیوکسین ممکن است خطر ابتلا به سارکومای بافت نرم را افزایش دهد.
  • قرارگیری در معرض تشعشع. پرتودرمانی قبلی برای درمان سایر سرطان ها می تواند خطر ایجاد سارکومای بافت نرم را افزایش دهد.

اشعه های پرتودرمانی از عوامل خطرساز ابتلا به سارکوم بافت نرم

تشخیص

از آنجا که انواع مختلفی از سارکوم بافت نرم وجود دارد، تعیین دقیق نوع هر تومور برای انتخاب بهترین روش های درمانی حائز اهمیت می باشد.

آزمایش های تصویربرداری

پزشک ممکن است برای ارزیابی وضعیت بیمار، روش های زیر را تجویز کند:

  • رادیوگرافی ساده
  • اسکن توموگرافی رایانه ای (سی تی اسکن)
  • تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (ام آر آی)
  • توموگرافی گسیل پوزیترون (پت اسکن)

نمونه برداری

در صورت احتمال به ابتلا به سارکوم بافت نرم، باید به متخصص سرطان مراجعه نمود. پزشکان باتجربه بهترین روش بیوپسی را برای اطمینان از درمان و برنامه ریزی مناسب جراحی انتخاب می کنند. گزینه ها عبارتند از:

  • بیوپسی سوزنی. با این روش می توان از تومور نمونه برداری کرد. پزشکان معمولاً سعی می کنند از بخش های مختلف تومور نمونه برداری را انجام دهند.
  • بیوپسی جراحی. در برخی موارد، پزشک ممکن است برای به دست آوردن نمونه بزرگتر از بافت یا برداشتن تومور، جراحی را توصیه کند.

در آزمایشگاه، پزشک متخصص در آنالیز بافت های بدن (آسیب شناس / پاتولوژیست)، نمونه بافت را از نظر علائم سرطان بررسی می کند. پاتولوژیست همچنین نمونه را به منظور تشخیص نوع سرطان و تهاجمی بودن آن بررسی می کند.

نمونه برداری از راه های تشخیص سارکوم بافت نرم

درمان

گزینه های درمانی برای سارکوم بافت نرم به اندازه، نوع و محل تومور بستگی دارد.

عمل جراحی

جراحی یک درمان رایج برای سارکوم بافت نرم می باشد. جراحی معمولاً به صورت برداشتن بافت سرطانی و برخی از بافت های سالم اطراف آن می باشد.

هنگامی که سارکومای بافت نرم، بازوها یا پاها را درگیر می کند، ممکن است پرتودرمانی و شیمی درمانی باعث کوچک شدن تومور شده و مانع لزوم به قطع عضو درگیر شوند.

پرتو درمانی

پرتودرمانی، درمان سرطان با پرتوهای پرانرژی است. گزینه های انجام پرتودرمانی عبارتند از:

  • قبل از جراحی. تابش پرتو قبل از جراحی می تواند به کوچک شدن تومور کمک کرده و برداشتن آن را آسان تر کند.
  • در حین جراحی. پرتو درمانی در حین جراحی باعث می شود که دوز بالایی از اشعه، مستقیماً به ناحیه تحت درمان تابیده شود.
  • بعد از جراحی. پرتو درمانی بعد از جراحی می تواند به از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده کمک کند.

شیمی درمانی

شیمی درمانی نوعی درمان دارویی می باشد که در آن از داروهای بسیار قوی برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود. شیمی درمانی می تواند به صورت خوراکی (قرص) یا به صورت تزریقی (داخل وریدی) انجام شود. برخی از اشکال سارکوم بافت نرم بهتر از سایر انواع بیماری به شیمی درمانی پاسخ می دهند. به عنوان مثال، اغلب برای درمان رابدومیوسارکوم، شیمی درمانی به عنوان گزینه مهم درمانی مطرح می شود.

درمان دارویی هدفمند

برخی از انواع سارکوم بافت نرم دارای ویژگی های خاصی در سلولهای خود هستند که می توانند آن ها را نسبت به درمان دارویی هدفمند آسیب پذیر و حساس کند. درمان های هدفمند به خصوص در درمان تومورهای استرومال دستگاه گوارش (GIST) می توانند بسیار اثربخش باشند.

راهکارهایی برای کنار آمدن با بیماری

پذیرش ابتلا به سرطان می تواند بسیار دشوار باشد. با گذشت زمان راه های مقابله با پریشانی و گیجی ناشی از تشخیص را پیدا خواهید کرد. تا آن زمان، راهکارهای زیر می توانند کمک کننده باشند:

  • به اندازه کافی در رابطه با سارکوما مطالعه کنید تا بتوانید درباره درمان خود تصمیم بگیرید. در رابطه با سارکومای بافت نرم، گزینه های درمانی آن و در صورت تمایل، پیش آگهی بیماری با پزشک خود مشورت کنید. با کسب اطلاعات بیشتر می توانید در تصمیم گیری در رابطه با درمان اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنید.
  • با دوستان و خانواده خود در ارتباط باشید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک، به کنار آمدن با بیماری کمک می کند.
  • کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. شنونده خوبی پیدا کنید که مایل به گوش دادن صحبت های شما درباره امیدها و ترس هایتان باشد. این فرد می تواند یکی از دوستان یا اعضای خانواده باشد. یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی، یا گروه پشتیبانی سرطان نیز می توانند کمک کننده باشد.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

اگر پزشک به سارکومای بافت نرم مشکوک شده باشد، احتمالاً بیمار را به یک پزشک متخصص سرطان (آنکولوژیست) ارجاع می دهد.

آنچه می توانید انجام دهید

  • علائم را یادداشت کنید، از جمله علائمی که به نظر می رسد ارتباطی با قرار ملاقات با پزشک ندارند.
  • لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل های مصرفی تهیه کنید.
  • از یکی از اعضای خانواده یا دوست خود بخواهید که شما را همراهی کند. گاهی اوقات ممکن است به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در طی قرار ملاقات به شما ارائه می شود دشوار باشد. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که فراموش کرده اید را به یاد داشته باشد.
  • سوالات خود را یادداشت کنید.

تهیه لیستی از سوالات از قبل می تواند به شما کمک کند که از وقت خود با پزشک نهایت استفاده را ببرید. در صورت کمبود زمان، سوالات خود را از مهمترین تا کم اهمیت ترین بپرسید. برخی از سوالات اساسی که بهتر است در رابطه با سرطان از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

  • آیا من سرطان دارم؟
  • آیا علل احتمالی دیگری برای علائم من وجود دارد؟
  • برای تأیید تشخیص به چه نوع آزمایش هایی نیاز دارم؟ آیا این آزمایش ها به آمادگی خاصی نیاز دارد؟
  • مبتلا به چه نوع سارکومی می باشم؟
  • بیماری در چه مرحله ای می باشد؟
  • چه روش های درمانی موجود است و کدام یک را توصیه می کنید؟
  • آیا می توان سرطان را از بین برد؟
  • چه نوع عوارض جانبی را می توانم از درمان انتظار داشته باشم؟
  • مبتلا به بیماری دیگری نیز می باشم. چگونه می توانم این شرایط را به بهترین وجه مدیریت کنم؟
  • آیا محدودیتی در رژیم غذایی یا فعالیت وجود دارد که لازم باشد از آنها پیروی کنم؟
  • پیش آگهی من چه می باشد؟
  • آیا بروشور یا مطالب چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم از آنها استفاده کنم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
  • آیا قبل یا بعد از جراحی به درمان های اضافی مانند شیمی درمانی یا پرتودرمانی نیاز دارم؟
  • آیا جراحی که توصیه می کنید در این نوع خاص از جراحی سرطان باتجربه می باشد؟

از پزشک چه انتظاری می رود

آمادگی برای سوالاتی که ممکن است پزشک از شما بپرسد، به صرفه جویی در زمان برای پرداختن به موارد دیگر کمک می کند. پزشک ممکن است سوالات زیر را بپرسد:

  • چه زمانی برای اولین بار علائم و نشانه های بیماری را تجربه کرده اید؟
  • آیا دردی را تجربه می کنید؟
  • آیا چیزی علائم شما را بهبود می بخشد؟
  • آیا چیزی علائم شما را بدتر می کند؟
  • آیا سابقه خانوادگی سرطان دارید؟ اگر چنین است، آیا می دانید چه نوع سرطانی؟
ثبت دیدگاه دیدگاه خود را به اشتراک بگذارید.
ارسال
دیدگاه ها
مشاوره