سرطان پوست غیر ملانوم | علل بروز، نشانه ها، تشخیص و درمان

سرطان پوست غیر ملانوم به گروهی از سرطان ها اشاره دارد که در سلول های پوست ایجاد می شوند اما از ملانوسیت ها (سلول هایی که ملانین تولید می کنند) منشا نمی گیرند. این دسته شامل انواع مختلفی از سرطان پوست است که شایع ترین آن ها کارسینوم سلول بازال و کارسینوم سلول سنگفرشی هستند. در ادامه اطلاعاتی درباره انواع، علائم و علل بروز سرطان پوست غیرملانوم، نحوه تشخیص و درمان آن ارائه می شود.

سرطان پوست غیر ملانوم چیست؟

سرطان پوست غیر ملانوم

سرطان پوست غیرملانوما به تمام انواع سرطان هایی اطلاق می شود که در پوست رخ می دهند و ملانوما نیستند. چندین نوع سرطان پوست در دسته وسیع تر سرطان پوست غیرملانوما قرار می گیرند. تقریباً تمام سرطان های پوست غیرملانوما یا کارسینوم سلول بازال هستند یا کارسینوم سلول سنگفرشی. سایر انواع سرطان پوست غیرملانوما نادر هستند. درمان سرطان پوست غیرملانوما به نوع سرطان بستگی دارد. درمان سرطان پوست معمولاً شامل جراحی برای برداشتن سلول های سرطانی است.

انواع سرطان پوست غیر ملانوم

علائم سرطان پوست غیر ملانوم

علائم سرطان پوست غیرملانوما اغلب در قسمت هایی از بدن که در معرض آفتاب قرار دارند، به عنوان مثال پوست سر، صورت، گوش ها، گردن، سینه، بازوها و دست ها ایجاد می شوند.

علائم سرطان پوست غیرملانوما به صورت تغییر در پوست ظاهر می شوند، از جمله:

یک زائده جدید روی پوست.
تغییر در یک لکه پوستی موجود، مانند تغییر در شکل یا رنگ.
خارش، درد، پوسته پوسته شدن یا خونریزی یک لکه پوستی.
زخمی که بهبود نمی یابد یا مدام عود می کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر متوجه هرگونه تغییر نگران کننده در پوست خود شدید، با یک متخصص مراقبت های بهداشتی وقت ملاقات بگیرید.

علل ابتلا به سرطان پوست غیر ملانوم

سرطان پوست غیرملانوما زمانی ایجاد می شود که تغییراتی در DNA سلول های پوست رخ می دهد. DNA یک سلول حاوی دستورالعمل هایی است که به سلول می گوید چه کاری انجام دهد. در سلول های سالم، DNA به سلول ها می گوید با یک سرعت معین رشد و تکثیر شوند. DNA همچنین به سلول ها می گوید در یک زمان معین بمیرند.

در سلول های سرطانی، تغییرات DNA دستورالعمل های متفاوتی می دهند. این تغییرات به سلول های سرطانی می گویند به سرعت رشد و تکثیر شوند. سلول های سرطانی می توانند زمانی زنده بمانند که سلول های سالم می میرند. این باعث تولید بیش از حد سلول می شود. در سرطان پوست غیرملانوما، سلول ها به طور غیرقابل کنترل رشد می کنند و ممکن است یک رشد جدید روی پوست تشکیل دهند یا باعث تغییر در یک لکه موجود روی پوست شوند.

نور فرابنفش (UV)، عامل بیشتر تغییرات DNA در سلول های پوست است. نور UV از نور خورشید، لامپ های برنزه کننده و تخت های برنزه کننده ساطع می شود. عوامل دیگری نیز در خطر و ایجاد سرطان پوست غیرملانوما نقش داشته باشند؛ علت دقیق عارض همیشه مشخص نیست.

عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)

عواملی که ممکن است خطر سرطان پوست غیرملانوما را افزایش دهند عبارتند از:

قرار گرفتن بیش از حد در معرض آفتاب: گذراندن زمان زیاد در زیر نور خورشید یا استفاده از تخت های برنزه کننده، خطر سرطان پوست غیرملانوما را افزایش می دهد. آفتاب سوختگی های شدید نیز خطر را افزایش می دهند.
داشتن پوستی که به راحتی دچار آفتاب سوختگی می شود: هر کسی با هر رنگ پوستی می تواند به سرطان پوست غیرملانوما مبتلا شود. اما در افرادی که سطح ملانین پایینی در پوست خود دارند، شایع تر است. ملانین ماده ای است که به پوست رنگ می دهد و به محافظت از پوست در برابر نور مضر UV کمک می کند. افراد با پوست سیاه یا قهوه ای ملانین بیشتری نسبت به افراد با پوست سفید دارند. خطر سرطان پوست غیرملانوما در افرادی که موهای بلوند یا قرمز دارند، چشمان روشن دارند و به راحتی کک و مک می زنند یا دچار آفتاب سوختگی می شوند، بسیار بیشتر از بقیه است.
سابقه شخصی یا خانوادگی سرطان پوست: افرادی که قبلاً سرطان پوست داشته اند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلای مجدد به آن هستند. کسانی که سابقه خانوادگی سرطان پوست دارند نیز ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان پوست غیرملانوما باشند.
داروهای کنترل کننده سیستم ایمنی: داروهایی که با سرکوب سیستم ایمنی عمل می کنند، خطر سرطان پوست غیرملانوما را به طور قابل توجهی افزایش می دهند. از داروهایی که به این روش عمل می کنند می توان به داروهایی که پس از پیوند اعضا برای جلوگیری از رد پیوند استفاده می شوند، اشاره نمود.
پرتودرمانی: پرتودرمانی برای درمان آکنه یا سایر بیماری های پوستی ممکن است خطر سرطان پوست غیرملانوما را در محل های قبلی درمان روی پوست افزایش دهد.
افزایش سن: خطر برخی از انواع سرطان پوست غیرملانوما با افزایش سن افزایش می یابد.
سندرم های ارثی که باعث سرطان پوست می شوند: برخی از بیماری های ژنتیکی نادر می توانند خطر سرطان پوست غیرملانوما را افزایش دهند.

تشخیص سرطان پوست غیر ملانوم

آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص سرطان پوست غیرملانوما عبارتند از:

معاینه جسمی: پزشک در مورد سابقه پزشکی شما می پرسد و پوست را برای علائم سرطان پوست غیرملانوما بررسی می کند.
برداشتن نمونه بافت برای آزمایش (بیوپسی): بیوپسی روشی برای برداشتن نمونه بافت برای آزمایش در آزمایشگاه است. تمام یا بخشی از ناحیه پوستی که غیرطبیعی به نظر می رسد، برداشته شده و نمونه در آزمایشگاه آزمایش می شود تا مشخص شود آیا سرطانی و چه نوعی است.

اگر بیوپسی سرطان پوست غیرملانوما را نشان دهد، ممکن است آزمایش های دیگری نیز برای بررسی اینکه آیا سرطان فراتر از پوست گسترش یافته است یا خیر، مورد نیاز باشد.

درمان سرطان پوست غیر ملانوم

درمان سرطان پوست غیرملانوما به اندازه، نوع و محل سرطان بستگی دارد. عمق نفوذ سرطان در پوست نیز تفاوت ایجاد می کند. سرطان های پوست غیرملانومای کوچک که در سطح پوست قرار دارند، ممکن است به درمانی فراتر از بیوپسی پوست که کل زائده را برمی دارد، نیاز نداشته باشند.

اگر درمان دیگری مورد نیاز باشد، گزینه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی: با جراحی اغلب می توان کل بافت سرطانی پوست غیرملانوما را برداشت. در برخی موارد، ممکن است نیاز به برداشتن ناحیه ای از بافت سالم اطراف سرطان نیز باشد.
فریز کردن: برخی از سرطان های پوست غیرملانومای کوچک و در مراحل اولیه را می توان با انجماد آن ها با نیتروژن مایع از بین برد. این روش کرایوسرجری نامیده می شود.
پرتودرمانی: پرتودرمانی سرطان را با پرتوهای انرژی قوی درمان می کند. پرتودرمانی ممکن است زمانی یک گزینه باشد که سرطان را نتوان به طور کامل و در طی جراحی برداشت.
شیمی درمانی: در شیمی درمانی از داروهای قوی برای درمان سرطان استفاده می شود. برای سرطان هایی که محدود به لایه بالایی پوست هستند، ممکن است کرم ها یا لوسیون های حاوی داروی ضد سرطان روی پوست قرار داده شوند. شیمی درمانی سیستمیک، برای درمان سرطان های پوستی که فراتر از پوست گسترش یافته اند، استفاده می شود.
فتودینامیک تراپی: فتودینامیک تراپی روشی است که در آن ابتدا دارویی به بیمار داده می شود که سلول های سرطانی را به نور حساس می کند. سپس با تاباندن نور (اغلب لیزر) به ناحیه مورد نظر، این سلول های حساس شده از بین می روند.
ایمونوتراپی: در ایمونوتراپی از سیستم ایمنی بدن برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

اگر متوجه هرگونه تغییر نگران کننده در پوست خود شدید، ابتدا به یک پزشک عمومی مراجعه کنید. اگر پزشک عمومی، مشکوک به سرطان پوست غیرملانوما باشد، ممکن است به یک متخصص پوست یا سرطان ارجاع داده شوید. از آنجا که وقت ملاقات ها ممکن است کوتاه باشد، بهتر است برای ملاقات ها از پیش آماده بود تا بتوان بیشترین بهره را از زمان برد. اطلاعات زیر می تواند به شما در آماده شدن برای ملاقات کمک کند.

آنچه می توانید انجام دهید:

هرگونه علائمی که دارید، از جمله مواردی که ممکن است به نظر بی ارتباط با دلیل تعیین وقت ملاقات باشند، یادداشت کنید.
اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر در زندگی را یادداشت کنید.
لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
در صورت امکان، یکی از اعضای خانواده یا دوستان را همراه خود ببرید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در طول ملاقات دریافت می کنید، دشوار است. فردی که همراه شما می آید ممکن است چیزی را که فراموش کرده اید، به خاطر بیاورد.
سوالاتی را که می خواهید از متخصص بپرسید، یادداشت کنید.

سوالاتی برای پزشک شما:

در زیر برخی از سوالات اساسی که بهتر است از پزشک خود در مورد سرطان پوست غیرملانوما بپرسید آورده شده است:

این نوع سرطان پوست چه تفاوتی با انواع دیگر دارد؟
آیا سرطان من گسترش یافته است؟
چه درمانی را توصیه می کنید؟
عوارض جانبی احتمالی درمان چیست؟
آیا بعد از درمان جای زخم خواهم داشت؟
آیا بعد از درمان در معرض خطر بازگشت این بیماری هستم؟
آیا در معرض خطر سایر انواع سرطان پوست هستم؟
بعد از اتمام درمان، هر چند وقت یک بار باید برای معاینات بعدی مراجعه کنم؟
آیا اعضای خانواده من در معرض خطر سرطان پوست هستند؟
آیا بروشور یا مطالب چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را توصیه می کنید؟

آنچه از پزشک خود انتظار دارید:

بهتر است آماده پاسخگویی به برخی سوالات احتمالی باشید، مانند: