درخواست مشاوره رایگان
سارکوم سینوویال، یکی از انواع بسیار نادر سارکومای بافت نرم است که بیشتر در ران ها، زانو و بازوها و در نزدیکی مفاصل بدن بروز می کند. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و نحوه تشخیص و درمان سارکوم سینوویال ارائه می شود.
سارکوم سینوویال نوعی سرطان نادر است که معمولا در اطراف مفاصل بزرگ، به ویژه زانو و در جوانان ایجاد می شود.
سارکوم سینوویال با رشد سلول هایی شروع می شود که می توانند به سرعت تکثیر شده و بافت سالم را از بین ببرند. به طور معمول، اولین علامت سارکوم سینوویال، ایجاد ورم یا توده زیر پوست است که ممکن است دردناک باشد یا دردی نداشته باشد.
سارکوم سینوویال تقریباً در هر نقطه از بدن می تواند بروز کند اما شایع ترین قسمت ها در پاها و بازوها می باشند.
سارکوم سینوویال نوعی سرطان به نام سارکوم بافت نرم است. این سرطان ها در بافت های همبند بدن ایجاد می شوند. انواع مختلفی از سارکوم بافت نرم وجود دارد.
علائم سارکوم سینوویال می تواند به شکل زیر باشد:
سارکوم سینوویال معمولاً سرعت رشد پایینی دارد، بنابراین ممکن است سال ها پس از تشکیل، تشخیص داده شود. در برخی موارد، سارکوم سینوویال در ابتدا به اشتباه به عنوان آرتروز یا بورسیت تشخیص داده می شود.
روش های تشخیص سارکوم سینوویال عبارتند از:
تست های تصویربرداری. در این تست ها از داخل بدن تصاویری تهیه می شود. روش های تصویربرداری می توانند نشان دهند که سارکوم سینوویال کجا است، چقدر بزرگ است و آیا به سایر نواحی بدن گسترش یافته است یا خیر. روش های تصویربرداری سارکوم سینوویال معمولاً شامل اسکن MRI، رادیوگرافی و سی تی اسکن می باشد.
برداشتن نمونه ای از بافت برای آزمایش (بیوپسی). بیوپسی روشی برای برداشتن نمونه ای از بافت برای آزمایش در آزمایشگاه است. این نمونه با استفاده از سوزنی که از طریق پوست وارد بافت سرطانی می شود، برداشته می شود. گاهی اوقات برای گرفتن نمونه به جراحی نیاز است. نمونه در آزمایشگاه آزمایش می شود تا مشخص شود آیا سرطان است یا خیر. سایر آزمایش ها جزئیات بیشتری در مورد سلول های سرطانی ارائه می دهند.
گزینه های درمانی برای سارکوم سینوویال عبارتند از:
عمل جراحی. جراحی درمان اصلی سارکوم سینوویال است. هدف از جراحی، برداشتن توده سرطانی و برخی از بافت های سالم اطراف آن است. این روش گاهی اوقات می تواند به معنای برداشتن کل عضله یا گروه عضلانی باشد. در گذشته، جراحی ممکن بود به معنای قطع کل دست یا پا (قطع عضو) باشد، اما امروزه پیشرفت های پزشکی احتمال قطع عضو را کمتر کرده است.
برای کاهش احتمال عود سرطان، ممکن است از پرتودرمانی یا شیمی درمانی نیز استفاده شود.
پرتو درمانی. در پرتودرمانی از پرتوهای قدرتمند انرژی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. در طول پرتودرمانی، بیمار روی تخت درمان دراز می کشد و دستگاهی در اطراف او حرکت می کند. این دستگاه، اشعه را به ناحیه موردنظر در بدن می تاباند.
رادیوتراپی قبل از جراحی می تواند بافت سرطانی را کوچک کرده و احتمال موفقیت جراحی را افزایش دهد. پرتودرمانی پس از جراحی می تواند سلول های سرطانی باقی مانده را از بین ببرد.
شیمی درمانی. در شیمی درمانی از داروهای قوی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. برای سارکوم سینوویال، شیمی درمانی ممکن است قبل یا بعد از جراحی یا پس از گسترش سرطان به سایر بافت های بدن انجام شود.
درمان هدفمند. در درمان هدفمند از داروهایی استفاده می شود که به مواد شیمیایی خاصی در سلول های سرطانی حمله می کنند. با مسدود کردن این مواد شیمیایی، درمان های هدفمند می توانند باعث مرگ یا توقف رشد سلول های سرطانی شوند.
