درخواست مشاوره رایگان
سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته زیرشاخه ای از سارکوم (سرطانی که بر بافت های همبند بدن تأثیر می گذارد) است که معمولاً در بافت نرم بازوها، پاها ایجاد می شود. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل بروز سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته، نحوه تشخیص و درمان ارائه می شود.
سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته (UPS) نوعی سرطان نادر است که بیشتر در بافت های نرم بدن ایجاد می شود. بافت های نرم در بدن سایر ساختارهای بدن را به یکدیگر متصل کرده و آنها را پشتیبانی و احاطه می کنند.
این سارکوم معمولاً در بازوها یا پاها ایجاد می شود و به ندرت ممکن است در ناحیه پشت اندام های شکمی (رتروپریتوئن) ایجاد شود.
نام سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته از نحوه ظاهر شدن سلولهای سرطانی در زیر میکروسکوپ گرفته شده است. عدم تمایز به این معنی است که سلول ها مانند بافت های بدن که در آن رشد می کنند، به نظر نمی رسند. این سرطان پلئومورفیک نامیده می شود زیرا سلول ها در اشکال و اندازه های مختلف رشد می کنند.
درمان سارکوم پلئومورفیک به محل سرطان بستگی دارد، اما اغلب شامل جراحی، پرتودرمانی و درمان های دارویی است.
در گذشته به سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته (UPS)، هیستیوسایتومای فیبروز بدخیم گفته می شد.
علائم سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته به محل بروز سرطان بستگی دارد. این سرطان غالباً در بازوها و پاها ایجاد می شود، اما می تواند در هر نقطه از بدن نیز اتفاق بیفتد.
علائم و نشانه های این سرطان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درصورت تداوم علائم نگران کننده، می بایست به پزشک مراجعه کنید.
مشخص نیست که چه عواملی باعث ایجاد سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته می شود.
پزشکان می دانند سرطان از زمانی شروع می شود که تغییراتی در DNA سلول ایجاد شود. DNA سلول حاوی دستورالعمل هایی است که به سلول می گوید چه کاری باید انجام دهد. این تغییرات باعث می شود سلول به سرعت تکثیر یافته و درنتیجه توده ای از سلول های غیرطبیعی (تومور) ایجاد می کند. سلول های تغییر شکل یافته به بافت های سالم اطراف حمله کرده و باعث از بین رفتن آنها شوند. با گذشت زمان، ممکن است سلول های سرطانی از توده اولیه جدا شده و به سایر قسمت های بدن مانند ریه ها و استخوان ها گسترش یابند (متاستاز دهند).
عواملی که می تواند خطر بروز سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته را افزایش دهند عبارتند از:
اکثر افرادی که دچار سارکوم پلومورفیک تمایز نیافته هستند، هیچ عامل خطرساز شناخته شده ای نداشته و بسیاری از افرادی که دارای عوامل خطرساز هستند هرگز به سرطان مبتلا نمی شوند.
تشخیص سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته معمولاً با بررسی علائم و معاینه جسمی شروع می شود. این سرطان اغلب پس از رد گزینه ابتلا به سایر انواع سرطان تشخیص داده می شود.
آزمایش ها و روش های تشخیصی معمولاً عبارتند از:
در آزمایشگاه، پزشکان متخصص در تجزیه و تحلیل بافت های بدن (آسیب شناسان) نمونه را بررسی می کنند تا انواع سلول های درگیر را تعیین کرده و شدت تهاجمی بودن سلول ها را تشخیص دهند. این اطلاعات به مرحله بندی سرطان کمک می کند و به درمان جهت می بخشد.
تعیین نوع بیوپسی مورد نیاز و مشخصات نحوه انجام آن نیاز به برنامه ریزی دقیق توسط تیم پزشکی دارد. پزشکان باید بیوپسی را به روشی انجام دهند که با جراحی در آینده برای برداشتن تومور سرطانی تداخل نداشته باشد. به همین دلیل، قبل از نمونه برداری، از پزشک خود بخواهید با تیمی از متخصصان با تجربه بیشتر در درمان سارکومای بافت نرم مشورت کند.
درمان سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته معمولاً به صورت جراحی برای برداشتن بافت سرطانی است. سایر گزینه های درمان شامل پرتودرمانی و درمان های دارویی (درمان های سیستمیک) مانند شیمی درمانی، درمان هدفمند و ایمونوتراپی است. اینکه کدام یک از روش های درمانی برای بیمار بهتر است به اندازه و محل سرطان و تمایل بیمار بستگی دارد.
در صورت امکان، پزشکان سعی می کنند با انجام جراحی، سارکوم را به طور کامل بردارند. هدف از جراحی، از بین بردن سرطان و حاشیه بافت سالم اطراف آن با حداقل آسیب ممکن است.
هنگامی که سرطان بر روی بازوها و پاها تأثیر می گذارد، جراحان ترجیح می دهند اندام را حفظ کنند؛ با این حال، در برخی موارد نیز ممکن است قطع بازو یا پای آسیب دیده ضروری باشد. سایر روش های درمانی، مانند پرتودرمانی و شیمی درمانی، ممکن است قبل از جراحی برای کوچک شدن تومور سرطانی تجویز شود تا بدون قطع اندام آسیب دیده، برداشتن آن آسان تر شود.
در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس یا پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. پرتودرمانی می تواند به صورت زیر انجام شود:
شیمی درمانی نوعی درمان دارویی است که از داروهای بسیار قوی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. این درمان می تواند به صورت خوراکی و یا وریدی انجام شود.
شیمی درمانی معمولاً برای درمان عود یا متاستاز سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته پس از درمان، استفاده می شود.
گاهی اوقات از شیمی درمانی قبل از جراحی، برای کوچک کردن تومور سرطانی استفاده می شود تا برداشتن آن در حین جراحی آسان تر شود.
گاهی انجام شیمی درمانی در کنار پرتودرمانی توصیه می شود.
درمان هدفمند، روی ناهنجاری های خاصی در سلول های سرطانی متمرکز می شود. با مسدود کردن این ناهنجاری ها، دارو می تواند باعث از بین رفتن سلول های سرطانی شوند.
برای سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته، درمان هدفمند ممکن است با شیمی درمانی ترکیب شود.
برخی از درمان های هدفمند فقط در افرادی که سلول های سرطانی در آنها دارای جهش های ژنتیکی خاصی هستند موثر است.
در ایمونوتراپی سیستم ایمنی بدن برای مقابله با سرطان تحریک می شود. گاهی سلول های سرطانی پروتئین هایی تولید می کنند که به آنها کمک می کند تا از تیررس سیستم ایمنی پنهان شوند. ایمونوتراپی با تداخل در این روند باعث شناسایی سلول های سرطانی توسط سلول ایمنی می شود.
هیچ درمان جایگزین موثری برای درمان سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته، معرفی نشده است. اما برخی از درمان های مکمل و جایگزین ممکن است علائمی را که به دلیل سرطان یا درمان سرطان ایجاد می شود را تسکین دهند.
درمان های مکمل که می توانند به تسکین این علائم کمک کنند عبارتند از:
تشخیص ابتلا به سرطان سارکوم پلومورفیک تمایز نیافته می تواند هولناک باشد؛ اما با گذشت زمان راه های مقابله با ذهن آشفته کشف می شود. تا آن زمان، ممکن است موارد زیر به شما کمک کنند:
اگر از نظر پزشک، مشکوک به ابتلا به سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته باشید، احتمالاً به یک پزشک متخصص سرطان (متخصص انکولوژیک) ارجاع داده خواهید شد.
از آنجا که جلسات ملاقات با پزشک می توانند کوتاه باشند و غالباً اطلاعات زیادی برای بحث وجود دارد، بهتر است که از قبل برای این ملاقات آمادگی کسب کنید. در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما درمورد آمادگی پیش از ملاقات ذکر شده است.
وقت ملاقات شما با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات می تواند به شما کمک کند تا از زمان معاینه خود نهایت استفاده را ببرید. در صورت اتمام زمان، سوالات خود را از مهمترین تا کم اهمیت ترین لیست کنید. برخی از سوالات اساسی که بهتر است برای سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته، از پزشک بپرسید عبارتند از:
علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، از پرسیدن سوالات دیگر تردید نکنید.
پزشک احتمالاً از شما سوالاتی خواهد پرسید. برای پاسخ دهی به آنها آماده باشید تا زمان بیشتری برای پرداختن به نکات دیگر داشته باشید. پزشک ممکن است از شما در مورد موارد زیر سوال بپرسد:
