درماتوفیبروسارکوم

درماتوفیبروسارکوم یک تومور پوستی غیر معمول و بسیار نادر است که در لایه داخلی پوست (درم) ایجاد می شود. این عارضه رشد آهسته ای دارد اما احتمال عود آن پس از درمان وجود دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و نحوه تشخیص و درمان درماتوفیبروسارکوم ارائه می شود.

نگاه کلی

نوع بسیار نادری از سرطان پوست است که از سلولهای بافت همبند در لایه میانی پوست (درم) آغاز می شود.

این بیماری در ابتدا به صورت کبودی یا زخم ظاهر شده و سپس با رشد توده هایی از بافت (پروتوبران) در نزدیکی سطح پوست ایجاد می شوند. این سرطان پوست اغلب در بازوها، پاها و تنه دیده می شود.

این بیماری به آرامی رشد کرده و به ندرت به خارج از پوست گسترش می یابد.

تشخیص

آزمایش ها و روش هایی که برای تشخیص بیماری استفاده می شود شامل موارد زیر است:

• معاینه پوست. متخصص پوست شخص را به دقت بررسی می کند تا وضعیت بیمار را بسنجد.
• نمونه برداری از پوست. پزشک مقدار کمی از بافت را برای آزمایش برمی دارد. با تست های آزمایشگاهی تخصصی می توان سلول های سرطانی را تشخیص داد.
• تست های تصویربرداری. در موارد خاص، پزشک آزمایش های تصویربرداری مانند MRI را برای درک بهتر شدت و گسترش سرطان و کمک به برنامه ریزی درمانی توصیه خواهد کرد.

درمان

درمان این بیماری معمولاً شامل جراحی برای برداشتن بافت سرطانی می باشد. سایر روش های درمانی جهت از بین بردن سلول های سرطانی در صورت باقی ماندن پس از جراحی، کاربرد دارد.

گزینه های درمانی عبارتند از:

• جراحی برای برداشتن سرطان. در بیشتر سرطان ها، پزشک جراحی را برای برداشتن سرطان و برخی از بافت های سالم که آن را احاطه کرده است توصیه می کند، این کار باعث می شود که در طی جراحی همه سلولهای سرطانی قابل مشاهده برداشته شوند.
• جراحی مُس. نوعی جراحی است که لایه های نازک پوست حاوی سلول های سرطانی به طور مداوم برداشته می شود تا زمانی که بافت بدون سرطان باقی بماند. پس از برداشتن هر لایه از پوست، وجود علائم سرطان بررسی می شود. این روند تا زمانی که هیچ نشانه ای از سرطان مشاهده نشود ادامه می یابد.

این نوع جراحی به ویژه برای درمان سرطان های گسترده تر مفید است زیرا این بیماری به شکل نامنظمی رشد می کند که برداشتن آن را دشوار می کند.

• پرتو درمانی. در پرتودرمانی از پرتوهای انرژی قوی مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. اگر تمام سلول های سرطانی در حین جراحی حذف نشود، پزشک پرتودرمانی را توصیه خواهد کرد.
• درمان هدفمند. در درمان هدفمند از داروهایی استفاده می شود که با تمرکز بر ویژگی های خاص سلولهای سرطانی آنها را آسیب پذیر می کند و سپس به آنها حمله می شود. برخی از افراد مبتلا به این بیماری، سلول های سرطانی دارند که پروتئین های اضافی تولید می کنند. دارویی به نام ایماتینیب (Gleevec) می تواند آن سلول ها را هدف قرار داده و باعث مرگ آنها شود. در صورت بازگشت سرطان پس از جراحی، پزشک این روش درمانی را توصیه خواهد کرد.